#قوطی_ها
ما در واقع به موازات انقلاب و جنگ و کشور داری شهودی حاکمانمان، نباتی و دیم بزرگ شدیم...

با نجیب محفوظ توی کوچه های قاهره تاب خوردیم...
همانطور که در کتاب های تربیتی بهش اشاره نشده،
تربیت دیم داریم و تربیت آبی.
ما ،نسل ما تربیت دیمی و ریسکی داشتیم
خیلی چیز نداشتیم اما بجاش خلوت گود و پت و پهنی داشتیم که توش شنا میکردیم...

آن نوبل هایی که نوجوانی گرفتیم از خیلی جایزه های راستکی این سالها که فقط حس ناخوشایند سیری و ارضا شدگی می آفریند ،دلچسب تر بود...
ارضا شدن ترمز آدم را میکشد،پات را لنگ میکند ...
دلم نمیخواهد وودی آلن که عاشقشم را از نزدیک ببینم
تا همیشه دلم بخواهد که یک روز بالاخره از نزدیک ببینمش.
روی ترک موتور حسرت ها و نداشته ها و رویاهام تک چرخ میزنم، تا روزی که توی یک گود دو متر در یک متر یک شهری در منتهی الیه جنوب خوابم کنن
فقر فضیلت نیست ولی
همانطور که در کتابهای فیزیک نیامده
شتاب دویدنمان در بزرگسالی ارتباط مستقیم و بلا شکی دارد
با حاصل ضرب خلوت ها، در رویاها، در تمناهای اعماق جانمان ،،،
تقسیم بر سالهای تعویق و صبوری ..

نویسنده و خوانش: احسان عبدی پور🌱

کوچه ها باریکن ،دکونها بسته اس
خونه ها تاریکن طاقها شکسته اس
از صدا افتاده تار و کمونچه
مرده می برن ،کوچه به کوچه
نگاه کن مرده ها به مرده نمی رن
حتی به شمع جون سپرده نمی رن
شکل فانوسی ان که اگه خاموشه
واسه نفت نیست، هنوز یه عالم نفت توشه
جماعت من دیگه حوصله ندارم ،
به خوب امید و از بد گله ندارم
گرچه از دیگرون فاصله ندارم ، کاری با کار این قافله ندارم...
#فرهاد_مهراد ❤🌱

سرنوشت را ، باید از سر نوشت
شاید این بار کمی بهتر نوشت
عاشقی را غرقِ در باور نوشت
غُصه ها را قِصه ای دیگر نوشت
از کجا این باور آمد که گفت
گر رَود سَر برنگردد سرنوشت
گل بکاریم ، از دل گِل گُل بَراریم
در زمستان ، در بهاران ، زیرِ باران
گل بکاریم ، گر بخواهیم ، گر نخواهیم
باغبانِ روزگاریم

اگه بهم بگن برای تمام احساساتت قراره یه آواز و آهنگ گذاشته بشه ،چه چیزی رو انتخاب میکنی ؟
میگم : "سرنوشت"
#همایون_شجریان
#انوشیروان_روحانی
@bacchanal 🌱

سید عبدالحسین مُختاباد امریی 
آهنگ ساز و خواننده 
وی بعنوان نخستین خواننده ایرانی توانست مدال طلای جایزه موسیقی ملل در سال ۲۰۲۰ را برای این اثر
«از شرم در حجاب»
از آن خود کند.. 🌱

.
همه‌ی ما!
همه‌‌ی ما چیزهای مهمی را گوشه‌هایی از زمان جا گذاشته‌ایم. در گذر فصل‌ها و سن‌ها. جا گذاشته‌ایم به امید این که دوای روزهای مبادامان باشد... و روزی برگردیم و خمیر مایه‌ی لبخندهامان شود.
«لُکّه» روایت شبان و روزان بی‌انتهاست. سزای تراژدی‌های آگاهانه‌ی بشر یا... ولش کن با ریتم، سرتو تکون بده...
.
.
.
پ ن: به شیوه‌ی راه رفتن شتر در جنوب ایران لُکّه رفتن می‌گویند. لُکّه رفتن استعاره از آدم خسته و ناامید است... که البته در پی آب می‌گردد.

حیدو هدایت 🌱

زمان میگیره یکی یکی قهرماناتو
زمان داره بهت میگه شبیه خودت شو
درختای بی ریشه میرن با این طوفان
بده دستاتو خودم میشم ریشه ی تو...

#او_و_دوستانش ❤
🌱

تو که در غم های من سنگ صبوری...🌱