آمار ستارگان:
بیایید با آمار ستارگان و سیارات شروع کنیم.
خب می‌دانیم که کل حیات روی زمین، از همین سیاره، سرچشمه گرفته و دانشمندان بر این باورند که در مورد ریشه‌‌ٔ حیات‌های دیگر (اگر وجود داشته باشند) هم، احتمالا همینطور خواهد بود.
دلایل علمی ثابت می‌کند حیات روی سیاره‌هایی شکل می‌گیرد که به دور ستاره‌های نه خیلی بزرگ و نه خیلی کوچک (درست شبیه خورشید خودمان) می‌چرخند.
منجمان حدس می‌زنند حدود 100 میلیارد از چنین ستاره‌های خورشید مانندی در کهکشان ما وجود دارد. حدود نصف این ستاره‌ها، به دور ستاره‌ٔ دیگری می‌چرخند که در نتیجه، احتمال وجود سیارات به دور آنها را بسیار کم می‌کند (زیرا آن ستاره‌ها باعث پرت شدن سیارات از سیستم مداری می‌شوند).
پس تا اینجا، حدود نصف ستاره‌ها از دور رقابت خارج می‌شوند، اما هنوز حدود 50 میلیارد ستاره‌ٔ قابل حیات در کهکشان ما باقی می‌ماند!
آمار سیارات
در مورد سیارههای قابل سکونت، قضیه از چه قرار است؟
در منظومه شمسی، تقریبا 10 سیاره برای پیدایش حیات وجود دارد؛ بنابر این اگر فرض کنیم به ازای هر سیستم خورشیدی، 10 سیاره‌ی قابل حیات وجود داشته باشد، با احتساب عددی که در بخش قبل برای ستارگان بدست آوردیم (50 میلیارد)، حدود 500 میلیارد سیاره‌ٔ مناسب برای حیات در کهکشان ما وجود دارد!
اگر فرض کنیم یک دهم سیارههای موجود در منظومه شمسی، واقعا قابلیت حیات دارند، پس حدود یک دهم از 500 میلیارد، یعنی 50 میلیارد سیاره با برخی از گونه‌های حیات (نه لزوماً هوشمند) می‌تواند در کهکشان ما وجود داشته باشد.
با وجود تمام این حساب‌کتاب‌ها، اگر بروز حیات در منظومه شمسی که 4 میلیارد سال پیش رخ داده، یک رویداد بسیار غیرمحتمل بوده، پس شاید ما در کهکشان و حتی در کائنات، تنها باشیم!
بنابر این اگر بخواهیم احتمالاتی فکر کنیم، تعداد سیارههای با امکان حیات در کهکشان ما، از 1 (یعنی فقط ما) تا 50 میلیارد متغیر است؛ و این یعنی یک گستره‌ٔ به‌شدت بزرگ!
آیا می‌توانیم این گستره را محدودتر کنیم؟
دانشمندان در حال کار روی آن هستند.
#آمار _ستارگان#عجایب#کهکشان
@pathwaystogod
بیایید با آمار ستارگان و سیارات شروع کنیم.
خب می‌دانیم که کل حیات روی زمین، از همین سیاره، سرچشمه گرفته و دانشمندان بر این باورند که در مورد ریشه‌‌ٔ حیات‌های دیگر (اگر وجود داشته باشند) هم، احتمالا همینطور خواهد بود.
دلایل علمی ثابت می‌کند حیات روی سیاره‌هایی شکل می‌گیرد که به دور ستاره‌های نه خیلی بزرگ و نه خیلی کوچک (درست شبیه خورشید خودمان) می‌چرخند.
منجمان حدس می‌زنند حدود 100 میلیارد از چنین ستاره‌های خورشید مانندی در کهکشان ما وجود دارد. حدود نصف این ستاره‌ها، به دور ستاره‌ٔ دیگری می‌چرخند که در نتیجه، احتمال وجود سیارات به دور آنها را بسیار کم می‌کند (زیرا آن ستاره‌ها باعث پرت شدن سیارات از سیستم مداری می‌شوند).
پس تا اینجا، حدود نصف ستاره‌ها از دور رقابت خارج می‌شوند، اما هنوز حدود 50 میلیارد ستاره‌ٔ قابل حیات در کهکشان ما باقی می‌ماند!
آمار سیارات
در مورد سیارههای قابل سکونت، قضیه از چه قرار است؟
در منظومه شمسی، تقریبا 10 سیاره برای پیدایش حیات وجود دارد؛ بنابر این اگر فرض کنیم به ازای هر سیستم خورشیدی، 10 سیاره‌ی قابل حیات وجود داشته باشد، با احتساب عددی که در بخش قبل برای ستارگان بدست آوردیم (50 میلیارد)، حدود 500 میلیارد سیاره‌ٔ مناسب برای حیات در کهکشان ما وجود دارد!
اگر فرض کنیم یک دهم سیارههای موجود در منظومه شمسی، واقعا قابلیت حیات دارند، پس حدود یک دهم از 500 میلیارد، یعنی 50 میلیارد سیاره با برخی از گونه‌های حیات (نه لزوماً هوشمند) می‌تواند در کهکشان ما وجود داشته باشد.
با وجود تمام این حساب‌کتاب‌ها، اگر بروز حیات در منظومه شمسی که 4 میلیارد سال پیش رخ داده، یک رویداد بسیار غیرمحتمل بوده، پس شاید ما در کهکشان و حتی در کائنات، تنها باشیم!
بنابر این اگر بخواهیم احتمالاتی فکر کنیم، تعداد سیارههای با امکان حیات در کهکشان ما، از 1 (یعنی فقط ما) تا 50 میلیارد متغیر است؛ و این یعنی یک گستره‌ٔ به‌شدت بزرگ!
آیا می‌توانیم این گستره را محدودتر کنیم؟
دانشمندان در حال کار روی آن هستند.
#آمار _ستارگان#عجایب#کهکشان
@pathwaystogod