#تهران_تهران_وتهران

#یادستان

همیشه فکر میکنم آدمی به میزان #خاطرات و #خطراتش زیسته است
بسیار گاه، به پیوند ِ خطر (آنچه به ذهن در می آید)، خطیر( ارزشمند)، خاطر ( به معنای خطور کننده) و خاطره که مونث آن است و نیز #خاطر در زبان عربی که به معنای #ذهن است و... می اندیشم و سرانجام به این میرسم ما هرچه بیشتر خطر کرده باشیم و خاطره ساخته باشیم، بیشتر زندگی کرده ایم..
و در این خطرات و خاطرات #مکانها عجیب قدرتی دارند گاه قدرتمندتر از #زمان
..به گمانم، مکان دربند کردن زمان است کند کردن و حتا ایستانیدن زمان.. جایی را میسازیم تا زمان را بشکنیم چیزی که لحظه لحظه در پی شکستن ماست. جای را میسازیم تا زمان را ریشخند کنیم و..

برای بسیاری از متولدین یا بزرگ شدگان #طهران چه معنایی دارد این کلمات:

#میدان_آزادی #ارگ #بازار #مولوی
#امجدیه #ولی_عصر #دانشگاه_تهران #کوچه_پس_کوچه_های_انقلاب #دربند #شیرپلا #بهارستان #راه_آهن #ارم #خزانه #پل_چوبی #ته_خط #توپخونه و....
یا در هر شهری و هر مکانی که گذر از آن سینه ای را پر میکند یاد نگاهی و آهی ... و چشمانی تر..
چشمانی که از حادثه ی عشق تراست..

@Niyazestanbarani
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹

#یادستان

یکی از زیباترین و دلنشین ترین مهرهای صد سال اخیر ایران ، مهر پرشکوه و بی همانند #دانشگاه_تهران است
این دوبال سپید گشوده بر آسمان، مینوی اهورای جان را در تن ایران یادآور میشود با آن #تهران شگفتش که بی شک در دوسه سده ی اخیر قلب خسته اما تپنده ی ایران است
#محسن_مقدم بی شک مردی یگانه بوده چنانکه برادر جوانمرگش #حسن_مقدم آن داغ مانده بر دل من یکی..
محسن مقدم نشان دانشگاه تهران را براساس کتیبه ای یافته شده در کناره های تیگره ( تازیان دجله اش خوانند) دربغداد ( نامی کاملا پهلوی) ساخته . میان نشان واژه ی #افزون_فر حک شده که طراح فرزانه آن را در تهران احیا کرده است با تداعی دو دست گشوده به نیایش در آبی آسمان.
این دوبال گشوده در سردر دانشگاه تهران نیز دیده میشود شما کافیست از بالا سردر دانشگاه را نگاه کنید تا این بالهای گشوده به هزاران سال را ببینید.
باری در طول تاریخ بسیاران تلاش کرده اند این بالها را بشکنند یا ببندند اما زهی خیال محال:
چراغی را که ایزد برفروزد
هرآن کش پف کند ریشش بسوزد
از کودکی قلب این شهر این مادر این ارجمند را دانشگاه تهران میدانستم وتا باد چنین بادا
@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#دانشگاهی_که_میرفتیم


این‌که بیش از یک دهه(اوایل هفتاد تا اوایل هشتاد)سه چهار روز درهفته بروی جایی و بسیار چیزها ببینی و بشنوی و بیاموزی و تجربه کنی و... خیلی‌ست.
کلاسهای زرین‌کوب و شفیعی، مرگ تفضلی، دکترالله کرم بعدها و کتک‌زدن سروش، دوم خرداد، سالگردش، ۱۸تیر، دهنمکی،سلام، قتل‌های زنجیره‌ای و...می‌توان از دلش چندین رمان درآورد
اما حقیقت این است که در روزگار جوانی چندان فکر نمی‌کردم در میان‌سالی این‌چنین خراب #دانشگاه_تهران شوم. دانش‌گاهی که اکنون از هرنظر ویرانه‌ای بیش نیست چه از نظر ظاهر و چه در حوزه‌ی معنا
اعتراف می‌کنم هیچ‌گاه در آن ایام این‌همه قدرت برای سیاهی متصور نبودم
همین عکس برای من شرح حال قدیمی ترین دانشگاه‌های ایران است.به درخت ها نگاه کنید.
عکس را که می‌گیرم با خود می‌گویم این بالهای سپید در این آسمان نیلی رنگ دانش دوباره پرواز خواهندکرد؟آیا امکان گذار از این #تباهی_معنایی فراهم خواهد شد؟ آیا هرچیز سرجایش قرار خواهد گرفت تا معنای عدل را ببینیم؟
صدای تعزیه‌خوانی از داخل دانش‌گاه حواسم را پرت می‌کند..
یاد قربانی کردن گوسفند و آشپزی در سردر بزرگ می‌افتم و...

@niyazesyambarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹