🌸✨🌿✨🔮✨🌿✨🌸
✨✨🎆 آموزه هاى بودا 🎆✨✨
💥قسمت دوم:
.....و حالت رهائى نيست. پس هر لذت معرفتى بر رنج است ، زيرا دستخوش پايان يافتگى است.
*خاستگاه رنج (sumudaya):
دلیل رنج دیدن، تمایلات نفسانی است. دوُکه به دلیل میل و تشنگی پیدا میشود. سه نوع تشنگی (میل) قابل بازشناسی است: ۱ - تشنگی کام kama tanha که تشنگی حواس پنجگانه و تمایل به لذتهای جسمانی است. ۲-تشنگیِ بودن bhava tanha
تمایل به وجود و بقا و باقیماندن وضعیت حاضر و همچنین تمایل به وجوددر وضعیتهایی دیگر که با واژههایی چون «ای کاش» بیان میشود. ۳- تشنگیِ نبودن vibhava tanha که تمایل به نبودن در وضعیت کنونی و همچنین تمایل به نبودن در وضعیتی دیگر است و با واژههایی چون «ای کاش هیچوقت ... نباشم.» تمایل به مرگ نیز در این زمره میگنجد. تمامی رنج انسانی پیامدی است از این سه شکل از تمایل. این سه تمایل به نوبه خود در پی ناآگاهی و نادانی به وجود میآیند، ناآگاهیای که به تشکیل مفهوم «من» در انسان انجامیده است.
*توقف رنج(Nirodha) :
بریدن از رنجها با بریدن از تمایلات نفسانی دستیافتنی است و این حقیقت سوم میگوید که هر انسان توان بریدن از رنجها را در خود دارد. گسست از رنجها را در آیین بودا، روشنایی، بیداری، و خاموشی (نیروانا) شعله رنج نیز میگویند. برای رسیدن به این حالت، انسان باید درک کند که راه رسیدن به خوشبختی راستین از طریق دنبال کردن تمایلات و تشنگیها میسر نمیشود بلکه با پذیرش واقعیت خود و گسست از تشنگیها بهدست میآید.
*راه توقف رنجMagga :
راه توقف رنج راه اصیل هشتگانه نام دارد. این راه عبارت است از: دیدگاه درست، نیت درست، گفتار درست، کردار درست، معاش درست، کوشش درست، اندیشه درست، و تمرکز درست.
🌸✨🌿✨🔮✨🌿✨🌸
#آموزه_های_بودا #رنج #تعالیم #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🎆 آموزه هاى بودا 🎆✨✨
💥قسمت دوم:
.....و حالت رهائى نيست. پس هر لذت معرفتى بر رنج است ، زيرا دستخوش پايان يافتگى است.
*خاستگاه رنج (sumudaya):
دلیل رنج دیدن، تمایلات نفسانی است. دوُکه به دلیل میل و تشنگی پیدا میشود. سه نوع تشنگی (میل) قابل بازشناسی است: ۱ - تشنگی کام kama tanha که تشنگی حواس پنجگانه و تمایل به لذتهای جسمانی است. ۲-تشنگیِ بودن bhava tanha
تمایل به وجود و بقا و باقیماندن وضعیت حاضر و همچنین تمایل به وجوددر وضعیتهایی دیگر که با واژههایی چون «ای کاش» بیان میشود. ۳- تشنگیِ نبودن vibhava tanha که تمایل به نبودن در وضعیت کنونی و همچنین تمایل به نبودن در وضعیتی دیگر است و با واژههایی چون «ای کاش هیچوقت ... نباشم.» تمایل به مرگ نیز در این زمره میگنجد. تمامی رنج انسانی پیامدی است از این سه شکل از تمایل. این سه تمایل به نوبه خود در پی ناآگاهی و نادانی به وجود میآیند، ناآگاهیای که به تشکیل مفهوم «من» در انسان انجامیده است.
*توقف رنج(Nirodha) :
بریدن از رنجها با بریدن از تمایلات نفسانی دستیافتنی است و این حقیقت سوم میگوید که هر انسان توان بریدن از رنجها را در خود دارد. گسست از رنجها را در آیین بودا، روشنایی، بیداری، و خاموشی (نیروانا) شعله رنج نیز میگویند. برای رسیدن به این حالت، انسان باید درک کند که راه رسیدن به خوشبختی راستین از طریق دنبال کردن تمایلات و تشنگیها میسر نمیشود بلکه با پذیرش واقعیت خود و گسست از تشنگیها بهدست میآید.
*راه توقف رنجMagga :
راه توقف رنج راه اصیل هشتگانه نام دارد. این راه عبارت است از: دیدگاه درست، نیت درست، گفتار درست، کردار درست، معاش درست، کوشش درست، اندیشه درست، و تمرکز درست.
🌸✨🌿✨🔮✨🌿✨🌸
#آموزه_های_بودا #رنج #تعالیم #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🌸✨🌿✨🔮✨🌿✨🌸
✨✨🎆 آموزه های بودا 🎆✨✨
💥 قسمت سوم:
💎 راه اصیل هشتگانه:
راه رهایی از رنج در این هشت چیز خلاصه میشود: راه اصیل هشتگانه که نسخه تجویز بیداردل (بودا) برای درمان رنجهایی است که همه موجودات دچار آن هستند، خود به سه گروه دسته بندی میشود: اخلاقمندی (شیلا)، تمرکز روانی (سامادی) و بینش (پرگیا). این سه مفهوم هسته تمرینهای روحانی آیین بودا را میسازند.
بخش آخر راه هشتگانه، یعنی جهانبینی درست و پندار درست، تشکیلدهنده بینش (پرگیا) است. رسیدن به بینش یا به عبارتی حکمت اعلاء، در آیین بودا به معنی یافتن دسترسی مستقیم به واقعیت نهفته در پشت چیزها و یافتن بینشی فراسوی هرگونه شناخت است. این گام پس از گامهای درستکاری و یکدِلگی میآید و نتیجه یک درونپویی ویژه بودایی است. جهانبینی درست، همان درک کامل چهار حقیقت شریف و پندار درست، همان مهرورزی و عشق است که ذهن را از شهوت، بدخواهی و ددمنشی میپالاید. اینها راه را برای رسیدن به بنیش فراشناخت هموار میسازند.
*اخلاقمندی:
خلاقمندی که در راه هشتگانه به گونه گفتار درست، کردار درست و معاش درست آمده، دستورهایی اخلاقی مانند خودداری از کشتن و دروغگویی را در بر میگیرد. یک بخش از درستکاری در آیین بودایی، مربوط به دهش (دانا) میشود. این دهش تنها به مواردی مانند صدقه دادن و سخاوتمندی محدود نمیشود و معنی مشخص دینی دارد؛ یعنی تأمین نیازمندیهای روزانه همایه (جامعه راهبان بودایی (سنگها)). هموندان (اعضاء) همایه نیز به نوبه خود به دهش میپردازند. دهش آنها، بالاترین دهشها یعنی آموزش آیین بودا (دارما) است.
از دیدگاه شمار پیروان، پس ازمسیحیت، اسلام و هندوگرایی چهارمین دین جهان است. آیین بودا به سه شاخه اصلی بخش میشود. شاخه بزرگتر مهایانه و شاخه سنتیتر اما کوچکتر تراوده نام دارد. شاخه سومی نیز به نام وجرهیانه باجنبههای صوفیانه در تبت، بوتان، و مغولستان رایج است. تراوده بر اهمیت بودای تاریخی یعنی سیذارتا گوتما تأکید دارد. آیین بودایی در پی رویدادهای تاریخی از هند و نپال رخت بربست و به سوی سرزمینهای شرقی کوچید. کشورهای جنوبیتر مانند سریلانکا پیرو شاخه تراوده و شمالیترها مانند چین و ژاپن، پیرو گونههایی از کیش مهایانه هستند. بیشترین گسترش آیین بودایی زمانی رخ داد که آشوکا شاه به این دین گروید و به گستراندن آن مشغول شد
.
🌸✨🌿✨🔮✨🌿✨🌸
#آموزه_های_بودا #رنج #تعالیم #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🎆 آموزه های بودا 🎆✨✨
💥 قسمت سوم:
💎 راه اصیل هشتگانه:
راه رهایی از رنج در این هشت چیز خلاصه میشود: راه اصیل هشتگانه که نسخه تجویز بیداردل (بودا) برای درمان رنجهایی است که همه موجودات دچار آن هستند، خود به سه گروه دسته بندی میشود: اخلاقمندی (شیلا)، تمرکز روانی (سامادی) و بینش (پرگیا). این سه مفهوم هسته تمرینهای روحانی آیین بودا را میسازند.
بخش آخر راه هشتگانه، یعنی جهانبینی درست و پندار درست، تشکیلدهنده بینش (پرگیا) است. رسیدن به بینش یا به عبارتی حکمت اعلاء، در آیین بودا به معنی یافتن دسترسی مستقیم به واقعیت نهفته در پشت چیزها و یافتن بینشی فراسوی هرگونه شناخت است. این گام پس از گامهای درستکاری و یکدِلگی میآید و نتیجه یک درونپویی ویژه بودایی است. جهانبینی درست، همان درک کامل چهار حقیقت شریف و پندار درست، همان مهرورزی و عشق است که ذهن را از شهوت، بدخواهی و ددمنشی میپالاید. اینها راه را برای رسیدن به بنیش فراشناخت هموار میسازند.
*اخلاقمندی:
خلاقمندی که در راه هشتگانه به گونه گفتار درست، کردار درست و معاش درست آمده، دستورهایی اخلاقی مانند خودداری از کشتن و دروغگویی را در بر میگیرد. یک بخش از درستکاری در آیین بودایی، مربوط به دهش (دانا) میشود. این دهش تنها به مواردی مانند صدقه دادن و سخاوتمندی محدود نمیشود و معنی مشخص دینی دارد؛ یعنی تأمین نیازمندیهای روزانه همایه (جامعه راهبان بودایی (سنگها)). هموندان (اعضاء) همایه نیز به نوبه خود به دهش میپردازند. دهش آنها، بالاترین دهشها یعنی آموزش آیین بودا (دارما) است.
از دیدگاه شمار پیروان، پس ازمسیحیت، اسلام و هندوگرایی چهارمین دین جهان است. آیین بودا به سه شاخه اصلی بخش میشود. شاخه بزرگتر مهایانه و شاخه سنتیتر اما کوچکتر تراوده نام دارد. شاخه سومی نیز به نام وجرهیانه باجنبههای صوفیانه در تبت، بوتان، و مغولستان رایج است. تراوده بر اهمیت بودای تاریخی یعنی سیذارتا گوتما تأکید دارد. آیین بودایی در پی رویدادهای تاریخی از هند و نپال رخت بربست و به سوی سرزمینهای شرقی کوچید. کشورهای جنوبیتر مانند سریلانکا پیرو شاخه تراوده و شمالیترها مانند چین و ژاپن، پیرو گونههایی از کیش مهایانه هستند. بیشترین گسترش آیین بودایی زمانی رخ داد که آشوکا شاه به این دین گروید و به گستراندن آن مشغول شد
.
🌸✨🌿✨🔮✨🌿✨🌸
#آموزه_های_بودا #رنج #تعالیم #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot