در خیابانها، دیدن خواب زده ای که
ناگهان خود را به روی یک اشعه موهوم
پرتاب می‌کند
همانقدر عادیست
که شنیدن خس خس یک سرفه
چوب رختی های متحرکی
که لباسها را با خود حمل می‌کنند
گاه گاهی می‌ایستند.
تا بیاد بیاورند ایستادن در برنامه شان
بوده است یا نه.

برشی از شعر شالگردنی در باد،
#طاهره_باریی 1351
مجله فردوسی

▫️ #قلمرو_شعر
▪️به #انتخاب سید حمید شریف نیا
🆔 @piaderonews 👈