Бала кезимде, бойдок маалымда арык болгом. Кара-тору, көздөрү бакырайган жигит элем. Кыздарга кызыгуу 5-классымда башталган. Кимиси жакса, сөзсүз кат жазам. Классташтарымды, өзүмдөн кичи кыздарды гана эмес, бир топ чоң класстагыларды да “сүйө берген” адатым бар эле.
Кызыгы, кыздар да мага кайдыгер эмес, көз кыссам, кат жазсам, дароо макулдук беришет, алар менен “сүйүү-күйүү” болуп жүрчүмүн. Мээме “сулуу кыздын баары меники” деген пикир орношуп алган.
Мектепте 7-класстан тарта 14-февраль – Сүйүшкөндөр күнүндө эң көп кат алган жигит мен элем. Татынакай деле эмесмин. Арык, кара бала... Келишкен келбетим да жок. Чүрөктөргө эмнем жагарын билбейм. Муну мактанчактык деп кабыл алып жатасыз, бирок мен мактанбай элемин. 14-15 жашымдан тарта нечен кыздын көкүрөгүн кармап, канчалаган кыздын оозунан өпкөм.
Азыр мени көргөн адам бир кездери ошондой обу жок жигит болгонума ишенбесе да керек.
***
Кызыгы, кыздар да мага кайдыгер эмес, көз кыссам, кат жазсам, дароо макулдук беришет, алар менен “сүйүү-күйүү” болуп жүрчүмүн. Мээме “сулуу кыздын баары меники” деген пикир орношуп алган.
Мектепте 7-класстан тарта 14-февраль – Сүйүшкөндөр күнүндө эң көп кат алган жигит мен элем. Татынакай деле эмесмин. Арык, кара бала... Келишкен келбетим да жок. Чүрөктөргө эмнем жагарын билбейм. Муну мактанчактык деп кабыл алып жатасыз, бирок мен мактанбай элемин. 14-15 жашымдан тарта нечен кыздын көкүрөгүн кармап, канчалаган кыздын оозунан өпкөм.
Азыр мени көргөн адам бир кездери ошондой обу жок жигит болгонума ишенбесе да керек.
***
Убакыт өткөн сайын кыздарга каалоом күчөдү. Бири сулуу, бири жылдыздуу, бири куу, бири ишенчээк, бири мээримдүү, бири текебер, бири жөнөкөй...
Эгер үч күн кыздын денесин кармабасам, кадимкидей стресс болуп, уйкум качып кетер эле. План түзүп, кимди барып “эметип” келсем деп ойлой берчүмүн. Бирок эч качан зордук көрсөткөн эмесмин. Баарын кыздын же келиндин каалоосу менен жасайт элем. Эч качан өзүмдүн гана кумарымды ойлободум. Мен партнерумдун ырахат алганын көрүп ырахаттанат элем.
22 жашыма чейин төшөктө өтө көп партнерду көрдүм. Арасында карапайым кыздар, келиндер, чоң аялдар да бар. Ал эмес, университетте мугалимимдин да даамын татыдым. Жашы элүүдөн ашкан эсепчи эженин да кумарын жаздым. Өзүм каалабай эле аяш энем менен жатып койдум. “Досунун апасына көз арткан кандай акмак неме” деп мени күнөөлөбөңүз. Мен эмес, аяш энем мага көз арткан. Азыркы түшүнүк менен айтканда, ыдык көрсөткөн. Анын ыдык экенин кайдан билем, ышыгылса, каалоом жок, бирок ал аялдын каалоосун ишке ашырганга мажбур болдум эле. Толугу менен ананыраак айтып берем.
Үйлөнгөндөн кийин тыйылдым. Ммм... биротоло эмес, албетте. Анча-мынча ала жипти аттамай болуп турат. Бирок өзүмдү тизгиндегенге аябай маани берем. Же сүйүүм мени токтотту же турмуштун куржуну моюнга илинип, көп тетири баспай калдым. Кокус ала жипти аттасам, он күндөп кыйналам. Стресс болом, жубайымдын көзүнө карай албайм. Мурдагы жоруктарымды эстесем, түш сыяктуу...
***
Университетте мага ырахат тартуулап жүргөн мугалим эжени жакында чоң мамлекеттик мекемеде көрүп, оозума сөз келбей калган. Кызмат даражасы көтөрүлгөн экен. Мен болсо бир ишимди бүтүрүш үчүн дал ошол аялга кайрылышым керек болду. Бири бирибизге тиктеп, күлүп коюп, сыр билгизбедик. Эжей менен жаштыктагы мамилебизди да ананыраак өзүнчө баяндап берем. Азыр мектептеги бир окуядан баштайын...
Эгер үч күн кыздын денесин кармабасам, кадимкидей стресс болуп, уйкум качып кетер эле. План түзүп, кимди барып “эметип” келсем деп ойлой берчүмүн. Бирок эч качан зордук көрсөткөн эмесмин. Баарын кыздын же келиндин каалоосу менен жасайт элем. Эч качан өзүмдүн гана кумарымды ойлободум. Мен партнерумдун ырахат алганын көрүп ырахаттанат элем.
22 жашыма чейин төшөктө өтө көп партнерду көрдүм. Арасында карапайым кыздар, келиндер, чоң аялдар да бар. Ал эмес, университетте мугалимимдин да даамын татыдым. Жашы элүүдөн ашкан эсепчи эженин да кумарын жаздым. Өзүм каалабай эле аяш энем менен жатып койдум. “Досунун апасына көз арткан кандай акмак неме” деп мени күнөөлөбөңүз. Мен эмес, аяш энем мага көз арткан. Азыркы түшүнүк менен айтканда, ыдык көрсөткөн. Анын ыдык экенин кайдан билем, ышыгылса, каалоом жок, бирок ал аялдын каалоосун ишке ашырганга мажбур болдум эле. Толугу менен ананыраак айтып берем.
Үйлөнгөндөн кийин тыйылдым. Ммм... биротоло эмес, албетте. Анча-мынча ала жипти аттамай болуп турат. Бирок өзүмдү тизгиндегенге аябай маани берем. Же сүйүүм мени токтотту же турмуштун куржуну моюнга илинип, көп тетири баспай калдым. Кокус ала жипти аттасам, он күндөп кыйналам. Стресс болом, жубайымдын көзүнө карай албайм. Мурдагы жоруктарымды эстесем, түш сыяктуу...
***
Университетте мага ырахат тартуулап жүргөн мугалим эжени жакында чоң мамлекеттик мекемеде көрүп, оозума сөз келбей калган. Кызмат даражасы көтөрүлгөн экен. Мен болсо бир ишимди бүтүрүш үчүн дал ошол аялга кайрылышым керек болду. Бири бирибизге тиктеп, күлүп коюп, сыр билгизбедик. Эжей менен жаштыктагы мамилебизди да ананыраак өзүнчө баяндап берем. Азыр мектептеги бир окуядан баштайын...
***
11-класста окуп жүргөн кезибиз. Классыбызга шаардан жаңы кыз келген. Аты – Зулфия. Татынакай, бою узун, шайыр. Биздин кыштакта таенеси менен чогуу жашачу. Угушума караганда, жигиттер менен көңүл ачканды жактырат. Түндө алардын үйүнүн жанына 18-25 жаштагы уландар топтолгон учурларды көп көрөм.
Зулфия 17ге толо элек болгонуна карабай, өзүнө кыйла жакшы карайт. Чоң кыздардай боёнот. Башка кыздарга окшоп ак кофта, кара юбка эмес, түркүн түстөгү кийимдерди киет. Эжеке-агайлар мажбурлаганда гана мектеп формага өтөт. Анда да өтө кыска юбка кийип алчу. Бутун алмаштырып отурганда ичиндеги турсийи даана көзгө урунат. Кээде анын санын, жамбашын тиктеп сабакка деле көп көңүл бурбай калам.
Өз курагына салыштырмалуу өтө эрте “ойгонгон” бул классташымдын даамын таткым келе берет. Ошентип, Зулфиянын көңүлүн алганга аракет кыла баштадым. Аны менен чогуу партада отурган кыз менен орун алмаштым.
Зулфиянын жанына “көчүп барышым” ага да жакты, кылыктанып мага жылмайып койду. Бутун алмаштырып алган, кыска юбкасы өйдө сүрүлүп, аппак саны көрүнүп турат. Сабакка көңүл да бурбай калдым, оюм ошол сандарда жана Зулфиянын мамагында.
Алгач жөн эле отурдум. Чыдамым кетип баратты. Бутумду анын бутуна жакындаттым. Ал да акырын мен тарапка жылды. Алгач жөн эле тийип турган буттарыбыз улам бири бирине ыктап, жакындаша баштады. Санынын ысыктыгы ай... Дүүлүгүп баратам, делебем козголуп, жыныс мүчөм тике туруп калды.
“Физика” сабагы. Агайыбыз жоош болгондуктан, шоктук кылгандар көп. Бирок мен шоктук кылчу эмесмин. Агайды сыйлап, ар бир сабагына көңүл коюп, сөзүнө кулак төшөп отурчумун. Зулфиянын жанына өткөндөн кийин баары өзгөрдү. Агай эмнени сүйлөп жатканына, айланадагыларга маани бербедим...
Жанымдагы оттой жанып турган кыздын бутуна бутум тийип, ырахатка батып баратам. Бирок бут менен иш бүтмөк беле. Чыдабай, акырын сол колумду партанын астына киргизип, Зулфиянын санын сыладым. Ага жакты окшойт, бутун мен тарапка дагы да жакыныраак кылып сунуп койду. Ошентип “Физика” бүткөнчө анын санын сылап, рахат алып отурдум. Андан кийин “Тарых”, “Астрономия”, деги сабактардын баарында менин колум Зулфиянын санында болду. Агай-эжелер парталарды аралап жүрүп калса, акырын колумду чыгарып алам, анан кайра сан сыламай... Арадан бир жумадай убакыт өттү. Бул аралыкта менин колум Зулфиянын эки санын гана эмес, алаасына чейин жетти.
Классташым үйдө да, көчөдө да оюмдан кетпей койду. Жок, бул сүйүү эмес. Мен аны менен дене кумарына баткым гана келчү. Бирок дүүлүккөндө анын “кыздыгын” алып койсом, анан кантем? Ушул гана мени токтотуп турат. Не кылсам, “тиягына салбай” эле эметсемби... Өөп-жыттап, мамагынан кармап, жылаңач денесин сылап-сыйпалап эле кумардан чыксам кантет? Ушундай ойлор менен түйшөлүп, кээде түн жарымга чейин уктай албай жатам. “Казыгым” тик туруп, кагылганга жер таппай, диванды тешип жиберейин дейт.
Бир күнү эртең менен мектепке чогуу кеттик. Класска кирип баратканда ага “сабактан кийин бөлмөдөн чыкпай тур” дедим. Ошол күнү сабактар аябай узун болуп, убакыт өтпөй калгандай сезилди. Акыркы сабак бүтүп, классташтардын баары буюмдарын жыйнап, чыгып кетишти. Зулфия шашпай отурат. Мен деле шашпадым. Китептерим партанын үстүндө чачылган бойдон турат. Экинчи сменанын башталышына жарым саат убакыт бар. Бөлмөнүн эшиги ачык. Жаап коёюн деп баратсам, сырттан жакын досум кирип калды:
-Сени күтүп жатам, баспайсынбы?
-Кете бергиле! – дедим.
Досум менин мүнөзүмдү, кыздар дегенде ичкен ашымды жерге коюрумду жакшы билет. Ал Зулфияны көрүп, баарын түшүндү. Кууланып, мага карап күлүп койду-да, эшикти сыртынан жаап кетти. Зулфия болсо эч нерсе билбегенсип, калп эле жазып отурат.
Жанына басып барып, колунан кармап тургуздум. Наздангансып, “койчу” деп койду. Кайдан коймок элем, ого бетер күчөп, белинен кучактадым. “Эжеке кирип калат” деп шыбырады. “Коркпо, баары түшкү тамакка кеткен” деп алкымынан жыттадым. Зулфия көзүн жумуп, башын өйдө көтөрүп, алкымын ого бетер мага жакындатып атты. Бир колум менен белин имере кучактап, экинчи колум менен жамбашынан кыса кармадым. Зулфия ыңкылдагансып үн чыгарды. Бул жараян мага да, ага да жагып жатты.
11-класста окуп жүргөн кезибиз. Классыбызга шаардан жаңы кыз келген. Аты – Зулфия. Татынакай, бою узун, шайыр. Биздин кыштакта таенеси менен чогуу жашачу. Угушума караганда, жигиттер менен көңүл ачканды жактырат. Түндө алардын үйүнүн жанына 18-25 жаштагы уландар топтолгон учурларды көп көрөм.
Зулфия 17ге толо элек болгонуна карабай, өзүнө кыйла жакшы карайт. Чоң кыздардай боёнот. Башка кыздарга окшоп ак кофта, кара юбка эмес, түркүн түстөгү кийимдерди киет. Эжеке-агайлар мажбурлаганда гана мектеп формага өтөт. Анда да өтө кыска юбка кийип алчу. Бутун алмаштырып отурганда ичиндеги турсийи даана көзгө урунат. Кээде анын санын, жамбашын тиктеп сабакка деле көп көңүл бурбай калам.
Өз курагына салыштырмалуу өтө эрте “ойгонгон” бул классташымдын даамын таткым келе берет. Ошентип, Зулфиянын көңүлүн алганга аракет кыла баштадым. Аны менен чогуу партада отурган кыз менен орун алмаштым.
Зулфиянын жанына “көчүп барышым” ага да жакты, кылыктанып мага жылмайып койду. Бутун алмаштырып алган, кыска юбкасы өйдө сүрүлүп, аппак саны көрүнүп турат. Сабакка көңүл да бурбай калдым, оюм ошол сандарда жана Зулфиянын мамагында.
Алгач жөн эле отурдум. Чыдамым кетип баратты. Бутумду анын бутуна жакындаттым. Ал да акырын мен тарапка жылды. Алгач жөн эле тийип турган буттарыбыз улам бири бирине ыктап, жакындаша баштады. Санынын ысыктыгы ай... Дүүлүгүп баратам, делебем козголуп, жыныс мүчөм тике туруп калды.
“Физика” сабагы. Агайыбыз жоош болгондуктан, шоктук кылгандар көп. Бирок мен шоктук кылчу эмесмин. Агайды сыйлап, ар бир сабагына көңүл коюп, сөзүнө кулак төшөп отурчумун. Зулфиянын жанына өткөндөн кийин баары өзгөрдү. Агай эмнени сүйлөп жатканына, айланадагыларга маани бербедим...
Жанымдагы оттой жанып турган кыздын бутуна бутум тийип, ырахатка батып баратам. Бирок бут менен иш бүтмөк беле. Чыдабай, акырын сол колумду партанын астына киргизип, Зулфиянын санын сыладым. Ага жакты окшойт, бутун мен тарапка дагы да жакыныраак кылып сунуп койду. Ошентип “Физика” бүткөнчө анын санын сылап, рахат алып отурдум. Андан кийин “Тарых”, “Астрономия”, деги сабактардын баарында менин колум Зулфиянын санында болду. Агай-эжелер парталарды аралап жүрүп калса, акырын колумду чыгарып алам, анан кайра сан сыламай... Арадан бир жумадай убакыт өттү. Бул аралыкта менин колум Зулфиянын эки санын гана эмес, алаасына чейин жетти.
Классташым үйдө да, көчөдө да оюмдан кетпей койду. Жок, бул сүйүү эмес. Мен аны менен дене кумарына баткым гана келчү. Бирок дүүлүккөндө анын “кыздыгын” алып койсом, анан кантем? Ушул гана мени токтотуп турат. Не кылсам, “тиягына салбай” эле эметсемби... Өөп-жыттап, мамагынан кармап, жылаңач денесин сылап-сыйпалап эле кумардан чыксам кантет? Ушундай ойлор менен түйшөлүп, кээде түн жарымга чейин уктай албай жатам. “Казыгым” тик туруп, кагылганга жер таппай, диванды тешип жиберейин дейт.
Бир күнү эртең менен мектепке чогуу кеттик. Класска кирип баратканда ага “сабактан кийин бөлмөдөн чыкпай тур” дедим. Ошол күнү сабактар аябай узун болуп, убакыт өтпөй калгандай сезилди. Акыркы сабак бүтүп, классташтардын баары буюмдарын жыйнап, чыгып кетишти. Зулфия шашпай отурат. Мен деле шашпадым. Китептерим партанын үстүндө чачылган бойдон турат. Экинчи сменанын башталышына жарым саат убакыт бар. Бөлмөнүн эшиги ачык. Жаап коёюн деп баратсам, сырттан жакын досум кирип калды:
-Сени күтүп жатам, баспайсынбы?
-Кете бергиле! – дедим.
Досум менин мүнөзүмдү, кыздар дегенде ичкен ашымды жерге коюрумду жакшы билет. Ал Зулфияны көрүп, баарын түшүндү. Кууланып, мага карап күлүп койду-да, эшикти сыртынан жаап кетти. Зулфия болсо эч нерсе билбегенсип, калп эле жазып отурат.
Жанына басып барып, колунан кармап тургуздум. Наздангансып, “койчу” деп койду. Кайдан коймок элем, ого бетер күчөп, белинен кучактадым. “Эжеке кирип калат” деп шыбырады. “Коркпо, баары түшкү тамакка кеткен” деп алкымынан жыттадым. Зулфия көзүн жумуп, башын өйдө көтөрүп, алкымын ого бетер мага жакындатып атты. Бир колум менен белин имере кучактап, экинчи колум менен жамбашынан кыса кармадым. Зулфия ыңкылдагансып үн чыгарды. Бул жараян мага да, ага да жагып жатты.
Эриндерибиз жармашып, көпкө өбүштүк.
Кыздарга сөөгүм бош болгону менен сексте көп тажрыйбам жок. Эми гана 17ге толоюн деп турсам, тажрыйба кайда. Кыздардын мамагын, жамбашын кармап эле жүрбөсөм, “чоң иш” жасай элекмин. Мендеги болгон тажрыйба - эротикалык кинолордогу окуялар.
Зулфиянын артынан кучактап, мамагынан кармадым. Ах, чиркин. Мынча сонун! Көйнөгүнүн топчусун чечип, колумду салдым. Эмчегинин үрпүн акырын укалап, мойнунан жыттай баштадым. Экөөбүз тең чексиз кумардын кучагына батып бараттык.
Бирок бат эле жарым саат өтүп кеттиби, коридордо окуучулардын ызы-чуусу башталды.
“Кечинде саат 10до биздин үйдүн артына кел”- деп, Зулфия шашып топчуларын кадап, буюмдарын жыйнап, чыгып кетти. Мен болсо, дүүлүккөн бойдон турам. Карасам, шымымдын аласы бир аз суулашып калыптыр. Сумкам менен ал жеримди жаап, акырын мектептен чыгып, үйгө жөнөдүм.
Түнкү саат онго жакын Зулфия жашаган үйдүн артына бардым... (Уландысы эртең) 😉
Кыздарга сөөгүм бош болгону менен сексте көп тажрыйбам жок. Эми гана 17ге толоюн деп турсам, тажрыйба кайда. Кыздардын мамагын, жамбашын кармап эле жүрбөсөм, “чоң иш” жасай элекмин. Мендеги болгон тажрыйба - эротикалык кинолордогу окуялар.
Зулфиянын артынан кучактап, мамагынан кармадым. Ах, чиркин. Мынча сонун! Көйнөгүнүн топчусун чечип, колумду салдым. Эмчегинин үрпүн акырын укалап, мойнунан жыттай баштадым. Экөөбүз тең чексиз кумардын кучагына батып бараттык.
Бирок бат эле жарым саат өтүп кеттиби, коридордо окуучулардын ызы-чуусу башталды.
“Кечинде саат 10до биздин үйдүн артына кел”- деп, Зулфия шашып топчуларын кадап, буюмдарын жыйнап, чыгып кетти. Мен болсо, дүүлүккөн бойдон турам. Карасам, шымымдын аласы бир аз суулашып калыптыр. Сумкам менен ал жеримди жаап, акырын мектептен чыгып, үйгө жөнөдүм.
Түнкү саат онго жакын Зулфия жашаган үйдүн артына бардым... (Уландысы эртең) 😉
Ээн талаа, жел согуп турат. Жаздын ортосу болуп калгандыктан, чөп чыгып, айлана жап-жашыл.
Зулфия көпкө күттүргөн жок. Ал короодон чыгып келатканда өзүмчө бир күдүңдөп сүйүнүп алдым. Жаныма келери менен үн-сөз жок эле кучактап, өпкүлөдүм. Ал деле кучактады, өбүшө баштады. Баары ушунчалык тез башталып кетти. Футболкамды чечип ыргыттым. Зулфиянын үстүндөгү кофтаны да чечип салдым. Ах, анын денесинин жумшактыгы ай. Аппак, мамактары диңкийип турат. Акырын эмчегинин учунан соруп, тилимди сойлотуп жибердим эле “ммм” деп менин атымды айтып, башымды бекем кучактап алды.
Чыдамым кетип баратты. Анын шымын чечип ыргыттым. Бир эле турсийчен калды. Ичкийими кара беле же көкпү, караңгыда жакшы байкай албадым. Акырын колумду аласына салсам, турсийи эбак суу болуп калыптыр. Аябай дүүлүккөн экен. Ал деле менин мойнумду жыттап, төшүмдү сылап, өөп жатты.
-Кызмын, этиятта,- деди күтүүсүздөн.
-Кыздыгыңды берчи мага, – дедим жалынган үн менен.
-Жок, болбойт,- деди.
Чын айтсам, Зулфия менден мурда деле көптү көргөнү билинип турат. Кыйла тажрыйбалуу. “Кыздыгын эчак эле алдырса керек”- деп ойлодум.
-Чатыма эле салчы, бутумду алмаштырып берем- деди...
Экөөбүз кучакташкан бойдон жашыл майсаңга жаттык. Алгач өзүмдүн ич кийимимди, анан аныкын чечтим. Тигил жагында да бир түкү жок, аппак... Өзү айткандай бутун алмаштырып жатып берди. Ал учурду сүрөттөп айтып бере албасам керек. Келбети келишкен кыз бутун алмаштырып, колдорун башынын астына салып, энеден туума жылаңач абалда жатат. Бөдөнө тумшук мамагы, капкара чачы анын сулуулугуна ого бетер көрк берип турат. Алкымынан жыттап, өөп акырын үстүнө чыктым.
Чатына тигинимди саларым менен Зулфиядан аябай ырахаттанган үн чыкты. Мен улам дүүлугүп, “иштей баштадым”. Бирөө угуп калбасын деп Зулфия оозун жумуп алып, ыңкылдайт. Ара-чолодо “сайып жибербе” - деп жалбарат. Мен болсо утуру-утуру анын эмчегинен сором.
Эми гана 17ге кадам шилтеген жигиттин талаа койнунда, жашыл чөптүн үстүндө кыз менен кумарга батышы – бул керемет. Ошол учурда мен бардык нерсени унуттум. Оюмдун баары астымда туйлап, мени жыттап, жалынып жаткан Зулфияда...
Канча убакыт өттү билбейм, дене-боюм калтырап “ишимди бүтүрдүм”. Ишенесизби, бул укмуш болду. Бошонуунун мынчалык ырахат тартуулашын ошондо алгач ирет билдим. Кумардын туу чокусуна жеткендей болдум. Шуулдап бел кубатым атып чыккандагы жыргалдан кийин шалбырап жатып калдым...
Айтпадымбы, Зулфия бир топ тажрыйбалуу деп. Алдын ала даярдап чыккан чүпүрөк менен өзүнүн аласын, денесин аарчып, анан менин тиягымды да тазалады. “Бирөөгө айтсаң, өлөсүн!” – деп үйүнө кирип кетти.
Түн бир оокумда үйгө келип, бөлмөгө кирип күзгүгө карадым. Чоң ишти кыйратып келгенсип, өзүмө өзүм жылмайдым. Карасам, агыш шымым жашыл майсаңга шыбалып, ала-була болуп калыптыр. Аны дароо сууга чылап, уктаганы жаттым. Ошол түнү уйку да аябай таттуу болду.
Бул окуядан кийин да бир канча жолу Зулфиянын чатынын даамын таттым.
Мектепти аяктап, ал шаарга – ата-энесиникине кетти. Мен да окууга тапшырып, Жалал-Абадда университетте билим ала баштадым.
Андан бери Зулфияны такыр көрбөдүм. Арадан он беш жылдай убакыт өткөндө айылга барсам, ал деле келген экен. Көчөдө кокустан кезигип калдык. Сүйлөштүк. Төрт балалуу болуптур. Дагы эле жаштык кездеги сынын жогото элек. Мурдагыдай жылмайып турат. Көзүндөгү куулук да ошол бойдон.
Экөөбүз жолдо жарым сааттай божураштык. Бири бирибизге балдарыбыздын ийгилигин айтып бердик. Башка эле нерселерди сүйлөшкөнүбүз менен, оюмда ошол талаа, ошол көк чөптөр, ошол түндөгү окуя, кумар жазган учурубуз чарк уруп турду. Зулфия деле эстеди болушу керек...
***
Зулфия көпкө күттүргөн жок. Ал короодон чыгып келатканда өзүмчө бир күдүңдөп сүйүнүп алдым. Жаныма келери менен үн-сөз жок эле кучактап, өпкүлөдүм. Ал деле кучактады, өбүшө баштады. Баары ушунчалык тез башталып кетти. Футболкамды чечип ыргыттым. Зулфиянын үстүндөгү кофтаны да чечип салдым. Ах, анын денесинин жумшактыгы ай. Аппак, мамактары диңкийип турат. Акырын эмчегинин учунан соруп, тилимди сойлотуп жибердим эле “ммм” деп менин атымды айтып, башымды бекем кучактап алды.
Чыдамым кетип баратты. Анын шымын чечип ыргыттым. Бир эле турсийчен калды. Ичкийими кара беле же көкпү, караңгыда жакшы байкай албадым. Акырын колумду аласына салсам, турсийи эбак суу болуп калыптыр. Аябай дүүлүккөн экен. Ал деле менин мойнумду жыттап, төшүмдү сылап, өөп жатты.
-Кызмын, этиятта,- деди күтүүсүздөн.
-Кыздыгыңды берчи мага, – дедим жалынган үн менен.
-Жок, болбойт,- деди.
Чын айтсам, Зулфия менден мурда деле көптү көргөнү билинип турат. Кыйла тажрыйбалуу. “Кыздыгын эчак эле алдырса керек”- деп ойлодум.
-Чатыма эле салчы, бутумду алмаштырып берем- деди...
Экөөбүз кучакташкан бойдон жашыл майсаңга жаттык. Алгач өзүмдүн ич кийимимди, анан аныкын чечтим. Тигил жагында да бир түкү жок, аппак... Өзү айткандай бутун алмаштырып жатып берди. Ал учурду сүрөттөп айтып бере албасам керек. Келбети келишкен кыз бутун алмаштырып, колдорун башынын астына салып, энеден туума жылаңач абалда жатат. Бөдөнө тумшук мамагы, капкара чачы анын сулуулугуна ого бетер көрк берип турат. Алкымынан жыттап, өөп акырын үстүнө чыктым.
Чатына тигинимди саларым менен Зулфиядан аябай ырахаттанган үн чыкты. Мен улам дүүлугүп, “иштей баштадым”. Бирөө угуп калбасын деп Зулфия оозун жумуп алып, ыңкылдайт. Ара-чолодо “сайып жибербе” - деп жалбарат. Мен болсо утуру-утуру анын эмчегинен сором.
Эми гана 17ге кадам шилтеген жигиттин талаа койнунда, жашыл чөптүн үстүндө кыз менен кумарга батышы – бул керемет. Ошол учурда мен бардык нерсени унуттум. Оюмдун баары астымда туйлап, мени жыттап, жалынып жаткан Зулфияда...
Канча убакыт өттү билбейм, дене-боюм калтырап “ишимди бүтүрдүм”. Ишенесизби, бул укмуш болду. Бошонуунун мынчалык ырахат тартуулашын ошондо алгач ирет билдим. Кумардын туу чокусуна жеткендей болдум. Шуулдап бел кубатым атып чыккандагы жыргалдан кийин шалбырап жатып калдым...
Айтпадымбы, Зулфия бир топ тажрыйбалуу деп. Алдын ала даярдап чыккан чүпүрөк менен өзүнүн аласын, денесин аарчып, анан менин тиягымды да тазалады. “Бирөөгө айтсаң, өлөсүн!” – деп үйүнө кирип кетти.
Түн бир оокумда үйгө келип, бөлмөгө кирип күзгүгө карадым. Чоң ишти кыйратып келгенсип, өзүмө өзүм жылмайдым. Карасам, агыш шымым жашыл майсаңга шыбалып, ала-була болуп калыптыр. Аны дароо сууга чылап, уктаганы жаттым. Ошол түнү уйку да аябай таттуу болду.
Бул окуядан кийин да бир канча жолу Зулфиянын чатынын даамын таттым.
Мектепти аяктап, ал шаарга – ата-энесиникине кетти. Мен да окууга тапшырып, Жалал-Абадда университетте билим ала баштадым.
Андан бери Зулфияны такыр көрбөдүм. Арадан он беш жылдай убакыт өткөндө айылга барсам, ал деле келген экен. Көчөдө кокустан кезигип калдык. Сүйлөштүк. Төрт балалуу болуптур. Дагы эле жаштык кездеги сынын жогото элек. Мурдагыдай жылмайып турат. Көзүндөгү куулук да ошол бойдон.
Экөөбүз жолдо жарым сааттай божураштык. Бири бирибизге балдарыбыздын ийгилигин айтып бердик. Башка эле нерселерди сүйлөшкөнүбүз менен, оюмда ошол талаа, ошол көк чөптөр, ошол түндөгү окуя, кумар жазган учурубуз чарк уруп турду. Зулфия деле эстеди болушу керек...
***
Балалык ооздон кете элек кездеги баёо секс ушундай болду. Чыныгы төшөк кумарлары тууралуу өрт баяндарды эмки жумада жарыялайм.
Студент болуп, шаарга келгенден соң кыялдар ого бетер күчөдү. Мурда айылдагы эле сулууларга суктансам, эми шаарда өзүнө жакшы караган, келбеттүү кыздарга ашык боло баштадым. Ал эмес келиндерге суктанган тентек мүнөз пайда болду. Жакында өтө-өтө кызык бир окуяны айтып берем. Күтө тургула.
***
***
***
Биринчи курсту аяктайын деп калгам. Жашым 18де. Төрт бала Жалал-Абаддагы шаардагы жер үйлөрдүн биринде ижара акы төлөп жашайбыз. Үйдүн ээси 50дөн өткөн киши, бекерпоз. Дайыма жоролору менен карта ойноп, арак ичип күн өткөрөт. Аялы базарда иштейт.
Бизге чоң бөлмөнү беришкен. Аны өз каалообузча жасалгалап алганбыз. Кирген адам эротикалык музейге баш баккандай болот. Дубалдын баары жылаңач кыздардын плакаттарына толо. Комнатадагы төрт бала үчтөн плакат алып, он эки сүрөттү дубалга чаптап койгонбуз. Биринде эмчегин укалап отурган кыз, дагы биринде жука ич кийимине колун салып жан жерин ушалап, ырахаттанып отурган селки. Ышыгылса, жигиттердин делебесин козгогон плакаттар.
Мен жаткан кроваттын капталында деңиздин суусун кечип турган жылаңач кыздын сүрөтү чагылдырылган. Энеден туума кыздын жан жерин деңиздин толкундары тосуп турат...
Биринчи курсту аяктайын деп калгам. Жашым 18де. Төрт бала Жалал-Абаддагы шаардагы жер үйлөрдүн биринде ижара акы төлөп жашайбыз. Үйдүн ээси 50дөн өткөн киши, бекерпоз. Дайыма жоролору менен карта ойноп, арак ичип күн өткөрөт. Аялы базарда иштейт.
Бизге чоң бөлмөнү беришкен. Аны өз каалообузча жасалгалап алганбыз. Кирген адам эротикалык музейге баш баккандай болот. Дубалдын баары жылаңач кыздардын плакаттарына толо. Комнатадагы төрт бала үчтөн плакат алып, он эки сүрөттү дубалга чаптап койгонбуз. Биринде эмчегин укалап отурган кыз, дагы биринде жука ич кийимине колун салып жан жерин ушалап, ырахаттанып отурган селки. Ышыгылса, жигиттердин делебесин козгогон плакаттар.
Мен жаткан кроваттын капталында деңиздин суусун кечип турган жылаңач кыздын сүрөтү чагылдырылган. Энеден туума кыздын жан жерин деңиздин толкундары тосуп турат...
*
Жаздын ортосу. Үй ээсинин күйөөгө тийген 26-28 жаштардагы кызы күйөөсүнө тарынып келип отурат. Аты Наргиза. Он күндөн ашып калса да кайынжуртуна кетейин деген түрү жок. Колунда эки жаштардагы наристеси да бар.
Наргиза эже аябай шайыр экен. Биз менен тамашалашып, түн бир оокумга чейин сүйлөшүп отурат. Бойдок кезиндеги кызыктуу окуяларды айтып берет. Бат эле тил табышып алдык.
Аптанын соңунда бөлмөдөгу досторумдун баары айылга кетти. Үй ээси адатынча үйдө жок, бир жакта карта ойноп отурса керек. Аялы соодада. Үйдө мен, Наргиза эже жана анын кичинекей баласы эле калдык.
Ал кезде смартфон жок, радиодон “Европа плюсту” гана угуп, убакыт өткөрөбүз. Адатымча музыканы коюп, кроватта жатам. Колумда китеп. Бир жумадай мурун “Бриллиант жылан” деген повестти окуй баштагам. Чыгармада анча-мынча эротикалык эпизоддор бар. Дал ошондой абзацтын бирин окуп, дүүлүгө баштаган учурумда эшик “кыйч” деп ачылып Наргиза эже кирип келди.
-Ух, чарчап кеттим. Балам эртеден бери ыйлап, азыр эптеп уктатып чыктым,- деди жылмайып.
-Келиңиз,- деп шашып ордуман туруп, тике туруп калган алигимди байкатпаганга аракет кылдым.
-Охоо, бөлмөңөр жылаңач кыздардын сүрөтүнө толо экен-го, бойдоктор буларга тиктеп, кыйналып жатсаңар керек. Же эч кимге билгизбей, көчөдөн кыз алып келип жатасыңарбы?- деп каткыра күлдү.
Наргиза эженин шайыр мүнөзүн билем, бирок минтип каткырганын биринчи жолу уктум. Өзү толмоч болгону үчүн мамагы да чоң. Катуу күлгөндө эмчеги силкилдеп жатты. Дароо шилекейим куюлуп, анысын кармагым келип кетти.
Эже дубалга үңүлүп, плакаттары карай баштады. Мен болсо анын артынан жакшылап назар салып турам. Үстүндөгү көйнөгү денесине жабышып, жамбашы чыкыйып билинип турат. Мынча сонун! Мурда эмнеге байкаган эмесмин, же буга чейин бул көйнөктү кийбеди беле? Эки куйругу даана билинип, ортодон бөлүнгөн жери да калемде чийгендей көзгө урунуп туратго, чиркин.
Наргиза эжеге суктанып, оозуман суу куюлуп жатты. Ал мага кайрылып, делебем козголо баштаганын байкады окшойт, кепке тартты:
-Кыздарга тез-тез барып турасынбы?
-Ммм... Анча-мынча барам.
-Каалоо жаралган учурда көңүл ачкандын айыбы жок. Болбосо киши стресс болуп, депрессияга кабылып кетет. Мына мен, эркек менен жатпаганыма бир айга чукулдап калды. Стресс боло баштадым.
Охо. Эжекем өзү мага ишара бере баштады окшойт. Колго түшкөн коёнду, коё берген оңобу... Убакытты колдон чыгарбаш керек... (Уландысы эртең)
Жаздын ортосу. Үй ээсинин күйөөгө тийген 26-28 жаштардагы кызы күйөөсүнө тарынып келип отурат. Аты Наргиза. Он күндөн ашып калса да кайынжуртуна кетейин деген түрү жок. Колунда эки жаштардагы наристеси да бар.
Наргиза эже аябай шайыр экен. Биз менен тамашалашып, түн бир оокумга чейин сүйлөшүп отурат. Бойдок кезиндеги кызыктуу окуяларды айтып берет. Бат эле тил табышып алдык.
Аптанын соңунда бөлмөдөгу досторумдун баары айылга кетти. Үй ээси адатынча үйдө жок, бир жакта карта ойноп отурса керек. Аялы соодада. Үйдө мен, Наргиза эже жана анын кичинекей баласы эле калдык.
Ал кезде смартфон жок, радиодон “Европа плюсту” гана угуп, убакыт өткөрөбүз. Адатымча музыканы коюп, кроватта жатам. Колумда китеп. Бир жумадай мурун “Бриллиант жылан” деген повестти окуй баштагам. Чыгармада анча-мынча эротикалык эпизоддор бар. Дал ошондой абзацтын бирин окуп, дүүлүгө баштаган учурумда эшик “кыйч” деп ачылып Наргиза эже кирип келди.
-Ух, чарчап кеттим. Балам эртеден бери ыйлап, азыр эптеп уктатып чыктым,- деди жылмайып.
-Келиңиз,- деп шашып ордуман туруп, тике туруп калган алигимди байкатпаганга аракет кылдым.
-Охоо, бөлмөңөр жылаңач кыздардын сүрөтүнө толо экен-го, бойдоктор буларга тиктеп, кыйналып жатсаңар керек. Же эч кимге билгизбей, көчөдөн кыз алып келип жатасыңарбы?- деп каткыра күлдү.
Наргиза эженин шайыр мүнөзүн билем, бирок минтип каткырганын биринчи жолу уктум. Өзү толмоч болгону үчүн мамагы да чоң. Катуу күлгөндө эмчеги силкилдеп жатты. Дароо шилекейим куюлуп, анысын кармагым келип кетти.
Эже дубалга үңүлүп, плакаттары карай баштады. Мен болсо анын артынан жакшылап назар салып турам. Үстүндөгү көйнөгү денесине жабышып, жамбашы чыкыйып билинип турат. Мынча сонун! Мурда эмнеге байкаган эмесмин, же буга чейин бул көйнөктү кийбеди беле? Эки куйругу даана билинип, ортодон бөлүнгөн жери да калемде чийгендей көзгө урунуп туратго, чиркин.
Наргиза эжеге суктанып, оозуман суу куюлуп жатты. Ал мага кайрылып, делебем козголо баштаганын байкады окшойт, кепке тартты:
-Кыздарга тез-тез барып турасынбы?
-Ммм... Анча-мынча барам.
-Каалоо жаралган учурда көңүл ачкандын айыбы жок. Болбосо киши стресс болуп, депрессияга кабылып кетет. Мына мен, эркек менен жатпаганыма бир айга чукулдап калды. Стресс боло баштадым.
Охо. Эжекем өзү мага ишара бере баштады окшойт. Колго түшкөн коёнду, коё берген оңобу... Убакытты колдон чыгарбаш керек... (Уландысы эртең)
-Аа, ооба. Секс ден-соолукка пайда деп уккам. Сиз кыйнала баштаган болсоңуз, кетпейсизби жездемдин жанына,- дедим кууланып.
-Артыман келип, алып кетпесе, өзүм бармак белем...
-Аа, ооба. Бирок секс жок кыйналасыз, деп жатпаймынбы.
-Кыйналам, албетте. Жардам берчүлөр табылып калар,- деп Наргиза эже назданган көзү менен тиктеп койду.
-Аа... Табылат. Эгер каалсаңыз, андай жардамчынын бири азыр жаңыңызда турат, - дедим. Бирок эженин көзүнө тиктей албадым. Мени сынап жаткан болсочу, азыр бетиме шапалак тартып, “Тур жогол. Үйдөн чыгып кет” десе, кантем, - деген ой заматта мээме чагылгандай урду.
Наргиза эже каткырып, бетимен чымчып койду.
-Эжеси жардамчысына ишенсе, анан ал жардамчы элдин баарына жайып жибербейби? - деп сурады.
-Койсоңузчу, жардамчы чоң эле жигит эмеспи,- дедим калп эле уялгансып.
Наргиза эже өзү тийише баштады. Алгач чачымды уйпалады, анан жамбашыма бир чаап койду. Аябай дүүлүгүп чыктым. Белинен эмере кучактап, өзүмө тарттым.
-Ой-боо, каалооң күчтүүго, жардамчы,- деп Наргиза эже сөзүн бүтө электе куйругунан мыжыгый кармадым.
Эже чын эле эркекти аябай каалап калганбы, айтоор активдешип мени өпкүлөп, үстүмөн футболкамды чечип ыргытты. Мен болсо анын денесине жабышып турган көйнөктү өйдө көтөрдүм. Ах-ий, эмчеги укмуш чоң экен. Бирде мамагын, бирде куйругун кармалап, алкымынан жыттап эжени ого бетер делебесин козгоп салдым. Экөөбүз тең жыпжылаңачпыз. Ал менин алигимди кармалап жатат.
-Жездеңдикинен чоң экен сеники. Мени жыргатат окшойсун.
-Жыргатам эжем, - дедим.
-Жаш жигитсин, мен кумарга толук бата электе бүтүрүп салбайсынбы?
-Сизди бир эмес, эки жолу кумарга батырам, камсанабаңыз.
Полдогу төшөккө жаттык. Эки бутун эки жака керип:
-Дарбазаны ичинен жаап койгом, экөөбүзге эч ким тоскоолдук кылбайт,- деди.
Көрсө, алдын ала даярданып кирген турбайбы. Шашпай алигим менен эженин жан жеринин айанасын сылай баштадым. Ал көзүн жумуп алып, кумарланып жатты. Тиягына жыныс мүчөмдү салганымда эжеден охх деп катуу үн чыгарды.
Убада бергенимдей, төшөк оюнубуз эки жолку кумарга батуу менен аяктады. Канча убакыт өттү, билбей да калдым. Бүтүп, кийингенибизден соң, Наргиза эже менин башымдан өөп:
-Чын эле, жездеңдикинен чоң экен. Анын алигиси жетпеген жерге чейин сайып, жыргатып койдуң,- деп күлгөн бойдон чыгып кетти.
Экөөбүздүн ортобуздагы бул окуяны досторума айтпадым. “Келиндер менен жатып жүрөсүн” деп мазакташат, деп ойлодум. Бир жумадай убакыт өткөндөн кийин Наргиза эженин жолдошу жана кайын журтунан кишилер келишти. Анын күйөөсүн көрүп, оозум ачылып калды. Дүңкүйгөн эркек экен. Спорт менен машыгабы, билбейм. Айтоор кең далылуу, булчуңдары да чоң. Үнү да дорулдап, бир сүрдүү экен. “Кантип эле ушул киши аялынын кумарын кандыра албасын, кантип эле ушул кишинин алигиси кичинекей болсун” деп ойлоп, күлүп отурам.
Ошол күнү алар Наргиза эжени алып кетишти. Андан кийин да эже бир-канча жолу ата-энесинин үйүнө келип турду. Келген сайын ыңгайын таап, жата коёбуз.
Бир жылдан кийин биз башка квартирага көчүп кеттик. Ошол бойдон Наргиза эжени көрбөдүм. Азыр ошол кездеги бөбөгү чоңоюп, өзү да токтолуп калса керек...
***
-Артыман келип, алып кетпесе, өзүм бармак белем...
-Аа, ооба. Бирок секс жок кыйналасыз, деп жатпаймынбы.
-Кыйналам, албетте. Жардам берчүлөр табылып калар,- деп Наргиза эже назданган көзү менен тиктеп койду.
-Аа... Табылат. Эгер каалсаңыз, андай жардамчынын бири азыр жаңыңызда турат, - дедим. Бирок эженин көзүнө тиктей албадым. Мени сынап жаткан болсочу, азыр бетиме шапалак тартып, “Тур жогол. Үйдөн чыгып кет” десе, кантем, - деген ой заматта мээме чагылгандай урду.
Наргиза эже каткырып, бетимен чымчып койду.
-Эжеси жардамчысына ишенсе, анан ал жардамчы элдин баарына жайып жибербейби? - деп сурады.
-Койсоңузчу, жардамчы чоң эле жигит эмеспи,- дедим калп эле уялгансып.
Наргиза эже өзү тийише баштады. Алгач чачымды уйпалады, анан жамбашыма бир чаап койду. Аябай дүүлүгүп чыктым. Белинен эмере кучактап, өзүмө тарттым.
-Ой-боо, каалооң күчтүүго, жардамчы,- деп Наргиза эже сөзүн бүтө электе куйругунан мыжыгый кармадым.
Эже чын эле эркекти аябай каалап калганбы, айтоор активдешип мени өпкүлөп, үстүмөн футболкамды чечип ыргытты. Мен болсо анын денесине жабышып турган көйнөктү өйдө көтөрдүм. Ах-ий, эмчеги укмуш чоң экен. Бирде мамагын, бирде куйругун кармалап, алкымынан жыттап эжени ого бетер делебесин козгоп салдым. Экөөбүз тең жыпжылаңачпыз. Ал менин алигимди кармалап жатат.
-Жездеңдикинен чоң экен сеники. Мени жыргатат окшойсун.
-Жыргатам эжем, - дедим.
-Жаш жигитсин, мен кумарга толук бата электе бүтүрүп салбайсынбы?
-Сизди бир эмес, эки жолу кумарга батырам, камсанабаңыз.
Полдогу төшөккө жаттык. Эки бутун эки жака керип:
-Дарбазаны ичинен жаап койгом, экөөбүзге эч ким тоскоолдук кылбайт,- деди.
Көрсө, алдын ала даярданып кирген турбайбы. Шашпай алигим менен эженин жан жеринин айанасын сылай баштадым. Ал көзүн жумуп алып, кумарланып жатты. Тиягына жыныс мүчөмдү салганымда эжеден охх деп катуу үн чыгарды.
Убада бергенимдей, төшөк оюнубуз эки жолку кумарга батуу менен аяктады. Канча убакыт өттү, билбей да калдым. Бүтүп, кийингенибизден соң, Наргиза эже менин башымдан өөп:
-Чын эле, жездеңдикинен чоң экен. Анын алигиси жетпеген жерге чейин сайып, жыргатып койдуң,- деп күлгөн бойдон чыгып кетти.
Экөөбүздүн ортобуздагы бул окуяны досторума айтпадым. “Келиндер менен жатып жүрөсүн” деп мазакташат, деп ойлодум. Бир жумадай убакыт өткөндөн кийин Наргиза эженин жолдошу жана кайын журтунан кишилер келишти. Анын күйөөсүн көрүп, оозум ачылып калды. Дүңкүйгөн эркек экен. Спорт менен машыгабы, билбейм. Айтоор кең далылуу, булчуңдары да чоң. Үнү да дорулдап, бир сүрдүү экен. “Кантип эле ушул киши аялынын кумарын кандыра албасын, кантип эле ушул кишинин алигиси кичинекей болсун” деп ойлоп, күлүп отурам.
Ошол күнү алар Наргиза эжени алып кетишти. Андан кийин да эже бир-канча жолу ата-энесинин үйүнө келип турду. Келген сайын ыңгайын таап, жата коёбуз.
Бир жылдан кийин биз башка квартирага көчүп кеттик. Ошол бойдон Наргиза эжени көрбөдүм. Азыр ошол кездеги бөбөгү чоңоюп, өзү да токтолуп калса керек...
***