طی روزهای دو هفتەی گذشته، حداقل در ده شهر و ناحیەی بخش شرقی #اقلیم_کردستان از جمله در سلیمانیه، رانیه، دربندیخان، کفری، چمچمال، کلار و پیرا مگرون تجعمات و #اعتراضات_خیابانی منجر به خشونتی به پا شده که طی آن حداقل ٦ تا ٩ نفر جان باختەاند. گفتە میشود تعدادی نیز مجروح شدە و دهها نفر بازداشت گردیدەاند.
در این رخداد اعتراضی و در جریان حملەی معترضان خشمگین به مراکز و اماکن دولتی و حکومتی، دفاتر احزاب حاکم و مراکز پلیس در تعدادی از شهرها، به آتش کشیدەاند.
در رابطه با علت، موضوع و شروع اعتراضات خیابانی و خشونتها، گزارشهای مختلف و متضادی منتشر شده است؛
در حالیکە برخی رسانه های نزدیک به حکومت و دولت اقلیم کردستان، آنرا توطئەای برای بە آشوب کشاندن اقلیم مینامند و انگشت اتهام را رو بە سوی عوامل و محرکین دولتهای خارجی و برخی گروهها و احزاب غیر باشوری، نشانه گرفتەاند، اما گزارشهای رسانەهای حامی معترضان، تاخیر در پرداخت حقوق و دستمزد حقوق بگیران، وضعیت بد معیشتی و وجود فساد گستردەی اقتصادی و اداری در حکومت بویژه در دو حزب عمدە حاکم را از علل اعتراضات خیابانی اخیر ذکر میکنند.
در هر حال در حوادث غم انگیز اخیر شهرهای شرق اقلیم، پلیس حکومتی [ پلیس احزاب حاکم ]، متوسل به خشونت شده و در این میان تعدادی از شهروندان باشوری [ احتمالاً بیش از ٩ نفر ] کشتە شدەاند، که این موضوع به هیچ عنوان نمیتواند قابل قبول و توجیه پذیر باشد. در همان حال تخریب اموال عمومی و دولتی نیز پذیرفتنی نیست. همینطور دست داشتن عوامل دولتهای بیگانه و حتی تحریکات احزاب اپوزیسیون و یا غیر باشوری [ در صورت صحت ادعاها ] غیر قابل پذیرش است.
شایان بیان اینکه حکومت و دولت خودمختار اقلیم کردستان بعد از خاتمەی جنگ داعش و پس از برگزاری رفراندوم استقلال در ٢٠١٧، بواسطەی فشار دولت مرکزی عراق و دولتهای همسایه تسلط بر حدود نیمی از خاک و بخشی از جمعیت و قدرت خود، از جمله شهر نفت خیز کرکوک را از دست داده است.
دولت عراق عربی در راستای افزایش فشار بر دولت اقلیم کردستان [بویژه پس از رفراندوم استقلال کردها در ٢٠١٧]، از بازی کردن با سهم بودجەی کردستان [ بە مثابه یک اهرم فشار قدرتمند ] سود جسته و با خودداری از ارسال بموقع و تغییر و کاهش در میزان و درصد آن و یا با موکول کردن ارسال سهم بودجه به پس از حل مناقشات بر سر نفت و دیگر موضوعات مرتبط، عامداً و عملاً زمینەی بروز نارضایتیهای عمومی با هدف زمینگیر کردن، درگیر نمودن و مشغول کردن حکومت اقلیم به مسائل و مشکلات عدیده داخلی فراهم آورده و در صدد است تا با تضعیف هرچه بیشتر آن، حکومت اقلیم کردی را به زانو در آورده و به تسلیم کامل در برابر بغداد وادار نماید. حکومت عراقی و مخالفان خودمختاری کرد در واقع سعی دارند تا با ایجاد چالشها و موانع ساختگی و با باتلاقی کردن مسیر حکومت و دولت کردی، توجه مردم و دولت کردستان را از حل موضوعات مهمی چون سرنوشت کرکوک و مناطق مورد اختلاف، منحرف و به حاشیه برده و مسالەی استقلال را نیز به موضوعی دست نیافتی و امکان ناپذیر تبدیل نمایند.
در نتیجەی بهرەگیری دولت مرکزی از اهرم فشار مالی-بودجەایی، حکومت اقلیم کردستان هم اکنون با کسری ماهانه بودجه و مشکلات مالی و در واقع با یک بحران اقتصادی خرد کننده، مواجه شده است.
اگر چه اقلیم قراردادهای نفتی با چند طرف خارجی از جملە قراردادی ٥٠ سالە با ترکیە برای استخراج نفت و بهرە برداری از برخی میادین نفتی خود دارد، اما طبق گزارشهای موجود روزانه تنها حدود ٤٠٠ هزار بشکه نفت خام از این میادین صادر میکند، که درآمد حاصل از آن فقط ٤٥٠ میلیون دلار در ماه است، این در حالی است هزینه و مخارج دولت در شرایط موجود، ماهانه بالغ بر ٧٥٥ میلیون دلار برآورد میگردد.
از سویی بدهی دولت اقلیم چیزی بالغ بر ٢٧ میلیارد دلار تخمین زده شده است.
مضافا اینکه دولت اقلیم با معضلات عدیدە دیگری از جمله نبود زیربنای مناسب اقتصادی، فقر در زیر ساختهای اقتصادی و خدماتی لازم و ضروری [ مانند آب و برق و گاز ]، اقتصاد مصرفی وابسته، فقدان مراکز و کانونهای اشتغال و اشتغالزایی، نبود فرهنگ خود اشتغالی در میان مردم و حاکمیت و استیلای فرهنگ تقلیدی و گرایش به مصرف گرایی بی رویه در جامعه، دست به گریبان است.
جمعیت اقلیم کردستان بر اساس آخرین آمارها حدود ٦ میلیون و ١٠٠ هزار نفر اعلام شده که گفته میشود بالغ بر یک میلیون و ٢٧٠ هزار نفر [یک از ٤ یا ٥ نفر] از این جمعیت حقوق بگیر دولتی هستند. آمار بالای حقوق بگیران که باری بسیار سنگین بر دوش دولت نهاده با آمار دولتهای چند برابر جمعیت اقلیم برابری میکند و این نمیتواند هیچگونه توجیه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قابل پذیرشی داشته باشد.
همچنین وجود دیوانسالاری حزبی، قدرت سیاسی و نظامی شبه دولتی حزبی، منفعت جویی مالی-اقتصادی شبه مافیایی حزبی، وجود مناطق نفوذی و تقسیم منابع درآمدی و انحصاری و
در این رخداد اعتراضی و در جریان حملەی معترضان خشمگین به مراکز و اماکن دولتی و حکومتی، دفاتر احزاب حاکم و مراکز پلیس در تعدادی از شهرها، به آتش کشیدەاند.
در رابطه با علت، موضوع و شروع اعتراضات خیابانی و خشونتها، گزارشهای مختلف و متضادی منتشر شده است؛
در حالیکە برخی رسانه های نزدیک به حکومت و دولت اقلیم کردستان، آنرا توطئەای برای بە آشوب کشاندن اقلیم مینامند و انگشت اتهام را رو بە سوی عوامل و محرکین دولتهای خارجی و برخی گروهها و احزاب غیر باشوری، نشانه گرفتەاند، اما گزارشهای رسانەهای حامی معترضان، تاخیر در پرداخت حقوق و دستمزد حقوق بگیران، وضعیت بد معیشتی و وجود فساد گستردەی اقتصادی و اداری در حکومت بویژه در دو حزب عمدە حاکم را از علل اعتراضات خیابانی اخیر ذکر میکنند.
در هر حال در حوادث غم انگیز اخیر شهرهای شرق اقلیم، پلیس حکومتی [ پلیس احزاب حاکم ]، متوسل به خشونت شده و در این میان تعدادی از شهروندان باشوری [ احتمالاً بیش از ٩ نفر ] کشتە شدەاند، که این موضوع به هیچ عنوان نمیتواند قابل قبول و توجیه پذیر باشد. در همان حال تخریب اموال عمومی و دولتی نیز پذیرفتنی نیست. همینطور دست داشتن عوامل دولتهای بیگانه و حتی تحریکات احزاب اپوزیسیون و یا غیر باشوری [ در صورت صحت ادعاها ] غیر قابل پذیرش است.
شایان بیان اینکه حکومت و دولت خودمختار اقلیم کردستان بعد از خاتمەی جنگ داعش و پس از برگزاری رفراندوم استقلال در ٢٠١٧، بواسطەی فشار دولت مرکزی عراق و دولتهای همسایه تسلط بر حدود نیمی از خاک و بخشی از جمعیت و قدرت خود، از جمله شهر نفت خیز کرکوک را از دست داده است.
دولت عراق عربی در راستای افزایش فشار بر دولت اقلیم کردستان [بویژه پس از رفراندوم استقلال کردها در ٢٠١٧]، از بازی کردن با سهم بودجەی کردستان [ بە مثابه یک اهرم فشار قدرتمند ] سود جسته و با خودداری از ارسال بموقع و تغییر و کاهش در میزان و درصد آن و یا با موکول کردن ارسال سهم بودجه به پس از حل مناقشات بر سر نفت و دیگر موضوعات مرتبط، عامداً و عملاً زمینەی بروز نارضایتیهای عمومی با هدف زمینگیر کردن، درگیر نمودن و مشغول کردن حکومت اقلیم به مسائل و مشکلات عدیده داخلی فراهم آورده و در صدد است تا با تضعیف هرچه بیشتر آن، حکومت اقلیم کردی را به زانو در آورده و به تسلیم کامل در برابر بغداد وادار نماید. حکومت عراقی و مخالفان خودمختاری کرد در واقع سعی دارند تا با ایجاد چالشها و موانع ساختگی و با باتلاقی کردن مسیر حکومت و دولت کردی، توجه مردم و دولت کردستان را از حل موضوعات مهمی چون سرنوشت کرکوک و مناطق مورد اختلاف، منحرف و به حاشیه برده و مسالەی استقلال را نیز به موضوعی دست نیافتی و امکان ناپذیر تبدیل نمایند.
در نتیجەی بهرەگیری دولت مرکزی از اهرم فشار مالی-بودجەایی، حکومت اقلیم کردستان هم اکنون با کسری ماهانه بودجه و مشکلات مالی و در واقع با یک بحران اقتصادی خرد کننده، مواجه شده است.
اگر چه اقلیم قراردادهای نفتی با چند طرف خارجی از جملە قراردادی ٥٠ سالە با ترکیە برای استخراج نفت و بهرە برداری از برخی میادین نفتی خود دارد، اما طبق گزارشهای موجود روزانه تنها حدود ٤٠٠ هزار بشکه نفت خام از این میادین صادر میکند، که درآمد حاصل از آن فقط ٤٥٠ میلیون دلار در ماه است، این در حالی است هزینه و مخارج دولت در شرایط موجود، ماهانه بالغ بر ٧٥٥ میلیون دلار برآورد میگردد.
از سویی بدهی دولت اقلیم چیزی بالغ بر ٢٧ میلیارد دلار تخمین زده شده است.
مضافا اینکه دولت اقلیم با معضلات عدیدە دیگری از جمله نبود زیربنای مناسب اقتصادی، فقر در زیر ساختهای اقتصادی و خدماتی لازم و ضروری [ مانند آب و برق و گاز ]، اقتصاد مصرفی وابسته، فقدان مراکز و کانونهای اشتغال و اشتغالزایی، نبود فرهنگ خود اشتغالی در میان مردم و حاکمیت و استیلای فرهنگ تقلیدی و گرایش به مصرف گرایی بی رویه در جامعه، دست به گریبان است.
جمعیت اقلیم کردستان بر اساس آخرین آمارها حدود ٦ میلیون و ١٠٠ هزار نفر اعلام شده که گفته میشود بالغ بر یک میلیون و ٢٧٠ هزار نفر [یک از ٤ یا ٥ نفر] از این جمعیت حقوق بگیر دولتی هستند. آمار بالای حقوق بگیران که باری بسیار سنگین بر دوش دولت نهاده با آمار دولتهای چند برابر جمعیت اقلیم برابری میکند و این نمیتواند هیچگونه توجیه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قابل پذیرشی داشته باشد.
همچنین وجود دیوانسالاری حزبی، قدرت سیاسی و نظامی شبه دولتی حزبی، منفعت جویی مالی-اقتصادی شبه مافیایی حزبی، وجود مناطق نفوذی و تقسیم منابع درآمدی و انحصاری و
رضا پهلوی با این تصور و توهم که موج #اعتراضات و نارضایتی و رنج و مصائب #مردم زمینه ای را فراهم می آورد تا او و سانچوهای همفکر و همراهش دوباره بر گرده مردم سوار شوند، از ناسازگاری میهن پرستی ریاکارانه و از بیگانگی کامل تفکر خود و تضاد بنیادی مجموعه سلطنت طلبان پارسی، با گفتمان #دموکراسی_خواهی و #حقوق_بشر_خواهی و آزادی خواهی مردم ایران و از عداوت و دشمنی و ضدیت با حقوق و هویت ملتهای #کورد و #بلوچ و #ترک و #عرب و سایر موجودیت ها و اتنیکهای بی حقوق شده این سرزمین پرده برداشت.
رضا پهلوی که ظاهرا همانند پدرش محمد رضا، در چنگ و حلقه سانچوهای اطرافش گرفتار و دن کیشوت وار در توهمات خود غرق شده است، با بیان سخنان دیکته شده اخیرش، خود را نه تنها یکه لیدر #اپوزیسیون تصور و معرفی کرده، بلکه انگار در خیال وی ارتش و سپاه جاویدان دوران پدرش نیز دوباره احیا شده و شعبان بی مخ های جانفدای اعلیحضرت همایونی هم برای سرکوب مخالفان خاندانش به صف شده اند.
البته شاهزادە خطاب کردن رضا پهلوی از سوی برخی رسانه های فارسی زبان استبداد طلب و عوامل فرصت طلب و بازمانده های رژیم بر انداخته شده قبلی، بد جوری امر را بر وی مشتبه نموده است، تا آنجا که او هم اکنون رویا گونه خود را شاه آینده ایران تصور میکتد.
اما این شازده پسر متوهم نگون بخت باید بداند؛ #ملت_کورد و ملتهایی که او با خود قیوم پنداری و با زبان تحقیر آمیز، آنها را #ایل و #قبایل می نامد، او را نه در حد یک فعال سیاسی، مدنی، بلکه در حد یک شهروند عادی ایرانی ساکن شده در آمریکا می شناسند و نه بیشتر.
رضا پهلوی و هوادارهایش باید بدانند سیستم منحط شاه خدایی و نظام فاسد و هویت کش و ضد بشری شاهنشاهی در ایران توسط مردمان این سرزمین دور انداخته شده و فکر بازگشت به گذشته و اندیشه احیای سیستم های مدفون شده در زباله دانی تاریخ، در میان مردم حق طلب و ملت آزادی خواه کورد و سایر ملتهای این جغرافیا، دیگر هیچگونه جا و جایگاهی نداشته و نخواهد داشت.
رضا پهلوی که ظاهرا همانند پدرش محمد رضا، در چنگ و حلقه سانچوهای اطرافش گرفتار و دن کیشوت وار در توهمات خود غرق شده است، با بیان سخنان دیکته شده اخیرش، خود را نه تنها یکه لیدر #اپوزیسیون تصور و معرفی کرده، بلکه انگار در خیال وی ارتش و سپاه جاویدان دوران پدرش نیز دوباره احیا شده و شعبان بی مخ های جانفدای اعلیحضرت همایونی هم برای سرکوب مخالفان خاندانش به صف شده اند.
البته شاهزادە خطاب کردن رضا پهلوی از سوی برخی رسانه های فارسی زبان استبداد طلب و عوامل فرصت طلب و بازمانده های رژیم بر انداخته شده قبلی، بد جوری امر را بر وی مشتبه نموده است، تا آنجا که او هم اکنون رویا گونه خود را شاه آینده ایران تصور میکتد.
اما این شازده پسر متوهم نگون بخت باید بداند؛ #ملت_کورد و ملتهایی که او با خود قیوم پنداری و با زبان تحقیر آمیز، آنها را #ایل و #قبایل می نامد، او را نه در حد یک فعال سیاسی، مدنی، بلکه در حد یک شهروند عادی ایرانی ساکن شده در آمریکا می شناسند و نه بیشتر.
رضا پهلوی و هوادارهایش باید بدانند سیستم منحط شاه خدایی و نظام فاسد و هویت کش و ضد بشری شاهنشاهی در ایران توسط مردمان این سرزمین دور انداخته شده و فکر بازگشت به گذشته و اندیشه احیای سیستم های مدفون شده در زباله دانی تاریخ، در میان مردم حق طلب و ملت آزادی خواه کورد و سایر ملتهای این جغرافیا، دیگر هیچگونه جا و جایگاهی نداشته و نخواهد داشت.