#جهش_کوانتومی
اشو عزيز، به تازگي مقاله اي از استفن جي گولد Stephen Jay Gould خواندم.
او يك دانشمند زيست شناس مهربان و
سرگرم كننده اي است كه تخصصش در تكامل موجودات زنده است.
به نظر محتمل مي رسد كه در حدود پنج تا هشت ميليون سال پيش، خط اجدادي
ميمون-انسان به دو قسمت تقسيم شد كه يكي به ميمون هاي معاصر و ديگري به انسان امروزي تكامل يافت. انسان دوپاHomo Erectus حدود يك ميليون سال پيش پديدار شد.
نكته ي جالب در تمام اين ماجرا اين است كه اگر درست باشد،
به اين معني است كه انسان در مقياس تكاملي،
بسيار به سرعت يادگرفت تا بايستد ،فقط بيش از يك ميليون سال.
در جايي ديگر براي توضيح و توجيه فسيل هاي گمشده،
چنين توصيه شده كه روند تكامل الزاماً آهسته نيست
و شايد در جهش هاي ناگهاني رخ بدهد.
وقتي كه به يك مكالمه ي خيالي بين پيش-ميمون و پيش-انسان
فكر مي كنم ، زيرا كه سال هاي دور از هم جدا شدند،
به شما فكر مي كنم كه با بشريت سخن مي گوييد.
آيا ما در روند تكاملي انسان در همان نقطه عطفي قرار داريم كه در آن، شما،
به عنوان نخستين "نوانسان" Homo Novus، به ديدگاه زيبايي اشاره مي كنيد كه همانقدر از انسان فعلي دور است كه انسان Homo Sapiens از شامپانزه دور است؟
آيا جهيدن به اشراق به عنوان يك جهش كوانتومي در آگاهي انسان،
مي تواند همتايي طبيعي در جهش هاي تكاملي دنياي فيزيكي داشته باشد؟
#پاسخ
جهش كوانتوميquantum leap تازه ترين اكتشاف در فيزيك جديد است. تاكنون هميشه فكر مي كردند كه تكامل روندي آهسته است. بنابراين هميشه تكامل evolution با انقلاب revolution در تضاد بوده است. انقلاب روندي سريع و تند بود و تكامل، روندي بسيار كند و آهسته.
ولي جهش كوانتومي را حتي نمي توان سريع خواند. اين پديده اي فوري است: از يك نقطه، از يك مرحله، ناپديد مي شوي و در مرحله و سطحي بالاتر و در نقطه اي متفاوت ظاهر مي شوي.
اين در ابتدا بسيار شگفت آور بود زيرا قبلاً هرگز حتي تصور چنين چيزي هم وجود نداشت. ولي آهسته آهسته فيزيك خودش را با آن منطبق ساخت و اينك يك واقعيت است. الكترون ها از يك نقطه ناپديد مي شوند و در نقطه اي ديگر پديدار مي شوند و بين اين دو هيچ فاصله ي زماني وجود ندارد. الكترون در يك نقطه غيب مي شود و در نقطه اي ديگر ظاهر مي شود و فاصله اي پيموده شده است ولي پيمودن اين فاصله زمان نبرده است.
در فيزيك اينك اين امر مورد پذيرش قرار گرفته است. در متافيزيك، تاجايي كه به معرفت انسان مربوط مي شود، حتي مي تواند سريع تر باشد. زيرا اگر ماده بتواند چنين جهش هاي سريعي داشته باشد كه تقريباً بيش از تخيل حركت كند، در آگاهي انسان معجزات بيشتري ممكن خواهد بود. زيرا كه به يقين آگاهي و معرفت انساني، والاترين شكوفايي جهان هستي است
به نظر مي رسد كه تمامي جهان هستي در كار بوده است تا به مرحله ي معرفت گوتام بودا برسد.
گوتام بودا به آهستگي راه تكامل را پيموده است، زيرا كه در آن روزگار، اين تنها امكان بوده است.
در زمينه ي معرفت و آگاهي انساني نيز، اينك پس از بيست و پنج قرن ممكن است اعلام شود جهش هاي كوانتومي در دسترس هستند،
براي كساني كه شهامتش را داشته باشند. به ويژه در آگاهي، زمان دخيل نيست و به آن ربطي ندارد ، معرفت ربطي به زمان ندارد
فرد مي تواند به فوريت از خواب به بيداري حركت كند ، يا اينكه فكر مي كنيد كه اين روندي طولاني و ِآهسته است ، كه نخست فرد قدري بيدار است و سپس قدري بيشتر بيدار مي شود و تا عصر، او كاملاً بيدار شده است؟! و آنوقت روند دوم آغاز مي شود ، كه شروع مي كني اندكي به خواب رفتن و سپس بيشتر و سپس قدري بيشتر و تا نيمه شب كاملاً به خواب رفته اي؟!
مي دانيم كه بيدارشدن براي همه به صورت فوري رخ مي دهد. هر وسيله اي مي تواند اين كار را انجام دهد ، مانند يك ساعت زنگدار كه ربطي هم به تو ندارد.
ساعت زنگدار ابداً از وجود تو آگاه نيست و علاقه اي هم به تو ندارد ، ولي همان كافي است كه تو را از خوابي عميق به سرعت بيدار كند.
در مورد خواب بودن روحاني spiritual sleep نيز همين امر صادق است. مسئله فقط يافتن يك وسيله است. ولي در اين مورد مشكل قدري پيچيده است زيرا ساعت زنگ دار براي همه يك كار را انجام مي دهد، ولي وسيله هاي روحانيspiritual devices براي هر فرد، منحصر به فرد هستند. يك وسيله براي همه كار نمي كند، زيرا مردم بسيار متفاوت هستند و منحصربه فرد.
طبيعت نسخه هاي كاربني خلق نمي كند، هر يك انسان يك نسخه ي اصل است.
بنابراين به وسيله اي اصل نياز دارد.
در گذشته، براي مراقبه 112 تكنيك يافته بودند ، آن ها همان وسيله ها هستند. جريان زيرين يكي است، فقط وسيله ها قدري با هم تفاوت دارند، زيرا افراد باهم متفاوت هستند.
#ادامه_دارد
اشو عزيز، به تازگي مقاله اي از استفن جي گولد Stephen Jay Gould خواندم.
او يك دانشمند زيست شناس مهربان و
سرگرم كننده اي است كه تخصصش در تكامل موجودات زنده است.
به نظر محتمل مي رسد كه در حدود پنج تا هشت ميليون سال پيش، خط اجدادي
ميمون-انسان به دو قسمت تقسيم شد كه يكي به ميمون هاي معاصر و ديگري به انسان امروزي تكامل يافت. انسان دوپاHomo Erectus حدود يك ميليون سال پيش پديدار شد.
نكته ي جالب در تمام اين ماجرا اين است كه اگر درست باشد،
به اين معني است كه انسان در مقياس تكاملي،
بسيار به سرعت يادگرفت تا بايستد ،فقط بيش از يك ميليون سال.
در جايي ديگر براي توضيح و توجيه فسيل هاي گمشده،
چنين توصيه شده كه روند تكامل الزاماً آهسته نيست
و شايد در جهش هاي ناگهاني رخ بدهد.
وقتي كه به يك مكالمه ي خيالي بين پيش-ميمون و پيش-انسان
فكر مي كنم ، زيرا كه سال هاي دور از هم جدا شدند،
به شما فكر مي كنم كه با بشريت سخن مي گوييد.
آيا ما در روند تكاملي انسان در همان نقطه عطفي قرار داريم كه در آن، شما،
به عنوان نخستين "نوانسان" Homo Novus، به ديدگاه زيبايي اشاره مي كنيد كه همانقدر از انسان فعلي دور است كه انسان Homo Sapiens از شامپانزه دور است؟
آيا جهيدن به اشراق به عنوان يك جهش كوانتومي در آگاهي انسان،
مي تواند همتايي طبيعي در جهش هاي تكاملي دنياي فيزيكي داشته باشد؟
#پاسخ
جهش كوانتوميquantum leap تازه ترين اكتشاف در فيزيك جديد است. تاكنون هميشه فكر مي كردند كه تكامل روندي آهسته است. بنابراين هميشه تكامل evolution با انقلاب revolution در تضاد بوده است. انقلاب روندي سريع و تند بود و تكامل، روندي بسيار كند و آهسته.
ولي جهش كوانتومي را حتي نمي توان سريع خواند. اين پديده اي فوري است: از يك نقطه، از يك مرحله، ناپديد مي شوي و در مرحله و سطحي بالاتر و در نقطه اي متفاوت ظاهر مي شوي.
اين در ابتدا بسيار شگفت آور بود زيرا قبلاً هرگز حتي تصور چنين چيزي هم وجود نداشت. ولي آهسته آهسته فيزيك خودش را با آن منطبق ساخت و اينك يك واقعيت است. الكترون ها از يك نقطه ناپديد مي شوند و در نقطه اي ديگر پديدار مي شوند و بين اين دو هيچ فاصله ي زماني وجود ندارد. الكترون در يك نقطه غيب مي شود و در نقطه اي ديگر ظاهر مي شود و فاصله اي پيموده شده است ولي پيمودن اين فاصله زمان نبرده است.
در فيزيك اينك اين امر مورد پذيرش قرار گرفته است. در متافيزيك، تاجايي كه به معرفت انسان مربوط مي شود، حتي مي تواند سريع تر باشد. زيرا اگر ماده بتواند چنين جهش هاي سريعي داشته باشد كه تقريباً بيش از تخيل حركت كند، در آگاهي انسان معجزات بيشتري ممكن خواهد بود. زيرا كه به يقين آگاهي و معرفت انساني، والاترين شكوفايي جهان هستي است
به نظر مي رسد كه تمامي جهان هستي در كار بوده است تا به مرحله ي معرفت گوتام بودا برسد.
گوتام بودا به آهستگي راه تكامل را پيموده است، زيرا كه در آن روزگار، اين تنها امكان بوده است.
در زمينه ي معرفت و آگاهي انساني نيز، اينك پس از بيست و پنج قرن ممكن است اعلام شود جهش هاي كوانتومي در دسترس هستند،
براي كساني كه شهامتش را داشته باشند. به ويژه در آگاهي، زمان دخيل نيست و به آن ربطي ندارد ، معرفت ربطي به زمان ندارد
فرد مي تواند به فوريت از خواب به بيداري حركت كند ، يا اينكه فكر مي كنيد كه اين روندي طولاني و ِآهسته است ، كه نخست فرد قدري بيدار است و سپس قدري بيشتر بيدار مي شود و تا عصر، او كاملاً بيدار شده است؟! و آنوقت روند دوم آغاز مي شود ، كه شروع مي كني اندكي به خواب رفتن و سپس بيشتر و سپس قدري بيشتر و تا نيمه شب كاملاً به خواب رفته اي؟!
مي دانيم كه بيدارشدن براي همه به صورت فوري رخ مي دهد. هر وسيله اي مي تواند اين كار را انجام دهد ، مانند يك ساعت زنگدار كه ربطي هم به تو ندارد.
ساعت زنگدار ابداً از وجود تو آگاه نيست و علاقه اي هم به تو ندارد ، ولي همان كافي است كه تو را از خوابي عميق به سرعت بيدار كند.
در مورد خواب بودن روحاني spiritual sleep نيز همين امر صادق است. مسئله فقط يافتن يك وسيله است. ولي در اين مورد مشكل قدري پيچيده است زيرا ساعت زنگ دار براي همه يك كار را انجام مي دهد، ولي وسيله هاي روحانيspiritual devices براي هر فرد، منحصر به فرد هستند. يك وسيله براي همه كار نمي كند، زيرا مردم بسيار متفاوت هستند و منحصربه فرد.
طبيعت نسخه هاي كاربني خلق نمي كند، هر يك انسان يك نسخه ي اصل است.
بنابراين به وسيله اي اصل نياز دارد.
در گذشته، براي مراقبه 112 تكنيك يافته بودند ، آن ها همان وسيله ها هستند. جريان زيرين يكي است، فقط وسيله ها قدري با هم تفاوت دارند، زيرا افراد باهم متفاوت هستند.
#ادامه_دارد