@piaderonews

شعرهایی از #علیرضا_عباسی


1

در ﺭﮒهات اسبی ﻣﻲدود
ﻣﻲدود در ﺭﮒهام
جاﺩﻩهایی که به هم ﻧﻤﻲرسند
دشت روییده
در مسیر استخواﻥها
روییده دشت
آرام در ﺗﻦات ﻧﻤﻲگیرد
آرام ﻧﻤﻲگیرد چیزی در تنم
اسبی در ﺭﮒها
که ﮔﻢ کرده
مسیر دشت را


2

ﭘﻴﺶﺯﻣﻴﻨﻪها از در و ديوار داخل ﻣﻲشوند
بي مقدمه جاﻣﻌﻪي ﭘﻨﺠﺮﻩها
روي هم رفته مردم زير ﭘﻞهاي ﺑﻲربط
تصادفا شهر زيبايي از پله به ﻛﻼﻍها
ناوداﻥها به چه درد ﻣﻲخورند؟
چيزي به هم نريخته فقط يك پارچ خالي براي سرو مهماني رسمي
ممكن است كنار نمكداني خيس آزاردهنده باشد
يا وﺻﻠﻪای ناجور در چشم دوستی خودماني
به هم نریخته چیزی
فقط لاﺑﻪلاي ﭘﻠﻪهاي زير پل ﻟﻜﻪهايي پيدا ﻣﻲشود
ﻟﻜﻪای
زخمی
مرگی
تفاوت آﺗﺶها در روﺷﻦ ﺷﺪﻥشان است

قدم با تو روي آشفتگي
اندوه
ﭘﻨﺠﺮﻩهای بسته
شهری که در ﻟﻜﻪهایش فرو رفته آرام آرام
قدم به زبان تو روی تاریکی
با زبان تو شاید زمین از نو زاده شود
با رﻧﮓهای نزدیک
ﻓﺼﻞها که روی هم ﻣﻲلغزند
پرﻧﺪﻩها که نزدیک به آدم ﻣﻲشوند
با زبان تو شاید اشیا را که ﺟﺎﺑﻪجا ﻣﻲکنیم
به ﻧﺎﻡهای دیگرشان فکر کرده باشیم
به زندﮔﻲهای دیگرشان

يك ليوان آب كنار ﻟﺐهايم بگذار
ﭘﻴﺶزﻣﻴﻨﻪها همه جا را اشغال كرﺩﻩاند


http://s1.upzone.ir/106595/A.A.jpeg

◾️ منبع : مجله ادبی پیاده رو
پیشرو در ادبیات معاصر ایران

http://piadero.ir/portal/index.php?do=post&id=1691

🔴 بخش : شعر امروز ایران
زیر نظر محمد آشور

@piaderonews

🔹 #علیرضا_عباسی

حرف هاي اخير آقاي شمس لنگرودي بيش از آنکه تاملي برانگيزد، تاسفي به بار مي آورد از چند سو.
سوي نخست اينکه همه ي شکل هاي مطلق گرايي و مصادره به مطلوب، دردناک و حکايت از کينه توزي دارد تا منطق و تحليل. سوال اينجاست چرا بايد حرف هايي تا اين مرتبه از روي احساسات و عصبانيت، در گفتگويي رسمي عنوان شود تا دستمايه ي توهين و ابتذالي ديگر قرار گيرد. سخنان ايشان در اين گفتگو مطلقا قابل دفاع نيست، حتي در دفاع از عمر ادبي ايشان و هنگام نشان دادن ارزش ها، نمي توان کوچکترين دفاعي کرد از اين سخنان که يکباره و از روي احساسات مي نمايد. مگر مي شود به جاي رعايت منطق گفتگو و نگرشي نسبي به احوالات شاعري و تلاش عمرسوز بزرگان شعر، چنين بي پيرايه و توهين آميز درباره ي آنها صحبت کرد و يکسره دست به انکار برد. نقدي اگر باشد چنين لحن و حرف هايي، نسبتي با آن ندارد مگر هيجان و عصبيت. بسيار تعجب کردم از خواندن حرف هاي آقاي شمس و معتقدم خطاي بزرگي رخ داده.
اما يک ماجراي صريح و روشن و البته دردناک هم وجود دارد که اين اوقات، ساده فراموش مي شود و ژست ها به تمامي بدل مي شود به ژستي مبرا از تفکراتي چنين کنارگزار، مي شود داعيه ي بشردوستي و حق طلبي و دادخواهي. درحالي که حرف هايي از اين دست شده نقل شيرين محافل و نشست هاي دوستانه و همه درباره ي ديگران و مخالفت شان با آن ها، سال هاست چنين مي گويند و آغشته به کينه تر از اين، فقط از رسمي شدن نظر، هراس و گريز است. اين شايد خصلت جامعه ي استبداد زده و فکر در محاق باشد که توهين و انکار را بدل به کلام رايج و عمومي کرده.
ترويج تفکر تقابل گرا و کنارگذار بماند که ريشه در چه ناکجايي دارد. از منظر روانشناختي شايد پاسخ به اينکه چرا چنين سخناني رسمي شده اين باشد که مگر نه اينکه چندسال متوالي ست شمس لنگرودي از سوي جريان هاي ديگر آماج بدترين توهين ها و نگاه هاي حذف گرا قرار گرفته؟ و معمولا همه ي آنها را بي پاسخ گذاشته بود. باري اين حجم تقابل گرايي و کنارگزاري ممکن است واکنش هايي به بار آورد که منطق دايمي و روشني نداشته باشد.
اما آن سويه ي ديگر تاسف بر اين است که برخي پاسخ ها به اين گفتگوي نامبارک، چيزي کم از آن ندارد و با همان شيوه ي تخطئه و تخريب و گاهي در شکلي سخيف تر باز به انکار و حذف ديگري پافشاري مي کند. مسئوليت چنين حرف هايي سخت و بارش شکننده و اسفناک است.

🔘با ما در "پیاده رو" هم قدم باشید : 👇👇👇
https://telegram.me/joinchat/BNRUYzu3hryL-0Np9O6uGA

@piaderonews 👈 ڪلیڪ

🔸جریان تاریخی شعر پارسی همچنان در حال پویایی است
🔹مصاحبه با #علیرضا_عباسی

http://s8.picofile.com/file/8283524534/A_A.jpg

🔴 لینک گفتگو : 👇

http://www.hoozoor.com/%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DB%8C-%D8%B4%D8%B9%D8%B1%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D9%87%D9%85%DA%86%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AD%D8%A7%D9%84-%D9%BE%D9%88/

🔘با ما در "پیاده رو" هم قدم باشید : 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
https://telegram.me/joinchat/BNRUYzu3hryL-0Np9O6uGA