‌💠 پاسخ به ادعای طلبه‌های نوجوان در #اثبات_علم_غیب

#قسمت_نهم

همانطور كه همه شما عزيزان كما بيش اطلاع داريد، در زمان نوشتن #قرآن خط رايج اعراب حجاز، #خط_كوفى بود و هيچگونه اِعرابى نداشت و اين اِعراب گذاريها سالهاى بسيار زيادى (در مدت بيش از يك قرن و نيم) پس از نوشتن #قرآن انجام شد.
در آغاز پیدایش اسلام در #سرزمين_حجاز، دو خط «کوفی» و «نسخ» وجود داشته است، كه #خط_کوفی از رواج بیشتری برخوردار بوده است.

خط کوفی از برخی خط­های رایج در کشورهای دیگر همانند خط پهلوی در ایران، آسان­تر بود، لیکن خود این خط نیز، دارای کمیها و عیبهای بزرگی بود.(١)

بعدها برخى #نومسلمانان دانشمند، برای از میان بردن آن عیب­ها و كاستيها، کوششهایی کرده و کارهایی انجام داده‌اند، که به برخی از آنها اشاره ميكنيم:

شاید تعجب کنید که اعراب، خطی از خود نداشته‌اند و دانستن اين نكته خالى از لطف نيست، خطی که از «حمیر»(٢) و «انبار»(٣) به عربستان رفته بود و در زمان #ظهور_اسلام نشر یافته‌ است، #خط_عربی نیست، بلکه #زبان_عربی به این خط نوشته می‌شده‌ است.

↩️از عرب‌های شمالی عربستان ۵ مدرک که کهنه‌ترین آنها مربوط به ۵۱۲ میلادی است، بدست آمده. از عرب‌های جنوبی (مردم يمن) نیز آثاری بدست آمده‌است که با #حروف_خط_مسند می‌نوشتند.

مردم حجاز بر اثر صحرانشینی از نوشتن خط بی‌بهره ماندند. اما اندکی از آنها که کمی پیش از اسلام به عراق و شام می‌رفتند نوشتن را از آنها آموختند و عربی خود را با #حروف_نبطى(٤) یا #سريانى و #عبرانى می‌نوشتند و شايد دليل وجود كلمات سريانى و عبرانی در #قرآن یافته شده در #صنعا سال ۱۹۷۵ میلادی، نیز همین نکته باشد.

🔹🔹🔷

https://telegram.me/joinchat/As5Azz1Qdgei1tKR5VztMA

‌💠 پاسخ به ادعای طلبه‌های نوجوان در #اثبات_علم_غیب

#قسمت_پانزدهم

#دانشمندان نیز، نقطه گذاری را در #کتابهای_دانشی می‌پسندیدند، ولی در #نامه‌ها از آن دوری می‌جستند.

روی­ هم­ رفته سالها نویسندگان در بکار بردن #نقطه‌ها سرگردان بودند. و بیشتر بکار نمی­بردند.

#اصلاحی که با دست «نصر بن عاصم» بر روی #خط_عربی انجام گرفت، خود مایه یک گرفتاری تازه‌ای شد و آن در آمیختن نقطه‌های «اعراب» با نقطه‌های «اعجام» بود و سالها نیز این گرفتاری اندیشه دانشمندان را بخود مشغول داشت؛

تا اینکه چنین نهادند که نقطه‌های «اعراب» را با #جوهر_سرخ و نقطه‌های «اعجام» را با #مرکب_سیاه بنویسند، تا آنها را از هم باز شناسند.

این کار تا سال سیصد و اند هجری دنبال می­شد و #قرآن­ها و #کتابهای زمان «خلفای راشدین» و #امویان و آغاز دوره #عباسیان به این گونه نوشته شده و به این نشانه‌ها شناخته می­شود.

✔️یعنی قرآنهای زمان #خلفای_راشدین و #امویان بی «اعراب و اعجام» و کمی با نقطه است.


https://telegram.me/joinchat/As5Azz1Qdgei1tKR5VztMA

‌💠 پاسخ به ادعای طلبه‌های نوجوان در #اثبات_علم_غیب

#قسمت_شانزدهم

#ابوعبدالله_زنجانى می ‏گوید: در اندلس مردم از #چهار_رنگ در مصاحف استفاده می ‏کردند:

#سیاه براى نوشتن حروف، #رنگ_قرمز براى اعراب به روش نقطه، #رنگ_زرد براى تعیین همزه‏ ها و #رنگ_سبز براى مشخص نمودن الف‏ هاى وصل.

تا حدود اواخر قرن پنجم چنين گذشت تا پیشنهاد #علایمى شامل:

✅ فتحه، ضمه، کسره، سکون، تشدید، مد، همزه و تنوین توسط «خلیل ابن احمد فراهیدى» انجام گرفت.(١٦)

بنابراین از آن پس روش دیگری پیش گرفتند که همان روش امروزی #خط_عربی است.

✔️ یعنی بجای نقطه‌های «اعراب» زبر و زیر و پیش کنونی که با خط کوچک و کجی در بالا و پایین و واو کوچکی نموده می­شود، پدید آمده و به این نشانه‌ها، نشانه‌های دیگری همچون مد ( آ ) و تشدید ( ّ ) و همزه ( ء ) و جزم (  ) و تنوین ( اً اٍ اٌ ) و از اینگونه افزوده گشت؛

گرچه خط را بسیار #دشوارتر ساخت، ولی از دید خواندن و نوشتن، عیبهای نخست را از میان برد و #خط_عربی را نسبت به سالهای آغاز اسلام، رساتر و کامل­تر گردانید.


https://telegram.me/joinchat/As5Azz1Qdgei1tKR5VztMA