پریستار
Photo
تجربیات خودتان را درباره #تشکل‌های_پرستاران با ما در میان بگذارید
#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند
هیئت تحریریه
🔵 در بسیاری از کشورهای توسعه یافته در دنیا، اقشار و گروه‌های مختلف اجتماعی از جمله #پرستاران صاحب #تشکل‌هایمدنی و صنفی قوی هستند که در صورت نیاز وارد صحنه می‌شوند و بازی را در مقابل سیاستمداران و مدیران به نفع پرستاران برمی‌گردانند. به طور طبیعی در ایران هم پرستاران به تشکل‌های مشابه‌ای نیاز دارند اما در عمل هیچکدام از تشکل‌های موجود که بعضی از آن‌ها با دخالت مستقیم دولت اداره می‌شوند، توانایی ایفای این نقش را ندارند.
برای مثال تشکل «#نظام_پرستاریایران» که ادعا می‌شود بزرگترین #تشکل_صنفی_پرستاران ایران است؛ اساسنامه‌ای دولتی دارد که در سال ۱۳۸۰ شمسی در #مجلس_شورای_اسلامی تصویب شده و هیات مرکزی نظارت بر انتخابات آن از دو نفر به انتخاب #وزیر_بهداشت، دو نماینده از مجلس شورای اسلامی، یک نماینده از #وزارت_کشور و یک نفر نماینده دادستان و دونفر نماینده سازمان #نظام_پزشکی تشکیل شده است! آیا این تشکل با این اعضا می‌تواند منافع صنفی پرستاران را مقابل دولت پیگیری کند؟
«#خانه_پرستار» دیگر تشکلی است که ازسال ۱۳۸۱ مشغول به فعالیت است اما آن قدر گرایش سیاسی در آن پررنگ است که در عمل فرصت چندانی برای نگاه صنفی به مسائل پرستاران ندارد. درباره جوهره سیاسی این تشکل همین بس که خانه پرستار به عنوان یک گروه سیاسی به اصطلاح #اصلاح_طلب شناخته می‌شود و بیشترین نمود فعالیت‌هایش هم در همان دوره تبلیغات انتخاباتی است.
«#انجمن_پرستارانایران» هم که با سابقه‌ترین تشکل پرستاری در ایران است که ابتدای انقلاب اسلامی ۵۷ توسط انجمن اسلامی پرستاران با رویکرد و ارزش‌های انقلابی و اسلامی در عمل اشغال شد و پس از آن نیز منافع و کارکرد حزبی و سیاسی آن بر رویکردهای صنفی غلبه داشته است. از آن سو شواهدی در دست است که در سال‌های اخیر این انجمن به محلی برای لابی سیاسی وزرای بهداشت برای ماندن در قدرت تبدیل شده است.
با وجود این وضعیت سه تشکل مهم پرستاری در ایران هیچ جای تعجبی ندارد که موضوعات صنفی و مهمی مانند #آزار_جنسی، #ناامنی_شغلی یا حقوق پایین پرستاران هیچگاه توسط این تشکل‌ها به طور جدی پیگیری نمی‌شود و پرستاران به قولی صدای صنفی قدرتمندی در #ایران ندارند.
@pareestar
#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند
هیئت تحریریه
🔵 در بسیاری از کشورهای توسعه یافته در دنیا، اقشار و گروه‌های مختلف اجتماعی از جمله #پرستاران صاحب #تشکل‌هایمدنی و صنفی قوی هستند که در صورت نیاز وارد صحنه می‌شوند و بازی را در مقابل سیاستمداران و مدیران به نفع پرستاران برمی‌گردانند. به طور طبیعی در ایران هم پرستاران به تشکل‌های مشابه‌ای نیاز دارند اما در عمل هیچکدام از تشکل‌های موجود که بعضی از آن‌ها با دخالت مستقیم دولت اداره می‌شوند، توانایی ایفای این نقش را ندارند.
برای مثال تشکل «#نظام_پرستاریایران» که ادعا می‌شود بزرگترین #تشکل_صنفی_پرستاران ایران است؛ اساسنامه‌ای دولتی دارد که در سال ۱۳۸۰ شمسی در #مجلس_شورای_اسلامی تصویب شده و هیات مرکزی نظارت بر انتخابات آن از دو نفر به انتخاب #وزیر_بهداشت، دو نماینده از مجلس شورای اسلامی، یک نماینده از #وزارت_کشور و یک نفر نماینده دادستان و دونفر نماینده سازمان #نظام_پزشکی تشکیل شده است! آیا این تشکل با این اعضا می‌تواند منافع صنفی پرستاران را مقابل دولت پیگیری کند؟
«#خانه_پرستار» دیگر تشکلی است که ازسال ۱۳۸۱ مشغول به فعالیت است اما آن قدر گرایش سیاسی در آن پررنگ است که در عمل فرصت چندانی برای نگاه صنفی به مسائل پرستاران ندارد. درباره جوهره سیاسی این تشکل همین بس که خانه پرستار به عنوان یک گروه سیاسی به اصطلاح #اصلاح_طلب شناخته می‌شود و بیشترین نمود فعالیت‌هایش هم در همان دوره تبلیغات انتخاباتی است.
«#انجمن_پرستارانایران» هم که با سابقه‌ترین تشکل پرستاری در ایران است که ابتدای انقلاب اسلامی ۵۷ توسط انجمن اسلامی پرستاران با رویکرد و ارزش‌های انقلابی و اسلامی در عمل اشغال شد و پس از آن نیز منافع و کارکرد حزبی و سیاسی آن بر رویکردهای صنفی غلبه داشته است. از آن سو شواهدی در دست است که در سال‌های اخیر این انجمن به محلی برای لابی سیاسی وزرای بهداشت برای ماندن در قدرت تبدیل شده است.
با وجود این وضعیت سه تشکل مهم پرستاری در ایران هیچ جای تعجبی ندارد که موضوعات صنفی و مهمی مانند #آزار_جنسی، #ناامنی_شغلی یا حقوق پایین پرستاران هیچگاه توسط این تشکل‌ها به طور جدی پیگیری نمی‌شود و پرستاران به قولی صدای صنفی قدرتمندی در #ایران ندارند.
@pareestar
پریستار
Photo
سهم نامشخص پرستاران از بودجه ۱۴۰۲؛ دهن کجی به مطالبات انباشته
#لایحه_بودجه سال ۱۴۰۲، ۲۱ دی ماه امسال در حالی به #مجلس_شورای_اسلامی ارائه شد که هنوز سهم پ#رستاران از بودجه ۲۷۳ هزار میلیاردی سلامت روشن نیست. این عدم شفافیت درباره وضعیت قشری که با وجود ساعات کاری طولانی و سختی کار حداقل دستمزد را دریافت می‌کند، نشان می‌دهد که اراده‌ای از سوی حاکمیت درباره بهبود وضعیت شغلی و صنفی آنان وجود ندارد.
از جمله مطالبات مهم پرستاران اجرای «#قانون_تعرفه‌گذاری پرستاری» یا همان پرداخت «#کارانه_پرستاری» است که اجرای آن بارها جزیی از وعده‌های مسئولان بوده تا بتوانند این قشر را از پیگیری جدی مطالباتشان دور کنند. اثبات این مدعا آنجاست که با وجود اختصاص اعتبار ۵۲۰۰ میلیارد تومانی برای پرداخت این تعرفه در بودجه سال ۱۴۰۱، همچنان این مبلغ به دست پرستاران نرسیده است.
این در حالی است که به اذعان حمیدرضا عزیزی معاون توسعه و مدیریت منابع #سازمان_نظام_پرستاری، این مبلغ تنها «یک دهم» اعتبار تعرفه‌گذاری خدمات پرستاران است.
به گفته محمد میرزابیگی رئیس کل سازمان نظام پرستاری، «اکنون پرستاران بابت قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری ۱۰ هزار میلیارد تومان از #وزارت_بهداشت و بیمه‌ها طلب دارند که تا پایان سال باید دریافت شود.»
قانون تعرفه‌گذاری پرستاری در سال ۱۳۸۶ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید اما پس از گذشت بیش از ۱۵ سال هنوز اجرایی نشده است و اکنون دولت ابراهیم رئیسی وعده‌های تازه‌ای برای اجرای آن در سال جاری به پرستاران داده است.
نگاهی کلی به لایحه بودجه سال آینده نشان می‌دهد، دولت افزایش حقوق برای گروه‌های مختلف را تنها ۲۰ درصد تعیین کرده است. در حالی که بر اساس اعلام مرکز آمار نرخ تورم سالانه به ۴۵ درصد رسیده و قدرت مردم برای تامین هزینه‌های زندگی کاهش می‌یابد.
موضوع مهم دیگری که تحقق #مطالبات_پرستاران را دشوار و دست نیافتنی می‌کند، «کسری بودجه» است. این مسئله همیشه بهانه‌ای از سوی مسئولان دست اندر کار در #جمهوری_اسلامی، برای عدم پاسخگویی به نیازهای پرستاران بوده است. برای نمونه به گفته جواد طبائیان رئیس مرکز بودجه و پایش عملکرد وزارت بهداشت در سال جاری وزارت بهداشت با حدود ۱۵ تا ۱۶ هزار میلیارد تومان کسری بودجه مواجه است و منابع تامین شده تنها ۷۴ درصد بودجه تخصیص یافته برای بهداشت و درمان را تامین کرده‌است.
بررسی لایحه بودجه سال ۱۴۰۲ همچنین نشان می‌دهد مرکز خدمات حوزه علمیه قم که یک نهاد زائد مذهبی به شمار می‌رود در سال جدید حدود «شش هزار میلیارد تومان» بودجه دریافت خواهد کرد. این به آن معناست که امنیت و رفاه شغلی پرستاران و به دنبال آن سلامت شهروندان به هیچ عنوان برای حاکمیت در الویت نیست و اعتبار و بودجه وجود دارد اما الویت‌بندی حکومت متفاوت است.
بنابراین با وجود تمامی وعده‌های بی‌شمار مسئولان مبنی بر تحقق مطالبات پرستاران و بهبود وضعیت شغلی آنان، همچنان در بر روی همان پاشنه همیشگی خواهد چرخید و مطالبات بر حق این صنف مهم بی‌پاسخ خواهد ماند. وضعیتی که بی‌شک با استمرار جمهوری اسلامی پایدار خواهد بود.
@pareestar
#لایحه_بودجه سال ۱۴۰۲، ۲۱ دی ماه امسال در حالی به #مجلس_شورای_اسلامی ارائه شد که هنوز سهم پ#رستاران از بودجه ۲۷۳ هزار میلیاردی سلامت روشن نیست. این عدم شفافیت درباره وضعیت قشری که با وجود ساعات کاری طولانی و سختی کار حداقل دستمزد را دریافت می‌کند، نشان می‌دهد که اراده‌ای از سوی حاکمیت درباره بهبود وضعیت شغلی و صنفی آنان وجود ندارد.
از جمله مطالبات مهم پرستاران اجرای «#قانون_تعرفه‌گذاری پرستاری» یا همان پرداخت «#کارانه_پرستاری» است که اجرای آن بارها جزیی از وعده‌های مسئولان بوده تا بتوانند این قشر را از پیگیری جدی مطالباتشان دور کنند. اثبات این مدعا آنجاست که با وجود اختصاص اعتبار ۵۲۰۰ میلیارد تومانی برای پرداخت این تعرفه در بودجه سال ۱۴۰۱، همچنان این مبلغ به دست پرستاران نرسیده است.
این در حالی است که به اذعان حمیدرضا عزیزی معاون توسعه و مدیریت منابع #سازمان_نظام_پرستاری، این مبلغ تنها «یک دهم» اعتبار تعرفه‌گذاری خدمات پرستاران است.
به گفته محمد میرزابیگی رئیس کل سازمان نظام پرستاری، «اکنون پرستاران بابت قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری ۱۰ هزار میلیارد تومان از #وزارت_بهداشت و بیمه‌ها طلب دارند که تا پایان سال باید دریافت شود.»
قانون تعرفه‌گذاری پرستاری در سال ۱۳۸۶ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید اما پس از گذشت بیش از ۱۵ سال هنوز اجرایی نشده است و اکنون دولت ابراهیم رئیسی وعده‌های تازه‌ای برای اجرای آن در سال جاری به پرستاران داده است.
نگاهی کلی به لایحه بودجه سال آینده نشان می‌دهد، دولت افزایش حقوق برای گروه‌های مختلف را تنها ۲۰ درصد تعیین کرده است. در حالی که بر اساس اعلام مرکز آمار نرخ تورم سالانه به ۴۵ درصد رسیده و قدرت مردم برای تامین هزینه‌های زندگی کاهش می‌یابد.
موضوع مهم دیگری که تحقق #مطالبات_پرستاران را دشوار و دست نیافتنی می‌کند، «کسری بودجه» است. این مسئله همیشه بهانه‌ای از سوی مسئولان دست اندر کار در #جمهوری_اسلامی، برای عدم پاسخگویی به نیازهای پرستاران بوده است. برای نمونه به گفته جواد طبائیان رئیس مرکز بودجه و پایش عملکرد وزارت بهداشت در سال جاری وزارت بهداشت با حدود ۱۵ تا ۱۶ هزار میلیارد تومان کسری بودجه مواجه است و منابع تامین شده تنها ۷۴ درصد بودجه تخصیص یافته برای بهداشت و درمان را تامین کرده‌است.
بررسی لایحه بودجه سال ۱۴۰۲ همچنین نشان می‌دهد مرکز خدمات حوزه علمیه قم که یک نهاد زائد مذهبی به شمار می‌رود در سال جدید حدود «شش هزار میلیارد تومان» بودجه دریافت خواهد کرد. این به آن معناست که امنیت و رفاه شغلی پرستاران و به دنبال آن سلامت شهروندان به هیچ عنوان برای حاکمیت در الویت نیست و اعتبار و بودجه وجود دارد اما الویت‌بندی حکومت متفاوت است.
بنابراین با وجود تمامی وعده‌های بی‌شمار مسئولان مبنی بر تحقق مطالبات پرستاران و بهبود وضعیت شغلی آنان، همچنان در بر روی همان پاشنه همیشگی خواهد چرخید و مطالبات بر حق این صنف مهم بی‌پاسخ خواهد ماند. وضعیتی که بی‌شک با استمرار جمهوری اسلامی پایدار خواهد بود.
@pareestar