در چشم‌های او هزاران درخت قهوه بود
که بی‌خوابی مرا
تعبیر می‌نمود!

باران بود
که می‌بارید
و او بود
که سخن می‌گفت
و من بود 
که می‌شِنْود
او می‌گفت: 
«باید قلب‌های خود را
عشق بیاموزیم
و من می‌گفت:
«عشق غولی است
که در شیشه
نمی‌گنجد»

باران بود
که بند آمده بود
ودر بود 
که باز مانده بود
واو بود
که رفته بود...

#کیومرث_منشی‌زاده

▫️ #قلمرو_شعر
▪️به #انتخاب سید حمید شریف نیا

🆔 @piaderonews 👈