🌿✨🧘✨🔮✨🧘✨🌿
🎆 شایسته است که خود را همانطور که هستیم، بشناسیم. چونکه بدون پذیرفتن واقعیت خود، تغییر واقعی در ما نمی تواند وجود داشته باشد. همچنانکه برای سلامت جسمانی، لازم است که بیماری شناخته شود، بطور مشابه، برای سلامت معنوی، شناخت بیماری درونی، لازم است. پوشاندن بیماری، به نفع بیمار نیست بلکه به نفع خودِ بیماری است. تشخیص بیماری، برای معالجه اجتناب ناپذیر است و کسانی که می خواهند از تشخیص بیماری فرار کنند، از معالجه هم دور می مانند.
من این تواناییِ دیدنِ خود در زشتی، برهنگی و حیوانیت را اولین پله نردبانِ "ادگردیسی معنوی در خود" می دانم.
تنها کسی که قادر است زشتی خود را ببیند، قادر خواهد بود به خودش زیبایی ببخشد.
بدون اولین توانایی، دومی متولد نمیشود. و کسی که زشتی خودش را می پوشاند و سرگرمِ فراموشیِ آن می شود، و یا کسی که فقط به دنبال دیدن معایب دیگران است و از خود غافل می شود، تا ابد زشت می ماند. اما ما واقعیتِ خویشتن را به خاطر زشت بودنش انکار می کنیم و شروع به پرورش دادنِ یک شخصیتِ کاذب و خیالی می کنیم. این تمایل و آرزو برای زیبایی، کاملاً درست است، اما مسیر آن، درست نیست.زشتیِ خود نمی تواند با قرار دادن ماسک های زیبا، و یا به دنبال ایرادهای دیگران بودن حذف شود. بلکه برعکس، به خاطر ماسک ها، آن به زشت تر شدن و بدقواره تر شدن، ادامه می دهد. آنگاه به آهستگی، شناخت خود حتی از خودمان هم ناپدید می شود. و ما صرفاً با ماسک های کاذب آشنا می مانیم و هویت می گیریم. آنگاه اگر ماسک از دست برود، تشخیص دادن خود، غیرممکن می شود.و انسان در سردرگمی و رنج غوطه ور می شود. زیرا هیچ رنجی بالاتر از نشناختن حقیقت خود نیست.
🌿✨🧘✨🔮✨🧘✨🌿
#نقاب #ماسک #پذیرفتن_واقعیت_خود #سلامت_معنوی #دگردیسی_معنوی #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🎆 شایسته است که خود را همانطور که هستیم، بشناسیم. چونکه بدون پذیرفتن واقعیت خود، تغییر واقعی در ما نمی تواند وجود داشته باشد. همچنانکه برای سلامت جسمانی، لازم است که بیماری شناخته شود، بطور مشابه، برای سلامت معنوی، شناخت بیماری درونی، لازم است. پوشاندن بیماری، به نفع بیمار نیست بلکه به نفع خودِ بیماری است. تشخیص بیماری، برای معالجه اجتناب ناپذیر است و کسانی که می خواهند از تشخیص بیماری فرار کنند، از معالجه هم دور می مانند.
من این تواناییِ دیدنِ خود در زشتی، برهنگی و حیوانیت را اولین پله نردبانِ "ادگردیسی معنوی در خود" می دانم.
تنها کسی که قادر است زشتی خود را ببیند، قادر خواهد بود به خودش زیبایی ببخشد.
بدون اولین توانایی، دومی متولد نمیشود. و کسی که زشتی خودش را می پوشاند و سرگرمِ فراموشیِ آن می شود، و یا کسی که فقط به دنبال دیدن معایب دیگران است و از خود غافل می شود، تا ابد زشت می ماند. اما ما واقعیتِ خویشتن را به خاطر زشت بودنش انکار می کنیم و شروع به پرورش دادنِ یک شخصیتِ کاذب و خیالی می کنیم. این تمایل و آرزو برای زیبایی، کاملاً درست است، اما مسیر آن، درست نیست.زشتیِ خود نمی تواند با قرار دادن ماسک های زیبا، و یا به دنبال ایرادهای دیگران بودن حذف شود. بلکه برعکس، به خاطر ماسک ها، آن به زشت تر شدن و بدقواره تر شدن، ادامه می دهد. آنگاه به آهستگی، شناخت خود حتی از خودمان هم ناپدید می شود. و ما صرفاً با ماسک های کاذب آشنا می مانیم و هویت می گیریم. آنگاه اگر ماسک از دست برود، تشخیص دادن خود، غیرممکن می شود.و انسان در سردرگمی و رنج غوطه ور می شود. زیرا هیچ رنجی بالاتر از نشناختن حقیقت خود نیست.
🌿✨🧘✨🔮✨🧘✨🌿
#نقاب #ماسک #پذیرفتن_واقعیت_خود #سلامت_معنوی #دگردیسی_معنوی #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot