مدیریار | Modiryar
Photo
✍ غفلت جایز نیست
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ انسان نیازمند آن است که #خداوند_مهربان را همواره ناظر بر اعمال و گفتار خود ببیند، از فرصت ها استفاده کند و به خوبی آگاه باشد در عمر کوتاهی که به او ارزانی شده است، هرگز «غفلت جایز نیست». اگر آدمی اهل توجه باشد، پروردگار در هر حالی، او را هدایت می کند و از غفلت در امان نگه می دارد. زمانی که از یوسف نبی(ع) پرسیدند: چرا گناه نکردی؟ فرمود: «و من خودستایی نمی کنم و نفس خویش را از عیب و تقصیر مبرا نمی دانم (زیرا نفس اماره انسان را به کارهای زشت و ناروا وا می دارد)؛ جز آنکه خدا به لطف خاص خود آدمی را نگه دارد که خدای من بسیار آمرزنده و مهربان است.»
✅ خداوند متعال در آیات مختلفی از قرآن، به کلمه #غفلت اشاره فرموده و مسلمانان را از آن نهی کرده است. عمر همچون برق و باد می گذرد و آدمی همچون همه موجودات طبیعت همواره در معرض مرگ و نابودی قرار دارد. از این رو فرصت برای آفرینش رسم اخلاقی و انسانی محدود و هر لحظه ممکن است از آدمی گرفته شود؛ پس اندکی درنگ و غفلت علاوه بر آنکه عمر انسان را ضایع می کند، #فرصت_زندگی را نیز از آدمی می گیرد. همان طور که غفلت، انسان را از مراتب بالای انسانیت تنزل می دهد، توجه و آگاهی به خود، جهان و خدا، انسان را به درجات بالای معرفتی می رساند.
✅ نباید فراموش کنیم که صرف نیت اولیه برای یک کار کافی نیست که آن کار سالم انجام بگیرد و به نفع انسان تمام شود، بلکه آدمی باید تا آخر کار، اخلاص داشته باشد و غافل نشود. امروزه به خاطر ظهور شبکه های اجتماعی و فضای مجازی، گروه های مختلف اجتماعی، فرصت اظهار نظر کردن و سخن گفتن درباره مسائل متعدد را به دست آورده اند و عده زیادی از مردم بسیار بی پروا مشغول تولید و نشر مسائل و مواردی هستند که بعضا صحت ندارد، #سانسور شده است، آبروی دیگران را می برد و ... متأسفانه چنان این موضوع فراگیر شده است که گاهی مشاهده می شود افرادی هم که به اصول اخلاقی وفادار هستند، در این زمینه دچار غفلت می شوند.
✅ از یاد نبریم عصر حاضر، دوره #جنگ_داده و جنگ محتواست که در آن، عده ای با نشر اراجیف، اذهان عمومی مردم را خدشه دار می کنند و به دنبال بردن آبروی دیگران یا آسیب زدن به ارزش ها و ایجاد ناامیدی هستند. نباید از این مورد غافل شد که عقلانیت و انسانیت، راه فلاح و صلاح انسان است و چنین جریان هایی که از اصالت کافی بهره مند نیستند، پایانی جز گمراهی و تباهی ندارند. هر پدیده ای که در زندگی بروز می کند، علاوه بر قابلیت های مثبتی که دارد، می تواند سرمنشأ تباهی و گمراهی نیز باشد؛ پس باید همواره از خود مراقبت کنیم که گاهی سخنی به ظاهر ساده از سوی ما می تواند سال ها احسان و نیکی را ضایع سازد و در دنیا و آخرت گرفتاری ایجاد کند.
🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا،
🔻سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۱، شماره ۳۸۱۰
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ انسان نیازمند آن است که #خداوند_مهربان را همواره ناظر بر اعمال و گفتار خود ببیند، از فرصت ها استفاده کند و به خوبی آگاه باشد در عمر کوتاهی که به او ارزانی شده است، هرگز «غفلت جایز نیست». اگر آدمی اهل توجه باشد، پروردگار در هر حالی، او را هدایت می کند و از غفلت در امان نگه می دارد. زمانی که از یوسف نبی(ع) پرسیدند: چرا گناه نکردی؟ فرمود: «و من خودستایی نمی کنم و نفس خویش را از عیب و تقصیر مبرا نمی دانم (زیرا نفس اماره انسان را به کارهای زشت و ناروا وا می دارد)؛ جز آنکه خدا به لطف خاص خود آدمی را نگه دارد که خدای من بسیار آمرزنده و مهربان است.»
✅ خداوند متعال در آیات مختلفی از قرآن، به کلمه #غفلت اشاره فرموده و مسلمانان را از آن نهی کرده است. عمر همچون برق و باد می گذرد و آدمی همچون همه موجودات طبیعت همواره در معرض مرگ و نابودی قرار دارد. از این رو فرصت برای آفرینش رسم اخلاقی و انسانی محدود و هر لحظه ممکن است از آدمی گرفته شود؛ پس اندکی درنگ و غفلت علاوه بر آنکه عمر انسان را ضایع می کند، #فرصت_زندگی را نیز از آدمی می گیرد. همان طور که غفلت، انسان را از مراتب بالای انسانیت تنزل می دهد، توجه و آگاهی به خود، جهان و خدا، انسان را به درجات بالای معرفتی می رساند.
✅ نباید فراموش کنیم که صرف نیت اولیه برای یک کار کافی نیست که آن کار سالم انجام بگیرد و به نفع انسان تمام شود، بلکه آدمی باید تا آخر کار، اخلاص داشته باشد و غافل نشود. امروزه به خاطر ظهور شبکه های اجتماعی و فضای مجازی، گروه های مختلف اجتماعی، فرصت اظهار نظر کردن و سخن گفتن درباره مسائل متعدد را به دست آورده اند و عده زیادی از مردم بسیار بی پروا مشغول تولید و نشر مسائل و مواردی هستند که بعضا صحت ندارد، #سانسور شده است، آبروی دیگران را می برد و ... متأسفانه چنان این موضوع فراگیر شده است که گاهی مشاهده می شود افرادی هم که به اصول اخلاقی وفادار هستند، در این زمینه دچار غفلت می شوند.
✅ از یاد نبریم عصر حاضر، دوره #جنگ_داده و جنگ محتواست که در آن، عده ای با نشر اراجیف، اذهان عمومی مردم را خدشه دار می کنند و به دنبال بردن آبروی دیگران یا آسیب زدن به ارزش ها و ایجاد ناامیدی هستند. نباید از این مورد غافل شد که عقلانیت و انسانیت، راه فلاح و صلاح انسان است و چنین جریان هایی که از اصالت کافی بهره مند نیستند، پایانی جز گمراهی و تباهی ندارند. هر پدیده ای که در زندگی بروز می کند، علاوه بر قابلیت های مثبتی که دارد، می تواند سرمنشأ تباهی و گمراهی نیز باشد؛ پس باید همواره از خود مراقبت کنیم که گاهی سخنی به ظاهر ساده از سوی ما می تواند سال ها احسان و نیکی را ضایع سازد و در دنیا و آخرت گرفتاری ایجاد کند.
🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا،
🔻سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۱، شماره ۳۸۱۰
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
مدیریار | Modiryar
Photo
✍ شاید وقتی دیگر
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ «شاید وقتی دیگر» بوی غفلت می دهد! #غفلت از این که انسان می پندارد فرصت های آتی قطعاً ایجاد می شود یا این که آدمی حتماً زنده هست و می تواند آینده را درک کند. این در حالی است که هیچ انسانی نمی تواند به ساعت یا لحظه بعد حضور خود در دنیا اطمینان داشته باشد و هر آن ممکن است اتفاق یا حادثه ای فرصت را از انسان بگیرد. پس چرا باید آن چه را که اکنون می توانیم انجام دهیم به فردا بیاندازیم؟ این مقدمه را گفتم تا در «باب مهربانی» سخن بگویم. چه روزها و شب هایی که امکان سراغ گرفتن از عزیزان مان و مهربانی کردن به آن ها را داشتیم و به فردا موکول کردیم. غافل از این که همان لحظه آخرین فرصت ما بوده است. خدا همه اموات شما را رحمت کند. یکی از دوستانم در همین راستا خاطره ای تلخ برایم تعریف کرد.
✅ گفت: پدرم به من زنگ زد بعد از سلام و احوالپرسی از من خواست که ناهار را در کنار آن ها صرف کنم. من هم قبول کردم. فقط گفتم اجازه بدهید به منزل بروم کار کوچکی دارم انجام بدهم، لباس هایم را عوض کنم خدمت می رسم. پدرم گفت: بابا جان منزل نرو. اول بیا زودتر ناهار بخوریم. من خواستم اجازه بدهد ابتدا بروم کارم را انجام دهم و بعد بیایم. پدرم که گویی ناامید شده بود آه سردی کشید و گفت: پس زودتر بیا منتظریم. من هم بعد از این که کارم را انجام دادم و در مسیر منزل پدری #رانندگی می کردم با خودم حرف می زدم: فرقی نداشت، الان هم کارهایم را انجام دادم هم ساعاتی را با خیال راحت می توانم کنار پدر و مادرم باشم. وقتی رسیدم مادرم از من استقبال کرد و گفت: بابا داخل اتاق رفته استراحت کند تا تو صدایش کنی من هم ناهار را می کشم.
✅ داخل اتاق که رفتم دیدم پدر عمیق تر از همیشه به خواب رفته است هر چه صدایش کردم پاسخی نداد و تازه فهمیدم چه فرصتی را از دست داده ام. هر وقت یادم می آید از ته دل می سوزم و خودم را سرزنش می کنم که چرا به خواست پدرم عمل نکردم. این خاصیت دنیاست که همواره حسرت را به دل انسان می اندازد. پس باید تا می توانیم فرصت ها را غنیمت بشماریم و برای خدمت به خلق خدا و #مهربانی به یکدیگر امروز و فردا نکنیم. خصوصاً در ارتباط با والدین، همسر و فرزندان این امر اهمیت بیشتری دارد ممکن است غفلت از آن کیفیت زندگی را کاهش می دهد. مهربانی کردن نیاز به تمرین و آموزش دارد. بسیاری از ما یاد نگرفته ایم احساسات خود را بروز دهیم، دل عزیزان مان را شاد کنیم و به زندگی سخت و پر مشغله امروزی با عواطف رنگ و طراوت ببخشیم.
🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا،
🔻یکشنبه ۱۳ آذر ۱۴۰۱، شماره ۳۸۲۶
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ «شاید وقتی دیگر» بوی غفلت می دهد! #غفلت از این که انسان می پندارد فرصت های آتی قطعاً ایجاد می شود یا این که آدمی حتماً زنده هست و می تواند آینده را درک کند. این در حالی است که هیچ انسانی نمی تواند به ساعت یا لحظه بعد حضور خود در دنیا اطمینان داشته باشد و هر آن ممکن است اتفاق یا حادثه ای فرصت را از انسان بگیرد. پس چرا باید آن چه را که اکنون می توانیم انجام دهیم به فردا بیاندازیم؟ این مقدمه را گفتم تا در «باب مهربانی» سخن بگویم. چه روزها و شب هایی که امکان سراغ گرفتن از عزیزان مان و مهربانی کردن به آن ها را داشتیم و به فردا موکول کردیم. غافل از این که همان لحظه آخرین فرصت ما بوده است. خدا همه اموات شما را رحمت کند. یکی از دوستانم در همین راستا خاطره ای تلخ برایم تعریف کرد.
✅ گفت: پدرم به من زنگ زد بعد از سلام و احوالپرسی از من خواست که ناهار را در کنار آن ها صرف کنم. من هم قبول کردم. فقط گفتم اجازه بدهید به منزل بروم کار کوچکی دارم انجام بدهم، لباس هایم را عوض کنم خدمت می رسم. پدرم گفت: بابا جان منزل نرو. اول بیا زودتر ناهار بخوریم. من خواستم اجازه بدهد ابتدا بروم کارم را انجام دهم و بعد بیایم. پدرم که گویی ناامید شده بود آه سردی کشید و گفت: پس زودتر بیا منتظریم. من هم بعد از این که کارم را انجام دادم و در مسیر منزل پدری #رانندگی می کردم با خودم حرف می زدم: فرقی نداشت، الان هم کارهایم را انجام دادم هم ساعاتی را با خیال راحت می توانم کنار پدر و مادرم باشم. وقتی رسیدم مادرم از من استقبال کرد و گفت: بابا داخل اتاق رفته استراحت کند تا تو صدایش کنی من هم ناهار را می کشم.
✅ داخل اتاق که رفتم دیدم پدر عمیق تر از همیشه به خواب رفته است هر چه صدایش کردم پاسخی نداد و تازه فهمیدم چه فرصتی را از دست داده ام. هر وقت یادم می آید از ته دل می سوزم و خودم را سرزنش می کنم که چرا به خواست پدرم عمل نکردم. این خاصیت دنیاست که همواره حسرت را به دل انسان می اندازد. پس باید تا می توانیم فرصت ها را غنیمت بشماریم و برای خدمت به خلق خدا و #مهربانی به یکدیگر امروز و فردا نکنیم. خصوصاً در ارتباط با والدین، همسر و فرزندان این امر اهمیت بیشتری دارد ممکن است غفلت از آن کیفیت زندگی را کاهش می دهد. مهربانی کردن نیاز به تمرین و آموزش دارد. بسیاری از ما یاد نگرفته ایم احساسات خود را بروز دهیم، دل عزیزان مان را شاد کنیم و به زندگی سخت و پر مشغله امروزی با عواطف رنگ و طراوت ببخشیم.
🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا،
🔻یکشنبه ۱۳ آذر ۱۴۰۱، شماره ۳۸۲۶
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ دست بردارید
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
🔴 دست بردارید
▪زندگی دنیا کوتاه و کم ارزش است بسیار کوتاهتر و کم ارزش تر از آنچه فکرش را می کنیم. اینرا همه می دانیم ولی گاهی فراموش می کنیم و دچار #غفلت می شویم و آنچنان در دنیا تاخت و تاز می کنیم که گویی عمری جاودان داریم و این سرای فانی همان جایی است که همیشه برای ما می ماند. گویی این خاصیت انسان است که رحلت به سرای ابدی را فراموش می کند و از یاد می برد برای چه خلق شده است و چه تکالیفی بر عهده دارد.
▪️بر همین اساس #زندگی_دنیا را ناخودآگاه یا از سر نسیان پایدار می داند و خلقت انسان را تنها محدود به این زمان و مکان می پندارد. اما زهی خیال باطل! عمر دنیا بسیار زودگذر و بی برکت است و بنا به فرمایش امیرالمومنین علیه السلام «فرصت ها مانند ابر به سرعت می گذرند» پس چه زیان کار است کسی که برای منفعت کوتاه و بی ارزش دنیا آخرت خویش را تباه کند. این چنین است که گویی همواره ندایی از اعماق وجود انسان و وجدان های بیدار ما را می خواند و نهیب می زند که هان!
▪ای #فرزندان_آدم دست بردارید از هر آنچه شما را از خودتان دور می کند، روح معنویت، شرافت و وجودتان را ضایع می کند و مسیر مراتب پیشرفت و تعالی شما بسوی ملکوت و زندگی ابدی را مسدود می سازد. باید از همه ی خودپسندی ها، دنیا طلبی ها، اسراف ها، تبذیرها، تجملات، کینه ها، تزویرها و... دست بردارید و مس جان خود را در دریای معرفت، اخلاص و تقوا بشویید، بسوی انسانیت و اخلاق هجرت کنید تا بقول حافظ «کیمیای عشق بابید و زر شوید».
🔴 بگذارید و بگذرید
▪️#زندگي_اجتماعي بصورتي است كه همواره اين احتمال وجود دارد انسان ها از هم دلگير شوند، بين آنان مشاجره صورت پذيرد، احساس كنند كسي حق آنها را تضييع كرده و يا اينكه آدمي خواسته يا ناخواسته پاي خود را در كفش ديگران كند. يك روز كسي از دست و زبان ما مي رنجد روز ديگر ما از كسي مي رنجيم و اين رفت و آمدها تا زماني كه زندگي جاري است ادامه دارد.
▪اينكه اين مسأله يك واقعيت غيرقابل انكار است شكي نيست اما نكته مهم شيوه مواجهه با پيچ و خم هاي زندگي است. عده اي زود از كوره در مي روند و هرگونه ناملايمتي را به بدترين شكل پاسخ مي دهند و عده اي باسعه صدر مسائل را حل كرده و از ديگران و اشتباهات آنان در مي گذرند. برخي توقع دارند #محيط_اجتماعي هرگونه اشتباه آنها را ناديده بگيرد ولي زماني كه خود در چنين مقامي قرار مي گيرند كوچك ترين گذشتي از خود نشان نمي دهند.
▪️گاهي ما انسان ها در مقايسه با ديگران، جنبه هاي مثبت خويش را بيش از آنچه واقعيت دارد، در نظر مي‌گيريم و عيوب خود را کمتر از آنچه که هست، مي بينيم. در نتيجه به جنبه هاي مثبت ديگران کمتر توجه مي کنيم. اين مسئله روابط اجتماعي و بخصوص #روابط_خانوادگي ما را مخدوش مي كند. گذشت كردن ثمرات قابل توجهي دارد.
▪️سبب طولانی شدن عمر شخص بخشنده می شود، وجدان آدمی را آرام می کند، خانه دل از کینه و انتقام بعنوان مهلك ترين بيماري خالی می شود، روح عفو کننده بزرگ می شود. محبوبیتش میان گروه هاي مختلف #مردم افزايش مي يابد و درنهايت این روحیه گذشت از بدي هاي دیگران به عنوان یک فرهنگ و ارزش عالی انسانی به همسر و فرزندان و اطرافیان و... منتقل می گردد.
🔴 باید گذاشت و گذشت
▪️#گذشت بعنوان يک خصوصيت مثبت انساني، زيباترين جلوه هاي كرامت اخلاقي را به تصوير مي كشد. اين مسئله در مناسبات اجتماعي و بويژه در زندگي مشترک، حضور موثر دارد. زن و شوهر بيش از هر مجموعه انساني بايد نسبت بهم روحيه بزرگ منشي و كرامت داشته باشند. يکي از نشانه هاي بزرگ منشي عفو و گذشت و مدارا نسبت به هم است.
▪#زندگي_مشترک به گونه اي است كه زن و شوهر به طور طبيعي در رفتار و گفتار هم دقيق مي شوند و به عيوب هم پي مي برند. اما نبايد اين مسئله به بازگو کردن عيوب هم و سرزنش يكديگر منجر شود. چراكه در اين صورت، شادکامي از صحنه زندگي به بيرون رانده مي شود و جوي آکنده از بدبيني و دشمني بر فضاي زندگي حاکم مي شود.
▪️#مدارا و گذشت، ما را ملزم مي کند در مورد همسرمان بجاي عيب جويي، عيب پوشي را برگزينيم و در مواردي، تغافل را سرلوحه مناسبات خود قرار دهيم. يعني وانمود کنيم كه از اشتباه طرف مقابل بي اطلاع هستيم. چقدر زيباست در جايي كه انسان توانايي تلافي كردن و انتقام گرفتن را دارد با كرامت از اشتباه ديگران بگذرد و خداي مهربان را گواه عمل خويش قرار دهد و اين اوج قدرت انسان است.
▪سوال اساسي اينست؛ انساني كه از اشتباهات و قصور مردم در حق خويش گذشت نمي كند چگونه توقع دارد #خداي_مهربان زشتي هاي عمل او را بپوشاند، گناهانش را ناديده بگيرد و او را بيامرزد؟ امام علي(ع) مي فرمايد: «بگذارید و بگذرید، ببینید و دل مبندید، چشم بیاندازید و دل مبازید که دیر یا زود باید گذاشت و گذشت.»
🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا
🔻شماره ۳۹۴۱، دوشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۲
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
🔴 دست بردارید
▪زندگی دنیا کوتاه و کم ارزش است بسیار کوتاهتر و کم ارزش تر از آنچه فکرش را می کنیم. اینرا همه می دانیم ولی گاهی فراموش می کنیم و دچار #غفلت می شویم و آنچنان در دنیا تاخت و تاز می کنیم که گویی عمری جاودان داریم و این سرای فانی همان جایی است که همیشه برای ما می ماند. گویی این خاصیت انسان است که رحلت به سرای ابدی را فراموش می کند و از یاد می برد برای چه خلق شده است و چه تکالیفی بر عهده دارد.
▪️بر همین اساس #زندگی_دنیا را ناخودآگاه یا از سر نسیان پایدار می داند و خلقت انسان را تنها محدود به این زمان و مکان می پندارد. اما زهی خیال باطل! عمر دنیا بسیار زودگذر و بی برکت است و بنا به فرمایش امیرالمومنین علیه السلام «فرصت ها مانند ابر به سرعت می گذرند» پس چه زیان کار است کسی که برای منفعت کوتاه و بی ارزش دنیا آخرت خویش را تباه کند. این چنین است که گویی همواره ندایی از اعماق وجود انسان و وجدان های بیدار ما را می خواند و نهیب می زند که هان!
▪ای #فرزندان_آدم دست بردارید از هر آنچه شما را از خودتان دور می کند، روح معنویت، شرافت و وجودتان را ضایع می کند و مسیر مراتب پیشرفت و تعالی شما بسوی ملکوت و زندگی ابدی را مسدود می سازد. باید از همه ی خودپسندی ها، دنیا طلبی ها، اسراف ها، تبذیرها، تجملات، کینه ها، تزویرها و... دست بردارید و مس جان خود را در دریای معرفت، اخلاص و تقوا بشویید، بسوی انسانیت و اخلاق هجرت کنید تا بقول حافظ «کیمیای عشق بابید و زر شوید».
🔴 بگذارید و بگذرید
▪️#زندگي_اجتماعي بصورتي است كه همواره اين احتمال وجود دارد انسان ها از هم دلگير شوند، بين آنان مشاجره صورت پذيرد، احساس كنند كسي حق آنها را تضييع كرده و يا اينكه آدمي خواسته يا ناخواسته پاي خود را در كفش ديگران كند. يك روز كسي از دست و زبان ما مي رنجد روز ديگر ما از كسي مي رنجيم و اين رفت و آمدها تا زماني كه زندگي جاري است ادامه دارد.
▪اينكه اين مسأله يك واقعيت غيرقابل انكار است شكي نيست اما نكته مهم شيوه مواجهه با پيچ و خم هاي زندگي است. عده اي زود از كوره در مي روند و هرگونه ناملايمتي را به بدترين شكل پاسخ مي دهند و عده اي باسعه صدر مسائل را حل كرده و از ديگران و اشتباهات آنان در مي گذرند. برخي توقع دارند #محيط_اجتماعي هرگونه اشتباه آنها را ناديده بگيرد ولي زماني كه خود در چنين مقامي قرار مي گيرند كوچك ترين گذشتي از خود نشان نمي دهند.
▪️گاهي ما انسان ها در مقايسه با ديگران، جنبه هاي مثبت خويش را بيش از آنچه واقعيت دارد، در نظر مي‌گيريم و عيوب خود را کمتر از آنچه که هست، مي بينيم. در نتيجه به جنبه هاي مثبت ديگران کمتر توجه مي کنيم. اين مسئله روابط اجتماعي و بخصوص #روابط_خانوادگي ما را مخدوش مي كند. گذشت كردن ثمرات قابل توجهي دارد.
▪️سبب طولانی شدن عمر شخص بخشنده می شود، وجدان آدمی را آرام می کند، خانه دل از کینه و انتقام بعنوان مهلك ترين بيماري خالی می شود، روح عفو کننده بزرگ می شود. محبوبیتش میان گروه هاي مختلف #مردم افزايش مي يابد و درنهايت این روحیه گذشت از بدي هاي دیگران به عنوان یک فرهنگ و ارزش عالی انسانی به همسر و فرزندان و اطرافیان و... منتقل می گردد.
🔴 باید گذاشت و گذشت
▪️#گذشت بعنوان يک خصوصيت مثبت انساني، زيباترين جلوه هاي كرامت اخلاقي را به تصوير مي كشد. اين مسئله در مناسبات اجتماعي و بويژه در زندگي مشترک، حضور موثر دارد. زن و شوهر بيش از هر مجموعه انساني بايد نسبت بهم روحيه بزرگ منشي و كرامت داشته باشند. يکي از نشانه هاي بزرگ منشي عفو و گذشت و مدارا نسبت به هم است.
▪#زندگي_مشترک به گونه اي است كه زن و شوهر به طور طبيعي در رفتار و گفتار هم دقيق مي شوند و به عيوب هم پي مي برند. اما نبايد اين مسئله به بازگو کردن عيوب هم و سرزنش يكديگر منجر شود. چراكه در اين صورت، شادکامي از صحنه زندگي به بيرون رانده مي شود و جوي آکنده از بدبيني و دشمني بر فضاي زندگي حاکم مي شود.
▪️#مدارا و گذشت، ما را ملزم مي کند در مورد همسرمان بجاي عيب جويي، عيب پوشي را برگزينيم و در مواردي، تغافل را سرلوحه مناسبات خود قرار دهيم. يعني وانمود کنيم كه از اشتباه طرف مقابل بي اطلاع هستيم. چقدر زيباست در جايي كه انسان توانايي تلافي كردن و انتقام گرفتن را دارد با كرامت از اشتباه ديگران بگذرد و خداي مهربان را گواه عمل خويش قرار دهد و اين اوج قدرت انسان است.
▪سوال اساسي اينست؛ انساني كه از اشتباهات و قصور مردم در حق خويش گذشت نمي كند چگونه توقع دارد #خداي_مهربان زشتي هاي عمل او را بپوشاند، گناهانش را ناديده بگيرد و او را بيامرزد؟ امام علي(ع) مي فرمايد: «بگذارید و بگذرید، ببینید و دل مبندید، چشم بیاندازید و دل مبازید که دیر یا زود باید گذاشت و گذشت.»
🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا
🔻شماره ۳۹۴۱، دوشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۲
@modiryar
✍ اشیا گم شده یا پیدا شده؟!
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ در حال ورود به #دانشگاه بودم که تجمع تعدادی دانشجو در برابر ویترینی نسبتاً بلند توجه مرا به خود جلب کرد. ایستادم و کمی با دقت بیشتر به آن ها نگاه کردم. نمی دانم چرا تا به حال این ویترین را ندیده بودم یا اگر چشمم به آن خورده بود برایم اهمیت خاصی نداشت. بالای ویترین تابلویی نصب شده که روی آن نوشته شده بود: «اشیای پیدا شده». دانشجویان خانم یا آقا یکی یکی کتاب، کارت، قلم، کیف، شارژر، کلاه، دستکش یا هر چیز دیگری را که گم کرده بودند در میان وسایل این ویترین جستجو می کردند که شاید پیدا کنند. بعضی از آن ها گمشده ی خود را یافته و با لبخندی رضایت بخش از آن جا راهی کلاس می شدند و تعدادی هم بعد از چند دقیقه ای جستجو ناامید محل را ترک می کردند. این صحنه را که دیدم با خودم گفتم این جا محل اشیای گم شده ی افراد است یا اشیای پیدا شده آن ها توسط دیگران؟!
✅ البته که در کارکرد آن تفاوتی هم وجود ندارد. سپس این اتفاق فکر مرا به نکته ای مشغول کرد. در نگاهی کلان تر آدمی در زندگی خود چیزهای زیادی دارد که ممکن است از سر غفلت، سردرگمی، شلوغی و یا ... گم کند و از دست بدهد و بعداً مجبور شود دنبال آن ها بگردد. البته معلوم نیست که دوباره بتواند آن را پیدا کند، به دست آورد یا خیر؟ به بیان دیگر آدمی در مرور زمان و به فراخور مسائل و پدیده های مختلف زندگی و محیطی ممکن است چیزهای زیادی را که دوست دارد و بدان ها تعلق خاطر و نیاز دارد گم کند یا از دست بدهد که گاهی با وجود همه ی سختی هایی که بخاطر فقدان آن ها متحمل می شود به دلیل گرفتاری های ذهنی و روحی #غفلت می کند و حتی متوجه نبودن آن ها هم نمی شود. نعمت ها و مواردی همچون سلامتی، آرامش، امنیت، خانواده، ایمان، تقوا، انسان دوستی، خوشرویی و ... از مهم ترین این موارد هستند.
✅ زندگی در عصر حاضر روی دور تند قرار دارد و همه ی ما شبانه روز درگیر مسائل و چالش هایی هستیم که گاهی ما را از هدف اصلی و غایی زندگی باز می دارد و در گذران عمر (در صورتی که از خود مراقبت نکنیم) ممکن است حتی بدون آن که متوجه بشویم ما را تبدیل به انسان دیگری نماید که خودمان هم او را قبول نداریم و هیچ گاه فکرش را نمی کردیم چنین شخصیت یا رفتاری در ما بروز و ظهور یابد. پس #مراقبت از خویشتن و دقت در رفتار و گفتاری که از خود در جامعه ارائه می دهیم اهمیت فراوانی دارد. شاید این ویترین برای آدمی مثالی باشد در مسجد، حرم، سالن ورزشی، کتابخانه، منزل پدر و مادر و یا هر جای دیگری که آدمی بتواند گمشده های خویش را در آن جستجو کند.
✅ به عنوان مثال اگر خود را مقید کنیم روزی چند دقیقه بعد از نماز با آرامش بیشتر فکر کنیم، دعا بخوانیم و یا در هفته چند ساعتی را ورزش کنیم یا با اقوام و دوستان معاشرت نماییم بسیاری از مسائل آزاردهنده ی زندگی از ما جدا شود و یا اینکه به سطحی از آرامش دست پیدا کنیم که مطوبیت و رضایت ما از #زندگی را افزایش دهد. آدمی در غفلتی بزرگ همواره در پی نداشته هایش می دود و برای آن استرس و اضطراب دارد غافل از اینکه داشته های فراوانی دارد که به اندازه ی کافی از آن ها بهره نبرده است در حالی که آن ها می توانستند در موارد زیادی حالش را بهتر و زندگی اش را شیرین تر نمایند.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۱۴ دیماه ۱۴۰۲، شماره ۹۹۵
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ در حال ورود به #دانشگاه بودم که تجمع تعدادی دانشجو در برابر ویترینی نسبتاً بلند توجه مرا به خود جلب کرد. ایستادم و کمی با دقت بیشتر به آن ها نگاه کردم. نمی دانم چرا تا به حال این ویترین را ندیده بودم یا اگر چشمم به آن خورده بود برایم اهمیت خاصی نداشت. بالای ویترین تابلویی نصب شده که روی آن نوشته شده بود: «اشیای پیدا شده». دانشجویان خانم یا آقا یکی یکی کتاب، کارت، قلم، کیف، شارژر، کلاه، دستکش یا هر چیز دیگری را که گم کرده بودند در میان وسایل این ویترین جستجو می کردند که شاید پیدا کنند. بعضی از آن ها گمشده ی خود را یافته و با لبخندی رضایت بخش از آن جا راهی کلاس می شدند و تعدادی هم بعد از چند دقیقه ای جستجو ناامید محل را ترک می کردند. این صحنه را که دیدم با خودم گفتم این جا محل اشیای گم شده ی افراد است یا اشیای پیدا شده آن ها توسط دیگران؟!
✅ البته که در کارکرد آن تفاوتی هم وجود ندارد. سپس این اتفاق فکر مرا به نکته ای مشغول کرد. در نگاهی کلان تر آدمی در زندگی خود چیزهای زیادی دارد که ممکن است از سر غفلت، سردرگمی، شلوغی و یا ... گم کند و از دست بدهد و بعداً مجبور شود دنبال آن ها بگردد. البته معلوم نیست که دوباره بتواند آن را پیدا کند، به دست آورد یا خیر؟ به بیان دیگر آدمی در مرور زمان و به فراخور مسائل و پدیده های مختلف زندگی و محیطی ممکن است چیزهای زیادی را که دوست دارد و بدان ها تعلق خاطر و نیاز دارد گم کند یا از دست بدهد که گاهی با وجود همه ی سختی هایی که بخاطر فقدان آن ها متحمل می شود به دلیل گرفتاری های ذهنی و روحی #غفلت می کند و حتی متوجه نبودن آن ها هم نمی شود. نعمت ها و مواردی همچون سلامتی، آرامش، امنیت، خانواده، ایمان، تقوا، انسان دوستی، خوشرویی و ... از مهم ترین این موارد هستند.
✅ زندگی در عصر حاضر روی دور تند قرار دارد و همه ی ما شبانه روز درگیر مسائل و چالش هایی هستیم که گاهی ما را از هدف اصلی و غایی زندگی باز می دارد و در گذران عمر (در صورتی که از خود مراقبت نکنیم) ممکن است حتی بدون آن که متوجه بشویم ما را تبدیل به انسان دیگری نماید که خودمان هم او را قبول نداریم و هیچ گاه فکرش را نمی کردیم چنین شخصیت یا رفتاری در ما بروز و ظهور یابد. پس #مراقبت از خویشتن و دقت در رفتار و گفتاری که از خود در جامعه ارائه می دهیم اهمیت فراوانی دارد. شاید این ویترین برای آدمی مثالی باشد در مسجد، حرم، سالن ورزشی، کتابخانه، منزل پدر و مادر و یا هر جای دیگری که آدمی بتواند گمشده های خویش را در آن جستجو کند.
✅ به عنوان مثال اگر خود را مقید کنیم روزی چند دقیقه بعد از نماز با آرامش بیشتر فکر کنیم، دعا بخوانیم و یا در هفته چند ساعتی را ورزش کنیم یا با اقوام و دوستان معاشرت نماییم بسیاری از مسائل آزاردهنده ی زندگی از ما جدا شود و یا اینکه به سطحی از آرامش دست پیدا کنیم که مطوبیت و رضایت ما از #زندگی را افزایش دهد. آدمی در غفلتی بزرگ همواره در پی نداشته هایش می دود و برای آن استرس و اضطراب دارد غافل از اینکه داشته های فراوانی دارد که به اندازه ی کافی از آن ها بهره نبرده است در حالی که آن ها می توانستند در موارد زیادی حالش را بهتر و زندگی اش را شیرین تر نمایند.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۱۴ دیماه ۱۴۰۲، شماره ۹۹۵
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar