«یافته‌های تازه از داده‌های کهنه درباره بزرگترین ماه منظومه خورشیدی»
—---------------------------------------------------------------—

یافته‌های تازه‌ای درباره‌ی گانیمد، ماه سیاره‌ی مشتری که از ماموریتی در ۲۰ سال پیش به دست آمده نشانگر ویژگی‌هاییست که این ماه بیگانه را به گونه‌ی شگفت‌انگیزی زمین‌سان کرده: شفق‌هایی که بر فراز کلاهک‌های قطبی‌اش می‌درخشند، میدان مغناطیسی نیرومندی که آن را در بر گرفته، و حتی این که ممکن است اقیانوس‌هایی در خود داشته باشد.

بر پایه‌ی گزارش تازه‌ی ناسا، داده‌های به دست آمده از فضاپیمای گالیله -که از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ به کاوش مشتری و ماه‌هایش می‌پرداخت- اکنون دارد بینشی تازه از محیط گانیمد به دانشمندان می‌دهد.

#گانیمد بزرگ‌ترین ماه در سرتاسر سامانه‌ی خورشیدیست که با داشتن شعاع ۲۶۳۱.۲ کیلومتر، تنها اندکی کوچک‌تر از سیاره‌ی بهرام (مریخ) است.

گانیمد همچنین از این رو یک جرم ویژه در سامانه‌ی خورشیدیست که تنها ماهیست که یک مغناطکره‌ی ویژه‌‌ی خود با سرچشمه‌ی درونی دارد. این منطقه‌ی #میدان_مغناطیسی مانند حبابی گانیمد را در میان گرفته و آن را از بمباران پرتوهای فضا در امان نگاه می‌دارد. و نیز، درست مانند زمین، این مغناطکره شفق‌هایی بر فراز سطح آن در نزدیکی قطب‌ها پدید می‌آورد.

به گفته‌ی ناسا، دانشمندان می‌خواستند آگاهی بیشتری درباره‌ی چراییِ درخشش بیش از اندازه‌ی شفق‌های گانیمد به دست آورند. بررسی مغناطکره همچنین می‌تواند به ما در بهتر شناختن زیست‌پذیری احتمالی در ماه‌های سامانه‌ی خورشیدی یا فراسیاره‌ها کمک کند.

گلین کالینسون، نویسنده‌ی اصلی پژوهشنامه‌ای درباره‌ی مغناطکره‌ی گانیمد می‌گوید: «ما اکنون بیش از ۲۰ سال به گذشته برگشته‌ایم تا نگاهی تازه به برخی داده‌هایی که هیچگاه منتشر نشدند بیاندازیم و داستان را به پایان ببریم. ما به یک نکته‌ی کامل پی بردیم که هیچکس چیزی درباره‌اش نمی‌دانست.»

گالیله با دستگاه "زیرسامانه‌ی پلاسما"ی خود (پی‌ال‌اس، PLS) داده‌هایی درباره‌ی -چنان چه از نامش برمی‌آید- پلاسما گرد آورد. میدان مغناطیسی گانیمد پلاسمایی که از فضا می‌آید را هدایت می‌کند و هر از گاهی باعث می‌شود این ذرات باردار در قطب‌های ماه گرد آمده و شفق‌هایی در آنجا پدید آورند. پی‌ال‌اس همچنین داده‌هایی درباره‌ی تاثیر مغناطکره‌ی خود مشتری بر حرکت پلاسما پیرامون گانیمد گرد آورد.

در این پژوهش تازه، یکی از مشاهدات شانسی #گالیله هم بررسی شد. این فضاپیما در یکی از گذرهایش، به طور شانسی یکراست از درون جریان‌هایی نیرومند و انفجاری از پلاسما بگذرد که میان مشتری و گانیمد روان بود. امکانِ این پدیده‌ای هست زیرا مشتری هم پرتوهایی نه چندان متفاوت با پرتوهای خورشید می‌گسیلد. به گفته‌ی ناسا، بازپیوند مغناطیسی میان مغناطکره‌های مشتری و گانیمد باعث می‌شود جریانی پرفشار از پلاسما از مشتری به سوی قطب‌های گانیمد سرازیر شده و این شفق‌های بی‌اندازه درخشان را پدید بیاورد.

در گزارش ناسا آمده، داده‌هایی که دستگاه پی‌ال‌اس گالیله به هنگام گذشتن از درون این جریان نیرومند گرد آورد همچنین می‌تواند بینش‌هایی تازه درباره‌ی اقیانوس‌های زیرزمینی گانیمد که سپر مغناطیسی این ماه هم از آنها نگاهبانی می‌کند به ما بدهد.

یافته‌های این دانشمندان در روز ۳۰ آوریل در نشریه‌ی جئوفیزیکال ریسرچ لترز منتشر شد.
https://goo.gl/tcPNkj
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/Galileo.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«مقایسه‌ی آب‌های زمین و اروپا»
—————————————--

بر پایه‌ی داده‌هایی که فضاپیمای کاوشگر #گالیله از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳، در کاوش‌هایش از سامانه‌ی مشتری به دست آورده، اروپا زیر لایه‌ی یخ سطحیش، اقیانوسی ژرف و سرتاسری از آب مایع دارد. میانگین ژرفای این اقیانوسِ زیرسطحی به اضافه‌ی لایه‌ی یخی، می‌تواند میان ۸۰ تا ۱۷۰ کیلومتر باشد.

اگر همه‌ی آب‌های #اروپا با در نظر گرفتن برآورد ژرفای ۱۰۰ کیلومتر، در یک توپ گرد آید، این توپ شعاعی برابر با ۸۷۷ کیلومتر خواهد داشت. برای سنجش این اندازه، این تصویر فریبنده‌ را ببینید که در سمت چپ، اندازه‌ی توپ فرضی آب اروپا را با اندازه‌ی خود این ماه مقایسه کرده، و در سمت راست هم همین همسنجی را برای زمین و آب‌هایش انجام داده.

اقیانوس سرتاسری اروپا با حجمی ۲ تا ۳ برابر حجم آب اقیانوس‌های زمین، مقصدی وسوسه‌انگیز برای جستجوی زندگی فرازمینی در سامانه‌ی خورشیدی به شمار می‌آید.
@onestar_in_sevenskies