✨✨🎆 دون خوان از تجربه عرفانی می گوید 🎆✨✨
☸️ دون خوان که توسط کارلوس کاستاندای مردم شناس به جهانیان معرفی شد و خشم نظام سرمایه داری غرب را برآشفت! از دقت دوم و دیدن و معرفت نام می برد که چنانچه من فهمیده ام! و باتجارب عرفانی تطبیق داده ام و از عرفا پرسش نموده ام، دارد از اشراق سخن می راند:
⚛️ دون خوان به کاستاندا می گوید: تو درباره زندگی فکرمی کنی، توآن رانمی بینی، وقتی که انسان دیدن را فراگیرد خود را درجهان تنها خواهد یافت، دور از همه چیز، مگر از جنون خود. اعمال تو و هموطنانت برای تو مهم جلوه می کنند، زیرا تو را چنین آموخته اند که فکر کنی این اعمالت اهمیت دارند. ما می آموزیم که درباره هر چیز فکر کنیم و بعد چشم خود را عادت می دهیم که به هرچه نگاه می کنیم چنان نگاه کند که ما فکرمی کنیم، هرگاه انسان دیدن را فراگیرد درخواهد یافت که دیگر نمی تواند درباره چیزهایی فکر کند که به آنها می نگرد و اگر نتواند به چیزهایی فکر کند که به آنها می نگرد همه چیز بی اهمیت خواهد شد.
💎 کاستاندا: آیا همینکه انسان دیدن را فرا بگیرد همه چیز در جهان بی ارزش می شود؟
💎دون خوان: من نگفتم بی ارزش، گفتم بی اهمیت! همه چیزها هم ارزشند و لذا بی اهمیت. مثلا من دلیلی ندارم که بگویم کارهای من مهمتر از کارهای توست و یا چیزی ضروری تر از چیز دیگر است، پس همه چیز باهم یکسان است و با یکسان بودن بی اهمیت است.
⚛️ چشم انسان هم می تواند نگاه کند و هم ببیند، ولی عادت دادن چشم ها به اینکه فقط نگاه کند نوعی مفت باختن است، من (دون خوان) دوست ندارم که غمگین باشم، بنابراین هرگاه شاهد چیزی باشم که معمولا مرا غمگین می سازد، به جای نگاه کردن به آن، چشمانم راخیلی راحت به دیدن سوق می دهم، اماوقتی با چیز مضحکی روبرو می شوم، نگاه می کنم و میخندم. من خنده را ترجیح می دهم چرا که به تنم احساس بهتری می دهد. بسیاری از اهل معرفت مرگ را بر می گزینند! اما مردم فکر می کنند آنها را بخاطر کارهایشان به دام انداخته اند وکشته اند. برعکس، من زندگی را انتخاب می کنم و خندیدن را نه از آن رو که برایم اهمیت دارند بلکه به این خاطر که این گزینش طلب و تمنای طبیعت من است. دیدن من را به ادامه زندگی وا نمی دارد چرا که به رغم این، این اراده من است که مرا وادار به ادامه حیات می کند.
⚛️ تو اکنون حرف های مرا نمی فهمی به خاطر اینکه عادت داری به فکرکردن، و لذاهمچنان به جای دیدن، نگاه می کنی و به فکر کردن کماکان نگاه می کنی! فکر کردن همان تصور ثابتیست که ما از جهان داریم، و دیدن: این عادت مالوف را درهم می شکند. اهل معرفت با عمل زندگی می کنند و نه با فکر کردن درباره عمل، اهل معرفت راهی را به هدایت دل برمی گزیند و آن را دنبال می کند و آنگاه نگاه می کنند و شاد می شوند و می خندند و سپس می بینند و می دانند. او می داند که خیلی زود زندگیش یکسره به سرخواهد آمد او می داند که چون هرکس دیگر راه به جایی نخواهد برد! چون می بیند، پس می داند که هیچ چیز مهمتر از هیچ چیز دیگر نیست. به بیان دیگر اهل معرفت فخر ندارد، مقام ندارد، خانواده ندارد، نام ندارد، وطن ندارد، و آنچه دارد تنها زندگیست که باید آن را گذراند و تحت این شرایط، علقه او با اطرافیانش همان جنون اختیاریست و بدین گونه است که اهل معرفت هم جد و جهد می کند، عرق می ریزد، نفس نفس می زند و اگر کسی به او نگاه کند درست مثل مردم عادیست، جز آنکه جنون اختیاریش را فراچنگ خود دارد. جنون اختیاریش او را وا می دارد که که بگوید آنچه انجام می دهد مهم است، ولی با این حال اوخود می داند که مهم نیست. و لذا کارش چه خوب باشد و چه بد، چه نتیجه بخش و چه بی نتیجه، به هیچ رو برایش اهمیت ندارد، و چه بسا اهل معرفت کاملا کاهل بماند و هرگز دست به هیچ کاری نزند و چنان رفتاری داشته باشد که گویی کاهل بودن برایش اهمیتی دارد.
#دون خوان #تجربه_عرفانی #متافیزیک_ماوراالطبیعه
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
☸️ دون خوان که توسط کارلوس کاستاندای مردم شناس به جهانیان معرفی شد و خشم نظام سرمایه داری غرب را برآشفت! از دقت دوم و دیدن و معرفت نام می برد که چنانچه من فهمیده ام! و باتجارب عرفانی تطبیق داده ام و از عرفا پرسش نموده ام، دارد از اشراق سخن می راند:
⚛️ دون خوان به کاستاندا می گوید: تو درباره زندگی فکرمی کنی، توآن رانمی بینی، وقتی که انسان دیدن را فراگیرد خود را درجهان تنها خواهد یافت، دور از همه چیز، مگر از جنون خود. اعمال تو و هموطنانت برای تو مهم جلوه می کنند، زیرا تو را چنین آموخته اند که فکر کنی این اعمالت اهمیت دارند. ما می آموزیم که درباره هر چیز فکر کنیم و بعد چشم خود را عادت می دهیم که به هرچه نگاه می کنیم چنان نگاه کند که ما فکرمی کنیم، هرگاه انسان دیدن را فراگیرد درخواهد یافت که دیگر نمی تواند درباره چیزهایی فکر کند که به آنها می نگرد و اگر نتواند به چیزهایی فکر کند که به آنها می نگرد همه چیز بی اهمیت خواهد شد.
💎 کاستاندا: آیا همینکه انسان دیدن را فرا بگیرد همه چیز در جهان بی ارزش می شود؟
💎دون خوان: من نگفتم بی ارزش، گفتم بی اهمیت! همه چیزها هم ارزشند و لذا بی اهمیت. مثلا من دلیلی ندارم که بگویم کارهای من مهمتر از کارهای توست و یا چیزی ضروری تر از چیز دیگر است، پس همه چیز باهم یکسان است و با یکسان بودن بی اهمیت است.
⚛️ چشم انسان هم می تواند نگاه کند و هم ببیند، ولی عادت دادن چشم ها به اینکه فقط نگاه کند نوعی مفت باختن است، من (دون خوان) دوست ندارم که غمگین باشم، بنابراین هرگاه شاهد چیزی باشم که معمولا مرا غمگین می سازد، به جای نگاه کردن به آن، چشمانم راخیلی راحت به دیدن سوق می دهم، اماوقتی با چیز مضحکی روبرو می شوم، نگاه می کنم و میخندم. من خنده را ترجیح می دهم چرا که به تنم احساس بهتری می دهد. بسیاری از اهل معرفت مرگ را بر می گزینند! اما مردم فکر می کنند آنها را بخاطر کارهایشان به دام انداخته اند وکشته اند. برعکس، من زندگی را انتخاب می کنم و خندیدن را نه از آن رو که برایم اهمیت دارند بلکه به این خاطر که این گزینش طلب و تمنای طبیعت من است. دیدن من را به ادامه زندگی وا نمی دارد چرا که به رغم این، این اراده من است که مرا وادار به ادامه حیات می کند.
⚛️ تو اکنون حرف های مرا نمی فهمی به خاطر اینکه عادت داری به فکرکردن، و لذاهمچنان به جای دیدن، نگاه می کنی و به فکر کردن کماکان نگاه می کنی! فکر کردن همان تصور ثابتیست که ما از جهان داریم، و دیدن: این عادت مالوف را درهم می شکند. اهل معرفت با عمل زندگی می کنند و نه با فکر کردن درباره عمل، اهل معرفت راهی را به هدایت دل برمی گزیند و آن را دنبال می کند و آنگاه نگاه می کنند و شاد می شوند و می خندند و سپس می بینند و می دانند. او می داند که خیلی زود زندگیش یکسره به سرخواهد آمد او می داند که چون هرکس دیگر راه به جایی نخواهد برد! چون می بیند، پس می داند که هیچ چیز مهمتر از هیچ چیز دیگر نیست. به بیان دیگر اهل معرفت فخر ندارد، مقام ندارد، خانواده ندارد، نام ندارد، وطن ندارد، و آنچه دارد تنها زندگیست که باید آن را گذراند و تحت این شرایط، علقه او با اطرافیانش همان جنون اختیاریست و بدین گونه است که اهل معرفت هم جد و جهد می کند، عرق می ریزد، نفس نفس می زند و اگر کسی به او نگاه کند درست مثل مردم عادیست، جز آنکه جنون اختیاریش را فراچنگ خود دارد. جنون اختیاریش او را وا می دارد که که بگوید آنچه انجام می دهد مهم است، ولی با این حال اوخود می داند که مهم نیست. و لذا کارش چه خوب باشد و چه بد، چه نتیجه بخش و چه بی نتیجه، به هیچ رو برایش اهمیت ندارد، و چه بسا اهل معرفت کاملا کاهل بماند و هرگز دست به هیچ کاری نزند و چنان رفتاری داشته باشد که گویی کاهل بودن برایش اهمیتی دارد.
#دون خوان #تجربه_عرفانی #متافیزیک_ماوراالطبیعه
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🎆 دون خوان از تجربه عرفانی می گوید 🎆✨✨
💥قسمت دوم
☸️ در زندگی اهل معرفت تهی بودن وجودندارد، همه چیز پر و سرشار است. همه چیز پر و سرشار است و همه چیز یکسان. وقتی می گویم همه چیز بی اهمیت است، به همان معنی نمی گویم که تو «کاستاندا» می گویی. برای اهل معرفت شدن، باید جنگاور بود و نه کودکی نالان. انسان باید بدون تسلیم شدن و شکایت و بدون عقب نشینی تا آنجا بستیزد که ببیند تنها برای اینکه بداند هیچ چیز مهم نیست. از نظر اهل معرفت، دیگران را دوست داشتن و دوست داشته شدن، تمام آن چیزی نیست که در مقام انسان بودن می توان انجام داد.
⚛️ دیدن بسیار دشوار است، دیدن چیزی نیست که بشود درباره اش صحبت کرد، نوشتن درباره دیدن هم همین حکم را دارد؛ یعنی عملی لغو و نالازم و ناجور به همان اندازه، که نشستن روی سر. من به پدرم قول داده بودم تا قاتلانش را نابود سازم. من این قول را سالها نگه داشتم، اکنون این قول عوض شده، من دیگر به نابودی هیچکس علاقمند نیستم. از مکزیکی ها بیزار نیستم، از هیچکس بیزار نیستم. من آموخته ام که همه راه های بی شماری که انسان در زندگی خود می پیماید، یکسان است. ستمگران و ستمدیدگان سرانجام به هم می رسند و تنها حکم غالب اینست که زندگی برای هر دو گروه بس کوتاه است. من اکنون غمگینم نه برای اینکه پدر و مادرم بصورتی دهشتناک مردند، اندوهم از اینست که سرخپوست بودند. آنها سرخپوست وار زندگی کردند و سرخپوست وار مردند و هرگز ندانستند که پیش از هر چیز انسانند.
💎دیدن همان اراده است؟
⚛️دون خوان: نه . اراده نیروست، قدرت است. دیدن نیرو نیست، بلکه بیشتر گذر از بطن اشیا است، بسا که جادوگر اراده ای قوی داشته باشد و با اینهمه قادر به دیدن نباشد. این بدان معناست که تنها اهل معرفت که جهان را با حواس خود و با اراده خود و نیز با دیدن خود درک می کنند. اراده چیزی است که فرد را به کار می گیرد که برای مثال جنگی را ببرد که به هر حساب باید آن را ببازد! با فرا گرفتن دیدن، انسان هیچ و همه چیز می شود، شاید بتوان گفت محو می شود، درحالی که بجاست.
⚛️ اینست زمانی که انسان می تواند هرچه آرزو می کند باشد، یا هرچه آرزو می کند به دست آورد اما چنین انسانی هیچ آرزو نمی کند. و بجای اینکه با همنوعانش چنان بازی کند که گویی بازیچه اند، با آنان در دل جنونشان روبرو می شود. وتنها فرقشان اینست که آنکه می بیند عنان جنونش را دراختیار دارد، در حالیکه همنوعانش چنین نتوانند کرد.
⚛️ زیرادیدن او را از هر آنچه قبلا می شناخته مطلقا وارهانده. وقتی ببینی دیگر در جهان برایت هیچ سیمای آشنایی وجودندارد. همه چیز تازه است. همه چیز رخدادی تازه و بی سابقه است. جهان باور نکردنیست. دیدن ضد جادوگریست، دیدن به انسان می آموزاند که همه چیز چه ناچیز است!!!.
#دون_خوان #تجربه_عرفانی #متافیزیک_ماوراالطبیعه
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
💥قسمت دوم
☸️ در زندگی اهل معرفت تهی بودن وجودندارد، همه چیز پر و سرشار است. همه چیز پر و سرشار است و همه چیز یکسان. وقتی می گویم همه چیز بی اهمیت است، به همان معنی نمی گویم که تو «کاستاندا» می گویی. برای اهل معرفت شدن، باید جنگاور بود و نه کودکی نالان. انسان باید بدون تسلیم شدن و شکایت و بدون عقب نشینی تا آنجا بستیزد که ببیند تنها برای اینکه بداند هیچ چیز مهم نیست. از نظر اهل معرفت، دیگران را دوست داشتن و دوست داشته شدن، تمام آن چیزی نیست که در مقام انسان بودن می توان انجام داد.
⚛️ دیدن بسیار دشوار است، دیدن چیزی نیست که بشود درباره اش صحبت کرد، نوشتن درباره دیدن هم همین حکم را دارد؛ یعنی عملی لغو و نالازم و ناجور به همان اندازه، که نشستن روی سر. من به پدرم قول داده بودم تا قاتلانش را نابود سازم. من این قول را سالها نگه داشتم، اکنون این قول عوض شده، من دیگر به نابودی هیچکس علاقمند نیستم. از مکزیکی ها بیزار نیستم، از هیچکس بیزار نیستم. من آموخته ام که همه راه های بی شماری که انسان در زندگی خود می پیماید، یکسان است. ستمگران و ستمدیدگان سرانجام به هم می رسند و تنها حکم غالب اینست که زندگی برای هر دو گروه بس کوتاه است. من اکنون غمگینم نه برای اینکه پدر و مادرم بصورتی دهشتناک مردند، اندوهم از اینست که سرخپوست بودند. آنها سرخپوست وار زندگی کردند و سرخپوست وار مردند و هرگز ندانستند که پیش از هر چیز انسانند.
💎دیدن همان اراده است؟
⚛️دون خوان: نه . اراده نیروست، قدرت است. دیدن نیرو نیست، بلکه بیشتر گذر از بطن اشیا است، بسا که جادوگر اراده ای قوی داشته باشد و با اینهمه قادر به دیدن نباشد. این بدان معناست که تنها اهل معرفت که جهان را با حواس خود و با اراده خود و نیز با دیدن خود درک می کنند. اراده چیزی است که فرد را به کار می گیرد که برای مثال جنگی را ببرد که به هر حساب باید آن را ببازد! با فرا گرفتن دیدن، انسان هیچ و همه چیز می شود، شاید بتوان گفت محو می شود، درحالی که بجاست.
⚛️ اینست زمانی که انسان می تواند هرچه آرزو می کند باشد، یا هرچه آرزو می کند به دست آورد اما چنین انسانی هیچ آرزو نمی کند. و بجای اینکه با همنوعانش چنان بازی کند که گویی بازیچه اند، با آنان در دل جنونشان روبرو می شود. وتنها فرقشان اینست که آنکه می بیند عنان جنونش را دراختیار دارد، در حالیکه همنوعانش چنین نتوانند کرد.
⚛️ زیرادیدن او را از هر آنچه قبلا می شناخته مطلقا وارهانده. وقتی ببینی دیگر در جهان برایت هیچ سیمای آشنایی وجودندارد. همه چیز تازه است. همه چیز رخدادی تازه و بی سابقه است. جهان باور نکردنیست. دیدن ضد جادوگریست، دیدن به انسان می آموزاند که همه چیز چه ناچیز است!!!.
#دون_خوان #تجربه_عرفانی #متافیزیک_ماوراالطبیعه
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot