«ستاره‌ای که با تنگ‌ترین مدار دیده شده به گرد یک سیاهچاله می‌چرخد»
—---------------------------------------------------------------
* اخترشناسان یک جفتِ بی‌اندازه نزدیک به هم با تنگ‌ترین مداری که تاکنون دیده شده را در خوشه‌ی کروی "۴۷ توکان"، توده‌ی فشرده‌ای از ستارگان در لبه‌های کهکشان راه شیری، به فاصله‌ی ۱۴۸۰۰ سال نوری زمین را یافته‌اند.
این دوتایی که به نام ایکس۹ شناخته می‌شود، سال‌هاست که مورد علاقه‌ی دانشمندان است. تا همین چند سال پیش، اخترشناسان فکر می‌کردند ایکس۹ از یک کوتوله‌ی سفید تشکیل شده که دارد مواد پیکره‌ی همدمش که یک ستاره‌ی خورشیدسان است را می‌مکد. (اخترشناسان چنین جفت‌هایی که در آنها دو ستاره به گرد یکدیگر می‌چرخند را "سامانه‌های دوتایی" می‌نامند.)
ولی گروهی از دانشمندان در سال ۲۰۱۵ با بهره از داده‌های رادیویی نشان دادند که ایکس۹ به احتمال بسیار یک دوتایی ستاره-سیاهچاله است که در آن برعکس، این #سیاهچاله است که دارد گازهای همدمش که یک #کوتوله_سفید است را می‌مکد. آنان پیش‌بینی کردند که این کوتوله‌ی سفید هر بار در مدت تنها حدود ۲۵ دقیقه به گرد سیاهچاله می‌چرخد.
اکنون گویا داده‌های تازه‌ی رصدخانه‌ی پرتو X چاندرای ناسا هم این انگاره را تایید کرده و نشان داده که تابش پرتوهای X آن به گونه‌ی دوره‌ای، هر ۲۸ دقیقه یک بار تغییر می‌کند. همچنین، داده‌های چاندرا نشانگر شواهدی از اکسیژن فراوان در این سامانه است، نشان ویژه از وجود یک کوتوله‌ی سفید. بنابراین به احتمال بسیار، ستاره‌ی همدم یک کوتوله‌ی سفید است که دارد از فاصله‌ای حدود ۲.۵ برابر فاصله‌ی ماه و زمین، به گرد سیاهچاله می‌چرخد.
#دانشمند_ایرانی، آرش بهرامیان از دانشگاه آلبرتا در ادمونتون کانادا و دانشگاه ایالتی میشیگان در لنسینگ خاوری که نویسنده‌ی اصلی این پژوهش نیز هست می‌گوید: «این کوتوله‌ی سفید به اندازه‌ای به سیاهچاله نزدیک است که مواد پیکره‌اش دارد از آن کشیده شده و وارد قرصی از مواد پیرامون سیاهچاله می‌شود تا به کام آن فرو رود. خوشبختانه در مورد این ستاره، ما فکر نمی‌کنیم این روند را تا نابودی ادامه دهد، بلکه در مدار سیاهچاله باقی خواهد ماند.»
اگرچه به نظر نمی‌رسد این کوتوله‌ی سفید در خطر فرورفتن در کام سیاهچاله یا از هم پاشیدن توسط آن باشد، ولی سرنوشتش روشن نیست.
نویسنده‌ی همکار پژوهش، کریگ هاینکه از دانشگاه آلبرتا می‌گوید: «احتمالا این ستاره به اندازه‌ای مواد از دست خواهد داد که در پایان تنها جرم یک سیاره برایش خواهد ماند. [ولی] اگر باز هم این روند ادامه پیدا کند، شاید کوتوله‌ی سفید به کلی نابود شود.»
@onestar_in_sevenskies
خوب دلیل پیدایش چنین مدار نزدیکی چیست؟
یک احتمال اینست که سیاهچاله با یک غول سرخ رویارو شده بوده، و سپس با پراکنده شدن گازهای لایه‌های بیرونی ستاره، تنها هسته‌ای از آن به جا ماند که یک کوتوله‌ی سفید را پدید آورد و آن هم تبدیل به همدم سیاهچاله شد. مدار این دو همدم در اثر امواج گرانشی که گسیلیده می‌شد تنگ و تنگ‌تر شد تا جایی که سیاهچاله آغاز به کشیدن مواد پیکره‌ی کوتوله‌ی سفید کرد.
امواج گرانشی که اکنون دارد از ایکس۹ گسیلیده می‌شود بسامدشان کمتر از آنست که رصدخانه‌ی تداخل سنج لیزری امواج گرانشی (لیگو، LIGO) بتواند آشکارش کند. شاید در آینده، رصدخانه‌های امواج گرانشی در فضا بتوانند از پس این کار بربیایند....
https://goo.gl/CZT5n8
🔴 ادامه به همراه توضیح تصویر در پست بعد 👇👇👇👇
—---------------------------------------------------------------
* اخترشناسان یک جفتِ بی‌اندازه نزدیک به هم با تنگ‌ترین مداری که تاکنون دیده شده را در خوشه‌ی کروی "۴۷ توکان"، توده‌ی فشرده‌ای از ستارگان در لبه‌های کهکشان راه شیری، به فاصله‌ی ۱۴۸۰۰ سال نوری زمین را یافته‌اند.
این دوتایی که به نام ایکس۹ شناخته می‌شود، سال‌هاست که مورد علاقه‌ی دانشمندان است. تا همین چند سال پیش، اخترشناسان فکر می‌کردند ایکس۹ از یک کوتوله‌ی سفید تشکیل شده که دارد مواد پیکره‌ی همدمش که یک ستاره‌ی خورشیدسان است را می‌مکد. (اخترشناسان چنین جفت‌هایی که در آنها دو ستاره به گرد یکدیگر می‌چرخند را "سامانه‌های دوتایی" می‌نامند.)
ولی گروهی از دانشمندان در سال ۲۰۱۵ با بهره از داده‌های رادیویی نشان دادند که ایکس۹ به احتمال بسیار یک دوتایی ستاره-سیاهچاله است که در آن برعکس، این #سیاهچاله است که دارد گازهای همدمش که یک #کوتوله_سفید است را می‌مکد. آنان پیش‌بینی کردند که این کوتوله‌ی سفید هر بار در مدت تنها حدود ۲۵ دقیقه به گرد سیاهچاله می‌چرخد.
اکنون گویا داده‌های تازه‌ی رصدخانه‌ی پرتو X چاندرای ناسا هم این انگاره را تایید کرده و نشان داده که تابش پرتوهای X آن به گونه‌ی دوره‌ای، هر ۲۸ دقیقه یک بار تغییر می‌کند. همچنین، داده‌های چاندرا نشانگر شواهدی از اکسیژن فراوان در این سامانه است، نشان ویژه از وجود یک کوتوله‌ی سفید. بنابراین به احتمال بسیار، ستاره‌ی همدم یک کوتوله‌ی سفید است که دارد از فاصله‌ای حدود ۲.۵ برابر فاصله‌ی ماه و زمین، به گرد سیاهچاله می‌چرخد.
#دانشمند_ایرانی، آرش بهرامیان از دانشگاه آلبرتا در ادمونتون کانادا و دانشگاه ایالتی میشیگان در لنسینگ خاوری که نویسنده‌ی اصلی این پژوهش نیز هست می‌گوید: «این کوتوله‌ی سفید به اندازه‌ای به سیاهچاله نزدیک است که مواد پیکره‌اش دارد از آن کشیده شده و وارد قرصی از مواد پیرامون سیاهچاله می‌شود تا به کام آن فرو رود. خوشبختانه در مورد این ستاره، ما فکر نمی‌کنیم این روند را تا نابودی ادامه دهد، بلکه در مدار سیاهچاله باقی خواهد ماند.»
اگرچه به نظر نمی‌رسد این کوتوله‌ی سفید در خطر فرورفتن در کام سیاهچاله یا از هم پاشیدن توسط آن باشد، ولی سرنوشتش روشن نیست.
نویسنده‌ی همکار پژوهش، کریگ هاینکه از دانشگاه آلبرتا می‌گوید: «احتمالا این ستاره به اندازه‌ای مواد از دست خواهد داد که در پایان تنها جرم یک سیاره برایش خواهد ماند. [ولی] اگر باز هم این روند ادامه پیدا کند، شاید کوتوله‌ی سفید به کلی نابود شود.»
@onestar_in_sevenskies
خوب دلیل پیدایش چنین مدار نزدیکی چیست؟
یک احتمال اینست که سیاهچاله با یک غول سرخ رویارو شده بوده، و سپس با پراکنده شدن گازهای لایه‌های بیرونی ستاره، تنها هسته‌ای از آن به جا ماند که یک کوتوله‌ی سفید را پدید آورد و آن هم تبدیل به همدم سیاهچاله شد. مدار این دو همدم در اثر امواج گرانشی که گسیلیده می‌شد تنگ و تنگ‌تر شد تا جایی که سیاهچاله آغاز به کشیدن مواد پیکره‌ی کوتوله‌ی سفید کرد.
امواج گرانشی که اکنون دارد از ایکس۹ گسیلیده می‌شود بسامدشان کمتر از آنست که رصدخانه‌ی تداخل سنج لیزری امواج گرانشی (لیگو، LIGO) بتواند آشکارش کند. شاید در آینده، رصدخانه‌های امواج گرانشی در فضا بتوانند از پس این کار بربیایند....
https://goo.gl/CZT5n8
🔴 ادامه به همراه توضیح تصویر در پست بعد 👇👇👇👇