«منظومه هفت سیاره‌ای تراپیست-۱ از چشم یک تلسکوپ خیالی»
—-------------------------------
https://goo.gl/DyOoV2
چنان چه در خبر دیروز اعلام شد، دانشمندان به کمک تلسکوپ اسپیتزر ناسا و چند تلسکوپ رصدخانه‌ی جنوبی اروپا، گنجینه‌ای از هفت سیاره‌ی زمین‌سان را پیرامون یک ستاره به نام #تراپیست_۱ یافته‌اند که بیشترین شمار چنین سیاره‌هاییست که تاکنون پیرامون یک تک ستاره یافته شده. پیش از آن در ماه می ۲۰۱۶، سه سیاره ی زیست‌پذیر این سیاره به کمک تلسکوپ تراپیست یافته شده بودند.

در این نقاشی هنرمندانه، هر هفت سیاره‌ی این سامانه در کنار ستاره‌شان از چشم یک تلسکوپ فضایی بسیار نیرومند خیالی به تصویر کشیده شده‌اند. بزرگی سیاره‌ها و جایگاه نسبی آنها بر پایه‌ی مقیاس عکس‌های تلسکوپ اسپیتزر تصویر شده‌. در این نگاره، سیاره‌های درونی سامانه دارند از برابر چهره‌ی سرخ ستاره‌ی مادریشان که تقریبا هم‌اندازه‌ی مشتری است می‌گذرند.

بمب خبری دیروز این بود:
* کشف منظومه‌ای با هفت سیاره همانند زمین (https://goo.gl/RpuCdL)

#سیاره_فراخورشیدی #apod

—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/TRAPPIST.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram.me/onestar_in_sevenskies

⚫️ نیوهورایزنز
نیوهورایزنز یا افق‌های نو، سریع‌ترین فضاپیماییست که تاکنون به فضا پرتاب شده [دقت کنید: سرعت پرتاب، یعنی سرعت آغازین-م]. این کاوشگر در سال ۲۰۱۵ از کنار پلوتو گذشت و اکنون دارد با سرعت ۱۴.۳۱ کیلومتر بر ثانیه رو به بیرون از سامانه‌ی خورشیدی و به سوی فضای میان‌ستاره‌ای پیش می‌رود. با این سرعت، نیوهورایزنز برای رسیدن به تراپیست-۱ باید حدود ۸۱۷۰۰۰ سال در راه باشد.

⚫️ جونو
فضاپیمای جونوی ناسا در عمل برای رسیدن به مشتری در سال ۲۰۱۶ سرعتی بیش از نیوهورایزنز داشت. این فضاپیما به کمک گرانش مشتری به سرعت بیشینه‌ای حدود ۲۶۵۰۰۰ کیلومتر بر ساعت نسبت به زمین دست یافت و سریع‌ترین ساخته‌ی دست انسان نام گرفت- هر چند که سرعت پرتابش کمتر از سرعت پرتاب نیوهورایزنز بود.

جونو حتی اگر به طور پیوسته با این سرعت پیش برود (بدون هیچ تغییر سرعتی در راه)، ۱۵۹۰۰۰ سال زمان می‌برد تا به تراپیست-۱ برسد.

⚫️وویجر ۱
وویجر ۱، دورترین جسم ساخته‌ی انسان، در سال ۲۰۱۲ از سامانه‌ی خورشیدی بیرون رفت و پای به فضای میان‌ستاره‌ای گذاشت. به گفته‌ی ناسا، این فضاپیما اکنون دارای سرعتی حدود ۶۱۵۰۰ کیلومتر بر ساعت (۱۷ کیلومتر بر ثانیه) است. وویجر ۱ اگر بخواهد به تراپیست-۱ برسد ۶۸۵۰۰۰ سال در راه خواهد بود.

ولی واقعیت اینست که وویجر ۱ هرگز به تراپیست-۱ نخواهد رسید زیرا مسیرش رو به ستاره‌ی دیگری به نام AC +79 3888 (گلیزه ۴۴۵) در فاصله‌ی ۱۷.۶ سال نوری زمین است و ۴۰ هزار سال دیگر از فاصله‌ی ۱.۷ سال نوری آن خواهد گذشت [خود این ستاره دارد با سرعت ۴۳۰ هزار کیلومتر بر ساعت به سوی سامانه‌ی خورشیدی می آید و در زمان رسیدن وویجر به آن، تنها ۳.۴۵ سال نوری از خورشید فاصله خواهد داشت-م].

⚫️شاتل فضایی
شاتل فضایی ناسا با سرعت بیشینه‌ی حدود ۲۸۱۶۰ کیلومتر بر ساعت زمین را دور می‌زد. فضاپیمایی با این سرعت حدود ۱.۵ میلیون سال در راه خواهد بود تا به تراپیست-۱ برسد.

بنابراین برای سفر انسان‌ها به سامانه‌ی تراپیست-۱، فضاپیمای شاتل وسیله‌ی کاربردی‌ای نخواهد بود.

⚫️برنامه‌ی رویایی هاوکینگ
یک فضاپیمای فراسریع که می‌تواند در بازه‌ی زمانی بسیار کوتاه‌تری به تراپیست-۱ برسد، فضاپیمایی میان‌ستاره‌ایست که توسط استیون هاوکینگ در برنامه‌اش (Breakthrough Starshot) رویاپردازی شده.

کاوشگرهای کوچک و پیشران-لیزری هاوکینگ از دید نظری می‌توانند با سرعتی ۲۰ درصد سرعت نور، یا ۲۱۶ میلیون کیلومتر بر ساعت پرواز کنند. این حدود ۴۰۰۰ برابر سرعت فضاپیمای رکوردشکن نیوهورایزنز ناسا است! فضاپیمایی با این سرعت می‌تواند در کمتر از ۲۰۰ سال به تراپیست-۱ برسد. ولی چنین رویایی هنوز جامه‌ی واقعیت نپوشیده.

با فناوری امروز هیچ راهی برای این که کسی از مردمان امروز بتواند در مدت زندگی خود به تراپیست-۱ برسد وجود ندارد. در نشست خبری روز ۲۲ فوریه‌ی ناسا که درباره‌ی این یافته‌ی تازه برگزار شده بود، مقام‌های ناسا گفتند برای رسیدن به سامانه‌ی #تراپیست_۱ دستکم به ۸۰۰ هزار سال زمان نیاز داریم.

پس به این زودی‌ها برنامه‌ریزی برای یک تعطیلات میان‌ستاره‌ای را آغاز نکنید!

#سیاره_فراخورشیدی #سفر_فضایی
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/spacetravel.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«سوسوی نور یک همسایه کوچک»
—------------------------------

در این پویانمایی میزان نوری که در هر پیکسل در یک بخش کوچک از دوربین #تلسکوپ_فضایی_کپلر ناسا دریافت شده نشان داده شده است. این نور از ستاره‌ی تراپیست-۱، که یک ستاره‌ی کوتوله‌ی فراسرد در فاصله ی ۴۰ سال نوری زمین است آمده که در مرکز چارچوب دیده می‌شود. این ستاره هفت سیاره‌‌ی هم‌اندازه ی زمین دارد که دورش می‌چرخند ولی اینجا دیده نمی‌شوند.

هر بار که سیاره‌ای از میان کپلر و یک ستاره می‌گذرد، این تلسکوپ تغییری در نور ستاره می‌بیند. سیاره‌های گذرنده جلوی درصد کوچکی از نور ستاره را می‌گیرند و اُفت ناچیزی در درخشش آن پدید می‌آورند. گذر یک سیاره‌ی هم‌اندازه‌ی زمین از جلوی ستاره‌ی کوتوله‌ی فراسردی مانند تراپیست-۱ باعث کاهش ۱ درصدی نور آن می‌شود، که البته با چشم نامسلح دیدارپذیر نیست.

اخترشناسان برای بررسی داده‌های به دست آمده از این اُفت‌های نوری، و به ویژه تصحیح خطاهایی که در اثر جابجایی‌های کوچک فضاپیما رخ می‌دهند، الگوریتم‌های پیچیده‌ای را به کار می‌برند. "چشمک‌های" پیکسل‌های این تصویر یکی از همین خطاهاست که در اثر جابجایی کپلر رخ داده.

تلسکوپ کپلر از ۱۵ دسامبر ۲۰۱۶ تا ۴ مارس ۲۰۱۷، در زمان ماموریت کی۲، ستاره‌ی #تراپیست_۱ را به مدت ۷۴ روز رصد کرد. این پویانمایی ۶۰ سنجش نوری [در واقع ۶۰ تک عکس] را نشان می‌دهد که دوربین این فضاپیما به مدت یک ساعت از روز ۲۲ فوریه، هر دقیقه یک بار گرفته بود. این عکس که به نام یک فایل پیکسلی هدف شناخته می‌شود، منطقه‌ای به اندازه‌ی ۱۱ پیکسل مربع یا ۴۴ ثانیه‌ی قوس مربع از آسمان را می‌پوشاند. این پهنه هم‌‌ارز بزرگی دانه شنی است که به اندازه‌ی درازای بازو رو به آسمان نگه داشته و دیده شود. [
https://goo.gl/iylsE2
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/TRAPPIST-1.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

ادامه‌ی پست پیشین👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽
... تراپیست-۱ چیز دیگریست؛ این سامانه یک ابَرگروه موسیقی است که هفت عضوش زمان قطعه‌های خود را تقریبا با هماهنگی کامل تنظیم کرده‌اند.»

ولی به گفته ی تامایو، حتی هماهنگی مدارها هم لزوما نمی‌تواند تا زمان درازی بپاید. به دلایل فنی، "نظریه‌ی آشوب" هم برای بیمه کردن پایداری سامانه نیاز به همترازی‌های مداری دقیق دارد. به همین دلیل بود که در پژوهشنامه‌ی آغازین که در زمان کشف سامانه منتشر شد، شبیه‌سازی‌ها به سرعت به برخورد سیاره‌ها به یکدیگر می‌انجامیدند.

وی می‌گوید: «این سامانه نیست که محکوم به نابودیست، مساله اینست که پیکره‌بندی‌های پایدار آن کاملا دقیقند. ما نمی‌توانیم تمام پارامترهای مداری را در آن زمان به اندازه‌ی کافی خوب اندازه‌گیری کنیم، برای همین سامانه‌های شبیه‌سازی‌شده پیوسته با برخورد پایان می‌پذیرفتند چرا که تنظیمات دقیق نبوده.»

تامایو و گروهش برای چیره شدن بر این مشکل، سامانه‌ی تراپیست-۱ را به شکلی که اکنون هست نگاه نکردند، بلکه شیوه‌ی پیدایش آن در آغاز را بررسی کردند. هنگامی که این سامانه در قرص از گاز به دنیا آمد، سیاره‌هایش نسبت به هم جابجا می‌شدند، که به سامانه اجازه داد به یک پیکره‌بندی پایدار بازآوایی رسیده و در آن آرام گیرد.
@onestar_in_sevenskies
روسو می‌گوید: «این بدان معنیست که اندکی پس از پیدایش سامانه، مدار هر سیاره در یک هماهنگی با همسایگانش تنظیم شد، همان گونه که پیش از اجرای موسیقی، ابزارها توسط نوازندگان کوک می‌شوند. به همین دلیل است که این پویانمایی چنین موسیقی زیبایی تولید کرده.»

این دانشمندان شبیه‌سازی‌های خود را روی خوشه ابررایانه‌ی بنیاد اخترفیزیک نظری کانادا هم آزمایش کردند و پی بردند که در بیشتر آنها، تا زمانی که می توانستند شبیه‌سازی را اجرا کنند، سامانه پایدار می‌ماند. این زمان حدود ۱۰۰ برابر زمانیست که در شبیه‌سازی‌های آغازین دیده می‌شد.

تامایو می‌گوید: «به گونه‌ای شاعرانه به نظر می‌آید که پیکره‌بندی ویژه‌ای که می‌تواند چنین موسیقی بسیار خوبی را تولید کند، توانسته دلیل زنده ماندن سامانه تا امروز هم باشد.»

در ویدیویی که در ادامه میآاید، این موسیقی زیبا را خواهید شنید 👇👇

#سیاره_فراخورشیدی #تراپیست_۱ #موسیقی
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/TRAPPIST-1Music.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«هابل نخستین نشانه‌ها از وجود احتمالی آب در سیاره‌های تراپیست-۱ را یافت»
—------------------------------------------------------------------—

* در ۲۲ فوریه‌ی ۲۰۱۷، اخترشناسان خبر یافته شدن هفت #سیاره‌_فراخورشیدی (یا فراسیاره) هم‌اندازه‌ی زمین پیرامون یک ستاره‌ی کوتوله‌ی فراسرد به نام تراپیست-۱ در فاصله‌ی ۴۰ سال نوری را اعلام کردند. بدین ترتیب تراپیست-۱ به عنوان یک سامانه‌ی سیاره‌ای با بیشترین شمار سیاره‌های زمین‌سان که تاکنون یافته شده شناخته شد.

در پی این کشف، یک گروه بین‌المللی از دانشمندان به رهبری اخترشناس سوییسی، ونسان بوریه از رصدخانه‌ی دانشگاه ژنو، با بهره از تصویربردار طیفی تلسکوپ فضایی (STIS) در #تلسکوپ_فضایی_هابل ناسا، میزان پرتوی فرابنفش دریافتی هر یک از سیاره‌های این سامانه را بررسی کردند.

بوریه می‌گوید: «تابش فرابنفش نقش مهمی در دگرگونی جو سیاره‌ها دارد. همان گونه که در هوای سیاره‌ی خودمان، پرتوهای فرابنفش خورشید مولکول‌ها را می‌شکند، پرتوی فرابنفش ستاره‌ها نیز می‌تواند مولکول‌های بخار #آب در جو فراسیاره‌ها را بشکند و اکسیژن و هیدروژن آزاد کند.»

فرابنفشِ کم‌انرژی در فرآیندی به نام نورکافت، مولکول‌های آب را می‌شکند ولی فرابنفشِ پرانرژی (پرتوی XUV) و پرتوهای X لایه‌ی بالایی جو یک سیاره را داغ کرده و باعث می‌شوند اکسیژن و هیدروژنی که در فرآیند نورکافت تولید شده بوده بگریزند.

گاز هیدروژن به دلیل سبک بودنش می‌تواند از جو سیاره جدا شده، و از همین رو توسط تلسکوپ هابل پیرامون سیاره شناسایی شود، و مانند یک نشانگر احتمالی برای بخار آب جَوی به کار رود [۱]. میزان پرتوی فرابنفش دیده شده‌ای که از ستاره‌ی تراپیست-۱ گسیلیده می‌شود، به ما می‌گوید که این سیاره‌ها احتمالا مقدار هنگفتی از آب را در درازنای تاریخشان از دست داده‌اند.

این به ویژه در مورد دو سیاره‌ی درونی سامانه، تراپیست-۱بی و تراپیست-۱سی صدق می‌کند که از همه بیشتر انرژی فرابنفش دریافت می‌کنند. ژولین دووی، یکی از نویسندگان پژوهش از ام‌آی‌تی آمریکا می‌گوید: «سنجش‌های ما نشان می‌دهند که "گریز جوی" می‌تواند نقشی مهم در فرگشت این سیاره‌ها داشته باشد.»

درونی‌ترین سیاره‌های تراپیست-۱ می‌توانند به اندازه‌ی بیش از ۲۰ برابر آب‌های اقیانوس‌های زمین را در ۸ میلیارد سال گذشته از دست داده باشند. ولی سیاره‌های بیرونیِ سامانه، از جمله سیاره‌های ئی، اف، و جی که در کمربند زندگی (منطقه‌ی زیست‌پذیر) سامانه جای دارند، می‌بایست آب بسیار کمتری از دست داده باشند، که یعنی احتمالا مقداری آب بر روی سطحشان نگه داشته‌اند [۲]. نرخ برآورد شده‌ی دسترفت آب و همجنین نرخ آزادسازی ژئوفیزیکی آب هم از این دیگاه پشتیبانی می‌کنند که بیرونی‌ترین و بزرگ‌ترین سیاره‌ها آب‌هایشان را نگه داشته‌اند. ولی با داده‌ها و تلسکوپ‌های کنونی نمی‌توان به نتیجه‌ای قطعی درباره‌ی محتوای آب سیاره‌های سامانه‌ی تراپیست-۱ رسید.

بوریه در پایان می‌گوید: «اگرچه سنجش‌های ما نشان می‌دهند که سیاره‌های بیرونی بهترین نامزدها برای جستجوی آب به کمک تلسکوپ فضایی جیمز وب در آینده خواهند بود، ولی همچنین نشان می‌دهند که برای تعیین سرشت سیاره‌های #تراپیست_۱ و توان زیست‌پذیریشان، نیازمند بررسی‌های نظری و رصدهای تکمیلی در همه‌ی طول موج‌ها هستیم.»

پژوهشنامه‌ی این دانشمندان درین باره در نشریه‌ی آسترونومیکال جورنال منتشر شده.

—------------------------------------------
یادداشت‌ها:
۱] این بخش یک جو به نام برون‌سپهر یا اگزوسفر شناخته می‌شود. برون‌سپهر زمین به طور عمده از هیدروژن و اندکی هلیوم، دی اکسید کربن، و اکسیژن اتمی تشکیل شده.

۲] بر پایه‌ی سنجش‌ها، هر یک از این سه سیاره می‌تواند به اندازه‌ی کمتر از ۳ برابر آب‌های اقیانوس‌های زمین از دست داده باشد.
https://goo.gl/bt9C7e
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/TRAPPIST.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies

«سیاره‌های تراپیست-۱ ده‌ها برابر زمین آب دارند»
—------------------------------------------—

از زمان یافته شدنِ هفت #سیاره‌_فراخورشیدی هم‌اندازه‌ی زمین در سامانه‌ی تراپیست-۱ تاکنون دانشمندان به شدت در تلاش برای بهتر شناختنِ این سیاره‌های فریبنده که تنها ۴۰ سال نوری از زمین فاصله دارند بوده‌اند. اکنون با بهره از داده‌های به دست آمده از تلسکوپ های فضایی و زمینی، دیگر تراپیست-۱ را از هر سامانه‌ی سیاره‌ای بیگانه‌ای بهتر می‌شناسیم.

بر پایه‌ی پژوهشنامه‌ی تازه‌ای که در نشریه‌ی استرونومی اند استروفیزیکز منتشر شده، داده‌های تلسکوپ‌های فضایی اسپیتزر و کپلر ناسا بهترین تصویر از همنهش و ساختار این سیاره‌ها را به ما می‌دهند. دانشمندان با بهره از رصدهای تلسکوپی، چگالی‌های این سیاره‌ها را با دقتی بی‌سابقه اندازه گرفتند و سپس با وارد کردن این مقادیر در شبیه‌سازی‌های پیچیده به این نتیجه رسیدند که همه‌ی این سیاره‌ها به طور عمده سنگی‌اند. افزون بر آن، برخی از آنها تا ۵ درصد جرمشان را #آب تشکیل داده، یعنی ۲۵۰ برابر آب‌های اقیانوس‌های زمین.

این که آب روی سیاره‌های #تراپیست_۱ در چه حالتی است بستگی به میزان گرمایی دارد که از ستاره‌ی مادریشان -یک ستاره‌ی کوتوله‌ی فراسرد- دریافت می‌کنند. آنها که به ستاره نزدیک‌ترند به احتمال بیشتر، آب را به حالت بخار در جَوشان دارند، ولی آنها که دورترند آب یخ‌زده روی سطحشان دارند. تراپیست-۱ئی سنگی‌ترین سیاره از هفت سیاره است ولی احتمال می‌رود دارای آب مایع باشد.

چگونگی جو این سیاره‌ها همچنین از این نظر مهم است که می‌تواند درباره‌ی امکان حضور آب مایع روی سطحشان به ما آگاهی دهد- آب مایع ماده‌ای کلیدی برای زیست‌پذیری [از گونه‌ی زندگی زمینی] است. تلسکوپ فضایی هابل ناسا اکنون شش سیاره از هفت سیاره‌ی تراپیست-۱ را رصد کرده و یافته‌هایش درباره‌ی چهار تای آنها در نشریه‌ی نیچر استرونومی منتشر شده است. بر پایه‌ی پژوهش نخست، هابل نشان داده که دستکم سه تا از این سیاره‌ها (دی، ئی، و اف) به نظر نمی‌رسد جو پف‌آلود پُرهیدروژنی مانند غول‌های گازی سامانه‌ی خورشیدی داشته باشند. هیدروژن یک گاز گلخانه‌ای است و می‌تواند این سیاره‌ها را داغ و زیست‌ناپذیر کند.

در سال ۲۰۱۶ هم هابل نشانه‌ای از جو هیدروژنی در سیاره‌های سی و دی نیافته بود. آن یافته‌ها و همچنین یافته‌های تازه بیشتر نشانگر جَوهایی مانند زمین، ناهید و بهرام‌اند. برای تعیین محتوای هیدروژن جوِ سیاره‌ی "جی" رصدهای بیشتری نیازست.

هر دو پژوهش راه را برای تلسکوپ جیمز وب ناسا که در سال ۲۰۱۹ راهی فضا خواهد شد هموار می‌کنند. تلسکوپ جیمز وب جو این سیاره‌ها را با دقت بیشتری رصد کرده و به جستجوی گازهای سنگین‌تری مانند دی‌اکسید کربن، متان، آب و اکسیژن خواهد پرداخت. وجود چنین موادی می‌تواند نشانه‌هایی از وجود زندگی، یا زیست‌پذیری این سیاره‌ها به ما بدهد.

****
در این تصویر، نمودار مقایسه‌ی جرم و انرژی دریافتی هفت سیاره‌ی تراپیست-۱، با چهار سیاره‌ی درونی سامانه‌ی خورشیدی را می‌بینید
https://goo.gl/zQMwoZ
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/trappist-1.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky