🔹نوشتههای دریافتی 🔹
▫️ جمهوری اسلامی و نرمالیزه کردن شر
14 ژوئن 2024
نوشتهی: امین حصوری
🔸 روند رنجبار رویارویی با دهشت نظام جمهوری اسلامی، یا حتی رصد مستمر تحولات کلان در جغرافیای ستم ایران، احتمالاً بارها ما را درگیر این پرسشِ معماوار کرده است که پلیدی بیانتهای این نظام چه سرشت (بُنمایه) و رانهای دارد. اینکه سادهسازان و سادهانگاران با واژههایی مثل «اسلام» و «ملاها» ظاهراً از کنار این معما رد میشوند، خود دلیلیست بر دغدغهی پاسخ، و لذا اهمیت وجودیِ پرسش. اهمیت این پرسش خصوصاً در این است که ماهیت این نظام قطعاً با قابلیت بازتولید و بقایِ شوم آن پیوند دارد. کافیست بهیاد بیاوریم که عمر این نظام سیاسیِ تباهیآور و بحرانساز بهرغم همهی بحرانهای درونی و بیرونیاش از ۴۵ سال گذشته است و تاکنون با وجود همهی خیزشها و مقاومتهای تودهای و جنبشهای اجتماعی، هر امکان و امیدی به تغییر را (با قساوت و رذالت) ناکام گذاشته است.
🔸 قصد این نوشتار ارائهی پاسخی جامع و درخور به این پرسشِ بنیادی نیست؛ بلکه با ارجاع به اهمیت آن و طرح خطوط کلی یک پاسخِ محتمل، این پرسش جانبی (و برآمده از پرسشِ اصلی) را برجسته میکند که: «چه وجهی از کارکردهای حکمرانیِ جمهوری اسلامی از همه موحشتر است؟». پاسخ فشردهی متن به پرسش اخیر چنین است: «نرمالیزه کردن شر»؛ یعنی سازوکارهای دولتیِ معطوف به عادینمایی و عادیسازیِ شر. بخش دوم این متن تلاشیست برای اقامهی استدلال و پارهای شواهد برای این مدعا و نیز اشاراتی به برخی سازوکارها و دلالتهای «نرمالیزه کردن شر». ولی پیش از آن، در بخش نخست، بهعنوان مقدمهای بلند ولی ضروری برای بخش دوم، معنای مورد نظر متن از مفهوم «شر» بازگو میشود که همچنین پاسخیست کلی (گیریم ناتمام و نادقیق) به پرسشِ بُنمایهی پلیدیِ نظام جمهوری اسلامی. در بیانی فشرده، متن حاضر بر آن است که بُنمایهی این شر (پلیدی) را میباید در مرگبنیادی و مرگآوریِ جمهوری اسلامی جستوجو کرد.
🔸 از این منظر، در بخش نخست، خطوط کلیِ تحول جمهوری اسلامی به یک دستگاه سرکوب تمامعیار تا مرتبهی «رژیم کشتار» را ترسیم میکنم؛ و در کنار آن، خصلت مرگآوریِ این نظام را در برخی کارکردهای ساختاریاش بهسان «ماشین مرگ» وارسی میکنم؛ با این توضیح که مفهوم «رژیم کشتار» خود ذیل مفهوم وسیعترِ «ماشین مرگ» میگنجد. در ادامه و در بخش دوم، دو مورد از مهمترین سازوکارهای نرمالیزه کردن شر معرفی میشوند: بازنماییِ انسجام در پیوستار تاریخی جمهوری اسلامی (از جمله دقایق بازسازیِ پیوستار نظام: با ارجاع به مثال انتخابات)؛ و نسبیسازیِ شر.
🔸 باید خاطرنشان کنم که برای حفظ فشردگی متن، تحلیل حاضر از «ماشین مرگِ» جمهوری اسلامی (بهسان سرمایهداریِ محلی)، فارغ از چگونگی مفصلبندی و تعاملِ تاریخیِ آن با سرمایهداریِ جهانی (بهسان ماشین مرگِ جهانی) بنا شده است؛ اگرچه بههیچرو نافیِ این پیوندِ حیاتی نیست. تندادن به این نارساییِ تحلیلی، بهمنظور اجتناب از گسترش دامنهی بحث به کارکردهای پیچیدهی امپریالیسم در جهان معاصر بوده است.
🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-4bA
#نرمالیزه_کردن_شر
#ماشین_مرگ #رژیم_کشتار
#سرکوب #مبارزه_طبقاتی
👇🏽
🖋@naghd_com
▫️ جمهوری اسلامی و نرمالیزه کردن شر
14 ژوئن 2024
نوشتهی: امین حصوری
🔸 روند رنجبار رویارویی با دهشت نظام جمهوری اسلامی، یا حتی رصد مستمر تحولات کلان در جغرافیای ستم ایران، احتمالاً بارها ما را درگیر این پرسشِ معماوار کرده است که پلیدی بیانتهای این نظام چه سرشت (بُنمایه) و رانهای دارد. اینکه سادهسازان و سادهانگاران با واژههایی مثل «اسلام» و «ملاها» ظاهراً از کنار این معما رد میشوند، خود دلیلیست بر دغدغهی پاسخ، و لذا اهمیت وجودیِ پرسش. اهمیت این پرسش خصوصاً در این است که ماهیت این نظام قطعاً با قابلیت بازتولید و بقایِ شوم آن پیوند دارد. کافیست بهیاد بیاوریم که عمر این نظام سیاسیِ تباهیآور و بحرانساز بهرغم همهی بحرانهای درونی و بیرونیاش از ۴۵ سال گذشته است و تاکنون با وجود همهی خیزشها و مقاومتهای تودهای و جنبشهای اجتماعی، هر امکان و امیدی به تغییر را (با قساوت و رذالت) ناکام گذاشته است.
🔸 قصد این نوشتار ارائهی پاسخی جامع و درخور به این پرسشِ بنیادی نیست؛ بلکه با ارجاع به اهمیت آن و طرح خطوط کلی یک پاسخِ محتمل، این پرسش جانبی (و برآمده از پرسشِ اصلی) را برجسته میکند که: «چه وجهی از کارکردهای حکمرانیِ جمهوری اسلامی از همه موحشتر است؟». پاسخ فشردهی متن به پرسش اخیر چنین است: «نرمالیزه کردن شر»؛ یعنی سازوکارهای دولتیِ معطوف به عادینمایی و عادیسازیِ شر. بخش دوم این متن تلاشیست برای اقامهی استدلال و پارهای شواهد برای این مدعا و نیز اشاراتی به برخی سازوکارها و دلالتهای «نرمالیزه کردن شر». ولی پیش از آن، در بخش نخست، بهعنوان مقدمهای بلند ولی ضروری برای بخش دوم، معنای مورد نظر متن از مفهوم «شر» بازگو میشود که همچنین پاسخیست کلی (گیریم ناتمام و نادقیق) به پرسشِ بُنمایهی پلیدیِ نظام جمهوری اسلامی. در بیانی فشرده، متن حاضر بر آن است که بُنمایهی این شر (پلیدی) را میباید در مرگبنیادی و مرگآوریِ جمهوری اسلامی جستوجو کرد.
🔸 از این منظر، در بخش نخست، خطوط کلیِ تحول جمهوری اسلامی به یک دستگاه سرکوب تمامعیار تا مرتبهی «رژیم کشتار» را ترسیم میکنم؛ و در کنار آن، خصلت مرگآوریِ این نظام را در برخی کارکردهای ساختاریاش بهسان «ماشین مرگ» وارسی میکنم؛ با این توضیح که مفهوم «رژیم کشتار» خود ذیل مفهوم وسیعترِ «ماشین مرگ» میگنجد. در ادامه و در بخش دوم، دو مورد از مهمترین سازوکارهای نرمالیزه کردن شر معرفی میشوند: بازنماییِ انسجام در پیوستار تاریخی جمهوری اسلامی (از جمله دقایق بازسازیِ پیوستار نظام: با ارجاع به مثال انتخابات)؛ و نسبیسازیِ شر.
🔸 باید خاطرنشان کنم که برای حفظ فشردگی متن، تحلیل حاضر از «ماشین مرگِ» جمهوری اسلامی (بهسان سرمایهداریِ محلی)، فارغ از چگونگی مفصلبندی و تعاملِ تاریخیِ آن با سرمایهداریِ جهانی (بهسان ماشین مرگِ جهانی) بنا شده است؛ اگرچه بههیچرو نافیِ این پیوندِ حیاتی نیست. تندادن به این نارساییِ تحلیلی، بهمنظور اجتناب از گسترش دامنهی بحث به کارکردهای پیچیدهی امپریالیسم در جهان معاصر بوده است.
🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-4bA
#نرمالیزه_کردن_شر
#ماشین_مرگ #رژیم_کشتار
#سرکوب #مبارزه_طبقاتی
👇🏽
🖋@naghd_com
نقد: نقد اقتصاد سیاسی - نقد بتوارگی - نقد ایدئولوژی
جمهوری اسلامی و نرمالیزهکردنِ شر
نوشتهی: امین حصوری این نوشتار مرگبنیادی و مرگآوریِ نظام جمهوری اسلامی را عصارهی سرشت پلید آن معرفی کرده است. این برداشت بهواقع خوانشیست هنجاری از تاریخ کارکردهای ساختاریِ فاجعهبار جمهوری اسل…