Forwarded from قطره محال انديش ۲
@tarabesstaan
همایون شجریان _ نام عاشق
نام عاشق
#همایون_شجریان
آهنگساز : #مرتضی_محجوبی
تو و ناز و فتنه گری من و افغان سحری
تو و چو گل دل آزاری ها من و چو مرغ شب...
#رهی_معیری
#همایون_شجریان
آهنگساز : #مرتضی_محجوبی
تو و ناز و فتنه گری من و افغان سحری
تو و چو گل دل آزاری ها من و چو مرغ شب...
#رهی_معیری
پرنیان خیال (ادبی اجتماعی)
یازدهم دیماه اولین سالگرد فقدان استاد #منوچهر_لشگری 🎼 @tarabesstaan 🎼 #منوچهر_لشگری (زاده ۲۰ اسفند ۱۳۱۴ درگذشته ۱۱ دی ۱۳۹۶) آهنگساز و نوازنده
یازدهم دیماه اولین سالگرد فقدان استاد #منوچهر_لشگری
🎼 @tarabesstaan 🎼
#منوچهر_لشگری
(زاده ۲۰ اسفند ۱۳۱۴
درگذشته ۱۱ دی ۱۳۹۶)
آهنگساز و نوازنده ویولن، فلوت و چند ساز دیگر
#منوچهر_لشگری فرزند #علی_اصغر_لشگری که از نوازندگان تار بود، در سال ۱۳۱۴ در تهران متولد شد.
او از سن ده سالگی نواختن نی لبک و فلوت را نزد پدر و در سن دوازده سالگی نواختن ویولن را نزد دایی خود #جواد_لشگری و پس از مدتی نواختن کمانچه سنتور و سه تار را نیز آموخت.
وی نواختن کمانچه را نزد #علی_اصغر_بهاری و ویولن را نزد #بزرگ_لشگری و #جواد_لشگری و نی لبک و فلوت را نزد پدر خود #علی_اصغر_لشگری آموخت.
همچنین هارمونی و آهنگسازی را نزد #هوشنگ_استوار، #یوسف_یوسف‌زاده و #پروفسور_دیوید در کلاسهایی که از طرف رادیو در دانشگاه تهران تشکیل شده بود، فرا گرفت.
منوچهر لشگری در طول همکاری در رادیو از راهنمایی‌های #مرتضی_حنانه بهره جست.
منوچهر لشگری از سال ۱۳۳۳ به عنوان نوازنده فلوت در ارکستر #ابراهیم_منصوری و #مرتضی_محجوبی شروع به نوازندگی و بعد از آن در سال ۱۳۴۰ به عنوان نوازنده و آهنگساز در ارکستر شماره ۱ رادیو به رهبری #حسینعلی_ملاح و ارکستر نکیسا به رهبری #مصطفی_کسروی و ارکستر باربد به رهبری :فریدون_ناصری و #فرهاد_فخرالدینی و ارکستر سازهای ملی به رهبری :مهدی_مفتاح و #همایون_خرم ادامه داد.
منوچهر لشگری آهنگسازی را در سال ۱۳۴۰ شمسی شروع و اولین آهنگی که ساخت "آتش جاویدان" نام داشت که در آواز افشاری با کلامی از #ابوالقاسم_حالت و با صدای #غلامحسین_بنان ضبط گردید.
او با همکاری شاعران و ترانه سرایان معروف در مجموع ۲۰۰ اثر باکلام و بی کلام از خود به یادگار گذاشت.
وی دارای مقام درجه یک هنری (دکتری) در رشتهٔ موسیقی در زمینه آهنگسازی بود.
منوچهر لشگری علاوه بر آهنگسازی، تنظیم بسیاری از آهنگ‌هایش را نیز خود به عهده داشته‌است.
در این زمینه قطعاتی چون: #موج در دستگاه شور، #نسیم در آواز بیات ترک، #شبنم در دستگاه چهارگاه، #شکوفه در دستگاه ماهور و #گلدونه در آواز دشتی که سالها آرم برنامهٔ "راه شب رادیو" بود را می‌توان نام برد.
منوچهر لشگری روز ۱۱ دی سال ۱٣٩۶ به علت عارضه ریوی در سن ٨۱ سالگی در بیمارستان کسری درگذشت و در بهشت زهرا آرام گرفت.
منبع طربستان👇🎻🎻🎻🎻🎻👇
🎼 @tarabesstaan 🎼
#منوچهر_لشگری
(زاده ۲۰ اسفند ۱۳۱۴
درگذشته ۱۱ دی ۱۳۹۶)
آهنگساز و نوازنده ویولن، فلوت و چند ساز دیگر
#منوچهر_لشگری فرزند #علی_اصغر_لشگری که از نوازندگان تار بود، در سال ۱۳۱۴ در تهران متولد شد.
او از سن ده سالگی نواختن نی لبک و فلوت را نزد پدر و در سن دوازده سالگی نواختن ویولن را نزد دایی خود #جواد_لشگری و پس از مدتی نواختن کمانچه سنتور و سه تار را نیز آموخت.
وی نواختن کمانچه را نزد #علی_اصغر_بهاری و ویولن را نزد #بزرگ_لشگری و #جواد_لشگری و نی لبک و فلوت را نزد پدر خود #علی_اصغر_لشگری آموخت.
همچنین هارمونی و آهنگسازی را نزد #هوشنگ_استوار، #یوسف_یوسف‌زاده و #پروفسور_دیوید در کلاسهایی که از طرف رادیو در دانشگاه تهران تشکیل شده بود، فرا گرفت.
منوچهر لشگری در طول همکاری در رادیو از راهنمایی‌های #مرتضی_حنانه بهره جست.
منوچهر لشگری از سال ۱۳۳۳ به عنوان نوازنده فلوت در ارکستر #ابراهیم_منصوری و #مرتضی_محجوبی شروع به نوازندگی و بعد از آن در سال ۱۳۴۰ به عنوان نوازنده و آهنگساز در ارکستر شماره ۱ رادیو به رهبری #حسینعلی_ملاح و ارکستر نکیسا به رهبری #مصطفی_کسروی و ارکستر باربد به رهبری :فریدون_ناصری و #فرهاد_فخرالدینی و ارکستر سازهای ملی به رهبری :مهدی_مفتاح و #همایون_خرم ادامه داد.
منوچهر لشگری آهنگسازی را در سال ۱۳۴۰ شمسی شروع و اولین آهنگی که ساخت "آتش جاویدان" نام داشت که در آواز افشاری با کلامی از #ابوالقاسم_حالت و با صدای #غلامحسین_بنان ضبط گردید.
او با همکاری شاعران و ترانه سرایان معروف در مجموع ۲۰۰ اثر باکلام و بی کلام از خود به یادگار گذاشت.
وی دارای مقام درجه یک هنری (دکتری) در رشتهٔ موسیقی در زمینه آهنگسازی بود.
منوچهر لشگری علاوه بر آهنگسازی، تنظیم بسیاری از آهنگ‌هایش را نیز خود به عهده داشته‌است.
در این زمینه قطعاتی چون: #موج در دستگاه شور، #نسیم در آواز بیات ترک، #شبنم در دستگاه چهارگاه، #شکوفه در دستگاه ماهور و #گلدونه در آواز دشتی که سالها آرم برنامهٔ "راه شب رادیو" بود را می‌توان نام برد.
منوچهر لشگری روز ۱۱ دی سال ۱٣٩۶ به علت عارضه ریوی در سن ٨۱ سالگی در بیمارستان کسری درگذشت و در بهشت زهرا آرام گرفت.
منبع طربستان👇🎻🎻🎻🎻🎻👇
Az Gham-e Del Nale-ha Daram
Marzieh
"از غم دل ناله‌ها دارم"
ابوعطا
خواننده: بانو #مرضیه
ترانه: #رهی_معیری
آهنگ: #مرتضی_محجوبی
@Avazeh_Eshgh
ابوعطا
خواننده: بانو #مرضیه
ترانه: #رهی_معیری
آهنگ: #مرتضی_محجوبی
@Avazeh_Eshgh
در میان نخستین همراهان زنده یاد "داوود پیرنیا"، در اداره و سرپرستی برنامه ی گلها، شادروان "رهی معیری"، شاعر و ترانه سرای معروف، ارج و منزلتی ویژه دارد. "رهی" علاوه بر آنکه شاعرِ تغزلیِ توانایی بود، از اندک ترانه سرایانی بود که با موسیقی نیز، آشنایی داشت. حتی دو دانگ صدایی داشت که به یاری آن می توانست سروده های خود را پیش از انتشار، آزمایش کند. "رهی معیری" در سال ۱۲۸۸ خورشیدی در خانواده ی اهلِ فرهنگ و ادب پرورش یافته بود. پیشینه ی خانوادگی اش، به "بایزید بسطامی"، عارف و اندیشمندِ قرن چهارم هجری قمری و در گذشته ای نزدیک تر به "فروغی بسطامی"، شاعر معروف دوره قاجار می رسد. از نوجوانی، شاعری پیشه کرد و پس از آن چه هنگامِ تحصیل و چه هنگامِ رویارویی با مشغله های اداری، آن را رها نکرد.
زمانی جناب "باستانی پاریزی"-تاریخ‌دان، نویسنده، پژوهشگر، شاعر، موسیقی‌پژوه-، در مورد او گفته بود: پس از ۶۰۰ سال، شاعری پای به دنیای ادب گذاشته، که شاید ۵۰۰ سالِ دیگر هم مانند او را نداشته باشیم. "علی دشتی"- پژوهشگر، نویسنده، اندیشمند، مترجم، منتقد ادبی، روزنامه‌نگار- در مورد ترانه سرایی او گفته است: "رهی" همه ظرافت های اٌسلوب شعریِ خود را، در ترانه ها بکار بسته و ترانه را از سقوط و ابتذال نگاه داشته است. "محمدرضا شفیعی کَدکَنی"- نویسنده و شاعر- زبان غزلِ رهی را، سازگار با ترنم و تَغَنی می داند که عرصه ی ترانه سرایی، جلوه گاهِ آن است.
در تاریخِ ترانه پردازی ایران، کمتر شاعری را می توان با "رهی" مقایسه کرد. پیوند شعر و موسیقی در کارِ او، در اوجِ دقت و زیبایی بود. "رهی" یکپارچه، تغزل بود و آن را در جانِ موسیقی می ریخت. روشن است که همکاری شاعر و ترانه پردازی چنین چیره دست، برای بنیان گذار برنامه ی گلها غنیمتی بشمار می رفت. به عنوان مثال در ترانه ی "من از روز ازل دیوانه بودم" به غزل سرشار او در پیوند با موسیقی "مرتضی محجوبی" و صدای "غلامحسین بنان" بر می خوریم که در برنامه ی گلهای ۲۱۶ ب در سال ۱۳۳۷، نخستین اجرای خود را یافته است. "رهی معیری" از جمله شاعرانی است که شعرها و ترانه هایش نه تنها در میان ایرانیان، که در همه ی کشورهای فارسی زبانِ همجوار نیز، شهرت و محبوبیت یافته است. توفیق متن های ترانه ای او، آهنگ سازان برجسته ی زمان، چون "روح اله خالقی"، "مهدی خالدی"، "جواد معروفی" و "علی تجویدی" را به همکاری مستمر با او برانگیخت.
در برنامه ی گلها بیش از همه با مثلثِ "خالقی"- "معیری"- "بنان" روبرو می شویم. حاصلِ کارِ مشترکِ این سه تن، گنجینه ای را در بایگانی گلها بوجود آورده است، که نظیرش در هیچ مکان و زمان دیگری پیدا نمی شود. "رهی" که در تمام مدت همکاری با "داوود پیرنیا"، نقشِ مشاورِ ادبیِ او را نیز ایفا می کرد، پس از کناره گیری "پیرنیا" در عمل، دو سال را به جای او نشست و مانع از آن شد که گلهایی که به همت و کوشش او نگاه بانی شد از پای درآید. سرانجام دستِ مرگ در سالِ ۱۳۴۷، او را برای همیشه از گلها جدا نمود. آخرین متنِ گلهایی او بر روی آهنگی از شادروان "علی تجویدی" نشسته که با عنوان آزاده نخستین ترانه ی گلهاییِ بانو "هایده" شده است.
#سیری_در_برنامه_گلها
#بخش_سوم
#داوود_پیرنیا
#رهی_معیری
#بایزید_بسطامی
#فروغی_بسطامی
#باستانی_پاریزی
#محمدرضا_شفیعی_کدکنی
#مرتضی_محجوبی
#غلامحسین_بنان
#روح_الله_خالقی
#مهدی_خالدی
#جواد_معروفی
#علی_تجویدی
#هایده
@javadtaat
@mosighi_andishe
زمانی جناب "باستانی پاریزی"-تاریخ‌دان، نویسنده، پژوهشگر، شاعر، موسیقی‌پژوه-، در مورد او گفته بود: پس از ۶۰۰ سال، شاعری پای به دنیای ادب گذاشته، که شاید ۵۰۰ سالِ دیگر هم مانند او را نداشته باشیم. "علی دشتی"- پژوهشگر، نویسنده، اندیشمند، مترجم، منتقد ادبی، روزنامه‌نگار- در مورد ترانه سرایی او گفته است: "رهی" همه ظرافت های اٌسلوب شعریِ خود را، در ترانه ها بکار بسته و ترانه را از سقوط و ابتذال نگاه داشته است. "محمدرضا شفیعی کَدکَنی"- نویسنده و شاعر- زبان غزلِ رهی را، سازگار با ترنم و تَغَنی می داند که عرصه ی ترانه سرایی، جلوه گاهِ آن است.
در تاریخِ ترانه پردازی ایران، کمتر شاعری را می توان با "رهی" مقایسه کرد. پیوند شعر و موسیقی در کارِ او، در اوجِ دقت و زیبایی بود. "رهی" یکپارچه، تغزل بود و آن را در جانِ موسیقی می ریخت. روشن است که همکاری شاعر و ترانه پردازی چنین چیره دست، برای بنیان گذار برنامه ی گلها غنیمتی بشمار می رفت. به عنوان مثال در ترانه ی "من از روز ازل دیوانه بودم" به غزل سرشار او در پیوند با موسیقی "مرتضی محجوبی" و صدای "غلامحسین بنان" بر می خوریم که در برنامه ی گلهای ۲۱۶ ب در سال ۱۳۳۷، نخستین اجرای خود را یافته است. "رهی معیری" از جمله شاعرانی است که شعرها و ترانه هایش نه تنها در میان ایرانیان، که در همه ی کشورهای فارسی زبانِ همجوار نیز، شهرت و محبوبیت یافته است. توفیق متن های ترانه ای او، آهنگ سازان برجسته ی زمان، چون "روح اله خالقی"، "مهدی خالدی"، "جواد معروفی" و "علی تجویدی" را به همکاری مستمر با او برانگیخت.
در برنامه ی گلها بیش از همه با مثلثِ "خالقی"- "معیری"- "بنان" روبرو می شویم. حاصلِ کارِ مشترکِ این سه تن، گنجینه ای را در بایگانی گلها بوجود آورده است، که نظیرش در هیچ مکان و زمان دیگری پیدا نمی شود. "رهی" که در تمام مدت همکاری با "داوود پیرنیا"، نقشِ مشاورِ ادبیِ او را نیز ایفا می کرد، پس از کناره گیری "پیرنیا" در عمل، دو سال را به جای او نشست و مانع از آن شد که گلهایی که به همت و کوشش او نگاه بانی شد از پای درآید. سرانجام دستِ مرگ در سالِ ۱۳۴۷، او را برای همیشه از گلها جدا نمود. آخرین متنِ گلهایی او بر روی آهنگی از شادروان "علی تجویدی" نشسته که با عنوان آزاده نخستین ترانه ی گلهاییِ بانو "هایده" شده است.
#سیری_در_برنامه_گلها
#بخش_سوم
#داوود_پیرنیا
#رهی_معیری
#بایزید_بسطامی
#فروغی_بسطامی
#باستانی_پاریزی
#محمدرضا_شفیعی_کدکنی
#مرتضی_محجوبی
#غلامحسین_بنان
#روح_الله_خالقی
#مهدی_خالدی
#جواد_معروفی
#علی_تجویدی
#هایده
@javadtaat
@mosighi_andishe