در رمان ⁧ #سفر_به_انتهای_شب⁩ ⁧ #لویی_فردینان_سلین⁩ که ترجمه‌ی قدیمی‌اش از ⁧ #فرهاد_غبرایی⁩ پس از سال‌ها ممنوعیت دوباره مجوز انتشار گرفته و ترجمه‌ی جدیدی هم از ⁧ #پیمان_خاکسار⁩ از زبان انگلیسی به فارسی منتشر شده، شخصیت اصلی ⁧ #باردامو⁩ شعری آنارشسیست برای دوستش ⁧ #آرتور⁩ می‌خواند:
‏Un Dieu qui compte les minutes et les sous, un Dieu désespéré, sensuel et grognon comme un cochon. Un cochon avec des ailes en or qui retombe partout, le ventre en l’air, prêt aux caresses, c’est lui, c’est notre maître. Embrassons-nous !
‏غبرایی شعر را اینگونه برگردانده بود:
‏خدایی که دقیقه‌ها و سکه‌ها را می‌شمارد، خدایی نومید...
‏(تا اینجاش درست)
‏با بال‌هایی زرنگار گسترده بر سر عالم، با شکمی رو به آسمان، آماده‌ی نوازش‌ها. اوست خداوندگار ما. ببوسیم یکدیگر را.
‏غبرایی آغاز و پایان شعر را خوب و درست ترجمه کرده. حتی می‌شود گفت پایانش درخشان است. اما وسط شعر یک جمله‌ی اساسی جا افتاده:
‏خدایی نومید، شهوانی و غرغرو مثل یک خوک، خوکی با بال‌هایی طلایی که می‌افتد هرجا طاق‌باز...
‏در ترجمه‌ی غبرایی مقایسه‌ی خداوند با [خوکی شهوانی و غرغرو که می‌افتد هرجا] کاملا حذف شده و در واقع بخش آنارشیستی شعر دیگر وجود ندارد و شعر معنای دیگری به خود گرفته است.

‏ترجمه‌ی خاکسار از انگلیسی این‌گونه است:
‏یک ایزد که می‌شمارد دقایق و پول خردش را، یک ایزد هوس‌ران و مستأصل و بدعنق که مثل خوک خرخر می‌کند. خوکی با بال‌های زرین که به‌پشت می‌افتد و شکمش را هوا می‌کند تا نازش کنید!
‏اینجا می‌بینیم که خاکسار، در مقابل روش‌های سانسوری جدید ارشاد، برای اینکه بتواند از اصفات خوک و بدعنق و هوس‌ران استفاده کند، فاعل را به جای خدا [یک ایزد] ترجمه کرده. یک ایزد ذهن مخاطب را به سوی چندخداپرستی می‌برد و یرای سانسور اسلامی دیگر این اصفات برای خدایان مشرکین قابل قبول است. اما منظور سلین همین خدای یگانه است نه [یک ایزد].
‏در پایان هم جمله‌ی ببوسیم یکدیگر را کاملا حذف شده. مشخص است که ارشاد گیرهای بسیار زیادی و ریزی به این ترجمه داده تا مجوز انتشار را بدهد.
‏خلاصه این‌که آنچه شما در حال حاضر به فارسی می‌خوانید سلین نیست و گاهی فقط برای اینکه به لویی فردینان نزدیک بشوید نیاز دارید دو ترجمه را با هم بخوانید و در ذهن‌تان معجونی از هر دو بسازید.