غزلی موشّح برای محمدعلی بهمنی

ما از شعور چشمه‌ی باران خبر داریم
حتا اگر از شاعری هم دست برداریم

می‌جوشد از تصویر ما دریای آیینه
در فرصتِ هر قطره، آهی شعله‌ور داریم

عاشق‌تر از ما نیست ابری که نمی‌بارد
لایق‌تر از ما کیست وقتی چشمِ تر داریم

یک گوش کافی بود عمری بشنود ما را
باور نمی‌کردند حرفی مختصر داریم

هم‌سفره‌ی شعریم، پایانی نخواهد داشت
ما وعده وعده، اشتهای بیشتر داریم

نامِ غزل، مقبول طبع کینه‌ورزان نیست
یعنی که هر روز اشتیاقِ دردسر داریم
۱۳۸۷/۹/۱

#مریم_جعفری_آذرمانی

@azarmani

خلیج فارس مگر از جهان بزرگ‌تر است
که درکِ بودنت از هر کران بزرگ‌تر است

چه رازی اَست در این حشر و نشرِ پی در پی
که از جهان غزل‌هایمان بزرگ‌تر است

چطور جا شده‌ای در شعاع این خورشید
که مهربانی‌ات از آسمان بزرگ‌تر است

به جای دوست که در قلب دشمنان هم هست
خطاب می‌کنمت جان که جان بزرگ‌تر است

سلام، راستش... آقای بهمنیِ عزیز...
که اسم کوچک تو از زبان بزرگ‌تر است

دوباره چند غزل گفته‌ام بخوانم‌ِشان؟
چه آزمونی از این امتحان بزرگ‌تر است

که بی‌زمان بنشینی کنار فرصت من
اگرچه عرصه‌ی تو بی‌گمان بزرگ‌تر است
۱۳۸۷/۹/۱

#مریم_جعفری_آذرمانی

@azarmani