🔹 نوشتههای دریافتی 🔹
▫️ اپیدمی فیلسوف
نوشتهی: مارکو دِرامو
ترجمهی: البرز مشیری
13 مه 2021
🔸 «هیچ بهبودی در کار نخواهد بود. ناآرامی اجتماعی پیش روی ماست. خشونت پیش روی ماست. باید منتظر پیامدهای اقتصادی- اجتماعی باشیم: بیکاری چشمگیر. شهروندان دچار زجری شگرف خواهند شد. عدهای میمیرند، باقی احساس وحشتناکی خواهند داشت.» اینها صحبتهای یک آخرتشناس نیست؛ بلکه صحبتهای جیکوب والنبرگ، از تخم و ترکههای یکی از قدرتمندترین دودمانهای سرمایهداری جهانی است که پیشبینی میکند اقتصاد جهانی به میزان 30 درصد منقبض شود و بیکاری سر به آسمان بکشد. همه در نتیجه تعطیلیها و قرنطینهی مربوط به ویروس کرونا. درحالی که فیلسوفان نگران بهرهگیری حاکمان از اپیدمی در جهت اِعمال نظم زیست-سیاسی هستند، به نظر میرسد خودِ طبقه حاکم عکس این نگرانی را دارد: «من تا سرحد مرگ از نتایج آن بر اجتماع وحشت دارم … باید مخاطرات داروهای تاثیرگذار بر بیمار را به شدت بسنجیم». در اینجا سرمایهدار سوئدی مذکور، به پیششناخت پزشکی ترامپ واکنش نشان میدهد و میگوید این معالجه بیمار را میکشد. درحالی که فلاسفه اقدامات و معیارهای ضد-واگیر همچون حکومت نظامی، بستن مرزها و وضعِ محدودیت بر تجمعات عمومی را به مثابه مکانیسمهای کنترل بدخواهانه میبینند، حاکمان میترسند که تعطیلیها و قرنطینه به سستشدن کنترل بیانجامند.
🔸 متفکری که صریحترین موضعگیری را در قبال همهگیری جهانی ویروس داشته، جورجو آگامبن است که در سلسله مجادلات قلمی و با مقاله آغازین «اختراع یک اپیدمی» منتشر شده در il manifesto به تاریخ 26 فوریه 2020 مواضع خود را روشن ساخت. در این قطعه، آگامبن معیارهای اضطراری اجراشده در ایتالیا برای متوقفکردن شیوع ویروس کرونا را تحت عنوان «دیوانهوار، غیرمنطقی و تماما بیاساس» توصیف میکند. او مینویسد: «ترس از اپیدمی، دریچه ورود به وحشت است و ما بهنام امنیت، معیارهایی را میپذیریم که آزادی را به شدت محدود میکنند و وضعیت استثنایی را موجه جلوه میدهند». برای آگامبن، واکنش به ویروس کرونا «گرایش به استفاده از وضعیت استثنایی، به عنوان الگوی عادی دولت» را نشان میدهد- «تقریبا به مانند این است که حالا که تروریسم به عنوان علت معیارهای استثنایی مصرف شده و به اتمام رسیده، اختراع یک اپیدمی مطلوبترین بهانه را برای حفظ آنها-فراتر از هر محدودیتی ارائه میکند». آگامبن با انتشار این ایدهها در دو متن دیگر که در میانه ماه مارس بر صفحه وبسایت انتشارات Quodlibet قرار گرفتند، مجددا بر ادعاهای خود تاکید کرد.
🔸 اکنون، هم حق با آگامبن است و هم نیست؛ یا بهتر است بگوییم اصلا حق با او نیست و تا حدودی حق با اوست. او اشتباه میکند چرا که واقعیتهای بنیادین با ادعای او در تناقضاند. حتی متفکران بزرگ میتوانند قربانی بیماریهای واگیردار باشند- هگل در سال 1831 از وبا تلف شد- و فلاسفه مسئولیت دارند که اگر شرایط ایجاب کند، در نظراتشان تجدیدنظر کنند: اگر در ماه فوریه، انکارگرایی در ارتباط با ویروس کرونا اندکی ممکن بود، در اواخر ماه مارس دیگر منطقی نیست. با اینوجود حق با آگامبن است وقتی میگوید حاکمان از هر فرصتی برای تحکیم قدرتشان استفاده خواهند کرد، خصوصا در زمان بحران. بر کسی پوشیده نیست که از ویروس کرونا در جهت قدرتمندساختن زیرساختهای نظارت-تودهای بهرهبرداری میشود.
🔸 بعد از رفع قرنطینه، مردم به سادگی به خریدن خودرو و بلیت هواپیما در مقیاس پیشا-بحران بازنخواهند گشت. بسیاری شغلشان را از دست خواهند داد، درحالی که شاغلان برای پیداکردن خریدار و مشتری در اقتصادی بیپول (کافی) تقلا خواهند کرد. همزمان، کسی باید صورتحساب هزینههای هنگفت مربوط به ویروس را پرداخت کند، علیالخصوص وقتی انبوه بدهیها به کاهش اعتماد سرمایهگذاران بیانجامد. در این نقطه ترس والنبرگ از ناآرامی اجتماعی میتواند قابل توجیه باشد: هرگونه شوکدرمانی پس از بحران- زمانی که به نام ضرورت اقتصادی، عموم مردم مجبور به پرداخت تاوان این «سخاوتمندی» شوند- قطعا میتواند مردم را به سوی طغیان حرکت دهد...
🔹متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-2cC
#مارکو_درامو #البرز_مشیری
#نظریه_توطئه #کرونا #آگامبن #سرمایهداری
👇🏽
🖋@naghd_com
▫️ اپیدمی فیلسوف
نوشتهی: مارکو دِرامو
ترجمهی: البرز مشیری
13 مه 2021
🔸 «هیچ بهبودی در کار نخواهد بود. ناآرامی اجتماعی پیش روی ماست. خشونت پیش روی ماست. باید منتظر پیامدهای اقتصادی- اجتماعی باشیم: بیکاری چشمگیر. شهروندان دچار زجری شگرف خواهند شد. عدهای میمیرند، باقی احساس وحشتناکی خواهند داشت.» اینها صحبتهای یک آخرتشناس نیست؛ بلکه صحبتهای جیکوب والنبرگ، از تخم و ترکههای یکی از قدرتمندترین دودمانهای سرمایهداری جهانی است که پیشبینی میکند اقتصاد جهانی به میزان 30 درصد منقبض شود و بیکاری سر به آسمان بکشد. همه در نتیجه تعطیلیها و قرنطینهی مربوط به ویروس کرونا. درحالی که فیلسوفان نگران بهرهگیری حاکمان از اپیدمی در جهت اِعمال نظم زیست-سیاسی هستند، به نظر میرسد خودِ طبقه حاکم عکس این نگرانی را دارد: «من تا سرحد مرگ از نتایج آن بر اجتماع وحشت دارم … باید مخاطرات داروهای تاثیرگذار بر بیمار را به شدت بسنجیم». در اینجا سرمایهدار سوئدی مذکور، به پیششناخت پزشکی ترامپ واکنش نشان میدهد و میگوید این معالجه بیمار را میکشد. درحالی که فلاسفه اقدامات و معیارهای ضد-واگیر همچون حکومت نظامی، بستن مرزها و وضعِ محدودیت بر تجمعات عمومی را به مثابه مکانیسمهای کنترل بدخواهانه میبینند، حاکمان میترسند که تعطیلیها و قرنطینه به سستشدن کنترل بیانجامند.
🔸 متفکری که صریحترین موضعگیری را در قبال همهگیری جهانی ویروس داشته، جورجو آگامبن است که در سلسله مجادلات قلمی و با مقاله آغازین «اختراع یک اپیدمی» منتشر شده در il manifesto به تاریخ 26 فوریه 2020 مواضع خود را روشن ساخت. در این قطعه، آگامبن معیارهای اضطراری اجراشده در ایتالیا برای متوقفکردن شیوع ویروس کرونا را تحت عنوان «دیوانهوار، غیرمنطقی و تماما بیاساس» توصیف میکند. او مینویسد: «ترس از اپیدمی، دریچه ورود به وحشت است و ما بهنام امنیت، معیارهایی را میپذیریم که آزادی را به شدت محدود میکنند و وضعیت استثنایی را موجه جلوه میدهند». برای آگامبن، واکنش به ویروس کرونا «گرایش به استفاده از وضعیت استثنایی، به عنوان الگوی عادی دولت» را نشان میدهد- «تقریبا به مانند این است که حالا که تروریسم به عنوان علت معیارهای استثنایی مصرف شده و به اتمام رسیده، اختراع یک اپیدمی مطلوبترین بهانه را برای حفظ آنها-فراتر از هر محدودیتی ارائه میکند». آگامبن با انتشار این ایدهها در دو متن دیگر که در میانه ماه مارس بر صفحه وبسایت انتشارات Quodlibet قرار گرفتند، مجددا بر ادعاهای خود تاکید کرد.
🔸 اکنون، هم حق با آگامبن است و هم نیست؛ یا بهتر است بگوییم اصلا حق با او نیست و تا حدودی حق با اوست. او اشتباه میکند چرا که واقعیتهای بنیادین با ادعای او در تناقضاند. حتی متفکران بزرگ میتوانند قربانی بیماریهای واگیردار باشند- هگل در سال 1831 از وبا تلف شد- و فلاسفه مسئولیت دارند که اگر شرایط ایجاب کند، در نظراتشان تجدیدنظر کنند: اگر در ماه فوریه، انکارگرایی در ارتباط با ویروس کرونا اندکی ممکن بود، در اواخر ماه مارس دیگر منطقی نیست. با اینوجود حق با آگامبن است وقتی میگوید حاکمان از هر فرصتی برای تحکیم قدرتشان استفاده خواهند کرد، خصوصا در زمان بحران. بر کسی پوشیده نیست که از ویروس کرونا در جهت قدرتمندساختن زیرساختهای نظارت-تودهای بهرهبرداری میشود.
🔸 بعد از رفع قرنطینه، مردم به سادگی به خریدن خودرو و بلیت هواپیما در مقیاس پیشا-بحران بازنخواهند گشت. بسیاری شغلشان را از دست خواهند داد، درحالی که شاغلان برای پیداکردن خریدار و مشتری در اقتصادی بیپول (کافی) تقلا خواهند کرد. همزمان، کسی باید صورتحساب هزینههای هنگفت مربوط به ویروس را پرداخت کند، علیالخصوص وقتی انبوه بدهیها به کاهش اعتماد سرمایهگذاران بیانجامد. در این نقطه ترس والنبرگ از ناآرامی اجتماعی میتواند قابل توجیه باشد: هرگونه شوکدرمانی پس از بحران- زمانی که به نام ضرورت اقتصادی، عموم مردم مجبور به پرداخت تاوان این «سخاوتمندی» شوند- قطعا میتواند مردم را به سوی طغیان حرکت دهد...
🔹متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-2cC
#مارکو_درامو #البرز_مشیری
#نظریه_توطئه #کرونا #آگامبن #سرمایهداری
👇🏽
🖋@naghd_com
نقد اقتصاد سیاسی - نقد بتوارگی - نقد ایدئولوژی
اپیدمی فیلسوف
نوشتهی: مارکو دِرامو ترجمهی: البرز مشیری صحیح است اگر بگوییم که ما شاهد تجربهای عظیم و بیسابقه از حیث مراقبت و انضباط اجتماعی هستیم. در حال حاضر به سه میلیارد نفر دستور داده شده که در خانه بمان…