‍ #مبارکباد

#یادداشت_روز

اگر از هم نسلان من بپرسید بهترین بازی تاریخ فوتبال کدام است احتمالا اکثریت قریب به اتفاقشان میگویند: #برزیل-فرانسه

واگر بپرسید نتیجه اش چه بود؟ باز اکثریت قریب به اتفاقشان میگویند: یادمان نیست...

این را گفتم تا بگویم من از نسلی هستم که فوتبال را در چشم نوازی اش تعریف میکرد فوتبالی که به قول گزارشگر انحصاری آن سالها #بسکتبال شده بود.
فوتبالی که #مارادونایش با #دست_خدا انتقام ِ ملتی را میگرفت که جزایر #مالویناسش را #انگلستان همیشه ملعون تصاحب کرده بود.
فوتبالی که نسل طلایی ایرانی اش کره را #شش_تایی میکرد #عربستان را سه تایی، فوتبالی که از جهنم #ملبورن بهشت می ساخت.

جوانانی جاه طلب و بی ترس، برآمده از زمینهای خاکی درد و محرومیت... فوتبالیستهایی تشنه. تشنه ی شهرت، ثروت و... که فوتبال را با دلشان بازی میکردند نه مغزشان یا بدتر از آن با پایشان...

اما حالا پس از بیست سال، گویا بر ما دویست سال گذشته. #اصحاب_کهف را میمانیم. سکه مان رواج ندارد. میانسالیم اما حرف جوان ترها را وآنها حرف مارا متوجه نمیشویم و نمیشوند. چرا که تعاریف عوض شده است چنانکه آرایش موها نیز با ژلهایی شش ماهه..

فوتبالیستها قبل از سی سالگی همه چیز دارند خانه آنچنانی ، ماشین اینچنینی، پول، شهرت، کشته مرده ی سینمایی و.تله وزیانی و...

این فوتبالیست ِ ارضا شده چگونه بازی خواهد کرد؟! با یک مربی از جنس همین فوتبال. و البته بسیار کارکشته، بادقت، مستبد و... خوش تیپ...

#کیروش از جنس فوتبال همین سالها و فوتبال همین مملکت است وگرنه نمیتوانست اینهمه سال با #اینها سرکند بقول #جبارسینگ در#شعله: آهن آهن را میبرد...

#کیروش خوب میداند چه میکند میانگین قد بازیکنانش 185 است و این قد سرعت ندارد انفجاری نیست ( نوادر را نام نبرید که رونالدو و...) اغلب این بچه ها تنومند اند و ایستا چیزی که به درد فوتبالی دفاعی میخورد. #کیروش برایش مهم نیست سی درصد مالکیت توپ داشته باشد او عمدا توپ را میدهد به حریف قدرتمند و دفاعی سیال میچیند
۴-۱-۴-۱با طراحی دقیق میشود ۴-۲-۳-۱و در حمله گاه ۴-۳-۳و متوقف کردن حریف میشود ۴-۵-۱ او بازی را ساکن میکند ودستور این کار در دستها و لبهایش به کرات دیده میشود..(مقاله ای درباره ی معنای حرکات دست او میتوان نوشت)

آنگاه صبورانه منتظر میماند تا حریف خسته شود تا با یک گل کار را تمام کند. در ضدحملات (دوسه باری نشد) یا در اشتباه دفاع (که شد)
(سبب بردهای اغلب خفیف کیروش همین نیست؟!) کاری که اگر #آزمون یا حتا #چشمی موفق به اجرایش میشدند کار به #عزیز نمیرسید.

#کیروش برای بازی شطرنجش افراد مطیع میخواهد و تاتیک پذیر، نه یاغی ِ تکنیکی( سبب حذف برخی را اینجا بجویید نه در چیز دیگر)
تیم کیروش #چشم-نواز بازی نمیکند هرگز، این تیم، همه را دق میدهد همه را و بیشتر از همه خودش را و کار گزارشگری پخته را به #یاعلی و #یاابالفضل میکشاند...اما سرانجام خفیف میبرد و طبعا خفیف هم خواهد باخت، مساوی هم که همیشه مقبول است.

کیروش میداند آنچه در کاغذها ثبت میشود مهم است نه آنچه در ذهنها و دلها میماند چون او به فوتبال نگاهی #مدرن دارد چهاربار جام جهانی، خدا را چه دیدی شاید بشود پنج بار، هجده بازی بدون باخت و...

نتیجه ی بازی برزیل با فرانسه ای که بهترین خط میانی تاریخ فوتبال را داشت در فیفا ثبت است اما امثال من پس از سالهای سال با این جمله نشئه میشویم: این فوتبال نیست بسکتبال است..

نسل طلایی فوتبال ما در هشت آذر سال ۷۶ پر حادثه با تمام دل بازی کرد تا ایران با تمام دل و همه ی خلوصش به خیابان بریزد و... حالا نسل بعدی نه به خاطر بازی چشم نواز نه بخاطر خود ِفوتبال.. که بخاطر نتیجه و... فوتبال را بهانه میکند که بریزد به خیابان و شاد باشد..

#بگذارید_ما_بخوابیم...

@Niyazestanbarani
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹

‍ #دوشنبه_های_سینما

#بچه_های_خیابان

#نانی_لویی

به گمانم #بچه_های_کار ترکیب ابلهانه ای است که جامعه ی ما #برتراشیده، تا از بار بودن ِ لبریزاز درد ِ بچه های خیابانی بکاهد تا شانه های بی غیرتی یک جامعه و بویژه گسترندگان اختلاف طبقاتی حتا همان اندک درد حضور ایشان را احساس نکند ودر پیله ی سخیف خوشبختی خویش شنگول بماند...

نمیدانم آن شیاد یا جاهلی که نخستین بار این اصطلاح را گسترش داد میدانست خادم ابلیس شده یا نه.
چون در وجدان جمعی ما ایرانیان #کار آنقدر مثبت بوده ( الان هست؟!) که میتواند قباحت و رذالت بردگی کودکان را پنهان کند..
اینها بماند..

#نانی_لویی ایتالیایی به سال ۱۹۸۹ فیلمی را بر پرده ی سینماهای جهان نمایش داد که اگر آن را نبینید حتما احساس زیان خواهید کرد و بسیاری چیزها را به تبع آن نخواهید دید...

البته بچه های هم نسل من(حدودا متولدین چهل تا شصت) دراین فیلم چیزهایی خواهند دید که بچه های متولد شصت و پنج به بعد مثلا، نخواهند دید..

غی المثل باید در زمان درخشش اعجوبه ای به نام #دیه_گو_آرماندو_مارادونا زندگی میکردید تا بدانید چگونه میشود با #دست_خدا چنان سیلی ای برچهره ی #بریتانیای همیشه متفرعن زد که پس از سی سال و با وجود آزردنهای بسیار #مارادونا، هنوز صورت انگلستان از آن سیلی گرم است وسرخ است..
باید اواخر دهه ی هشتاد میلادی را درک کرده باشید تا بدانید چگونه #یک_مرد #یک_شهر را میتواند احیا کند و مایه ی امید هزاران هزار کودک فقیر باشد. از کوچه های تنگ #بوئینس_آیرس تا خیابانهای کوچک بسته شده در هجوم ماشینهای #ناپل راهی نیست...

بازیگری نیمه مشهور برای بدست آوردن پول برنامه ای را پی میگیرد او میخواهد با کمک صدوپنجاه کودک کار که اغلب قربانی همان فقر تحمیلی شده ودر زندان نوجوانان عمر طی میکنند، تئاتری موزیکال بسازد..
تصورش را بکنید زندگی دهها نوجوان دختر وپسر در کف خیابانهای ناپل جز سیاهی، ننگ و تباهی چه ارائه خواهد داد؟
اینجاست که طنز_تباری ایتالیایی ها پا پیش مینهد تا با قطراتی چند از شهد کمدی ِ ایتالیایی شرنگ جانکاه آنهمه رسوایی را کمی شیرین کند که بیننده تاب دیدن فیلم را داشته باشد..

فیلم۱۲۲َ دقیقه است با موضوعاتی درد آور واتفاقاتی یاس آفرین، اما کاتهای سریع، جابجایی های افقی، رفت و برگشتهای موازی بین تئاتر(؟!) سینما(؟!) و جامعه(؟!) چنان حواس شما را پرت میکند که نه زیاد درد میکشید و نه گذر زمان را احساس میکنید..

#تیغ_وتبرتیز پیش از خبردار شدن #عصب از آن گذشته است...

#بچه_های_خیابان از آن فیلمهایی است که بر من #حق_حیات دارد. تک تک فریمهاو پلانها و سکانسها و جملاتش: زباله زیستی که بعدا #کارتون_خواب نام گرفتند و بعدا تر شدند گورخواب، خطاب به آدمها و موشها و.. نهایتا فقط خودش میگوید:
- اونا(موشها) به خاطر دزدیهاشون بازداشت نمیشن اما من اگه یه چیز کوچولو بدزدم بازداشت میشم. خوش به حالشون..

فیلم اما با همه ی سیاهی ها و دردها فیلمی است در ستایش امید و پاکدامنی ( سکانس آخر و ثابت شدن تصویر لبخند یک کودک معصوم خیابانی) فیلم سرشار از رنگ است و به قول مخملباف در #گبه زندگی رنگ است.. و رنگ با رنج چندان تفاوت آوایی ندارد...

من فقط میتوانم از شما وبرای شما، مصرانه بخواهم این فیلم را ببینید و اگر فیلم گامی فراترتان برد،حتما برای همه ی ما دعا کنید تا به امید و پاکی دلداده بمانیم...

برخیز شاید آفتاب بر ما هم بتابد
حتا اگر باران ببارد خورشید گرممان میکند
بیدار شو برای مردم خوب و بد همیشه امید هست....
شهر ما ناپل ما را دوست دارد وبه ما خیانت نمیکند
بیدار شو...فقط اگر بیدار شوی موفق خواهی شد...

@Niyazestanbarani
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹

#مهم_ستان
#سن_دیه_گوی_گناه_پیشه

چرا #دیه_گو_آرماندو_مارادونا_فرانکو برای چهل پنجاه ساله های(پنج سال کمتر یا بیشتر) ایران اینقدر مهم است؟ و چرا چنین انس و الفتی با او دارند کأنه یکی از اعضای خانوادشان درگذشته است؟
آنانکه دهه ی شصت به بعد عمرشان را میگذرانند کمتر با او انس دارند چرا که دل و دیده شان از #پله و #گردمولر و... پر است و آنان که زیر سی_سی پنج ساله اند اغلب چیزهای دیگری برایشان مهم است و اساسا چندان اهل انس و الفت و دلدادگی نیستند.
چرا فضای جهان مجازی اینهمه درگیر مردی شده است که شاید پرحرف و حدیث ترین چهره ی مردمی صد سال اخیر است!؟
و چرا... به گمانم چندین و چند چیز را باید در این تلاطم پدید آمده در نظر گرفت و مهم‌ترینش #زمان است و #زمانه..
نسلهای متولد چهل و‌پنجاه و تا حدودی شصت خاطرات و خطرات مشترک فراوان دارند و یکیشان #مارادونا است.
۱۹۸۶مکزیک، آنان که هفت هشت ساله بودند یا بیست سی ساله یادشان هست بویژه ما که از همان کودکی افتادیم در دامان جهان و مناسباتش با این احساس که غرب بویژه انگلستان غارتگری بوده که با چپاول داراییهای مادی و معنوی ما قدرتمند شده .. در آن فوتبال که ما فقرای جهان می ستودیمش امریکای آن ایام اصلا جایی نداشت و شکست انگلستان در دید ما شکست کل غرب بود بویژه که چندی پیش جزایری را در هزاران هزار کیلومتر دورتر از خاک خود غصب کرده بود و سرزمین نقره را با سلاحهای مدرن و اهریمنی خود نقره داغ کرده بود...
در این ایام مردی برآمد از #جنوب_شهر_جهان که بعدها و در تمام عمرش نظم تهوع آور جهان و پرستیژ_تهی آن را با تمام نمایندگان حال به هم زنش، فرو کوفت و اگر نتوانست به بازی گرفت و اگر نتوانست به سخره گرفت و اگر نتوانست کشف عورت کرد و بر آن...
مارادونا با دست خدا گل نزد سیلی زد بر رخسار بتخانه ای که آن ایام #هوبلش بریتانیای کبیر بود.
و در اوج‌ و از میان آن همه کشور خواهان رفت #ایتالیا سرزمینی بر کرانه های #بحرالاوسط با کامرانی های رومی و فلورنسی و ونیزی و .. و از آنهمه شهر ، رفت جنوب شهر #ناپل.. شهری که در لاجوردی آسمان و دریا دوده ی فراموشی به رخسار داشت و داشت میمرد اما یک مرد توانست طی دوسه سال یک شهر را مرکز توجهات جهان کند.
او که یک تنه کشورش را به رخ جهان کشیده بود یک تنه شهری را احیا کرد ( حتما بچه های خیابان نانی لویی را ببینید) و بعد ... افتاد به ازین دادگاه به آن دادگاه که اثبات کند فلان دختر یا پسر محصول روابط بی حد و حصر سکسهای او با دیگران هست یا نه .. و کوکایین و ...
نود اما مارادونا رمق دهه ی قبلش را نداشت او که ۱۱ سال پیش جوانان آرژانتین را قهرمان جهان کرده بود و ۱۹۸۲ ناکام شده بود در ۹۰ پس رفتی را شروع کرد که همان جهان با نظم مهوع و پرستیژ ابلهانه می خواست و چهارسال بعد فیفا بلاخره توانست این همیشه یاغی را حذف کند. کی و کیها دنبال این بهانه بودند ؟!کسانی که موسیو و سر و.. بودند و میلیونها دلار نیز البته خورده بودند چهره هایی که برای ما آشنایند.
کسانی که در دوگانه ی پله مارادونا حامی تمام قد #پله ای بودند که پله شان بود و مؤیدشان تا در پس او‌ چهره ی خبیث شان را پنهان کنند. و دیگران جهان را به پذیرش پله وار بخوانند نه یاغی گری #دیه_گو..
مارادونا اما حذف شدنی نبود کافی بود در یک ورزشگاه پیدایش شود کل شهر متلاطم میشد و وقتی که افتاد #مردی_باتنباکوی_کوبایی دست او را گرفت تا بلند شود.
به این شکل مارادونا اهالی سیاست را نیز انگولک کرد و رفت و #چاوز را نیز ستود تا قبله_فرنگی_ها او را به فحش ببندند و از دیکتاتوری #کاسترو بگویند
اما #سن_دیه_گو باکیش نبود
#دیه_گوی رها از همه چیزی که در سکوت مشمئز کننده ی همان آزادیخواهان دموکرات علیه #بوش انسان کش موضع گرفت تا رسواگر ادا_درارهای انسان دوستی باشد که کشته شدن هزاران خاورمیانه ای به چیزشان نبود
مارادونا برای من معجون غریبی است اول اسمش یاد آور #سن_دیگو است و آخر نامش یادآور اسپانیا و ژنرال مهیبش..
اکنون که این یادداشت را می نویسم او بیست و چهار ساعتی است #دست_خدا را برای هیچ‌کار شگفت انگیزی تکان نمی دهد
مرگی که گویا همه از او میگریزند و مارادونا دربدر دنبالش بود حالا از او عقب مانده. مارادونا حالا از مرگ سبقت گرفته و احتمالا آنطرف نیز مشغول همان مسخره بازیهای بسیار جدی ای است که اینجا..
اما من در شبی که او بلاخره مرگ را پشت سر گذاشت به دو گروه فکر میکردم؛
۱- پیرمردان متشخص و جنتلمن فوتبال ی که بعد از چند دهه دیشب آسوده خوابیدند..
۲- مردان و زنان چهل پنجاه ساله ای که با او فوتبال و زندگی و جهان را از گونه ای دیگر دیدند
بویژه چهل پنجاه ساله به بالای #ناپولی.
شهری که به حرمت این یاغی دوست داشتنی بعد از دهه ها قرار است نام ورزشگاه تاریخی اش را از #سن_پائولو به #سن_دیه_گو تغییر دهد.
#محسن_بارانی ۶آذرماه۱۳۹۹
@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#یادداشت_روز (جام جهانی فوتبال)
- چرا مسی ، مارادونا نمی‌شود؟
- یا راز مارادونا
نخستین و شاید درست ترین پاسخ به این پرسش این است که؛ جان هستی همین است یک‌گانه‌گی هر انسان.
هرانسانی در عین همانندی های گاه عجیب غریب با دیگری و دیگران، یک فردیت جوهری دارد این فردیت و خاصیت جز ناموس هستی است. این تمایزها و تفاوت‌ها روح عالم بویژه عالم انسانی است. تلاش برای نفی، نادیدن و کنار نهادن این تفاوت ها قیامی ابلهانه علیه هستی است.و آنان‌که تلاش می‌کنند انسان‌ها را به یک قالب درآورند و همه را یک شکل کنند هیچ بویی از خلقت رحمانی و پرمهربانی هستی نبرده‌اند و تن و جان را به خدمت ابلیس و شیطان سپرده‌اند که از قضا او نیز ناپذیرای تفاوت‌ها و تمایزها بود و شاید همین ریشه ی خودبرتربینی اش می‌شد و باقی قضایا
اما پاسخ دیگر را در زندگی عادی یک انسان دارای گوشت و پوست و استخوان و عصب و.. باید جست
به گمان بسیاری #لئومسی موفق‌ترین‌ بازیکن تمام ادوار تاریخ فوتبال جهان - در سطح ملی و باشگاهی - است و خواهد بود. مجموعه ی حدنصاب‌های جنون آمیزش در کنار مجموعه جام‌ها و مقام‌های ریز و درشت از او فوتبالیستی ساخته است که بعید است کسی به حوالی این قله نیز نزدیک شود چه برسد به فتحش..
در کنار اینهمه توانایی، افتخار، ثروت و شهرت فراافسانه‌ای، مسی انسانی بسیار کم حاشیه است او مرد خانواده است چه در مقام فرزند چه در مقام همسر یا پدر، او جز یک جنجال مالیاتی چیز دیگری نداشته، او در برخورد با زنان بسیار احترام آمیز رفتار کرده، در حد امکان دست گیر و حرمت نگه دار پیشکسوتانش بوده است از رونالدینهو تا مارادونا، گویا پر کارهای نیک برای کشورش دست به خیر هم هست، او در زمین بازی هم بیش از سایر همالان مراعی اخلاق ورزشی بوده است. غالبا سر در کار خویش داشته و اهل گذشت بوده. در بیش از ۱۸/۱۷ سال در اوج بودن شما هفده هجده رفتار ناشی از خشم یا تحقیر و توهین و...از او به یاد ندارید. او زیاد پا پی داوران نمی‌شود با کمپانی معیب فیفا هم کل‌‌کلی ندارد و.. به تمام معنا حرفه ای است.تمام اینها و جز اینها او را موفق ترین فوتبالیست تاریخ کرده است اما موفق ترین در ذهن مردم جهان به معنای بزرگترین، محبوب‌‌ترین یا دلچسب‌ترین نیست چرا که بسیاری از مردم جهان و حتا طرفداران پروپا قرص مسی هنوز دل در گرو جادوی افسونگری دگر دارند؛ #دیه‌گو_آرماندو_مارادونا.. و چرا؟!
قبلا هم نوشته‌ام؛ انسان، ذاتا آن‌همه مثبت بودن مسی را پس می‌زند و روحیه ی دیونیزوسی مارادونا را در نهان می ستاید هرچند خودش نیز اهل آن بی پروایی ها نباشد
مارادونا از یک سو #دست_خدا را با خویش داشت و از سوی دیگر پای در محافل مافیای ناپل می‌گذاشت. گاه میلیون دلار می بخشید و گاه درمانده ی چند دلار بود. هرازگاه دختری یا پسری ادعا می‌کرد فرزند اوست.در زمین فوتبال معجزه می‌کرد و یک ملت( آرژانتین) را در برابر کثیف ترین حکومت تاریخ ( انگلستان ) غرور می‌بخشید و یک شهر مرده را ( ناپل دهه ی هشتاد) را یک تنه زنده می‌کرد. اما مقابل همان مافیای فیفا می ایستاد و کل دستگاه پسرخوب پسند فیفا را به سخره می‌گرفت و حافظ‌وار نشان می‌داد و عیان می‌کرد که؛
می‌خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب
چون نیک بنگری همه تزویر می‌کنند‌
او در پس چهره ی متشخص عصاقورت داده های فیفا که پیر خوبشان پله بود. مافیای فاسدی را می دید که میلیون‌ها دلار از پول مردم جهان را در راه‌های نامشروع خویش صرف میکنند، رشوه می‌دهند و می‌ستانند و.. همچنان چهره‌شان پاک و پاکیزه است چرا که پول دارند، رسانه دارند ، قدرت هم و..‌ مهمتر از همه توانایی ریاکاری و مردم فریبی هم.. و مارادونا یاغی برآمده از کوچه‌های غرق فقر و فساد بوئینس آیرس بود(همین است که ناپل سرزمین رویایی اوست نه لندن متشخص و حتا بارسلونای شیک)او از قعر جهنم فقر و در تلاشی نابودکننده خود را چنان بالا برد تا تفی شود بر چهره ی تمام ریاکاران جهان..و همین بود که تا بود مورد بی توجهی فیفا بود و حذف دردناکش به بهانه ی دوپینگ انتقامی بود که فیفای متظاهر از او و آرژانتین گرفت
آری ماردونا در کنار آن همه توانایی فوتبالی که ممکن است کسی به آنها دست یابد بیانگر ابعاد جذاب (تیره یا روشن)وجود ما انسانها هم بود
ما در کارهای مثلن منفی او ارضا و اقناع بخشهایی از وجود خودمان را می‌دیدیم که به هر دلیل امکان تحقششان را نداشتیم. ترس، اعتقاد، نداشتن امکان و..مانع اجرای بسیاری از خواسته های ماست اما این خواسته‌های قدرتمند در ما هستند و چون آیینه ای بیابند خود را در آن می‌بینند و البته لذت هم می‌برند.
سراپا مثبت بودن و سربه راه‌زیستن و..چیزی نیست که مورد پسند یک #انسان_واقعی باشد.
ادامه 👇👇
@niyazestanbarani

‍ #دوشنبه_های_سینما

#بچه_های_خیابان

#نانی_لویی

به گمانم #بچه_های_کار ترکیب ابلهانه ای است که جامعه ی ما #برتراشیده، تا از بار بودن ِ لبریزاز درد ِ بچه های خیابانی بکاهد تا شانه های بی غیرتی یک جامعه و بویژه گسترندگان اختلاف طبقاتی حتا همان اندک درد حضور ایشان را احساس نکند ودر پیله ی سخیف خوشبختی خویش شنگول بماند...

نمیدانم آن شیاد یا جاهلی که نخستین بار این اصطلاح را گسترش داد میدانست خادم ابلیس شده یا نه.
چون در وجدان جمعی ما ایرانیان #کار آنقدر مثبت بوده ( الان هست؟!) که میتواند قباحت و رذالت بردگی کودکان را پنهان کند..
اینها بماند..

#نانی_لویی ایتالیایی به سال ۱۹۸۹ فیلمی را بر پرده ی سینماهای جهان نمایش داد که اگر آن را نبینید حتما احساس زیان خواهید کرد و بسیاری چیزها را به تبع آن نخواهید دید...

البته بچه های هم نسل من(حدودا متولدین چهل تا شصت) دراین فیلم چیزهایی خواهند دید که بچه های متولد شصت و پنج به بعد مثلا، نخواهند دید..

غی المثل باید در زمان درخشش اعجوبه ای به نام #دیه_گو_آرماندو_مارادونا زندگی میکردید تا بدانید چگونه میشود با #دست_خدا چنان سیلی ای برچهره ی #بریتانیای همیشه متفرعن زد که پس از سی سال و با وجود آزردنهای بسیار #مارادونا، هنوز صورت انگلستان از آن سیلی گرم است وسرخ است..
باید اواخر دهه ی هشتاد میلادی را درک کرده باشید تا بدانید چگونه #یک_مرد #یک_شهر را میتواند احیا کند و مایه ی امید هزاران هزار کودک فقیر باشد. از کوچه های تنگ #بوئینس_آیرس تا خیابانهای کوچک بسته شده در هجوم ماشینهای #ناپل راهی نیست...

بازیگری نیمه مشهور برای بدست آوردن پول برنامه ای را پی میگیرد او میخواهد با کمک صدوپنجاه کودک کار که اغلب قربانی همان فقر تحمیلی شده ودر زندان نوجوانان عمر طی میکنند، تئاتری موزیکال بسازد..
تصورش را بکنید زندگی دهها نوجوان دختر وپسر در کف خیابانهای ناپل جز سیاهی، ننگ و تباهی چه ارائه خواهد داد؟
اینجاست که طنز_تباری ایتالیایی ها پا پیش مینهد تا با قطراتی چند از شهد کمدی ِ ایتالیایی شرنگ جانکاه آنهمه رسوایی را کمی شیرین کند که بیننده تاب دیدن فیلم را داشته باشد..

فیلم۱۲۲َ دقیقه است با موضوعاتی درد آور واتفاقاتی یاس آفرین، اما کاتهای سریع، جابجایی های افقی، رفت و برگشتهای موازی بین تئاتر(؟!) سینما(؟!) و جامعه(؟!) چنان حواس شما را پرت میکند که نه زیاد درد میکشید و نه گذر زمان را احساس میکنید..

#تیغ_وتبرتیز پیش از خبردار شدن #عصب از آن گذشته است...

#بچه_های_خیابان از آن فیلمهایی است که بر من #حق_حیات دارد. تک تک فریمهاو پلانها و سکانسها و جملاتش: زباله زیستی که بعدا #کارتون_خواب نام گرفتند و بعدا تر شدند گورخواب، خطاب به آدمها و موشها و.. نهایتا فقط خودش میگوید:
- اونا(موشها) به خاطر دزدیهاشون بازداشت نمیشن اما من اگه یه چیز کوچولو بدزدم بازداشت میشم. خوش به حالشون..

فیلم اما با همه ی سیاهی ها و دردها فیلمی است در ستایش امید و پاکدامنی ( سکانس آخر و ثابت شدن تصویر لبخند یک کودک معصوم خیابانی) فیلم سرشار از رنگ است و به قول مخملباف در #گبه زندگی رنگ است.. و رنگ با رنج چندان تفاوت آوایی ندارد...

من فقط میتوانم از شما وبرای شما، مصرانه بخواهم این فیلم را ببینید و اگر فیلم گامی فراترتان برد،حتما برای همه ی ما دعا کنید تا به امید و پاکی دلداده بمانیم...

برخیز شاید آفتاب بر ما هم بتابد
حتا اگر باران ببارد خورشید گرممان میکند
بیدار شو برای مردم خوب و بد همیشه امید هست....
شهر ما ناپل ما را دوست دارد وبه ما خیانت نمیکند
بیدار شو...فقط اگر بیدار شوی موفق خواهی شد...

@Niyazestanbarani
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹