@piaderonews

چهار شعر از #نیما_صفار_سفلایی


1

درون ِكشور ِپهلو
كنار ِجمجمه‌ي مرگ
چنين مني كه نبودم
پُر از حاشا بود



2


مرگ ِخوبي بود
دست‌آموزمان مي‌شد
با قلب و ريه و روده‌هاش
به مردن شبيه‌تر مي‌شد از من
كه مرده‌اي از پنجره برمي‌دارم
و گوش‌هايش را مي‌گيرد كه نشنود

چون وارد ِگوش كه مي‌شوي
يعني شروع شده‌اي و
باقي ميان ِمردن‌مان
به همين ادامه‌داري‌هاست

به چركمردگي‌ي اين رخت قسم و
خراساني كه نگاه
و از بيخ اشتباه است



3


همه چيز
در كسري از ثانيه
همان همه چيز است
مي‌دانم انتظار چيز ديگري داشتي



4


من به شدّت از لفظ پنبه بدم مي‌آيد
او به شدّت از لفظ پنبه بدش مي‌آيد
تو به شدّت از لفظ پنبه بدت مي‌آيد
او مي‌آيد
ميان ِآنها و ما كه قابل تشخيص از هم نيستيم
با يك شدّت ِعادّي شده بين ِلب‌هاي همه‌مان يك‌جا
بذار دقيقاً ببينيم چه مي‌گوييم
چيزي نيست چيزي نيست چيزي نيست
پس بذار با همان دقت بشنويم چه مي‌گوييم
چيزي هست چيزي هست چيزي هست
لفظ ِپنبه دست نمي‌آيد كه در بياري از گوش، سر ببري باهاش، تماشا كني: چه سر ِبريده‌ي تميزي! و يادت نيايد سر كسي‌ست كه مي‌شناسي يا شبيه ِسر كسي‌ست كه مي‌شناسي يا نه
گوش كن! داري مي‌گويي!
سر افتاده به تماشا همين‌طور براي خودش، پنبه سيگارش را روشن مي‌كند مثل حوصله‌هايي كه ندارد ولي گوشش بدهكار نيست
عكس‌هاي ارسالي از سعيدين، مرتضوي و طوسي، خيلي شيك و شاداب، لبخند با لباس عزا مي‌زنند و قسمت ِلبخند ِصحنه راست‌تر به نظر مي‌رسد، من؟
شير از گاوي مي‌خورم كه لكّه‌هايي ايران دارد روي تنش، گاو خوبي‌ست اگر باشي، باش و ببين!
و غير از اين يك بيگانه هستيم ميان ِتني كه به چشم مي‌شناسيم
گوش كن به قول فروغ! صداي خزش ِغربت را مي‌شنوي؟ وزش ِظلمت بود؟ نزدي پس، زنگ!
گوش كن حواس‌مان آنقدر پرت از هم شده كه كنار باشيم؟ شيراز بهانه بود براي مردن ِابراهيم گلستان در نودوپنج سالگي، خوبي تو؟ من؟
ياد ِبرخي نفرات نشسته باشد ميان ِمحوطه‌ي دوشنبه‌اي، نارنج‌ها رسيده باشد، تعمير ِپره‌هاي چرخ ِدوچرخه كند سر بخورد دلوزوار اين تو، تيك تاك، باز شود در
در نور شديد ببينيم خبري‌مان نيست از لانگ تايم اگو
اين بمانيم امّا نرويم از رو
و نگو مي‌دانستي!



http://s1.upzone.ir/102556/N.S.jpg

☑️منبع : مجله ادبی پیاده رو
پیشرو در ادبیات معاصر ایران
http://piadero.ir/portal/index.php?do=post&id=1678

◾️بخش : شعر امروز ایران
زیر نظر محمد آشور
@piaderonews

🆔 @piaderonews 👈 ڪلیڪ

🔹 شعری از #نیما_صفار

يك بار ديگر می‌‌پرسم:
چرا فرار نكردی؟
-كردم
الآن تو دورترين امكان از قبلن ِخودمم!
خودمم!

شيرين عبادی برگشت به قاضی گفت:
-می‌بينين آقای رئيس؟
محجوره!
تو سرنوشتش لحاظ كنين لطفن

من ولي مثل بيشتر شعرهای فارسی حواسم به تو بود كه بی‌گفتگو خارج از هر دری می‌شدی
تا شير به بچّه‌هايت بدهی به نوبت
آن هم اين‌قدر قانع‌كننده ...
—-------------------

يا مای معمول، يا مای معمولی كه نمی‌دانی خطاب شوی يا فقط رفته باشي
كه بعدها بگويند "مايی بود، بدك نبود، فقط رفت، خودش رفت"
بعد يكی پيش بيايد، يكی با چشم‌های آورده
و منتظر باشيم چيزی بگويد يا فقط نگاه كند
امّا او يكی ديگر است، كنار يكی ديگر و يكی ديگر و يكی ديگر است!
می‌شماريم، چندتا هستيم با يك سقف، كه همين الآن بگيرن‌مون می‌شيم "ما"
من امّا قرار بود از خودم نگويم، زياد كه بگويی كلمه مجرم می‌شود
چند كلمه‌ی مجرم می‌شناسم، شنبليله، هويج، ماه، عسلويه، باز گنجشك، باز گربه، باز حبيب موسوی‌ی بی‌بالانی با همه چشم‌ها و دهان‌هايی كه وقت گفتن جمع می‌شوند تو صورتش، يك استراتوس كه "تو"ش دارد می‌افتد و می‌گيرم به دهان
همان دهان

http://www.uupload.ir/files/fu9r_n.s.jpg

☑️منبع : مجله ادبی پیاده رو
پیشرو در ادبیات معاصر ایران

http://www.piadero.ir/portal/index.php?do=post&id=2257

🔺 در صورت تمایل با مراجعه به لینک سایت می توانید نظر بدهید 👆👆👆

◾️بخش : #شعر_امروز_ایران
زیر نظر محمد آشور

🔘با کانال تلگرام " مجله ادبی پیاده رو" ، معتبرترین و با سابقه ترین سایت ادبی پارسی زبان همراه باشید : 👇👇👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAADu3hrwB_GHUktWJFw

🆔 @piaderonews👈
🆔 @piaderonews👈