«آپولو ۱۷: نمای سه‌بعدی از مدار ماه»
—---------------------------------
عینک آبی/سرخ خود را بزنید و این نمای چشمگیر سه‌بعدی از یک دنیایی فرازمینی را تماشا کنید.
این چشم‌انداز به دست فرماندهی فضاپیمای آپولو ۱۷، یوجین سرنان در ۱۱ دسامبر ۱۹۷۲، و یک دور گردشِ مداری پیش از فرود و نشستن بر سطح ماه ثبت شد.
این تصویر سه‌بعدی برجسته از پیوند دو عکس (AS17-147-22465 و AS17-147-22466) درست شده که توسط وی از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی (مدول) ماه‌نشین "چلنجر" گرفته شده بودند. در آن هنگام، او و دکتر هریسون اشمیت بر فراز جایگاه تعیین شده برای فرود روی ماه، یعنی دره‌ی ثور-لیترو بودند.
نزدیک مرکز چارچوب، رخساره‌ی گسترده و روشن از آفتاب توده‌کوه جنوب (South Massif) دیده می‌شود که در سمت چپ دره‌ی ثور-لیترو و بر روی سطح تیره‌ی آن قد برفراشته. آن سوی کوه‌ها، نزدیک لبه‌ی ماه هم دریای آرامش به چشم می‌خورد.
گردونه‌ی فرماندهی #آپولو ۱۷ با نام" آمریکا" و به خلبانی رونالد ایوانز درون مدار و جلوی ستیغ توده‌کوه جنوبی دیده می‌شود.
#apod
https://goo.gl/BzEWYu
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/ap180223.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------------------------
عینک آبی/سرخ خود را بزنید و این نمای چشمگیر سه‌بعدی از یک دنیایی فرازمینی را تماشا کنید.
این چشم‌انداز به دست فرماندهی فضاپیمای آپولو ۱۷، یوجین سرنان در ۱۱ دسامبر ۱۹۷۲، و یک دور گردشِ مداری پیش از فرود و نشستن بر سطح ماه ثبت شد.
این تصویر سه‌بعدی برجسته از پیوند دو عکس (AS17-147-22465 و AS17-147-22466) درست شده که توسط وی از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی (مدول) ماه‌نشین "چلنجر" گرفته شده بودند. در آن هنگام، او و دکتر هریسون اشمیت بر فراز جایگاه تعیین شده برای فرود روی ماه، یعنی دره‌ی ثور-لیترو بودند.
نزدیک مرکز چارچوب، رخساره‌ی گسترده و روشن از آفتاب توده‌کوه جنوب (South Massif) دیده می‌شود که در سمت چپ دره‌ی ثور-لیترو و بر روی سطح تیره‌ی آن قد برفراشته. آن سوی کوه‌ها، نزدیک لبه‌ی ماه هم دریای آرامش به چشم می‌خورد.
گردونه‌ی فرماندهی #آپولو ۱۷ با نام" آمریکا" و به خلبانی رونالد ایوانز درون مدار و جلوی ستیغ توده‌کوه جنوبی دیده می‌شود.
#apod
https://goo.gl/BzEWYu
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/ap180223.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«تصویر 3D دهانه‌های ماه از درون مدار آن»
—------------------------------------------—
فرانک بومن، جیمز لاول، و ویلیام آندرس در دسامبر ۱۹۶۸ سفری به #ماه رفتند و سپس به زمین بازگشتند.
در این تصویر سه‌بعدی برجسته‌نما که برای بهتر دیدنش نیاز به عینک‌های ویژه‌ی سرخ/آبی دارید، چشم‌اندازی را می‌بینید که این فضانوردان از مدار ماه می‌دیدند و دهانه‌های برخوردی جنوب باختر دریای باروری ماه را در بر دارد.
بزرگ‌ترین این دهانه‌ها دهانه‌ی بزرگ گکلنیوس است که جلوی چشم‌انداز دیده می‌شود. قطر این دهانه به حدود ۷۰ کیلومتر می‌رسد و کف آن پوشیده از گدازه است و در جای جایش هم ماهدرهها یا شیارهایی -گودال‌های باریک و بلند- به چشم می‌خورد.
این ماهدرهها که از روی دیواره‌ها و ستیغ مرکزی دهانه هم گذشته‌اند به احتمال بسیار پس از شکل‌گیری خود دهانه پدید آمده‌اند.
دورتر از این دهانه هم سه دهانه‌ی دیگر را می‌بینیم. دو دهانه‌ی بزرگ با کف هموار به نام دهانه‌های کلمب ای (بالایی) و ماژلان شناخته می‌شوند. دهانه‌ی دیگر که سطح آشفته و ناهمواری دارد هم ماژلان ای (Magelhaens A) نام دارد و قطرش به حدود ۳۵ کیلومتر می‌رسد.
#apod #دهانه_برخوردی #آپولو
https://goo.gl/ywbm3p
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180303.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—------------------------------------------—
فرانک بومن، جیمز لاول، و ویلیام آندرس در دسامبر ۱۹۶۸ سفری به #ماه رفتند و سپس به زمین بازگشتند.
در این تصویر سه‌بعدی برجسته‌نما که برای بهتر دیدنش نیاز به عینک‌های ویژه‌ی سرخ/آبی دارید، چشم‌اندازی را می‌بینید که این فضانوردان از مدار ماه می‌دیدند و دهانه‌های برخوردی جنوب باختر دریای باروری ماه را در بر دارد.
بزرگ‌ترین این دهانه‌ها دهانه‌ی بزرگ گکلنیوس است که جلوی چشم‌انداز دیده می‌شود. قطر این دهانه به حدود ۷۰ کیلومتر می‌رسد و کف آن پوشیده از گدازه است و در جای جایش هم ماهدرهها یا شیارهایی -گودال‌های باریک و بلند- به چشم می‌خورد.
این ماهدرهها که از روی دیواره‌ها و ستیغ مرکزی دهانه هم گذشته‌اند به احتمال بسیار پس از شکل‌گیری خود دهانه پدید آمده‌اند.
دورتر از این دهانه هم سه دهانه‌ی دیگر را می‌بینیم. دو دهانه‌ی بزرگ با کف هموار به نام دهانه‌های کلمب ای (بالایی) و ماژلان شناخته می‌شوند. دهانه‌ی دیگر که سطح آشفته و ناهمواری دارد هم ماژلان ای (Magelhaens A) نام دارد و قطرش به حدود ۳۵ کیلومتر می‌رسد.
#apod #دهانه_برخوردی #آپولو
https://goo.gl/ywbm3p
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180303.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«خاک و غبار ماه برای سلول‌های بدن انسان بسیار کشنده و مرگبار است»
—----------------------------------------------------------------
* می‌گویند در فضا عطسه‌ای شنیده نمی‌شنود. ولی فضانورد #آپولو ۱۷، هریسون اشمیت در سال ۱۹۷۲، پس از بازگشت به درون گردونه‌ی فرماندهی چلنجر آپولو بارها و بارها عطسه کرد.
اشمیت یک روز پس از پیاده‌روی روی ماه، به طور اتفاقی بخشی از خاک‌های ماه که وی به همراه فرمانده‌اش به درون چلنجر آورده بودند را استنشاق کرد. او یک روز کامل را از چیزی که خودش "تب یونجه‌ی ماه" نامید رنج برد. آبریزش چشمی و تپش گلو پیدا کرد و یک بند روی عطسه افتاد.
@onestar_in_sevenskies
نه، اشمیت به ماه حساسیت (آلرژی) نداشت. دانشمندان ناسا اکنون می‌دانند که ذرات غبار ماه -به ویژه کوچک‌ترین و تیزترین آنها- خطری آشکار برای سلامت فضانوردان دارند. در پژوهشنامه‌ی تازه‌ای که در شماره‌ی ماه آوریل نشریه‌ی جئوهلث (GeoHealth) منتشر شده، میزان خطر این ذرات برای سلول‌های بدن بررسی شده؛ و یافته‌های آن به اندازه‌ی سمت تاریک ماه شوم و تاریک است. در چند آزمایشِ انجام شده در آزمایشگاه، یک پیمانه از نمونه‌ی همانندسازی شده‌ی غبار ماه بررسی شد و نتیجه این بود که این خاک به اندازه‌ای مرگبار است که اگر سلول‌های مغز و ریه در معرض آن باشند، می‌تواند تا ۹۰ درصد آنها را نابود کند.
@onestar_in_sevenskies
دردسر پیچیده‌ی غباری
رفتار خاک و غبار روی ماه کمی متفاوت با خاک و غبار زمین است. نخست این که، ذراتش تیز و برنده است. از آنجایی که روی ماه هیچ بادی نمی‌ورد، هیچ فرسایشی هم در کار نیست. ذرات خاک و غبار ماه -که بیشترش دستاورد برخورد [و شکستن] ریزشهاب‌سنگ‌ها است- همان جور لبه‌تیز و برنده به جا می‌مانند و اگر با نفسی عمیق وارد ریه‌ی فضانورد شوند به آسانی می‌توانند سلول‌های آن را ببرند و به درونشان نفوذ کنند.
افزون بر این، غبار ماه می‌تواند ...
ادامه‌ی مطلب در پست بعدی 👇👇👇👇
—----------------------------------------------------------------
* می‌گویند در فضا عطسه‌ای شنیده نمی‌شنود. ولی فضانورد #آپولو ۱۷، هریسون اشمیت در سال ۱۹۷۲، پس از بازگشت به درون گردونه‌ی فرماندهی چلنجر آپولو بارها و بارها عطسه کرد.
اشمیت یک روز پس از پیاده‌روی روی ماه، به طور اتفاقی بخشی از خاک‌های ماه که وی به همراه فرمانده‌اش به درون چلنجر آورده بودند را استنشاق کرد. او یک روز کامل را از چیزی که خودش "تب یونجه‌ی ماه" نامید رنج برد. آبریزش چشمی و تپش گلو پیدا کرد و یک بند روی عطسه افتاد.
@onestar_in_sevenskies
نه، اشمیت به ماه حساسیت (آلرژی) نداشت. دانشمندان ناسا اکنون می‌دانند که ذرات غبار ماه -به ویژه کوچک‌ترین و تیزترین آنها- خطری آشکار برای سلامت فضانوردان دارند. در پژوهشنامه‌ی تازه‌ای که در شماره‌ی ماه آوریل نشریه‌ی جئوهلث (GeoHealth) منتشر شده، میزان خطر این ذرات برای سلول‌های بدن بررسی شده؛ و یافته‌های آن به اندازه‌ی سمت تاریک ماه شوم و تاریک است. در چند آزمایشِ انجام شده در آزمایشگاه، یک پیمانه از نمونه‌ی همانندسازی شده‌ی غبار ماه بررسی شد و نتیجه این بود که این خاک به اندازه‌ای مرگبار است که اگر سلول‌های مغز و ریه در معرض آن باشند، می‌تواند تا ۹۰ درصد آنها را نابود کند.
@onestar_in_sevenskies
دردسر پیچیده‌ی غباری
رفتار خاک و غبار روی ماه کمی متفاوت با خاک و غبار زمین است. نخست این که، ذراتش تیز و برنده است. از آنجایی که روی ماه هیچ بادی نمی‌ورد، هیچ فرسایشی هم در کار نیست. ذرات خاک و غبار ماه -که بیشترش دستاورد برخورد [و شکستن] ریزشهاب‌سنگ‌ها است- همان جور لبه‌تیز و برنده به جا می‌مانند و اگر با نفسی عمیق وارد ریه‌ی فضانورد شوند به آسانی می‌توانند سلول‌های آن را ببرند و به درونشان نفوذ کنند.
افزون بر این، غبار ماه می‌تواند ...
ادامه‌ی مطلب در پست بعدی 👇👇👇👇
«نخستین عکسی که از روی دنیایی دیگر گرفته شد »
------------------------------------------------
آیا تازگی تصویر پانورامایی از دنیایی دیگر دیده‌اید؟
تصویر پانوراما یا سراسرنمایی که این جا می‌بینید، جایگاه گسترده و باشکوه فرود #آپولو ۱۱ در دریای آسایش کره‌ی ماه را نشان می‌دهد که از پیوند و کنار هم گذاری نماهای وضوح بالای فیلم‌های اولیه ساخته شده.
این عکس‌ها را نیل آرمسترانگ اندکی پس از فرود بر سطح ماه در ۲۰ ژوییه‌ی ۱۹۶۹، از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین عقاب گرفته بود.
نمایی که انتهای سمت چپ را نشان می‌دهد (تصویر AS11-37-5449) نخستین عکسی‌ست که یک انسان از روی دنیایی دیگر گرفته.
رو به جنوب عکس، دماغه‌ی موتور در پیش زمینه‌ی چپ دیده می‌شود و سمت راست هم سایه‌ی خود عقاب که رو به باختر است را می‌توان دید.
برای سنجش اندازه‌‌ها، دهانه‌ی بزرگ و کم‌ژرفای سمت راست را ببینید که قطری در حدود ۱۲ متر دارد.
این نماها از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین و حدود یک ساعت و نیم پس از فرود، و پیش از گام نهادن بر سطح ماه ثبت شده‌اند، و نخست برای این در نظر گرفته شده بودند که اگر نیاز به ترک زودهنگام ماه پیدا شود، مدرکی از جایگاه فرود ثبت شده باشد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180721.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------------------------------
آیا تازگی تصویر پانورامایی از دنیایی دیگر دیده‌اید؟
تصویر پانوراما یا سراسرنمایی که این جا می‌بینید، جایگاه گسترده و باشکوه فرود #آپولو ۱۱ در دریای آسایش کره‌ی ماه را نشان می‌دهد که از پیوند و کنار هم گذاری نماهای وضوح بالای فیلم‌های اولیه ساخته شده.
این عکس‌ها را نیل آرمسترانگ اندکی پس از فرود بر سطح ماه در ۲۰ ژوییه‌ی ۱۹۶۹، از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین عقاب گرفته بود.
نمایی که انتهای سمت چپ را نشان می‌دهد (تصویر AS11-37-5449) نخستین عکسی‌ست که یک انسان از روی دنیایی دیگر گرفته.
رو به جنوب عکس، دماغه‌ی موتور در پیش زمینه‌ی چپ دیده می‌شود و سمت راست هم سایه‌ی خود عقاب که رو به باختر است را می‌توان دید.
برای سنجش اندازه‌‌ها، دهانه‌ی بزرگ و کم‌ژرفای سمت راست را ببینید که قطری در حدود ۱۲ متر دارد.
این نماها از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین و حدود یک ساعت و نیم پس از فرود، و پیش از گام نهادن بر سطح ماه ثبت شده‌اند، و نخست برای این در نظر گرفته شده بودند که اگر نیاز به ترک زودهنگام ماه پیدا شود، مدرکی از جایگاه فرود ثبت شده باشد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180721.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«چرا در عکس‌های آپولو ستاره‌ای دیده نمی‌شود؟»
---------------------------------------------
"چرا در عکس‌هایی که فضانوردان آپولو از روی ماه گرفتند، هیچ ستاره‌ای دیده نمی‌شود؟"
به احتمال بسیار شما نیز بارها این پرسش را شنیده‌اید.
باورمندان به نظریه‌ی توطئه بر این باورند که ناسا "هرگز" به ماه نرفته بوده و این عکس‌ها و فیلم‌ها از روی زمین گرفته شده‌اند ولی ناسا به عمد ستارگان آسمان را حذف کرده، چون [به گمان آنها] ممکن بود برخی با شناسایی صورت‌های فلکی و بررسی جایگاه آنها در آسمان و همچنین به کمک پدیده‌ی دیدگشت (اختلاف منظر)، متوجه شوند که این آسمان، آسمان زمین است!
ولی پاسخ این شکاکان یک جمله‌ی بسیار ساده است: فضانوردان در سمت روز ماه فرود آمده بودند!
خورشید در آسمان بود و به شدت چشم‌انداز را روشن کرده بود. صِرف تاریک و سیاه بودن آسمان دلیل بر پرستاره بودن آن نمی‌شود. اگر در ساعت اوج شلوغی شب به مرکز یک شهر بزرگ بروید، آسمانش را سیاه، ولی تقریبا بی‌ستاره خواهید دید. شاید اگر در گوشه‌ای که نور چراغ‌ها چشمتان را نزند بایستید، به زحمت بتوانید تک و توکی ستاره و سیاره‌ی پرنور را در آن پیدا کنید. فضانوردان آپولو هم گفته‌اند اگر در سایه‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین می‌ایستادند، می‌توانستند شماری از پرنورترین ستاره‌ها را ببینند.
اگر #آپولو در سمت شب ماه فرود آمده بود، فضانوران آسمانی بسیار زیبا را بالای سرشان می‌دیدند، با ستارگانی که شمارشان حتی از شمار ستارگان در تاریک‌ترین آسمان‌های زمین هم بیشتر بود، زیرا دیگر هوایی در کار نبود که آشفتگی در دید ایجاد کند.
برخی به گفته‌ی فضانوردانِ ایستگاه فضایی بین المللی اشاره می‌کنند که گفته‌اند آسمان ایستگاه فضایی را پرستاره دیده‌اند. واقعیت اینست که آنها هم تنها هنگامی که در سمت شب زمین هستند چنین چیزی را می‌بینند. در سمت روزِ زمین، خورشید به شدت آسمان را روشن می‌کند. ایستگاه فضایی هر ۹۰ دقیقه یک بار زمین را دور می‌زند و از همین رو فضانوردان در یک شبانه‌روز، ۱۵-۱۶ بار آسمان شب را می‌بینند و از آن لذت می‌برند.
این تک و توک ستارگانی که فضانوردان آپولو دیده بودند را ما هم می‌توانستیم ببینیم، ولی نه در یک عکس ساده، بلکه در عکسی با زمان نوردهی بلند، و باید بگوییم با توجه به این که چشم‌انداز روی سطح غرق در نور خورشید بود، نوردهی بسیار بلند باعث می‌شد چشم‌انداز آن تقریبا سفید دیده شود!
*******
توضیح تصویر:
🔴 عکسی که سرنشینان شاتل دیسکاوری در سال ۱۹۹۸ از ماه و ایستگاه میر گرفته بودند. در آن هنگام، شاتل در سمت روز زمین بود و به همین دلیل هیچ ستاره‌ای در آسمان نمی‌دید. تنها ماه بود که برای این عکس به اندازه‌ی کافی روشن بود
*******
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/blog-post_30.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
---------------------------------------------
"چرا در عکس‌هایی که فضانوردان آپولو از روی ماه گرفتند، هیچ ستاره‌ای دیده نمی‌شود؟"
به احتمال بسیار شما نیز بارها این پرسش را شنیده‌اید.
باورمندان به نظریه‌ی توطئه بر این باورند که ناسا "هرگز" به ماه نرفته بوده و این عکس‌ها و فیلم‌ها از روی زمین گرفته شده‌اند ولی ناسا به عمد ستارگان آسمان را حذف کرده، چون [به گمان آنها] ممکن بود برخی با شناسایی صورت‌های فلکی و بررسی جایگاه آنها در آسمان و همچنین به کمک پدیده‌ی دیدگشت (اختلاف منظر)، متوجه شوند که این آسمان، آسمان زمین است!
ولی پاسخ این شکاکان یک جمله‌ی بسیار ساده است: فضانوردان در سمت روز ماه فرود آمده بودند!
خورشید در آسمان بود و به شدت چشم‌انداز را روشن کرده بود. صِرف تاریک و سیاه بودن آسمان دلیل بر پرستاره بودن آن نمی‌شود. اگر در ساعت اوج شلوغی شب به مرکز یک شهر بزرگ بروید، آسمانش را سیاه، ولی تقریبا بی‌ستاره خواهید دید. شاید اگر در گوشه‌ای که نور چراغ‌ها چشمتان را نزند بایستید، به زحمت بتوانید تک و توکی ستاره و سیاره‌ی پرنور را در آن پیدا کنید. فضانوردان آپولو هم گفته‌اند اگر در سایه‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین می‌ایستادند، می‌توانستند شماری از پرنورترین ستاره‌ها را ببینند.
اگر #آپولو در سمت شب ماه فرود آمده بود، فضانوران آسمانی بسیار زیبا را بالای سرشان می‌دیدند، با ستارگانی که شمارشان حتی از شمار ستارگان در تاریک‌ترین آسمان‌های زمین هم بیشتر بود، زیرا دیگر هوایی در کار نبود که آشفتگی در دید ایجاد کند.
برخی به گفته‌ی فضانوردانِ ایستگاه فضایی بین المللی اشاره می‌کنند که گفته‌اند آسمان ایستگاه فضایی را پرستاره دیده‌اند. واقعیت اینست که آنها هم تنها هنگامی که در سمت شب زمین هستند چنین چیزی را می‌بینند. در سمت روزِ زمین، خورشید به شدت آسمان را روشن می‌کند. ایستگاه فضایی هر ۹۰ دقیقه یک بار زمین را دور می‌زند و از همین رو فضانوردان در یک شبانه‌روز، ۱۵-۱۶ بار آسمان شب را می‌بینند و از آن لذت می‌برند.
این تک و توک ستارگانی که فضانوردان آپولو دیده بودند را ما هم می‌توانستیم ببینیم، ولی نه در یک عکس ساده، بلکه در عکسی با زمان نوردهی بلند، و باید بگوییم با توجه به این که چشم‌انداز روی سطح غرق در نور خورشید بود، نوردهی بسیار بلند باعث می‌شد چشم‌انداز آن تقریبا سفید دیده شود!
*******
توضیح تصویر:
🔴 عکسی که سرنشینان شاتل دیسکاوری در سال ۱۹۹۸ از ماه و ایستگاه میر گرفته بودند. در آن هنگام، شاتل در سمت روز زمین بود و به همین دلیل هیچ ستاره‌ای در آسمان نمی‌دید. تنها ماه بود که برای این عکس به اندازه‌ی کافی روشن بود
*******
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/blog-post_30.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«دیدار آپولو ۱۲ با کاوشگر سرویور در ماه»
-----------------------------------------
آپولو ۱۲ دومین کاوشگری بود که انسان را روی ماه نشاند. جایگاه فرود آن در جایی نزدیک نقطه‌ای بود که سه سال پیش، کاوشگر سرویور ۳ در آن فرود آمده بود.
این عکس توسط آلن بین، خلبان گردونه‌ی ماه‌نشین این ماموریت گرفته شده و در آن، فرماندهی ماموریت آپولو ۱۲، پیت کنراد را می‌بینیم که دارد کاوشگر سرویور را تکان می‌دهد تا ببیند چقدر سر جای خود محکم شده است. "اینترپید"، گردونه‌ی ماه‌نشین آپولو ۱۲ هم کمی دورتر دیده می‌شود.
آپولو ۱۲ چندین عکس و تکه‌هایی از ماه را به زمین آورد.
از کارهای انجام شده در ماموریت #آپولو ۱۲ یکی هم جایگذاری "بسته‌ی آزمایشگاهی سطح ماه آپولو" بود که آزمایش‌های بسیاری، از جمله اندازه‌گیری و سنجش بادهای خورشیدی را انجام داد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181022.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-----------------------------------------
آپولو ۱۲ دومین کاوشگری بود که انسان را روی ماه نشاند. جایگاه فرود آن در جایی نزدیک نقطه‌ای بود که سه سال پیش، کاوشگر سرویور ۳ در آن فرود آمده بود.
این عکس توسط آلن بین، خلبان گردونه‌ی ماه‌نشین این ماموریت گرفته شده و در آن، فرماندهی ماموریت آپولو ۱۲، پیت کنراد را می‌بینیم که دارد کاوشگر سرویور را تکان می‌دهد تا ببیند چقدر سر جای خود محکم شده است. "اینترپید"، گردونه‌ی ماه‌نشین آپولو ۱۲ هم کمی دورتر دیده می‌شود.
آپولو ۱۲ چندین عکس و تکه‌هایی از ماه را به زمین آورد.
از کارهای انجام شده در ماموریت #آپولو ۱۲ یکی هم جایگذاری "بسته‌ی آزمایشگاهی سطح ماه آپولو" بود که آزمایش‌های بسیاری، از جمله اندازه‌گیری و سنجش بادهای خورشیدی را انجام داد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181022.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
👑یک ستاره در هفت آسمان👑
«دیدار آپولو ۱۲ با کاوشگر سرویور در ماه» ----------------------------------------- آپولو ۱۲ دومین کاوشگری بود که انسان را روی ماه نشاند. جایگاه فرود آن در جایی نزدیک نقطه‌ای بود که سه سال پیش، کاوشگر سرویور ۳ در آن فرود آمده بود. این عکس توسط آلن بین، خلبان…
جایگاه های فرود #آپولو ۱۲ و سرویور ۳ در اقیانوس توفان‌ها روی ماه.
در این تصویر، گردونه‌ی ماه‌نشین اینترپید آپولو ۱۲ را در سمت راست، با کمی فاصله از کاوشگر سرویور ۳، به همراه چند دهانه که فضانوردان از آنها بازدید کردند می‌بینیم.
چارچوب پیوست سمت راست، گردونه‌ی اینترپید را نشان می‌دهد
@onestar_in_sevenskies
در این تصویر، گردونه‌ی ماه‌نشین اینترپید آپولو ۱۲ را در سمت راست، با کمی فاصله از کاوشگر سرویور ۳، به همراه چند دهانه که فضانوردان از آنها بازدید کردند می‌بینیم.
چارچوب پیوست سمت راست، گردونه‌ی اینترپید را نشان می‌دهد
@onestar_in_sevenskies
«پانورامایی از سطح ماه و فضانوردان آپولو ۱۵»
---------------------------------------------
کاوش روی ماه چه حسی دارد؟ ماموریت‌های آپولوی ناسا در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ و اوایل ۱۹۷۰ شانس این کار و تجربه‌ی چنین حسی را به انسان‌ها داد.
یکی از این ماموریت‌ها #آپولو ۱۵ بود که به ویژه برای آشنایی بیشتر با سطح ماه انجام شد و فضانوردان در آن به بررسی کوه‌ها، دره‌ها، دریاوارها، و بلندی‌های ماه پرداختند.
فضانوردان این ماموریت، دیوید اسکات و جیمز اروین حدود سه روز را روی ماه گذراندند و همزمان، آلفرد وردن نیز در گردونه‌ی فرماندهی در مدار ماه می‌چرخید.
این ماموریت که با پرتاب آپولو ۱۵ در ۲۶ ژوییه‌ی ۱۹۷۱ آغاز شد، نخستین ماموریتی بود که یک خودروی ماه نورد در آن به کار رفت.
این تصویر سراسرنما (پانوراما) که از پیوند دیجیتالی نماهای جداگانه درست شده، اسکات را نشان می‌دهد که دارد تخته سنگی روی دامنه‌ی کوه ۳.۵ کیلومتری هدلیِ دلتا (δ)، در سمت چپ خودروی خورشیدی چهارچرخه را بررسی می‌کند. ایروین هم داشت از چشم‌انداز عکس می‌گرفت و سایه‌اش بر سمت راست خودرو افتاده. سمت راست او هم یک سطح روشن از آفتاب دیده می‌شود.
این دو با خودرویشان روی هم رفته ۲۸ کیلومتر بر سطح ماه راندند و حدود ۷۶ کیلوگرم از سنگ‌های ماه را برای بررسی دقیق به زمین آوردند.
برنامه‌ی ناسا و دیگر سازمان‌های فضایی ادامه‌ی این گونه کاوش‌ها با فرستادن فضاپیماهای سرنشین‌دار به ماه، بهرام، و دورتر است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181111.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
---------------------------------------------
کاوش روی ماه چه حسی دارد؟ ماموریت‌های آپولوی ناسا در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ و اوایل ۱۹۷۰ شانس این کار و تجربه‌ی چنین حسی را به انسان‌ها داد.
یکی از این ماموریت‌ها #آپولو ۱۵ بود که به ویژه برای آشنایی بیشتر با سطح ماه انجام شد و فضانوردان در آن به بررسی کوه‌ها، دره‌ها، دریاوارها، و بلندی‌های ماه پرداختند.
فضانوردان این ماموریت، دیوید اسکات و جیمز اروین حدود سه روز را روی ماه گذراندند و همزمان، آلفرد وردن نیز در گردونه‌ی فرماندهی در مدار ماه می‌چرخید.
این ماموریت که با پرتاب آپولو ۱۵ در ۲۶ ژوییه‌ی ۱۹۷۱ آغاز شد، نخستین ماموریتی بود که یک خودروی ماه نورد در آن به کار رفت.
این تصویر سراسرنما (پانوراما) که از پیوند دیجیتالی نماهای جداگانه درست شده، اسکات را نشان می‌دهد که دارد تخته سنگی روی دامنه‌ی کوه ۳.۵ کیلومتری هدلیِ دلتا (δ)، در سمت چپ خودروی خورشیدی چهارچرخه را بررسی می‌کند. ایروین هم داشت از چشم‌انداز عکس می‌گرفت و سایه‌اش بر سمت راست خودرو افتاده. سمت راست او هم یک سطح روشن از آفتاب دیده می‌شود.
این دو با خودرویشان روی هم رفته ۲۸ کیلومتر بر سطح ماه راندند و حدود ۷۶ کیلوگرم از سنگ‌های ماه را برای بررسی دقیق به زمین آوردند.
برنامه‌ی ناسا و دیگر سازمان‌های فضایی ادامه‌ی این گونه کاوش‌ها با فرستادن فضاپیماهای سرنشین‌دار به ماه، بهرام، و دورتر است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181111.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
Forwarded from 👑یک ستاره در هفت آسمان👑 (یک ستاره در هفت آسمان)
«نخستین عکسی که از روی دنیایی دیگر گرفته شد »
------------------------------------------------
آیا تازگی تصویر پانورامایی از دنیایی دیگر دیده‌اید؟
تصویر پانوراما یا سراسرنمایی که این جا می‌بینید، جایگاه گسترده و باشکوه فرود #آپولو ۱۱ در دریای آسایش کره‌ی ماه را نشان می‌دهد که از پیوند و کنار هم گذاری نماهای وضوح بالای فیلم‌های اولیه ساخته شده.
این عکس‌ها را نیل آرمسترانگ اندکی پس از فرود بر سطح ماه در ۲۰ ژوییه‌ی ۱۹۶۹، از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین عقاب گرفته بود.
نمایی که انتهای سمت چپ را نشان می‌دهد (تصویر AS11-37-5449) نخستین عکسی‌ست که یک انسان از روی دنیایی دیگر گرفته.
رو به جنوب عکس، دماغه‌ی موتور در پیش زمینه‌ی چپ دیده می‌شود و سمت راست هم سایه‌ی خود عقاب که رو به باختر است را می‌توان دید.
برای سنجش اندازه‌‌ها، دهانه‌ی بزرگ و کم‌ژرفای سمت راست را ببینید که قطری در حدود ۱۲ متر دارد.
این نماها از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین و حدود یک ساعت و نیم پس از فرود، و پیش از گام نهادن بر سطح ماه ثبت شده‌اند، و نخست برای این در نظر گرفته شده بودند که اگر نیاز به ترک زودهنگام ماه پیدا شود، مدرکی از جایگاه فرود ثبت شده باشد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180721.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------------------------------
آیا تازگی تصویر پانورامایی از دنیایی دیگر دیده‌اید؟
تصویر پانوراما یا سراسرنمایی که این جا می‌بینید، جایگاه گسترده و باشکوه فرود #آپولو ۱۱ در دریای آسایش کره‌ی ماه را نشان می‌دهد که از پیوند و کنار هم گذاری نماهای وضوح بالای فیلم‌های اولیه ساخته شده.
این عکس‌ها را نیل آرمسترانگ اندکی پس از فرود بر سطح ماه در ۲۰ ژوییه‌ی ۱۹۶۹، از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین عقاب گرفته بود.
نمایی که انتهای سمت چپ را نشان می‌دهد (تصویر AS11-37-5449) نخستین عکسی‌ست که یک انسان از روی دنیایی دیگر گرفته.
رو به جنوب عکس، دماغه‌ی موتور در پیش زمینه‌ی چپ دیده می‌شود و سمت راست هم سایه‌ی خود عقاب که رو به باختر است را می‌توان دید.
برای سنجش اندازه‌‌ها، دهانه‌ی بزرگ و کم‌ژرفای سمت راست را ببینید که قطری در حدود ۱۲ متر دارد.
این نماها از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین و حدود یک ساعت و نیم پس از فرود، و پیش از گام نهادن بر سطح ماه ثبت شده‌اند، و نخست برای این در نظر گرفته شده بودند که اگر نیاز به ترک زودهنگام ماه پیدا شود، مدرکی از جایگاه فرود ثبت شده باشد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180721.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
Forwarded from 👑یک ستاره در هفت آسمان👑 (یک ستاره در هفت آسمان)
«نخستین عکسی که از روی دنیایی دیگر گرفته شد »
------------------------------------------------
آیا تازگی تصویر پانورامایی از دنیایی دیگر دیده‌اید؟
تصویر پانوراما یا سراسرنمایی که این جا می‌بینید، جایگاه گسترده و باشکوه فرود #آپولو ۱۱ در دریای آسایش کره‌ی ماه را نشان می‌دهد که از پیوند و کنار هم گذاری نماهای وضوح بالای فیلم‌های اولیه ساخته شده.
این عکس‌ها را نیل آرمسترانگ اندکی پس از فرود بر سطح ماه در ۲۰ ژوییه‌ی ۱۹۶۹، از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین عقاب گرفته بود.
نمایی که انتهای سمت چپ را نشان می‌دهد (تصویر AS11-37-5449) نخستین عکسی‌ست که یک انسان از روی دنیایی دیگر گرفته.
رو به جنوب عکس، دماغه‌ی موتور در پیش زمینه‌ی چپ دیده می‌شود و سمت راست هم سایه‌ی خود عقاب که رو به باختر است را می‌توان دید.
برای سنجش اندازه‌‌ها، دهانه‌ی بزرگ و کم‌ژرفای سمت راست را ببینید که قطری در حدود ۱۲ متر دارد.
این نماها از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین و حدود یک ساعت و نیم پس از فرود، و پیش از گام نهادن بر سطح ماه ثبت شده‌اند، و نخست برای این در نظر گرفته شده بودند که اگر نیاز به ترک زودهنگام ماه پیدا شود، مدرکی از جایگاه فرود ثبت شده باشد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180721.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------------------------------
آیا تازگی تصویر پانورامایی از دنیایی دیگر دیده‌اید؟
تصویر پانوراما یا سراسرنمایی که این جا می‌بینید، جایگاه گسترده و باشکوه فرود #آپولو ۱۱ در دریای آسایش کره‌ی ماه را نشان می‌دهد که از پیوند و کنار هم گذاری نماهای وضوح بالای فیلم‌های اولیه ساخته شده.
این عکس‌ها را نیل آرمسترانگ اندکی پس از فرود بر سطح ماه در ۲۰ ژوییه‌ی ۱۹۶۹، از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین عقاب گرفته بود.
نمایی که انتهای سمت چپ را نشان می‌دهد (تصویر AS11-37-5449) نخستین عکسی‌ست که یک انسان از روی دنیایی دیگر گرفته.
رو به جنوب عکس، دماغه‌ی موتور در پیش زمینه‌ی چپ دیده می‌شود و سمت راست هم سایه‌ی خود عقاب که رو به باختر است را می‌توان دید.
برای سنجش اندازه‌‌ها، دهانه‌ی بزرگ و کم‌ژرفای سمت راست را ببینید که قطری در حدود ۱۲ متر دارد.
این نماها از پشت پنجره‌ی گردونه‌ی ماه‌نشین و حدود یک ساعت و نیم پس از فرود، و پیش از گام نهادن بر سطح ماه ثبت شده‌اند، و نخست برای این در نظر گرفته شده بودند که اگر نیاز به ترک زودهنگام ماه پیدا شود، مدرکی از جایگاه فرود ثبت شده باشد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180721.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky