«مرز پایانی میدان‌های مرزی»
—------------------------—

حدود ۴ میلیارد سال نوری دورتر از زمین، خوشه‌ی کهکشانی بزرگ آبل ۳۷۰ جای دارد که چنانچه در این تصویر واضح #تلسکوپ_فضایی_هابل می‌بینیم، محیط آن تنها در تسلط دو کهکشان بیضیگون غول‌پیکر است و در جای جای آن نیز کمان‌هایی کم‌نور به چشم می‌خورد.

کمان‌های آبی‌فام و کم‌نور پراکنده به همراه کمان اژدها-مانند چشمگیری که زیر سمت چپ مرکز دیده می‌شوند همگی تصویر کهکشان‌هایی هستند که در فاصله‌ای بسیار دورتر، در آن سوی آبل ۳۷۰ جای دارند.

فاصله‌ی این کهکشان‌ها از ما حدود دو برابر فاصله‌ای خوشه‌ی آبل ۳۷۰ است و در حالت معمول نور آنها دیده نمی‌شود، ولی گرانش سهمگین این خوشه که بیشتر آن مربوط به ماده‌ی نادیدنی تاریک است با رفتاری مانند یک عدسی، نور آنها را خم کرده و با بزرگنمایی تصویرشان، آنها را برای ما دیدارپذیر کرده است.

این پدیده که به گونه‌ی وسوسه‌انگیزی دیدن کهکشان‌های آغازین کیهان را برای ما امکان‌پذیر می‌سازد به نام #همگرایی_گرانشی شناخته می‌شود و دستاورد پیچش فضازمان است و نخستین بار یک سده پیش، توسط آلبرت اینشتین پیش‌بینی شده بود.

نقطه‌ی نورانی پایین، سمت راست تصویر یکی از ستارگان کهکشان خودمانست که با تیزی‌های پراش دیده می‌شود و به همراه خوشه‌ی آبل ۳۷۰، در #صورت_فلکی_نهنگ جای دارد.

این آخرین مورد از شش #خوشه‌_کهکشانی به تصویر کشیده شده در برنامه‌ی #میدان‌های_مرزی است که به تازگی پایان یافته.
#apod
https://goo.gl/Wlo6vH
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/Abell370.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies