🔸آخرين‌ سرود
🔹شعری از #سعید_سلطان_پور

▪️1319-1360

دو شعر در من‌ سروده‌ شد
دو شعر نوشتم‌
بي‌آنكه‌ آرامشي‌ در من‌ ببارد
در «عشق‌»
از بادبان‌هاي‌ دست‌هايت‌
كه‌ دو تسليم‌ اند
و در «يگانگي‌»
از روستازاده‌اي‌
كه‌ ندارم‌
سخن‌ گفته‌ام‌.
مرا شعري‌ ديگر بايد
شعري‌ كه‌ من‌ ندانم‌ چيست‌
شعري‌ كه‌ آرامش‌ را
مثل‌ رطوبت‌ خاك‌هاي‌ كهنه‌
در من‌ بيدار كند.
من‌ هرگز شعر نساخته‌ام‌
من‌ خود، لحظه‌هايي‌، شعر بوده‌ام‌
من‌ خود را نوشته‌ام‌
در من‌، درخت‌ها كلمه‌ بودند
چشمه‌ها كلمه‌ بودند
ستاره‌ها كلمه‌ بودند.
و شعر من‌
تصادم‌ ستاره‌ و درخت‌ بود
فوران‌ درشت‌ چشمه‌ بود
چيزي‌ بود كه‌ بيهوده‌ مي‌كوشم‌ تفسيرش‌ كنم‌.
آهوئي‌ با ساق‌هاي‌ خيس‌
بيكراني‌ از علف‌هاي‌ پر شبنم‌
وزش‌هاي‌ خنك‌
چرائي‌
سلانه‌
سلانه‌
پرش‌ شبنم‌ها در گذرگاه‌ آهو
و اينهمه‌
سرشارم‌ نمي‌كند
مي‌خواهم‌ گريه‌ كنم‌.

http://www.uupload.ir/files/k9pt_s.jpeg

🆔 @piaderonews👈

هنوز ریشه ی زاینده ی بهار منی
به باغ عشق، گل سرخ اعتبار منی
فضای هجر تو را چون ستاره می گردم
شکوه جذبه ی خورشید بر مدار منی
به دشت سنگی رویا ببار نعل فراق
بر آر باغ شقایق که شهسوار منی
به آشیانه ی اسفنج باز خواهی گشت
تو آن پرنده ی ابری که از دیار منی
چو انعکاس غروبی در آبگینه ی قطب
حریق دور زمستان پایدار منی
شب و غروب و کف و باد و موج، می میرند
تو ای کرانه ی آرام، ماندگار منی
در آستان سحر، صخره ی شکسته توام
ببار بر سرم ای شب، که آبشار منی

#سعید_سلطان_پور
#صدای_میرا ۱۳۵۷

▫️ #قلمرو_شعر
▪️به #انتخاب سید حمید شریف نیا

🆔 @piaderonews 👈