«سال ۲۰۱۶ با سه "ابرماه" به پایان می‌رسد»
—---------------------------------------------
https://goo.gl/iN2ILW
واژه‌ی #ابرماه چند سالی بیشتر نیست که وارد ادبیات روزمره شده. این واژه در ستاره‌شناسی نوین برای ماه نو و یا ماه کاملی به کار می‌رود که تقریبا همزمان با رسیدن ماه به نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدارش به زمین رخ می‌دهد، گرچه این واژه اکنون بیشتر برای #ماه_کامل (و نه ماه نو) که نزدیک‌تر از اندازه‌ی میانگین به زمین باشد به کار می‌رود. ولی چرا ابرماه فقط در برخی ماه‌ها رخ می‌دهد و نه در همه‌ی ماه‌ها؟

از آنجایی که مدار ماه بیضی است، یک انتهای آن (#حضیض یا پیرازم) حدود ۴۸۰۰۰ کیلومتر به زمین نزدیک‌تر از سمت دیگر (اوج یا اپازم) است. کره‌ی ماه به طور مرتب در هر ماه، با جایگیری خورشید، زمین و ماه روی یک خط به گام کامل می‌رسد (پُر می‌شود)، در آن هنگام، فاصله‌ی زاویه‌ای خورشید و ماه در آسمان سیاره‌ی زمین ۱۸۰ درجه، یعنی درست مخالف هم می‌شود. واژه‌ی ابرماه برای زمانی به کار می‌رود که پر شدن ماه همزمان می‌شود با رسیدن آن به نقطه‌ی حضیض. [برعکس آن هم می‌شود "#ریزماه" یا micromoon، یعنی زمانی‌ که ماه همزمان با رسیدن به نقطه‌ی اوج مدارش کامل می‌شود- م]

در سال ۲۰۱۶، این همزمانی آسمانی سه بار رخ می‌دهد، یعنی در این سال سه ابرماه داریم. نخستین آنها ۱۶ اکتبر بود که گذشت. دومین و سومین آنها هم ۱۴ نوامبر و ۱۴ دسامبر خواهند بود. در ۱۴ نوامبر، ماه تنها حدود دو ساعت پیش از رسیدن به نقطه‌ی حضیض به گام کامل می‌رسد- و به همین دلیل یک فرا-ابرماه خواهد بود.

ماه کامل نوامبر نه تنها نزدیک‌ترین و پرنورترین ابرماه سال ۲۰۱۶ است، بلکه بزرگ‌ترین ابرماه از سال ۱۹۴۸ تاکنون نیز خواهد بود. در آن شب فاصله‌ی ماه تا زمین ۳۵۶,۵۰۹ کیلومتر خواهد بود. همچنین به گفته‌ی ناسا، ماه تا ۲۵ نوامبر سال ۲۰۳۴ دیگر به این اندازه به زمین نزدیک نخواهد شد.

ولی سومین ابرماه سال ۲۰۱۶ در ۱۴ دسامبر به دلیل دیگری یک ابرماه ویژه خواهد بود: همزمان با #بارش_شهابی #دوپیکری (#جوزایی) رخ خواهد داد و شهاب‌های این بارش را در فروغ خود پنهان خواهد کرد. در آن هنگام روشنی بیش از اندازه‌ی مهتاب باعث خواهد شد دیدارپذیری شهاب‌های کم‌نور ۵ تا ۱۰ برابر کاهش یابد، و بارشِ همیشه هیجان‌انگیز دوپیکری در حد یک پاورقی نجومی پایین بیاید. اگر بینندگان خوش‌شانس باشند، در اوج بارش ۱۲-۱۰ شهاب دوپیکری را در هر ساعت خواهند دید. ولی خوب، دستکم ماه در آن شب‌ها بزرگ و روشن خواهد بود.

چقدر بزرگ؟
یک ابرماه، یا ماه کامل پیرازمی (ماه کامل حضیضی) می‌تواند تا ۱۴ درصد بزرگ‌تر و تا ۳۰ درصد پرنورتر از ماه کامل اوجی دیده شود. ولی همیشه هم برای تشخیص بزرگی آن، "دیدن" کافی نیست. تفاوت ۳۰ درصدی در نور ماه به سادگی می‌تواند توسط ابرها یا در اثر آلودگی نوری پوشانده شود. همچنین آسمان خط‌کش ندارد که بتوانیم با آن قطر ماه را اندازه بگیریم. ماه کامل در بالای آسمان، بدون هیچ نقطه‌ی مرجعی که به عنوان سنجه و مقیاس به کار رود، می‌تواند به سادگی مانند همیشه به نظر بیاید. البته ماه هنگامی که نزدیک افق است همیشه بزرگ‌تر "به نظر می‌آید" که آن ربطی به ابرماه ندارد و یک #خطای_دید است. [بخوانید: *چرا ماه در افق بزرگ تر دیده می شود؟ (https://goo.gl/2lgdti)]

گفتنی است رصدخانه‌ی اسلوه (Slooh) از ساعت ۰۰:۰۰ روز ۱۴ نوامبر به وقت گرینویچ پوشش زنده‌ای از ماه کامل نوامبر ارایه خواهد کرد:
http://main.slooh.com/event/mega-beaver-moon/

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_24.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«ابرماه دوشنبه را از دست ندهید»
—------------------------------------

https://goo.gl/90wxjG

کره‌‎ی #ماه برای ما چشم‌انداز آشنایی در آسمانست. شب‌های تاریک را روشن می‌کند و ما را به یاد کاوش‌های فضایی در گذشته و امروز می‌اندازد. ولی #ابرماه روز دوشنبه، ۲۴ آبان (۱۴ نوامبر) یک ابرماه "ویژه" خواهد بود زیرا نزدیک‌ترین ماه کامل به زمین از سال ۱۹۴۸ است. برای دیدن دوباره‌ی چنین ابرماهی باید تا سال ۲۰۳۴ انتظار بکشیم.

مدار ماه به گرد زمین کمی بیضی است و از همین رو در زمان‌هایی به ما نزدیک‌تر از زمان‌های دیگر می‌شود و در زمان‌هایی هم دورتر. اگر ماه همزمان با رسیدن به نزدیک‌ترین نقطه، کامل بشود به نام ابرماه شناخته خواهد شد. ماه در زمان رسیدن به نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدارش به زمین (پیرازَم یا حضیض) می‌تواند تا ۱۴ درصد به زمین نزدیک‌تر از زمانی که در دورترین نقطه‌ی مدارش (اَپازَم یا اوج) است شود. #ماه_کامل هم به همین اندازه قطرش بزرگ‌تر شده و از آنجایی که بزرگ‌تر است، ۳۰ برابر روشن‌تر خواهد بود.

ماه در ساعت ۱۴:۵۲ روز دوشنبه ۲۴ آبان به وقت ایران به نزدیک‌ترین فاصله از زمین، و در ساعت ۱۷:۲۲ هم به گام کامل خواهد رسید. در آن هنگام، ماه درست ۱۸۰ درجه در آسمان با خورشید فاصله خواهد داشت و در نقطه‌ی مقابل آن خواهد بود، به همین دلیل اصولا در آن ساعت در آسمان ایران دیده نخواهد شد. [این ساعت‌ها برای ساحل خاوری آمریکا به ترتیب برابر با ۶:۲۲ بامداد و ۸:۵۲ بامداد است]

ولی به گفته‌ی نوآه پترو، دانشمند معاون پروژه‌ی ناسا در ماموریت #مدارگرد_شناسایی_ماه (#LRO)، اگر سر همان ساعت نتوانستید چیزی را ببینید می‌توانید چند ساعت بعد برای دیدن ابرماه بیرون بروید. تفاوت فاصله‌ی ماه از زمین در یک روز بسیار اندک خواهد بود. می‌توانید با تاریک شدن آسمان و به طور کلی پس از غروب به آن نگاه کنید. از آنجایی که ماه در گام پُر است، درست همزمان با غروب خورشید طلوع می‌کند، پس به محض غروب خورشید و همین که آسمان برای درخشش ماه به اندازه‌ی کافی تاریک شد آن را تماشا کنید.

در ضمن، این دومین ابرماه از سه ابرماه سال ۲۰۱۶ است، پس اگر روز دوشنبه آسمان ابری بود می‌توانید در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۶ سومین ابرماه را تماشا کنید.

دانشمندان ناسا چندین دهه است که ماه را بررسی می‌کند. شناخت بیشترِ ماه به دانشمندان کمک می‌کند به آنچه در سیاره‌ها و دیگر اجرام سامانه‌ی خورشیدی رخ می‌دهد بهتر پی ببرند. پترو می‌گوید: «ماه در شناخت دیگر جاهای #سامانه‌ی_خورشیدی مانند یک "سنگ روزتا" برای ماست.» [#سنگ_روزتا یا سنگ رَشید؛ سنگ‌نبشته‌ای از دوران مصر باستان است که در پیشرفت معاصر و درک نوشتار #هیروگلیف ابزاری سودمند بوده‌ است- منبع: ویکیپدیا]

#پیرازم #حضیض #اپازم #اوج
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_60.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«ایستگاه فضایی در برابر ابرماه»
—---------------------------------------
https://goo.gl/FShCQp
لکه‌های سیاه کوچکی که در این عکس جلوی قرص ماه دیده می‌شوند در حقیقت نماهایی پی در پی از ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) هستند که دارد از چشم‌انداز زمین، از جلوی ماه می‌گذرد و در برابر روشنی آن به حالت ضدنور و تمام تیره در آمده.

عکاس وسواسی این تصویر با یک برنامه‌ریزی دقیق، درست زمانی که ایستگاه فضایی داشت از جلوی قرص کامل ماه اکتبر می‌گذشت آن را در چند عکس پشت سر هم به تصویر کشید.

ولی این ماه کامل یک ماه کامل معمولی نبود، بلکه نخستین ابرماه از سه ابرماه پیاپی سال ۲۰۱۶ بود. ابرماه یک ماه کامل است که چند درصد بزرگ‌تر و روشن‌تر از بیشتر ماه‌های کامل دیده می‌شود.

این عکس‌ها از جایی نزدیک دالاس تگزاس گرفته شدند.

امروز دومین ابرماه از سه ابرماه سال ۲۰۱۶ رخ می‌دهد، یک ماه کامل که نه تنها بزرگ‌ترین و روشن‌ترین ماه امسال، بلکه بزرگ‌ترین و روشن‌ترین ماه از سال ۱۹۴۸ تاکنون خواهد بود.

برای دیدن "ابَر-ابرماه" امروز تنها کافیست با تاریک شدن هوا بیرون بروید و آسمان را نگاه کنید.

سومین ابرماه سال ۲۰۱۶ در میانه‌های دسامبر (یک ماه دیگر) رخ خواهد داد.

#ایستگاه_فضایی_بین‌المللی #ISS #ماه_کامل #ابرماه #ضدنور #apod

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_38.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«باران شهاب بر سر "چهار دختر"»
—----------------------------------------
https://goo.gl/p1hXJa
در برخی از شب‌ها باران #شهاب می‌بارد.

انتظار می‌رود شمار سنگ و غبارهایی که از سیارک #فیتون-۳۲۰۰ به جو زمین برخورد کرده و بارش شهابی سالانه‌ی دوپیکری (جوزایی) را پدید می‌آورد در دو شب آینده به اوج برسند.

شوربختانه امسال دوپیکری‌های کم‌نورتر را با دشواری بیشتری خواهیم دید زیرا ماه دارد به گام کامل می‌رسد و آسمان را شب به شب مدت بیشتری روشن می‌کند، به گونه‌ای که چهارشنبه، آسمان را سرتاسر شب از مهتاب خود پر خواهد کرد.

در اینجا عکسی [با نوردهی بلند] را می‌بینید که در زمان بارش برساوشی در ماه اوت همین امسال گرفته شده و تیرهای شهاب را در آسمان "کوهستان چهار دختر" (四姑娘山) در مرکز چین نشان می‌دهد.

خوشه ی ستاره‌ای باز و درخشان پروین در بالا، سمت راست دیده می‌شود و چندین سحابی گسیلشی سرخ‌فام هم در برابر نوار کهکشان راه شیری به چشم می‌خورند.

#بارش_شهابی #بارش_دوپیکری #بارش_جوزایی #بارش_برساوشی #ماه_کامل #Apod
#خوشه_پروین
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/Geminids.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«امشب سایه‌ای بر چهره ماه می‌خزد»
—---------------------------------—

بامداد شنبه، ۲۳ بهمن، سایه‌ای وهم‌آور بر قرص کامل ماه می‌خزد و از درخشش آن می‌کاهد. این یک #ماه‌گرفتگی نیمسایه‌ای است که به جز استرالیا، در بخش‌هایی از همه‌ی قاره‌ها دیده خواهد شد. هنرمند گرافیک، لری کوهن این پویانمایی (انیمیشن) را برای این رویداد درست کرده:

#ماه‌گرفتگی نیمسایه‌ای زمانی رخ می‌دهد که ماه از درون کناره‌های کم‌رنگ سایه‌ی زمین بگذرد. این رویداد بسیار کمتر از ماه گرفتگیِ کلی دیدن دارد. در واقع اگر از پیش خبر نداشته باشید، گاهی اصلا متوجه آن نخواهید شد. هر چند که [اگر به ماه نگاه کنید] سایه‌ی زمین را به سادگی و بدون هیچ ابزاری می‌توانید روی چهره‌ی آن ببینید.

بهترین زمان برای تماشای این گرفتگی، ۴:۱۴ بامداد شنبه به وقت ایران (۰۰:۴۴ به وقت جهانی) است. این زمانیست که پوشش سایه‌ی زمین روی ماه به بیشترین اندازه‌اش می‌رسد و یک مرز سایه‌روشن آشکار را بر قرص ماه پدید می‌آورد. نقشه‌ی دید جهانی از این ماه‌گرفتگی را در خود وبلاگ ببینید.

بر پایه‌ی باورهای مردم باخترزمین، #ماه_کامل فوریه به نام "ماه برف" شناخته می‌شود. در نیمکره‌ی شمالی، نور این ماه با بازتاب از روی برف‌ها مهتابی‌ترین شب سال را پدید می‌آورد؛ گرچه این بار ماه برف به روشنی همیشه نخواهد بود.

—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/lunareclipse.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«شبی با گالیله‌ای‌ها‌»
—----------------

در این تصویر تله‌فوتو که شب ۱۰ آوریل (۲۱ فروردین) گرفته شده، قرص کامل ماه را نزدیک به سیاره‌ی مشتری در آسمان می‌بینیم. هر دو در آن شب تقریبا در نقطه‌ی پادیستانی (مقابله) بودند و در آسمان سیاره‌ی زمین، حدود ۱۸۰ درجه با خورشید فاصله داشتند.

عکس با یک بار نوردهی و هنگامی که یک توده ابر داشت از جلوی ماه می‌گذشت و از نور آن کاسته بود گرفته شده و چهره‌ی آشنای بزرگ‌ترین ماهواره‌ی طبیعی سیاره‌مان، به همراه ردیفی از چهار ماه گالیله‌ایِ غول گازیِ فرمانروای سامانه‌ی خورشیدی را آشکار کرده است.

این ماه‌ها که به شکل چهار نقطه‌ی روشن بالا و کنار مشتری تابناک دیده می‌شوند، از بالا به پایین عبارتند از کالیستو، اروپا، گانیمد، و آیو. ماه خودمان نزدیک‌تر و روشن‌تر از آنها دیده می‌شود ولی واقعیت اینست که کالیستو، گانیمد، و آیو از دید فیزیکی از آن بزرگ‌ترند و دنیای آب، اروپا هم تنها اندکی از آن کوچک‌تر است.

در واقع از شش ماه بزرگِ نخست در سامانه‌ی خورشیدی تنها تیتان، ماه سیاره‌ی کیوان در این چشم‌انداز غایب است.

#ماه‌_گالیله‌ای #ماه_کامل #apod
https://goo.gl/p063Fz
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/Galileanmoon.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«طلوع ماه سرخ در منهتن»
—------------------------

بر پایه‌ی برخی سنت و باورهای باخترزمین، قرص کامل ماه در ماه ژوئن به نام #ماه_توت_فرنگی یا ماه گل سرخ شناخته می‌شود. هفته‌ی پیش، همزمان با غروب خورشید روز ۹
ژوئن، قرص کامل همین ماه نیز از افق خاوری طلوع کرد.

در این عکس که با عدسی تله‌فوتو گرفته شده، قرص روشن این ماه را نزدیک افق، و با چهره‌ای سرخ از بازتاب رنگ گرم خورشید که از لایه‌ی فشرده‌ و غبارآلود هوا گذشته، در میان آسمانخراش‌های منهتن نیویورک می‌بینیم.

عکس از جایی در Eagle Rock Reservation، پارکی در اورنج باختری نیوجرسی گرفته شده. فاصله‌ی عکاس از منهتن جنوبی حدود ۲۱ کیلومتر و از ماه حدود ۳۸۶۰۰۰ کیلومتر بود.

نمای فولادی و شیشه‌ای برج‌های پس‌زمینه با بازتاباندن واپسین پرتوهای خورشیدِ در حال غروب، همرنگ با ماه شده‌اند. بلندترین آنها برج مرکز تجارت جهای یک (1 WTC) نیویورک سیتی است که رویه‌ی سه گوش آن همرنگ با نور سرخ ماه می‌درخشد.

#apod #ماه_کامل
https://goo.gl/AUBty6
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/StrawberryMoon.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«طلوع ماه سرخ در بندر بوستون»
—---------------------------—

این عکس زیبا که به کمک عدسی تله‌فوتو، و با چارچوب‌بندی خوب گرفته شده، پیوندی از سه تصویر پشت سر هم است و طلوع #ماه_کامل را از افق سیاره‌ی زمین، بندر بوستون، ماساچوست نشان می‌دهد. در پیش‌زمینه هم فانوس دریایی تاریخی این بندر که "نور بوستون" نام دارد را می‌بینیم.

ماه کاملِ ماه ژوییه در برخی باورها به نام "ماه تندر" شناخته می‌شود، گویا به دلیل سر و صداهای معمول در هوای توفانی ماه‌های تابستان نیمکره‌ی شمالی.

ولی چنانچه در ویدیوی زمان‌گریز مربوط به این عکس هم می‌بینیم، آسمان خاوری صاف و بی‌ابر بود. نزدیک افق، بلندی خط دید تا افق باعث شده نور ماه از درون لایه‌های بیشتری از هوا بگذرد و به همین دلیل نور آن نه تنها فیلتر، بلکه شکسته شده که این هم به نوبه‌ی خود باعث شده ماه هنگام طلوع، به رنگ سرخ و با لبه‌های ناصاف و پیکره‌ی لهیده دیده شود.
https://goo.gl/VoM3a6
ویدیوی مربوط به این عکس را می‌توانید در پست بعدی ببینید.

عکس از: #بابک_تفرشی
#apod #شکست_نور
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/Tafreshi.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«قرص ماه بر فراز برج کج پیزا»
—---------------------------—

آیا این تصویر ایرادی دارد؟

نه! ناهماهنگی‌ای که آن دیده می‌شود جای شگفتی ندارد، زیرا یکی از ساختمان‌های درونش واقعا کج است: برج پیزا که از اندکی پس از آغاز ساختش در سال ۱۱۷۳ میلادی کج شد و به نمادی افسانه‌ای تبدیل گشت.

برج پیزا یکی از میراث‌های جهانی یونسکو است و درباره‌اش گفته شده که گالیله با بهره از آن، این اصل گرانش را به نمایش گذاشت که همه‌ی اجسام با جرم‌های گوناگون، به یک گونه و با شتابی یکسان بر زمین می‌افتند [#اصل_هم‌ارزی].

در این تصویر که هفته‌ی پیش گرفته شده، میان برج کج پیزا در سمت راست و کلیسای جامع پیزا و تعمیدگاه پیزا در سمت چپ، قرص کامل ماه ژوییه را می‌بینیم که در برخی باورهای باخترزمین به نام "#ماه_تندر" شناخته می‌شود.

به کمک بررسی‌های پیشرفته، برج پیزا اکنون به خوبی پایدار شده و اگر رویداد نامنتظره‌ای رخ ندهد، شیب خود را تا ۲۰۰ سال دیگر در همین اندازه نگه خواهد داشت.

#ماه_کامل

#apod
https://goo.gl/CmFiyJ
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/ThunderMoon.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«چهره ماه در یک سال»
—---------------------

آیا ماه کامل همیشه یکسان دیده می‌شود؟
نه. برای دیدن این تفاوت‌های اندک، این جدول تصویری از ۱۲ ماه را ببینید.

از بالا سمت چپ به پایین سمت راست، ماه‌های کامل یک سال را از نوامبر ۲۰۱۶ تا اکتبر ۲۰۱۷ در آسمان پاکستان می‌بینیم.

همه‌ی این ماه‌های پی در پی درست با یک مقیاس نشان داده شده‌اند، بنابراین بر خلاف "خطای دید"ی که هر شب از طلوع تا غروب ماه در آسمان به نظر می‌رسد، بزرگی ماه در این عکس‌ها واقعا با هم تفاوت داشته.

دلیل این تفاوت هم اینست که مدار ماه به گرد زمین دایره‌ای نیست و بنابراین فاصله‌اش از زمین تغییر می‌کند.

یک لکه‌ی تاریک روی بخش پایینی #ماه_کامل اوت ۲۰۱۷ دیده می‌شود- این سایه‌ی زمین است که در آن هنگام یک #ماه‌گرفتگی پاره‌ای (جزیی) را پدید آورده بوده.

عکس‌ها به دلیل این که برخی پررنگ شده‌اند، با هم در رنگ نیز تفاوت دارند، ولی یک تغییر ظریف‌تر هم میان عکس‌ها دیده می‌شود که تنها اگر خوب دقت کنید متوجهش خواهید شد:

به نظر می‌رسد ماه به طور نوسانی وول می‌خورد. این پدیده "#رخ‌گردی" نام دارد و اگر بخواهید آن را بهتر ببینید، می‌توانید به تصویر پویای پست بعدی نگاه کنید که همه‌ی نوسان‌ها و وول خوردن‌های ماهانه‌ی قرص ماه را یکجا نشان می‌دهد.

#apod
https://goo.gl/52RPaM
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/month.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«درختی که زیر بارِ ماه کمر خم کرده!»
—----------------------------

این عکس در زمان یک #ماه_آبی گرفته شده ولی همترازی‌ای که در آن دیده می‌شود تنها در ماه‌های آبی رخ نمی‌دهد. گفتنیست "ماه آبی" نامیست که به دومین #ماه_کامل در یک ماه [میلادی] داده می‌شود.

این عکس در زمان ماه آبی ژانویه‌ی گذشته گرفته شده و عکاس در زمانی مناسب خود را به نقطه‌ای در نایتز فری کالیفرنیای آمریکا رساند تا بتواند قرص ماه در پس‌زمینه را در کنار خمیدگی یک درخت بلوط که گاوهای گرسنه تنه‌اش را به این روز انداخته بودند به تصویر بکشد.

بدبختانه در این مورد گویا چاره‌ای جز گذشتن از درون گل و لای و گذاشتن دوربین روی حصاری از سیم خاردار نبود.

با این همه، چنین نمایی از یک درخت و قرص کامل ماه را در هر شب چهاردهی می‌توان پدید آورد، تنها چیزی که نیازست برنامه‌ریزی خوب و زمان مناسب است.

در این هفته هم بیننده‌ی یک ماه آبی خواهیم بود- دومین ماه آبی سال ۲۰۱۸؛ یعنی برای دومین بار در سال ۲۰۱۸، در یک ماه دو بار ماه به گام کامل می‌رسد. کم پیش می‌آید که در یک سال دو ماه آبی داشته باشیم؛ آخرین مورد پیش از این سال ۱۹۹۹ رخ داد و مورد بعدی هم در سال ۲۰۳۷ خواهد بود.
#apod
https://goo.gl/GbAeYX
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180328.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«ماه توت‌فرنگی در آسمان نیویورک»
----------------------------------

در این تصویر قرص کامل ماه شب ۲۸ ژوئن را می‌بینیم که دارد در آسمان محله‌ی آپر ایست‌ساید منهتن نیویورک بالا می‌آید. گفتنی‌ست در فرهنگ باخترزمین، این ماه به نام ماه توت فرنگی نیز شناخته می‌شود.

هوای ریزگردی و فشرده در راستای خط دید بلند ما تا افق باعث شده قرص ماه نه تنها کم‌نور شود و به زردی بگراید، بلکه پیکره‌اش هم کمی موجدار شود. با این همه، به خوبی با ترافیک و چراغ‌های خیابان ۹۶م خاوری هماهنگ شده است.

این عکس به کمک عدسی تله‌فوتو و رو به خاور-جنوب خاور، از جایی بلند در سنترال پارک گرفته شده.

این #ماه_کامل، نزدیک‌ترین ماه کامل به انقلاب تابستانی امسالِ نیمکره‌ی شمالی بود.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180630.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky