Forwarded from ॐ مزه ملکوت ॐ
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
🔔 کمی تامل:
چه ايده بدي بوده، دايره اي ساختن ساعت!
احساس مي کني هميشه فرصت تکرار هست...
اما ساعت دروغ مي گويد؛ زمان دور يک دايره نمي چرخد!
زمان بر روي خطي مستقيم مي دود
و هيچگاه،
هيچگاه،
هيچگاه باز نمي گردد...
ايده ساختن ساعت به شکل دايره، ايده جادوگري فريبکار بوده است!
ساعت خوب، ساعت شني است!
هر لحظه به تو يادآوري مي کند که دانه
اي که افتاد ديگر باز نمي گردد...!
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
#کمی_تامل #ساعت_شنی #زمان_از_دست_رفته #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🔔 کمی تامل:
چه ايده بدي بوده، دايره اي ساختن ساعت!
احساس مي کني هميشه فرصت تکرار هست...
اما ساعت دروغ مي گويد؛ زمان دور يک دايره نمي چرخد!
زمان بر روي خطي مستقيم مي دود
و هيچگاه،
هيچگاه،
هيچگاه باز نمي گردد...
ايده ساختن ساعت به شکل دايره، ايده جادوگري فريبکار بوده است!
ساعت خوب، ساعت شني است!
هر لحظه به تو يادآوري مي کند که دانه
اي که افتاد ديگر باز نمي گردد...!
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
#کمی_تامل #ساعت_شنی #زمان_از_دست_رفته #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
زمان، زمانِ رهایی از نادانی و ناتوانی «خود» است
خیزشی در روح که شالودۀ تمام جهانها و هستی است.
زمان، زمانِ آگاهی و بیداری در روحِ خفته است
تا به نشانِ خدایی - که در سرایش پای گذارده ای - «خود» را قربانی کنی
آن «خود»ی که این جهان را به فنا و نیستی می کِشد، تا شاید بتواند چند صباحی بیشتر در آن سِیر کند.
غافل از آنکه سِیر در عالَمِ بالا، گُنجایِشِ روحی است که توانِ «بودن در خویشتن» را بیابد و بداند این «من»ی که در وجود راه یافته، وَهمی بیش نیست.
زمان، زمانِ جهشی به سویِ نورِ وجود است، وجودی که از روحِ خدا در آن ودیعه نهاده شده تا راهِ نور را بپیماید و در روشناییِ آن، «خویشتن» را بیابد؛
یافتَنی که در فرصتِ پیش آمده، خود را مَحَک زَند و بداند تَوانَش بینهایت است.
می تواند از گذرگاه هایی که در سرِ راهش می باشد، عبوری قوی و موفقیت آمیز داشته باشد.
این آزمون و آزمون هایِ پی در پی - که در پیشِ رو می باشد - حقِّ انتخاب می دهد که تولدی دیگر را تجربه، و «همگام با حقیقتی که فنا شدنی نیست» رَه پیماید و خود، راه شود.
به امید سپیدی ای که در راه است..!!!!
#زمان_رهایی#آگاهی#بیداری#راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
خیزشی در روح که شالودۀ تمام جهانها و هستی است.
زمان، زمانِ آگاهی و بیداری در روحِ خفته است
تا به نشانِ خدایی - که در سرایش پای گذارده ای - «خود» را قربانی کنی
آن «خود»ی که این جهان را به فنا و نیستی می کِشد، تا شاید بتواند چند صباحی بیشتر در آن سِیر کند.
غافل از آنکه سِیر در عالَمِ بالا، گُنجایِشِ روحی است که توانِ «بودن در خویشتن» را بیابد و بداند این «من»ی که در وجود راه یافته، وَهمی بیش نیست.
زمان، زمانِ جهشی به سویِ نورِ وجود است، وجودی که از روحِ خدا در آن ودیعه نهاده شده تا راهِ نور را بپیماید و در روشناییِ آن، «خویشتن» را بیابد؛
یافتَنی که در فرصتِ پیش آمده، خود را مَحَک زَند و بداند تَوانَش بینهایت است.
می تواند از گذرگاه هایی که در سرِ راهش می باشد، عبوری قوی و موفقیت آمیز داشته باشد.
این آزمون و آزمون هایِ پی در پی - که در پیشِ رو می باشد - حقِّ انتخاب می دهد که تولدی دیگر را تجربه، و «همگام با حقیقتی که فنا شدنی نیست» رَه پیماید و خود، راه شود.
به امید سپیدی ای که در راه است..!!!!
#زمان_رهایی#آگاهی#بیداری#راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod