#زندگی مانند امواج آبِ #دریا، بی‌قرار است و جزر و مدهای فراوان دارد. اسکله‌ها در کنار آب‌های مواج، ثُبات و قرار را به ارمغان می‌آورند، آنگاه می‌توان وارد دریا شد و یا در #ساحل امنی مستقر گردید. زندگی مانند پرده‌های بادبان‌ها همیشه در معرض بادهای گوناگون به این‌سو و آن‌سو می‌روند؛ این عمود بادبان است که پرده‌ها و نوسانات آنها را نگه می‌دارند و از بادهای نابودکننده، «#حرکت» تولید می‌کنند. اینکه فرموده‌اند #نماز عمود خیمۀ #دین است در واقع به این معناست که نماز #عمود خیمۀ زندگی است. زندگی بدون نماز، پارچۀ مچاله شدۀ روی #زمین افتاده‌ای است که کمترین فایده را خواهد داشت؛ نه سایبان می‌شود و نه کسی را در خود پناه می‌دهد. بخش باثبات زندگی ما به دلیل نظم زمانی و تکرار دائمی آن و اتصال به #معبود، نماز است.
اگر عمود خیمۀ زندگی خود را محکم کنید، اسکله‌ای مستحکم در کنار مواج‌ترین دریاها ساخته‌اید و عمود باثباتی در مقابل سهمگین‌ترین بادها به دست آورده‌اید.
بدون نماز، پارچۀ زندگی، سرپناهی برای هیچ‌کس نخواهد بود و از طوفان و فراز و نشیب‌های زندگی در امان نخواهد بود. حالا اگر نماز را به‌وقت نخوانیم، این عمود را از فولادی محکم تهیه نکرده‌ایم، بلکه از نی نازک و شکننده‌ای استفاده کرده‌ایم که نمی‌تواند نقش خود را درست ایفا کند.
رسول #خدا(ص) فرمودند: مَثَل نماز، مَثَل ستون خیمه است؛ اگر ستون محکم باشد، طناب‌ها و میخ‌ها و چادر کارآیی دارند، امّا اگر ستون بشکند، نه طنابی به کار می‌آید و نه میخی و نه چادری؛ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: مَثَلُ الصَّلَاةِ مَثَلُ عَمُودِ الْفُسْطَاطِ إِذَا ثَبَتَ الْعَمُودُ نَفَعَتِ الْأَطْنَابُ وَ الْأَوْتَادُ وَ الْغِشَاءُ وَ إِذَا انْکَسَرَ الْعَمُودُ لَمْ یَنْفَعْ طُنُبٌ وَ لَا وَتِدٌ وَ لَا غِشَاء(کافی، ج3، ص266)
#شعر #استاد_پناهیان در وصف نماز
این #اذان است یا صدای پای یار،این #نسیم است یا نوای جویبار
گر نوایش بر لب #داوود بود،از سماعش عالمی نابود بود
بشنوید بوی بهاران می‌رسد،ناله‌هایی از نیستان می‌رسد
در #قنوتم بادهای ده از شراب،غرقه شو در دیدۀ دریا ز آب
ربنــاهــای مــرا بــالا ببر،ناامیدم کرده این چشمان تر
ای رکوعت شاخۀ پر بار دل،ای #تواضع از نگاهِ تو خجل
بر دو کتفم داغ قربانی بزن،یا به سر تاج سلیمانی بزن
من نه بی‌قدرم که #عالم در سجود،از برای من به خاک افتاده بود
هان ببین افتاده‌ام از پا برت،سوده‌ام سر تا قدم را بر درت
خواستی صورت به خاکم بنگری،بهر مویت در هلاکم بنگری
#پناهیان #پناهیانی
اگر عمود خیمۀ زندگی خود را محکم کنید، اسکله‌ای مستحکم در کنار مواج‌ترین دریاها ساخته‌اید و عمود باثباتی در مقابل سهمگین‌ترین بادها به دست آورده‌اید.
بدون نماز، پارچۀ زندگی، سرپناهی برای هیچ‌کس نخواهد بود و از طوفان و فراز و نشیب‌های زندگی در امان نخواهد بود. حالا اگر نماز را به‌وقت نخوانیم، این عمود را از فولادی محکم تهیه نکرده‌ایم، بلکه از نی نازک و شکننده‌ای استفاده کرده‌ایم که نمی‌تواند نقش خود را درست ایفا کند.
رسول #خدا(ص) فرمودند: مَثَل نماز، مَثَل ستون خیمه است؛ اگر ستون محکم باشد، طناب‌ها و میخ‌ها و چادر کارآیی دارند، امّا اگر ستون بشکند، نه طنابی به کار می‌آید و نه میخی و نه چادری؛ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: مَثَلُ الصَّلَاةِ مَثَلُ عَمُودِ الْفُسْطَاطِ إِذَا ثَبَتَ الْعَمُودُ نَفَعَتِ الْأَطْنَابُ وَ الْأَوْتَادُ وَ الْغِشَاءُ وَ إِذَا انْکَسَرَ الْعَمُودُ لَمْ یَنْفَعْ طُنُبٌ وَ لَا وَتِدٌ وَ لَا غِشَاء(کافی، ج3، ص266)
#شعر #استاد_پناهیان در وصف نماز
این #اذان است یا صدای پای یار،این #نسیم است یا نوای جویبار
گر نوایش بر لب #داوود بود،از سماعش عالمی نابود بود
بشنوید بوی بهاران می‌رسد،ناله‌هایی از نیستان می‌رسد
در #قنوتم بادهای ده از شراب،غرقه شو در دیدۀ دریا ز آب
ربنــاهــای مــرا بــالا ببر،ناامیدم کرده این چشمان تر
ای رکوعت شاخۀ پر بار دل،ای #تواضع از نگاهِ تو خجل
بر دو کتفم داغ قربانی بزن،یا به سر تاج سلیمانی بزن
من نه بی‌قدرم که #عالم در سجود،از برای من به خاک افتاده بود
هان ببین افتاده‌ام از پا برت،سوده‌ام سر تا قدم را بر درت
خواستی صورت به خاکم بنگری،بهر مویت در هلاکم بنگری
#پناهیان #پناهیانی