🆔 @piaderonews 👈 ڪلیڪ
🔸نگاهی به مجموعه "ملودی تپانچه"
— سروده #سپیده_داداش_زاده
🔹#کوروش_جوانروح :
..درحال نامگذاری خلاق تجربه های زیستی است تا به رابطه های خود با هستی به کارمایه ای نمادین برسد. شاعر در حال دیدن است ودر حال نمایش آن چیزی است که جلوی چشم است؛ به چشم نمی آید.آفرینش نادیده ها ازنوع متافیزیک ارتباط شاعر با هستی را به نوعی شعور شاعرانه متکی می کند که فرادیدن است اما سپیده به دنبال ارتباط حقیقی و عینی است واین ارتباط او وجهی خود آزاری یافته است.او دنبال مظاهر درد است و دراین اندریافت زجری مادرانه را به یا د می آورد. شاعر زبانی زنانه دارد و از المانهای مربوط به خوبی استفاده می کند . شعری خود ارجاع او را به هست و پدیداری آن چیزی می پردازد که وجودی فراتر از زبان شاعر دارد و این پس ماندن از آن حقیقت مانع از اتفاق شعر در این ریز انگاری است.
جیغ می زنم
روی بهمن یازده پسر می زایم
یک دختر در شکم نگه می دارم
می خواهم شبیه زنی که قهرمان می زاید
دخترم را با بهار
برویانم ص38
زبان در جاماندگی در عین معنا سازی فاقد آن وجه زیبایی است که فراتر از اراده زبانی رخ می دهد.فاصله ی هستِ ذهنیِ شاعر با هستِ عینی شعرخالی می ماند و ...
http://uupload.ir/files/n2tp_k.j.jpg
🔴لطفاً ادامه ی متن را در مجله ادبی پیاده رو مطالعه بفرمایید :
http://piadero.ir/portal/index.php?do=post&id=2083
🔺 در صورت تمایل با مراجعه به لینک سایت می توانید نظر بدهید 👆👆👆
◾️بخش : #اندیشه_و_نقد
زیر نظر سید حمید شریف نیا
🔘با کانال تلگرام " مجله ادبی پیاده رو" ، معتبرترین و با سابقه ترین سایت ادبی پارسی زبان همراه باشید : 👇👇👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAADu3hrwB_GHUktWJFw
🆔 @piaderonews👈
🆔 @piaderonews👈
🔸نگاهی به مجموعه "ملودی تپانچه"
— سروده #سپیده_داداش_زاده
🔹#کوروش_جوانروح :
..درحال نامگذاری خلاق تجربه های زیستی است تا به رابطه های خود با هستی به کارمایه ای نمادین برسد. شاعر در حال دیدن است ودر حال نمایش آن چیزی است که جلوی چشم است؛ به چشم نمی آید.آفرینش نادیده ها ازنوع متافیزیک ارتباط شاعر با هستی را به نوعی شعور شاعرانه متکی می کند که فرادیدن است اما سپیده به دنبال ارتباط حقیقی و عینی است واین ارتباط او وجهی خود آزاری یافته است.او دنبال مظاهر درد است و دراین اندریافت زجری مادرانه را به یا د می آورد. شاعر زبانی زنانه دارد و از المانهای مربوط به خوبی استفاده می کند . شعری خود ارجاع او را به هست و پدیداری آن چیزی می پردازد که وجودی فراتر از زبان شاعر دارد و این پس ماندن از آن حقیقت مانع از اتفاق شعر در این ریز انگاری است.
جیغ می زنم
روی بهمن یازده پسر می زایم
یک دختر در شکم نگه می دارم
می خواهم شبیه زنی که قهرمان می زاید
دخترم را با بهار
برویانم ص38
زبان در جاماندگی در عین معنا سازی فاقد آن وجه زیبایی است که فراتر از اراده زبانی رخ می دهد.فاصله ی هستِ ذهنیِ شاعر با هستِ عینی شعرخالی می ماند و ...
http://uupload.ir/files/n2tp_k.j.jpg
🔴لطفاً ادامه ی متن را در مجله ادبی پیاده رو مطالعه بفرمایید :
http://piadero.ir/portal/index.php?do=post&id=2083
🔺 در صورت تمایل با مراجعه به لینک سایت می توانید نظر بدهید 👆👆👆
◾️بخش : #اندیشه_و_نقد
زیر نظر سید حمید شریف نیا
🔘با کانال تلگرام " مجله ادبی پیاده رو" ، معتبرترین و با سابقه ترین سایت ادبی پارسی زبان همراه باشید : 👇👇👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAADu3hrwB_GHUktWJFw
🆔 @piaderonews👈
🆔 @piaderonews👈