✨✨🎆 سلوک عرفانی و یونگ 🎆✨✨
☸️ سلوک عرفانی یکی از شاخص‌ترین طریقه هایی است که در آن، فرد آگاهانه در مسیر خودشناسی گام می‌نهد؛ مسیری که غایت آن از همان آغاز مشخص و منازل و مراحل آن کاملا تبیین شده است. در این طریقه، سالک تحت تعلیم پیری راهدان و فرزانه، دشواری های راه را پشت سر می‌گذارد و در نهایت به توحید می‌رسد. از دیدگاهی کلی، سلوک عرفانی را می‌توان با «کهن‌الگوی فرایند فردیت» یونگ به طور تطبیقی مطالعه و مقایسه کرد. البته باید در نظر داشت که فرایند فردیت یونگ کاملا ناخودآگاه است که او آن را از مطالعه بر روی خواب ها و اساطیر و افسانه‌ها استنباط، و مراحل آن را تدوین کرده است؛ از این روی ساختاری کاملا ساده و بدوی دارد. درحالی که سلوک عرفانی آگاهانه است و مراحل و منازل آن دارای دقت و جزئیات فراوانی است. با وجود این، چارچوب کلی آن، همان است که یونگ برای کهن الگوی فرایند فردیت روانی تبیین کرده است. همین امر، مقایسه تطبیقی میان این دو مقوله را ممکن و مشابهت ها و تمایزات میان آن ها را مشخص کرده است.
⚛️ فرایند فردیت روانی يا کهن الگوی باززایی، فرایندی است که طی آن «من» به عنوان مرکز خودآگاهی به «خود» به عنوان درونی ترین لايه ناخودآگاهی منتقل می شود. در این نقل و انتقال که در واقع حرکت از جزئیت (من) به سوی کلیت (خود) است، لایه های گوناگون شخصیت به شناخت و سازگاری با یکدیگر مي رسند و خودآگاهی و ناخودآگاهی هماهنگ می شوند. این امر سبب پدید آمدن کلیت روانی ای می شود که همچون يك دایره بزرگ، همۀ لایه های روان را که عبارتند از: خودآگاه، ناخودآگاه فردی و ناخودآگاه جمعی می پوشاند. بنابراین در روانشناسی یونگ طی این فرایند بین تمام اجزای روان اتحاد و انسجام ایجاد شده و در آن کل روان بصورت یک پدیده منفرد بروز می کند. تفرد، نهایت یکی شدن و هماهنگی اجزای روان می باشد و زمانی است که فرد به کمال رشد روانی خود می رسد. یونگ معتقد است این فردیت زمانی محقق می شود که شکاف بین ناآگاهی و آگاهی هرچه کم رنگ تر بشود. در حقیقت پس از تولد همه ما دچار یک گسیختگی روانی بزرگ می شویم که همان گسیختگی بین روان آگاه و ناآگاه است. محتویات مهم ناآگاهی، کهن الگوها هستند. منظور از ادغام آنها در آگاهی، در حقیقت شناخته شدن آنها در درون است. فرایند فردیت -همان فرایندی که تمامیت را نهایتاً محقق می کند- یعنی حرکت در جهتی که کهن الگوهای موجود در ناآگاهی در سمت روشن و آگاه ذهن قرار گیرند.
⚛️ در جریان فرایند فردیت یا باززایی، نقش «خود» به عنوان یک راهنمای درونی و یک مرکز تنظیم کنندۀ کنشهای ناخودآگاه بسیار برجسته و ویژه است بسياري از ما تاكنون خواب يك شخصيت، يك منظره يا يك موقعيت را به صورت مكرر ديده ايم كه اگر آنها را بطور پيوسته مورد مطالعه قرار دهيم، متوجه خواهيم شد كه نمايه هاي آنها آرام آرام اما بطور محسوسي تغيير مي كند و اگر ما تحت تاثير اين دسته از خوابها قرار گيريم، تغييرات شتاب بيشتري خواهند گرفت. در مجموع بايد گفت زندگي رؤيايي ما تحت تأثير پاره اي مضامين و گرايشهاي دوره اي، تصوير پيچيده اي بوجود مي آورد كه اگر كسي تصوير يك دوره طولاني را مورد مطالعه قرار دهد، گونه اي گرايش يا جهت پنهان را در آن مشاهده خواهد كرد كه همانا فرايند رشد رواني تقريباً نامحسوس فرديت و كمال است. اين فعاليت جهت مند دروني موجب مي شود كه شخصيت فرد به مرور غني تر و كاملتر شود.
#سلوک_عرفانی #روانشناسی_یونگ
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
☸️ سلوک عرفانی یکی از شاخص‌ترین طریقه هایی است که در آن، فرد آگاهانه در مسیر خودشناسی گام می‌نهد؛ مسیری که غایت آن از همان آغاز مشخص و منازل و مراحل آن کاملا تبیین شده است. در این طریقه، سالک تحت تعلیم پیری راهدان و فرزانه، دشواری های راه را پشت سر می‌گذارد و در نهایت به توحید می‌رسد. از دیدگاهی کلی، سلوک عرفانی را می‌توان با «کهن‌الگوی فرایند فردیت» یونگ به طور تطبیقی مطالعه و مقایسه کرد. البته باید در نظر داشت که فرایند فردیت یونگ کاملا ناخودآگاه است که او آن را از مطالعه بر روی خواب ها و اساطیر و افسانه‌ها استنباط، و مراحل آن را تدوین کرده است؛ از این روی ساختاری کاملا ساده و بدوی دارد. درحالی که سلوک عرفانی آگاهانه است و مراحل و منازل آن دارای دقت و جزئیات فراوانی است. با وجود این، چارچوب کلی آن، همان است که یونگ برای کهن الگوی فرایند فردیت روانی تبیین کرده است. همین امر، مقایسه تطبیقی میان این دو مقوله را ممکن و مشابهت ها و تمایزات میان آن ها را مشخص کرده است.
⚛️ فرایند فردیت روانی يا کهن الگوی باززایی، فرایندی است که طی آن «من» به عنوان مرکز خودآگاهی به «خود» به عنوان درونی ترین لايه ناخودآگاهی منتقل می شود. در این نقل و انتقال که در واقع حرکت از جزئیت (من) به سوی کلیت (خود) است، لایه های گوناگون شخصیت به شناخت و سازگاری با یکدیگر مي رسند و خودآگاهی و ناخودآگاهی هماهنگ می شوند. این امر سبب پدید آمدن کلیت روانی ای می شود که همچون يك دایره بزرگ، همۀ لایه های روان را که عبارتند از: خودآگاه، ناخودآگاه فردی و ناخودآگاه جمعی می پوشاند. بنابراین در روانشناسی یونگ طی این فرایند بین تمام اجزای روان اتحاد و انسجام ایجاد شده و در آن کل روان بصورت یک پدیده منفرد بروز می کند. تفرد، نهایت یکی شدن و هماهنگی اجزای روان می باشد و زمانی است که فرد به کمال رشد روانی خود می رسد. یونگ معتقد است این فردیت زمانی محقق می شود که شکاف بین ناآگاهی و آگاهی هرچه کم رنگ تر بشود. در حقیقت پس از تولد همه ما دچار یک گسیختگی روانی بزرگ می شویم که همان گسیختگی بین روان آگاه و ناآگاه است. محتویات مهم ناآگاهی، کهن الگوها هستند. منظور از ادغام آنها در آگاهی، در حقیقت شناخته شدن آنها در درون است. فرایند فردیت -همان فرایندی که تمامیت را نهایتاً محقق می کند- یعنی حرکت در جهتی که کهن الگوهای موجود در ناآگاهی در سمت روشن و آگاه ذهن قرار گیرند.
⚛️ در جریان فرایند فردیت یا باززایی، نقش «خود» به عنوان یک راهنمای درونی و یک مرکز تنظیم کنندۀ کنشهای ناخودآگاه بسیار برجسته و ویژه است بسياري از ما تاكنون خواب يك شخصيت، يك منظره يا يك موقعيت را به صورت مكرر ديده ايم كه اگر آنها را بطور پيوسته مورد مطالعه قرار دهيم، متوجه خواهيم شد كه نمايه هاي آنها آرام آرام اما بطور محسوسي تغيير مي كند و اگر ما تحت تاثير اين دسته از خوابها قرار گيريم، تغييرات شتاب بيشتري خواهند گرفت. در مجموع بايد گفت زندگي رؤيايي ما تحت تأثير پاره اي مضامين و گرايشهاي دوره اي، تصوير پيچيده اي بوجود مي آورد كه اگر كسي تصوير يك دوره طولاني را مورد مطالعه قرار دهد، گونه اي گرايش يا جهت پنهان را در آن مشاهده خواهد كرد كه همانا فرايند رشد رواني تقريباً نامحسوس فرديت و كمال است. اين فعاليت جهت مند دروني موجب مي شود كه شخصيت فرد به مرور غني تر و كاملتر شود.
#سلوک_عرفانی #روانشناسی_یونگ
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot