«یک مارپیچی کم‌نور از چشم هابل»
—-------------------------------------
https://goo.gl/lcwqT9
در این تصویرِ تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان مارپیچی ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ را می‌بینیم. هابل این عکس را به کمک دوربین میدان گسترده‌ی شماره۳ی خود (WFC3) گرفته که دامنه‌ی دیدش از طیف فرابنفش تا فروسرخ-نزدیک را در بر می‌گیرد و به اخترشناسان اجازه می‌دهد طیف گسترده‌ای از رویدادها و ساختارها، از ستاره‌زایی‌های نزدیک گرفته تا دورترین کهکشان‌های کیهان را بررسی کنند.
ولی این عکس از پیوند داده‌هایی درست شده که WFC3 با بهره از پنج فیلتر گوناگون گردآوری کرده و نورهای فرابنفش، دیدنی (مریی)، و فروسرخی که از ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ می‌تابد را یکجا نشان می‌دهد. این آمیزه‌ی رنگ‌ها شکوه و جلال این کهکشان را دو چندان کرده. هابل که در مدار زمین جای دارد، با هیچ مزاحمتی از سوی هوای زمین و آشفتگی‌هایی که در تصویر به وجود می‌آورد روبرو نیست و با دوربین WFC3ی خود می‌تواند عکس‌هایی پُروضوح، روشن و پرجزییات بگیرد و به زمین بفرستد.
ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ یک کهکشان به نسبت کم‌نور است که با فاصله‌ی بیش از ۲۰ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی شیر (به عربی: اسد) جای دارد. این کهکشان نخستین بار در سال ۱۷۸۳ توسط ویلیام هرشل یافته شد. همچنین در این چشم‌انداز یک کهکشان دیگر به نام PGC 213714 هم در گوشه‌ی بالا، سمت راست چارچوب دیده می‌شود که نسبت به ما بسیار دورتر از ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ است.
#NGC_3274 #تلسکوپ_هابل #کهکشان_مارپیچی #شیر #WFC3
اندازه‌ی بسیار بزرگ آن (۴.۱ مگابایت) را در این پیوند ببینید: https://goo.gl/sgBlYx
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_50.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—-------------------------------------
https://goo.gl/lcwqT9
در این تصویرِ تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان مارپیچی ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ را می‌بینیم. هابل این عکس را به کمک دوربین میدان گسترده‌ی شماره۳ی خود (WFC3) گرفته که دامنه‌ی دیدش از طیف فرابنفش تا فروسرخ-نزدیک را در بر می‌گیرد و به اخترشناسان اجازه می‌دهد طیف گسترده‌ای از رویدادها و ساختارها، از ستاره‌زایی‌های نزدیک گرفته تا دورترین کهکشان‌های کیهان را بررسی کنند.
ولی این عکس از پیوند داده‌هایی درست شده که WFC3 با بهره از پنج فیلتر گوناگون گردآوری کرده و نورهای فرابنفش، دیدنی (مریی)، و فروسرخی که از ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ می‌تابد را یکجا نشان می‌دهد. این آمیزه‌ی رنگ‌ها شکوه و جلال این کهکشان را دو چندان کرده. هابل که در مدار زمین جای دارد، با هیچ مزاحمتی از سوی هوای زمین و آشفتگی‌هایی که در تصویر به وجود می‌آورد روبرو نیست و با دوربین WFC3ی خود می‌تواند عکس‌هایی پُروضوح، روشن و پرجزییات بگیرد و به زمین بفرستد.
ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ یک کهکشان به نسبت کم‌نور است که با فاصله‌ی بیش از ۲۰ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی شیر (به عربی: اسد) جای دارد. این کهکشان نخستین بار در سال ۱۷۸۳ توسط ویلیام هرشل یافته شد. همچنین در این چشم‌انداز یک کهکشان دیگر به نام PGC 213714 هم در گوشه‌ی بالا، سمت راست چارچوب دیده می‌شود که نسبت به ما بسیار دورتر از ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ است.
#NGC_3274 #تلسکوپ_هابل #کهکشان_مارپیچی #شیر #WFC3
اندازه‌ی بسیار بزرگ آن (۴.۱ مگابایت) را در این پیوند ببینید: https://goo.gl/sgBlYx
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_50.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«رشته‌هایی که یک کهکشان را در خود پیچیده‌اند»
—---------------------------------------------------
https://goo.gl/GrbVm9
تصاویر تازه‌ی تلسکوپ فضایی هابل اِسا/ناسا ساختار در هم پیچیده‌ی کهکشان ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ را با جزییاتی بی‌سابقه را آشکار کرده‌اند. این #کهکشان_بیضیگون یک شگفتی زیبای کیهانی با یک هسته‌ی درخشان است که در سامانه‌ای از رشته‌های تیره‌‌ی تاب خورده و نخ-مانند پیچیده شده.
ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ یکی از اعضای خوشه‌ی کهکشانی قنطورس است، خوشه‌ای از صدها کهکشان نزدیک به هم که گرانش میانشان آنها را در کنار یکدیگر نگه داشته. این خوشه با فاصله‌ی ۵۰ میلیون سال نوری از زمین، در #صورت_فلکی_قنطورس جای دارد.
با آن که خوشه‌ی قنطورس خوشه‌ی بزرگیست، ولی ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ در برابر هم‌خوشه‌ای‌هایش بسیار خودنمایی می‌کند، زیرا درخشان‌ترین عضو این خوشه است و به دلایل آشکار، عنوان "درخشان‌ترین کهکشان خوشه" (#Brightest_Cluster_Galaxy یا BCG) را یدک می‌کشد. BCGها از جمله‌ی بزرگ‌ترین و درخشان‌ترین کهکشان‌های کیهان هستند.
ولی ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ به یک دلیل دیگر نیز بسیار به چشم می‌آید: به دلیل ساختار یگانه و ویژه‌اش. مشاهدات پیشین وجود رشته‌های پرپیچ و تابی را آشکار کرده بودند که از بدنه‌ی اصلی کهکشان بیرون زده و یک "علامت سوال" کیهانی در آسمان ساخته‌اند، پیچک‌های تیره‌ای که به گرد یک هسته‌ی درخشان حلقه زده‌اند.
اکنون یک گروه بین‌المللی از دانشمندان به رهبری اخترشناسان دانشگاه کمبریج بریتانیا با بهره از تلسکوپ فضایی هابل یک بار دیگر و این بار با دقت بیشتر این ساختار نخ-مانند را بررسی کرده‌اند. آنها دریافتند که هر یک از این رشته‌های غباری پهنایی حدود ۲۰۰ سال نوری داشته و ۱۰ برابر از گاز پیرامونش چگال‌تر است. این رشته‌ها به یکدیگر بافته شده، رو به درون، به سوی مرکز کهکشان پیچ خورده، و گازهای تشکیل‌دهنده‌ی کهکشان را به هسته‌اش وصل کرده‌اند.
در واقع به نظر می‌رسد هسته‌ی این کهکشان مسئول پیچ و تاب خود این رشته‌ها است. ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ در مرکزش یک ابرسیاهچاله‌ی فعال دارد که منطقه‌ی درونی کهکشان را بسیار پرانرژی کرده و باعث داغ شدن گازهای آن بخش و فرستادن جریان‌هایی از مواد داغ به بیرون شده است.
گویا این جریان‌های گازی داغ رو به بیرون حباب درست می‌کنند و مواد رشته‌ها را هم با خود تاب می‌دهند. #میدان_مغناطیسی کهکشان هم با باد شدن این حباب رو به بیرون کشیده می‌شود و مواد درون رشته‌ها را می‌فشارد و آنها را شکل می‌دهد.
در دل کهکشان، رشته‌ها در مارپیچی شگفت‌انگیز رو به درون پیچ و تاب می‌خورند و به گرد ابرسیاهچاله‌ی مرکزی تابیده شده و سرانجام خوراک آن می‌شوند.
آگاهی بیشتر درباره‌ی کهکشان‌های رشته‌ای مانند ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ می‌تواند به ما در رسیدن به پاسخ این پرسش که چرا به نظر می‌رسد بسیاری از کهکشان‌های بزرگ در کیهانِ نزدیک ما مرده‌اند؛ به جای این که با ذخیره‌های گسترده‌ی گاز و غبار خود ستارگان تازه بسازند، آرام هستند و انباشته از ستارگان پا به سن گذاشته و پیر. ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ هم یکی از این گونه کهکشان‌هاست. دلیلش شاید این باشد که میدان مغناطیسی مرکز کهکشان که به همراه حباب‌ها در سرتاسر کهکشان کشیده شده، جلوی فرآیندهای #ستاره‌زایی از گاز و غبارها را گرفته است.
در ویدیویی که در ادامه می‌بینید، با بزرگ‌نمایی آسمان در صورت فلکی قنطورس، به کهکشان ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ می‌رسید.👇🏼
#NGC_4696 #BCG #خوشه_کهکشانی #خوشه_قنطورس #تلسکوپ_هابل
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/NGC4696.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------------------------------
https://goo.gl/GrbVm9
تصاویر تازه‌ی تلسکوپ فضایی هابل اِسا/ناسا ساختار در هم پیچیده‌ی کهکشان ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ را با جزییاتی بی‌سابقه را آشکار کرده‌اند. این #کهکشان_بیضیگون یک شگفتی زیبای کیهانی با یک هسته‌ی درخشان است که در سامانه‌ای از رشته‌های تیره‌‌ی تاب خورده و نخ-مانند پیچیده شده.
ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ یکی از اعضای خوشه‌ی کهکشانی قنطورس است، خوشه‌ای از صدها کهکشان نزدیک به هم که گرانش میانشان آنها را در کنار یکدیگر نگه داشته. این خوشه با فاصله‌ی ۵۰ میلیون سال نوری از زمین، در #صورت_فلکی_قنطورس جای دارد.
با آن که خوشه‌ی قنطورس خوشه‌ی بزرگیست، ولی ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ در برابر هم‌خوشه‌ای‌هایش بسیار خودنمایی می‌کند، زیرا درخشان‌ترین عضو این خوشه است و به دلایل آشکار، عنوان "درخشان‌ترین کهکشان خوشه" (#Brightest_Cluster_Galaxy یا BCG) را یدک می‌کشد. BCGها از جمله‌ی بزرگ‌ترین و درخشان‌ترین کهکشان‌های کیهان هستند.
ولی ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ به یک دلیل دیگر نیز بسیار به چشم می‌آید: به دلیل ساختار یگانه و ویژه‌اش. مشاهدات پیشین وجود رشته‌های پرپیچ و تابی را آشکار کرده بودند که از بدنه‌ی اصلی کهکشان بیرون زده و یک "علامت سوال" کیهانی در آسمان ساخته‌اند، پیچک‌های تیره‌ای که به گرد یک هسته‌ی درخشان حلقه زده‌اند.
اکنون یک گروه بین‌المللی از دانشمندان به رهبری اخترشناسان دانشگاه کمبریج بریتانیا با بهره از تلسکوپ فضایی هابل یک بار دیگر و این بار با دقت بیشتر این ساختار نخ-مانند را بررسی کرده‌اند. آنها دریافتند که هر یک از این رشته‌های غباری پهنایی حدود ۲۰۰ سال نوری داشته و ۱۰ برابر از گاز پیرامونش چگال‌تر است. این رشته‌ها به یکدیگر بافته شده، رو به درون، به سوی مرکز کهکشان پیچ خورده، و گازهای تشکیل‌دهنده‌ی کهکشان را به هسته‌اش وصل کرده‌اند.
در واقع به نظر می‌رسد هسته‌ی این کهکشان مسئول پیچ و تاب خود این رشته‌ها است. ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ در مرکزش یک ابرسیاهچاله‌ی فعال دارد که منطقه‌ی درونی کهکشان را بسیار پرانرژی کرده و باعث داغ شدن گازهای آن بخش و فرستادن جریان‌هایی از مواد داغ به بیرون شده است.
گویا این جریان‌های گازی داغ رو به بیرون حباب درست می‌کنند و مواد رشته‌ها را هم با خود تاب می‌دهند. #میدان_مغناطیسی کهکشان هم با باد شدن این حباب رو به بیرون کشیده می‌شود و مواد درون رشته‌ها را می‌فشارد و آنها را شکل می‌دهد.
در دل کهکشان، رشته‌ها در مارپیچی شگفت‌انگیز رو به درون پیچ و تاب می‌خورند و به گرد ابرسیاهچاله‌ی مرکزی تابیده شده و سرانجام خوراک آن می‌شوند.
آگاهی بیشتر درباره‌ی کهکشان‌های رشته‌ای مانند ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ می‌تواند به ما در رسیدن به پاسخ این پرسش که چرا به نظر می‌رسد بسیاری از کهکشان‌های بزرگ در کیهانِ نزدیک ما مرده‌اند؛ به جای این که با ذخیره‌های گسترده‌ی گاز و غبار خود ستارگان تازه بسازند، آرام هستند و انباشته از ستارگان پا به سن گذاشته و پیر. ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ هم یکی از این گونه کهکشان‌هاست. دلیلش شاید این باشد که میدان مغناطیسی مرکز کهکشان که به همراه حباب‌ها در سرتاسر کهکشان کشیده شده، جلوی فرآیندهای #ستاره‌زایی از گاز و غبارها را گرفته است.
در ویدیویی که در ادامه می‌بینید، با بزرگ‌نمایی آسمان در صورت فلکی قنطورس، به کهکشان ان‌جی‌سی ۴۶۹۶ می‌رسید.👇🏼
#NGC_4696 #BCG #خوشه_کهکشانی #خوشه_قنطورس #تلسکوپ_هابل
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/NGC4696.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«بحران هویت یک کهکشان»
—------------------------------—
https://goo.gl/od4f5f
صورت فلکی دوشیزه به گونه‌ی ویژه‌ای سرشار از کهکشان است، تا اندازه‌ای به دلیل وجود دسته‌ای بزرگ از بیش از ۱۳۰۰ کهکشان است که نیروی گرانش آنها را گرد هم آورده و به عنوان خوشه‌ی کهکشانی دوشیزه شناخته می‌شوند. یکی از اعضای ویژه‌ی این جامعه‌ی کیهانی کهکشان ان‌جی‌سی ۴۳۸۸ است که در این عکس که تلسکوپ فضایی هابل ناسا/اِسا به کمک دوربین میدان‌گسترده‌ی شماره ۳ی خود (WFC3) گرفته می‌بینیم.
ان‌جی‌سی ۴۳۸۸ با فاصله‌ی حدود ۶۰ میلیون سال نوری از زمین، دارد اثرهای کمتر خوشایندی که از عوارض عضویت در چنین خوشه‌ی بزرگی است را تجربه می‌کند. این کهکشان دستخوش یک دگرگونی شده که آن را تا اندازه‌ای دچار بحران هویت کرده است.
کناره‌های کهکشان صاف و بدون ویژگی آنچنانی دیده می‌شود (یک ویژگی کلاسیک کهکشان‌های بیضیگون)، ولی مرکز آن دارای رگه‌های چشمگیر غبار در محدوده‌ی دو بازوی مارپیچی متقارن است که از هسته‌ی برافروخته‌ی کهکشان بیرون زده‌اند (یکی از ویژگی‌های آشکار کهکشان‌های مارپیچی). درون این بازوها، لکه‌های درخشان آبی به چشم می‌خورد که نشانگر جایگاه ستارگان جوانند، و نشان می‌دهند که ان‌جی‌سی ۴۳۸۸ به تازگی یک فرآیند ستاره‌فشانی را پشت سر گذاشته.
با وجود این تضادها، اخترشناسان ان‌جی‌سی ۴۳۸۸ را در رده‌ی کهکشان‌های مارپیچی گنجانده‌اند. گمان می‌رود آمیزه‌ی ویژگی‌های گوناگون در این کهکشان دستاورد برهمکنش‌هاییست که میان آن و خوشه‌ی دوشیزه رخ می‌دهد. برهمکنش‌های گرانشی، از برخوردهای سر به سر گرفته تا اثرات کشندی، ادغام‌های کهکشانی و کهکشان‌خواری، می‌توانند به ویرانی یک کهکشان بیانجامند. اگرچه برخی از کهکشان‌ها خوش‌شاسند و تنها شکل بازوهایشان تغییر می‌کند و یا موج تازه‌ای از ستاره‌زایی در آنها به راه می‌افتد، ولی برخی دیگر کل ساختار و محتوایشان به گونه‌ای کامل و جبران‌ناپذیر دگرگون می‌شود.
#NGC_4388 #خوشه_دوشیزه #کهکشان_مارپیچی #کهکشان_بیضیگون #برخورد_کهکشانی #ستاره‌فشانی #تلسکوپ_هابل
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/NGC4388.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------—
https://goo.gl/od4f5f
صورت فلکی دوشیزه به گونه‌ی ویژه‌ای سرشار از کهکشان است، تا اندازه‌ای به دلیل وجود دسته‌ای بزرگ از بیش از ۱۳۰۰ کهکشان است که نیروی گرانش آنها را گرد هم آورده و به عنوان خوشه‌ی کهکشانی دوشیزه شناخته می‌شوند. یکی از اعضای ویژه‌ی این جامعه‌ی کیهانی کهکشان ان‌جی‌سی ۴۳۸۸ است که در این عکس که تلسکوپ فضایی هابل ناسا/اِسا به کمک دوربین میدان‌گسترده‌ی شماره ۳ی خود (WFC3) گرفته می‌بینیم.
ان‌جی‌سی ۴۳۸۸ با فاصله‌ی حدود ۶۰ میلیون سال نوری از زمین، دارد اثرهای کمتر خوشایندی که از عوارض عضویت در چنین خوشه‌ی بزرگی است را تجربه می‌کند. این کهکشان دستخوش یک دگرگونی شده که آن را تا اندازه‌ای دچار بحران هویت کرده است.
کناره‌های کهکشان صاف و بدون ویژگی آنچنانی دیده می‌شود (یک ویژگی کلاسیک کهکشان‌های بیضیگون)، ولی مرکز آن دارای رگه‌های چشمگیر غبار در محدوده‌ی دو بازوی مارپیچی متقارن است که از هسته‌ی برافروخته‌ی کهکشان بیرون زده‌اند (یکی از ویژگی‌های آشکار کهکشان‌های مارپیچی). درون این بازوها، لکه‌های درخشان آبی به چشم می‌خورد که نشانگر جایگاه ستارگان جوانند، و نشان می‌دهند که ان‌جی‌سی ۴۳۸۸ به تازگی یک فرآیند ستاره‌فشانی را پشت سر گذاشته.
با وجود این تضادها، اخترشناسان ان‌جی‌سی ۴۳۸۸ را در رده‌ی کهکشان‌های مارپیچی گنجانده‌اند. گمان می‌رود آمیزه‌ی ویژگی‌های گوناگون در این کهکشان دستاورد برهمکنش‌هاییست که میان آن و خوشه‌ی دوشیزه رخ می‌دهد. برهمکنش‌های گرانشی، از برخوردهای سر به سر گرفته تا اثرات کشندی، ادغام‌های کهکشانی و کهکشان‌خواری، می‌توانند به ویرانی یک کهکشان بیانجامند. اگرچه برخی از کهکشان‌ها خوش‌شاسند و تنها شکل بازوهایشان تغییر می‌کند و یا موج تازه‌ای از ستاره‌زایی در آنها به راه می‌افتد، ولی برخی دیگر کل ساختار و محتوایشان به گونه‌ای کامل و جبران‌ناپذیر دگرگون می‌شود.
#NGC_4388 #خوشه_دوشیزه #کهکشان_مارپیچی #کهکشان_بیضیگون #برخورد_کهکشانی #ستاره‌فشانی #تلسکوپ_هابل
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/NGC4388.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies