رفته رفته که گُذار معنوی انسان طی می‌شود، انسان در میان هرج و مرج‌های زندگی و خطرهای فراوانَش، به ناگه احساس می‌کند که نیاز به آگاهی و صلح و آرامش دارد، و به طور طبیعی انسان از خدای خود آگاهی، صلح و آرامش رو طلب می‌کند …اینگونه از افراد در برابر مراحل سخت زندگی و امتحانات الهی آرامش خود را حفظ می‌کنند و سعی می‌کنند بهترین تصمیم رو اتخاذ کنند. از این رو خدای آن‌ها از گونه آگاهی و آرامش خواهد بود …
این دسته از افراد از طریق کسب آرامش، مرکزیت یافتن، پذیرش خود و سکوت درونی، خواسته‌های زندگی خود را بر آورده می‌کنند.
به عنوان مثال: افرادی که به این مرتبه از خدا شناسی می‌رسند، خداوند را عذاب دهنده وترسناک نمی‌بینند، بلکه خداوند در نظر آن‌ها بی‌طرف، آرام، تسلی بخش، بی‌توقع و آشتی دهنده جلوه می‌کند. و این افراد مانند افراد طبقه اول، در صدد این بر نمیایند که افکار دیگران رو مانند افکار خود کنند، بلکه سعی می‌کنند ابتدا خود و سپس دنیای درونی را اصلاح کنند. این افراد در کنار فعالیت‌های روزانه و معنوی خود با کسی به جنگ و رقابت نمی‌پردازند و خداوند رو حافظ و ایمنی دهنده می‌دانند.
این افراد سعی می‌کنند به اشتباهات گذشته خود فکر نکنند، شاید در ظاهر خود و دیگران رابه خاطر اشتباهاتشان ببخشند، اما در اصل در بخشش اشتباهات خود و دیگران موفق نبوده‌اند.
تجربیات معنوی در این گُذار عبارتند از : دریافت الهاماتی قبل از وقوع حادثه، احساس وجود خداوند و فرشتگان در اطراف خود، دیدار در رؤیا با افرادی که تازه فوت شدند. حفظ آرامش خود در سخت‌ترین شرایط زندگی.

🌱🌸✨🔮✨🌸🌱

#هفت_مرحله_یا_گذار #رسیدن_به_خدا #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا

@pathwaystogod
@mazeye_malakoot‎