@piaderonews 👈 ڪلیڪ

♦️این شعر نخستین بار، دوم مهر ماه 1389 همراه با دو اثر دیگر توسط شاعر در سایت پیاده رو منتشر شده است . یاد و نام علیشاه عزیز گرامی باد .


🔸"در اﻳﻦ ﺻﻮرت دوﺳﺖ ات ﺧﻮاهم داﺷﺖ"
🔹شعری از زنده یاد #علیشاه_مولوی


اﻧﺪوﻩ ات اﮔﺮ ﺁﺑﺴﺘﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺳﺘﺮوﻧﯽ

ﻧﺘﺮس ،

ﺑﮕﻮ ،

ﻣﺎﻩ ﻣﮑﻌﺐ :

ﺁﻓﺘﺎب ِ ﻣﺴﺘﻄﻴﻞ :

درﺧﺖ ﻣﻌﻠﻖ :

اﻳﻦ ﺷﻮرش اﺻﻼ ﺑﯽ دﻟﻴﻞ ﻧﻴﺴﺖ

وﻟﯽ اﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻃﻌﻢ ﺗَﺤﮑﻢ دارد

ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ؟

ﻣﻦ هم ﻣﺮدﯼ از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻠﻪ ام




ﻣﺎهي هاﯼﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ رودﺧﺎﻧﻪ ﻧﺪارد



ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ دهان ِ ﺑﺎﺟﻪ ﯼ ِ ﺗﻠﻔﻦ

ﻟﮑﻪ ﯼ ﺧﻮﻧﯽ اﯼ ﺳﺖ / دﻓﺘﺮﭼﻪﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻗﺮﻣﺰ

ﮐﻪ از ﻟﺐ ﭘﺎﻳﻴﻨﯽ اش ﭘﺎﮎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﺣﻠﻖ ﺁوﻳﺰ ﻣﯽ ﮔﺬارم / ﺑﺮاﯼ ﭘﺎﺷﻨﻪ ها و ﭘﻴﺎدﻩ رو / ﮔﻮﺷﯽ را

ﺑﺮ ﺷﺎﺧﻪ ها و ﺷﻴﺸﻪ ها ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﺷﻮد / اﻣﻮاج ﺁﺑﯽ ﻧﺌﻮن

اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺣﺬف ﺧﻮاهد ﺷﺪ / و ﺷﺮوع ﺗﺮاوﻟﻴﻨﮕﯽ ﮐﻪ

ﺑﯽ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺑﯽ ﭘﻮل

ژوﻟﻴﺪﻩ هايي ﭘﺎﭘﺘﯽ ﺳﺮﮔﺮدان

ﺑﯽ ﻣﺸﺘﺮﯼ روﺳﭙﯽ هاﯼ ﭘﻴﺮ

ﮐﻪ از ﮐﻨﺎر ﮐﻴﻨﻪﯼ ﺑﻌﻀﯽ ها ﻣﯽ ﮔﺬرﻧﺪ / و دو ﭘﺎﺳﺒﺎن ﺟﻮان

ﺑﻪ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﻣﺪﯼ ﻓﻼش ﺑﮏ

همان دﻗﺎﻳﻖ دوﺷﻨﺒﻪﯼ دﻟﮕﻴﺮ

ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﮑﻪﺁﺧﺮﻳﻦ اﺗﻮﺑﻮس ﺧﻤﻴﺎزﻩ ها را ﺑُﺮد

روﯼ ﻧﻴﻤﮑﺖ اﻳﺴﺘﮕﺎﻩﺑﯽ ﻣﺴﺎﻓﺮ

ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ، اﻳﻦ ﻧﺎم و ﻧﻤﺮﻩ ها ﻣﺎل ِ ﺷﻤﺎﺳﺖ :

همراه ﻧﺎﻟﻪ ﯼ گرﺑﻪ اﯼ از ﺳﺮ دل درد

ﺳﮓ ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ ﯼ ﻣﻐﻤﻮﻣﯽ

ﺑﻪ زﺑﺎﻟﻪ هاي رو ﺑﻪ روﯼ رﺳﺘﻮران ﺗﻌﻄﻴﻞ / ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽ ﺷﻮد

در ﭘﻴﺎدﻩ رو ﺑﺎران ﻣﯽ ﺑﺎرد ﺣﺎﻻ

و ﺑﻴﻦ ﭘﺎﺷﻨﻪ هاي ﻋﺎﺑﺮان ﻋﺠﻮل / ﻳﮏ ﻧﻔﺮ / ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎران اﺳﺖ .

ﮔﻮﺷﯽ اﮔﺮ ﭘﺎﻧﺪول ِ ﻋﻘﺮﺑﻪ هاي ﻧﺎﭘﻴﺪاﺳﺖ

رﺑﻄﯽ ﺑﻪ روﻳﺎهاﯼ ﻣﻦﻧﺪارد

ﻣﯽ رﻗﺼﺎﻧﺪش در ﺑﺎران ﺑﺎد


http://uupload.ir/files/rzb1_a.sh.m.jpg


☑️منبع : مجله ادبی پیاده رو
دوم مهر ماه 1389

http://piadero.ir/portal/index.php?do=post&id=188

🔺 در صورت تمایل با مراجعه به لینک سایت می توانید نظر بدهید 👆👆👆

◾️بخش : #شعر_امروز_ایران
زیر نظر محمد آشور

🔘با کانال تلگرام " مجله ادبی پیاده رو" ، معتبرترین و با سابقه ترین سایت ادبی پارسی زبان همراه باشید : 👇👇👇👇👇
https://telegram.me/joinchat/BNRUYzu3hryL-0Np9O6uGA

ماهِ مهربانِ معصومم
باور نمی‌کنم هنوز هم سپید مانده باشی
مثل تمام دروغ های آسمانی
رسوای رهاشده در کهکشان
کاش در حرارت آفتاب می‌رسیدی و
در حیرت ستاره‌ها فرو می‌افتادی
ماهِ کالِ کثیفِ پیرِ چروکِ دروغ
در رختخوابِ من چه می‌کنی؟

#علیشاه_مولوی
#کاملن_خصوصی_برای_آگاهی_عموم  
چاپ دوم ۱۳۹۱
▪️به #انتخاب سید حمید شریف نیا
🆔 @piaderonews  👈

١)

ابرها را با نی
اسب‌ها را با سرنا
زن‌ها را با تازیانه می‌گریانند
مردان مغروری
که
با نی‌لبک پری کوچک غمگینی
عاشقانه می‌گریند
٢)

سر بر سینه‌ام بگذار
با تپشهای قلبم آرزوهایت را شماره کن
رشته‌های سپید مویم
ردِ رنج‌هایی‌ است که زندگی‌‌ام را سیاه کرد
با این همه در سرزمینی که مرگ پایان رنج هاست
هرگز هیچکس تابوت عشق را
بر شانه‌‌های من نخواهد دید.

#علیشاه_مولوی
#شعر_امروز_ایران
▪️به #انتخاب سید حمید شریف نیا
🆔 @piaderonews  👈