«ماهی مرکب غول آسا در دل خفاش پرنده»
—---------------------------------------------
https://goo.gl/D8wJWz
سحابی غول‌پیکر ماهی مرکب (سَرپاوَر) یا #Ou4، جرمی بسیار کمنور ولی بسیار پهناور در آسمان سیاره‌ی زمین است، و در این عکس که بخشی از آسمان در راستای صورت فلکی شاهانه‌ی #قیفاووس را نشان میدهد، آن را به همراه Sh2-129 یا سحابی #خفاش_پرنده می‌بینیم.
این نمای تلسکوپی که از همگذاری داده‌های تصویریِ حدود ۱۷ ساعت نوردهی در محدوده‌ی باریک-باند طیف به دست آمده، حدود ۴ درجه یا به عبارتی ۸ برابر قرص کامل ماه را در آسمان می‌پوشاند.
سحابی #ماهی_مرکب که در سال ۲۰۱۱ توسط یک عکاس نجومی فرانسوی به نام نیکلا اوته یافته شد، ساختاری دوقطبی دارد و در اینجا می‌توانید آن را به کمک تابش آبی-سبزی که از اتم‌های دو بار یونیده‌ی #اکسیژن گسیلیده شده شناسایی‌ کنید.
با این که به نظر می‌رسد سحابی Sh2-129 با تابش‌های سرخ فام گسیلیده از #هیدروژن به طور کامل سحابی ماهی مرکب را در بر گرفته، ولی فاصله‌ی دقیق این جانور دریایی کیهانی از زمین و سرشتش هنوز کاملا شناخته نشده. هرچند یک پژوهش تازه نشان داده که Ou4 (سحابی ماهی مرکب) با فاصله‌ی حدود ۲۳۰۰ سال نوری از زمین، واقعا در دل #Sh2_129 جای گرفته.
اگر نتیجه‌ی این بررسی درست باشد، پس این ماهی مرکب در اثر برون‌ریزی تماشایی موادی پدید آمده که خاستگاهشان یک سامانه‌ی سه‌تایی از ستارگانی داغ و پرجرم به نام HR8119 است. خود سامانه‌ی #HR8119 نزدیک مرکز سحابی دیده می‌شود.
با این حساب، این جانور دریایی بسیار غول پیکر می‌بایست چیزی در حدود ۵۰ سال نوری گستردگی داشته باشد.
#apod
—-------------------------------------------------
می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
https://1star-7skies.blogspot.com/2016/10/blog-post_16.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«ارواح سرگردان آسمان شب»
—------------------------------------—
https://goo.gl/EDNwMo
به نظر می‌رسد ارواح سرگردان این پهنه‌ی آراسته و زیبای آسمان شب در صورت فلکی شاهانه‌ی #قیفاووس را به تسخیر خود در آورده‌اند. البته این پیکره‌ها ابرهای غبار کیهانی‌اند که از بازتاب نور ستارگان اندکی روشن شده‌ و به سختی دیده می‌شوند.

گفتن ندارد که این ارواح دستشان به ما نمی‌رسد زیرا بسیار دور از زمین، در صفحه‌‌ی کهکشان و بر لبه‌ی مجموعه ابرهای مولکولی "#مشعل_قیفاووس" در فاصله‌ی ۱۲۰۰ سال نوری کمین کرده‌اند.

ابر #vdB_141 یا #Sh2_136 که به نام #سحابی_شبح (#Ghost_Nebula) هم شناخته می‌شود، با پهنای دو سال نوری، کمی روشن‌تر از بقیه است و در سمت راست این میدان دید پرستاره جای دارد. در این سحابی نشانه‌های آشکاری از هسته‌های چگال و رُمبنده به چشم می‌خورد که در گام‌های آغازین #ستاره‌زایی به سر می‌برند و در آینده، هر یک ستاره‌ای درخشان خواهد شد.
#apod
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/10/blog-post_49.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«ابرهای ستاره‌زا در قیفاووس»
—------------------------------—
https://goo.gl/ybZ2ZP
به نظر می رسد انبوه ستارگان داغ جوان و ستون‌های کیهانی از گاز و غبار در ان‌جی‌سی ۷۸۲۲ گرد آمده اند. این منطقه‌ی برافروخته‌ی ستاره‌زایی، حدود ۳۰۰۰ سال نوری دورتر از ما در صورت فلکی شمالی #قیفاووس و در لبه‌ی یک ابر مولکولی غول‌پیکر جای دارد.

این نمای رنگین کیهانی که از همگذاری داده‌های باریک-باند درست شده، لبه‌های روشن و شکل‌های تیره‌ی درون سحابی را آشکار کرده و تابش اتم های اکسیژن، هیدروژن، و گوگرد را به ترتیب به فام‌های آبی، سبز و سرخ می‌نمایاند. دوستداران بایگانی عکس‌های تلسکوپ هابل با این خط #گسیلشی و رنگ‌های به کار رفته به خوبی آشنا هستند، زیرا این طیف‌ها در تصاویر هابل هم با همین رنگ‌آمیزی نشان داده می‌شوند.

این تابش‌های اتمی دستاورد برانگیختگی اتم‌ها توسط پرتوهای پرانرژی ستارگان داغ مرکزی است، ستارگانی که با بادها و پرتوهای نیرومندشان، مواد محیطی را هم پس زده و تراشیده‌اند و افزون بر آفریدن ساختارهای ستونی چگال، یک حفره‌ی غارمانند به گستردگی چند سال نوری که ویژه‌ی چنین فعالیت‌هایی است را پدید آورده اند.

#رمبش_گرانشی درون این ستون‌ها می‌تواند به ساخته شدن ستارگان تازه بیانجامد، ولی با کنار زده شدن ستون‌های غبار، ستارگانی که در آنها شکل گرفته‌اند نیز این ذخیره از مواد ستاره‌ساز را از دست خواهد داد.

گستردگی میدان این تصویر در فاصله ی برآوردی ان‌جی‌سی ۷۸۲۲ حدود ۴۰ سال نوری است.
#NGC_7822 #apod #ستاره‌زایی
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_18.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«حباب شناور در دریای کیهانی»
—----------------------------------
https://goo.gl/G5LyX0
حباب مرکز این تصویر میدان‌گسترده را می بینید؟

این جلوه‌ی زیبا که گویی در دریایی کیهانی انباشته از ستارگان و گازهای برافروخته غوطه‌ور است ان‌جی‌سی ۷۶۳۵ نام دارد- #سحابی_حباب.

سحابی کوچک حباب که تنها ۱۰ سال نوری پهنا دارد، با این مجموعه‌ی بزرگ‌ترِ ابرهای گاز و غبار میان‌ستاره‌ای، همگی به فاصله‌ی حدود ۱۱۰۰۰ سال نوری از زمین، در مرز میان صورت‌های فلکی پربار #قیفاووس و #ذات‌الکرسی (خداوند اورنگ) جای گرفته‌اند.

در این چشم‌انداز خیره‌کننده همچنین خوشه‌ی باز ستاره‌ای مسیه ۵۲ را هم می‌بینیم (بالا چپ) که حدود ۵۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.

این تصویر پهنه‌ای از آسمان به اندازه‌ی حدود ۲ درجه را می‌پوشاند که در فاصله‌ی برآوردی سحابی حباب، هم‌ارز ۳۷۵ سال نوریست.

#NGC_7635 #M52 #خوشه_باز
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_99.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram.me/onestar_in_sevenskies

«کهکشان آتش‌بازی»
—---------------—

از دیدگاه ما در کهکشان راه شیری، کهکشان ان‌جی‌سی ۶۹۴۶ از روبرو دیده می‌شود، یعنی برای ما یک کهکشان "رونما" است. این #کهکشان_مارپیچی بزرگ و زیبا تنها ۱۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و در پشت پرده‌ای از گرد و غبار و ستارگان پیش‌زمینه در صورت فلکی بلند و دوردست #قیفاووس جای دارد.

از هسته‌ی آن رو به بیرون که نگاه کنیم، رنگ‌های کهکشان از نور زردفام ستارگان پیر در مرکز تا خوشه‌های آبی‌رنگ ستارگان جوان و مناطق سرخ‌فام ستاره‌زایی در بازوهای مارپیچی گشاده و پاره پاره‌ی آن تغییر می‌کند.

ان‌جی‌سی ۶۹۴۶ در پرتوی فروسرخ هم درخشان است. این کهکشان انباشته از گاز و غبارست و نرخ زایش و مرگ ستارگان در آن بالاست.

در حقیقت، از اوایل سده‌ی بیستم، دستکم ۹ ابرنواختر -مرگ انفجاری ستارگان بزرگ- در ان‌جی‌سی ۶۹۴۶ دیده شده.

ان‌جی‌سی ۶۹۴۶ با حدود ۴۰ هزار سال نوری پهنا، به نام کهکشان آتش‌بازی نیز شناخته می‌شود [نامی که به دلیل همین ابرنواخترهای بسیار روی آن گذاشته شده].

این نمای چشمگیر از ان‌جی‌سی ۶۹۴۶، پیوندی است از داده‌های تصویری به دست آمده از تلسکوپ ۸.۲ متری سوبارو در موناکیا (هاوایی).

#apod
https://goo.gl/zgkqVR
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/ap180224.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«زنبقی در دل گرد و غبار»
--------------------------

این چه گلی‌ست که در این پهنه‌ی تیره و تار از غبار میان ستارگان شکفته؟ این سحابی آیریس است (سحابی گل زنبق).

رنگ آبی خیره‌کننده‌ی سحابی گل زنبق به دلیل بازتاب نور ستاره‌ی درخشان اس‌ اس‌ای‌او ۱۹۱۵۸ توسط توده‌ی انبوهی از غبار که به طور عادی تاریک و کدر است پدید آمده.

این ستاره خودش بیشتر آبی‌فام است، ولی همچنین نور آبی‌اش بیش از دیگر رنگ‌ها توسط غبار بازتابیده شده و از همین رو غبار به رنگ آبی دیده می‌شود [پس یک #سحابی_بازتابی است]. این همان پدیده‌ایست که آسمان زمین را به رنگ آبی در آورده.

گرد و غبار فراگیر در پهنه‌ی تصویر ته‌رنگ قهوه‌ای-سرخ کمرنگی دارد که بخشی از آن به دلیل پدیده‌ی نورتابناکی (فوتولومیناسنس) است، پدیده‌ی "گرفتن و تاباندن فوتون": این غبارها تابش نادیدنیِ فرابنفش ستاره را گرفته‌اند و آن را به نور دیدنی (مریی) سرخ تبدیل کرده‌اند.

سحابی گل زنبق که با عنوان ان‌جی‌سی ۷۰۲۳ نیز رده‌بندی شده، به دلیل فراوانی نامعمول مولکول‌های هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای (PAH) در آن، بارها بررسی و پژوهش شده. بر روی زمین، این مولکول‌های پیچیده‌ی کربن در پی سوختن ناقص چوب آزاد می‌شوند.

گستردگی بخش آبی درخشان سحابی گل زنبق که در این تصویرمی‌بینید حدود ۶ سال نوری است. این سحابی حدود ۱۳۰۰ سال نوری از زمین دور است و با یک تلسکوپ کوچک می‌توانید آن را در راستای صورت فلکی #قیفاووس مشاهده کنید.

#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180801.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«غار سرخ و چشم‌انداز رنگینش»
-------------------------------

این نمای رنگین آسمان پهنه‌ای به اندازه‌ی حدود دو قرص کامل ماه (۱ درجه) را از میدان های پرستاره و پر از سحابیِ صفحه‌ی کهکشان راه شیری در صورت فلکی شمالی شاهانه‌ی #قیفاووس می‌پوشاند.

پایین و سمت راست مرکز چارچوب، ناحیه‌ی گسیلشی درخشان و سرخ‌فام شارپلس ۱۵۵ (یا اس‌اچ ۱۵۵) را می‌بینیم که به نام سحابی غار نیز شناخته می‌شود. این سحابی با فاصله‌ی حدود ۲۴۰۰ سال نوری از زمین، نزدیک لبه‌ی ابر مولکولی بزرگِ این منطقه جای دارد .

پهنای این غار کیهانی به حدود ۱۰ سال نوری می‌رسد و دیواره‌های گازی درخشان آن در اثر پرتوی فرابنفش ستارگان داغ و جوان یونیده شده و این چنین برافروخته شده است.

سحابی‌های پرغبار و آبی‌فام بازتابی -مانند وی‌دی‌بی ۱۵۵- در بالا، سمت چپ، و همچنین ابرهای تیره‌ی غبار نیز در این بوم نقاشی میان‌ستاره‌ای فراوان به چشم می‌خورد.

پژوهش‌های دانشمندان نشانه‌های چشمگیرِ دیگری از فرآیند ستاره‌زایی را در این منطقه آشکار کرده، از جمله نقطه‌ی سرخ درخشان هربیگ-هارو ۱۶۸ یا اچ‌اچ ۱۶۸ نزدیک بالا، سمت راست چارچوب. درخشش این جرم هربیگ-هارو ناشی از فواره‌هایی پرانرژی‌ست که دارند از یک ستاره‌ی نوزاد بیرون می‌زنند.
#سحابی_گسیلشی #APOD

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/blog-ap180928.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«غاری اباشته از هیدروژن، اکسیژن، و گوگرد»
--------------------------------------------

چه چیزی در این غارست؟ یک پرورشگاه ستارگان به پهنای ۱۰ سال نوری.

در این چشم‌انداز کیهانی سحابی غبارآلود اس‌اچ۲-۱۵۵ را می‌بینیم-سحابی غار.

این تصویر تلسکوپی از پیوند داده‌هایی که با فیلتر باریک-باند به دست آمده درست شده و در آن، تابش گسیلیده از هیدروژن، اکسیژن، و گوگرد بر پایه‌ی نقشه‌ی رنگ هابل نشان داده شده اند، یعنی به ترتیب به رنگ‌های سبز،آبی، و سرخ.

این غار حدود ۲۴۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صفحه‌ی کهکشان راه شیری، در راستای صورت فلکی شمالی شاهانه‌ی #قیفاووس دیده می‌شود.

بررسی‌های اخترشناختی روی این منطقه نشانگر اینست گه در مرز ابر مولکولی غول‌پیکر قیفاووس-بی و ستارگان داغ و جوان انجمن ستاره‌ای قیفاووس-اوبی ۳ پدید آمده.

لبه‌ی درخشان آن که از گاز هیدروژن یونیده است از پرتوهای پرانرژی ستارگان داغ، به ویژه ستاره‌ی پرنوری که درست سمت چپ ورودی غار دیده می‌شود برافروخته شده. به احتمال بسیار، هسته‌های رُمبنده در دل این ابرها ستارگان تازه‌ای را دارند پدید می‌آورند.
#apod

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181114.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky