مدیریار | Modiryar
Photo
✍ حس خوب زندگی
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
▪️بر اساس #آموزه_های_اسلام و توصیه های پیامبر اعظم(ص) هیچ نهادی نزد خداوند محبوب‌تر از خانواده نیست. خانواده به عنوان یک نهاد تأثیرگذار در خوشبختى دنیوى و اخروى انسان در منظومه معرفتى اسلام از جایگاه برجسته‌اى برخوردار است.در همین راستا همواره از سوی بزرگان شریعت توصیه های فراوانی در راستای تشکیل خانواده، فرزندآوری، محبت بین زن و شوهر، تشریک مساعی و مهربانی همسران نسبت به هم و مواردی دیگر از این دست ارائه گردیده است.
▪️همچنین در #سیره_معصومین علیهم السلام همواره حضور گرم در منزل همراه با گشاده رویی، همکاری و مهربانی با اعضای خانواده نقل گردیده و بسیار مورد توجه قرار داشته است تا بدان جا که در برخی از احادیث آمده مردی که در کار منزل به همسرش کمک می کند همچون مجاهد در راه خداست. آن چه مسلم است قداست و حرمت جایگاه مقدس خانواده خصوصاً مادر و زن به عنوان رکن اساسی عطوفت و پایگاه مسلم مدیریت خانه در سال های اخیر از سوی هجمه های فرهنگی بسیار مورد خدشه قرار گرفته است.
▪️امری که متأسفانه در کشور ما هم اثرات بسیار نا مطلوبی داشته تا بدان جا که تعهد و وفاداری به #زندگی_زناشویی در جامعه آسیب های فراوانی دیده و یا طلاق های روزافزون و از هم پاشیدگی اصول معنایی و رفتاری خانه و خانواده سندی دیگر بر این ادعاست. البته نمی توان همه این موارد را به هجمه های فرهنگی غرب نسبت داد. مسلماً بسیاری از این اتفاقات ماحصل افراط و تفریط هایی بوده که در گذشته در فرهنگ ارتباطات زناشویی وجود داشته است.
▪️هیچ انگاری زن ها، قائل نبودن سهم اجتماعی برای آن ها و یا (با عرض پوزش) ضعیفه و جنس دوم انگاشتن زن از مهمترین مصادیق خارج شدن از مسیر #اعتدال در ارتباط با زن به عنوان مهم ترین رکن خانه و خانواده می باشد. به هر حال امروز خوشبختانه با ظهور فناوری های نوین، توسعه ارتباطات و پیشرفت های شگرف بشری حضور زن در اجتماع تعریف شده و هر چند هنوز با مشکلات و محدودیت های فراوانی مواجه است اما به نسبت حتی یک دهه قبل هم پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته است.
▪️اما به نظر نکته مهم تر از آزادی های اجتماعی زنان بحث حفظ حیا، قداست و احترام آن هاست. ما پیرو شریعتی هستیم که پیامبر آن زن را #ریحانه خواند، در مهربانی و همیاری با او توصیه های فراوان کرد، دخترش را ام ابیها نامید، بر دستانش بوسه زد و هر کسی در خانه و خانواده نامهربان بود را از خودش نمی دانست. پس اکنون با توجه به معضلات شدید اجتماعی و فروریختن اخلاق در جوامع بشری چاره ای نیست جز این که بیشتر از همیشه نسبت به حفظ و تقویت مهم ترین پایگاه اجتماعی که همانا خانواده است و حفظ و تکریم جایگاه زنان در آن اهتمام ورزیم.
▪️اسلام و پیامبر آن چهره مهربانی دارد که خانواده را ارج نهاده و تکریم حداکثری همسران را مطالبه می کند. پس ما هم باید مراقب باشیم خصوصاً آن جایی که در لباس شریعت در ارتباط با خانواده، زن و همسر سخن می گوییم از چارچوب اعتدال خارج نشده و چهره دین را مخدوش نکنیم. خصوصاً در این روزها که اخلاق و مهربانی حلقه مفقوده #زندگی جامعه ی انسانی است هیچ نسخه ای بهتر از بهره مندی از کانون گرم و مهربان خانواده برای بهبود وضع زندگی و بهره مندی از احساس خوب وجود ندارد.
▪️پاک سازی #محیط_خانواده و جامعه از آلودگی ها، تشویق به ازدواج و تشکیل خانواده، تبیین روابط سالم و سازنده میان همسران و دیگر اعضای خانواده و تأکید ویژه بر تربیت فرزند از جمله برنامه هایی است که اسلام برای حفاظت از کانون مقدس خانواده مورد توجه قرار داده است. امری که تحقق آن ضمن ایجاد حس خوب زندگی سبب حل و فصل بسیاری از معضلات اجتماعی می گردد.
✍ منبع: #هفته_نامه_نخست، مورخ پنجشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۹، شماره ۸۶۴
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
▪️بر اساس #آموزه_های_اسلام و توصیه های پیامبر اعظم(ص) هیچ نهادی نزد خداوند محبوب‌تر از خانواده نیست. خانواده به عنوان یک نهاد تأثیرگذار در خوشبختى دنیوى و اخروى انسان در منظومه معرفتى اسلام از جایگاه برجسته‌اى برخوردار است.در همین راستا همواره از سوی بزرگان شریعت توصیه های فراوانی در راستای تشکیل خانواده، فرزندآوری، محبت بین زن و شوهر، تشریک مساعی و مهربانی همسران نسبت به هم و مواردی دیگر از این دست ارائه گردیده است.
▪️همچنین در #سیره_معصومین علیهم السلام همواره حضور گرم در منزل همراه با گشاده رویی، همکاری و مهربانی با اعضای خانواده نقل گردیده و بسیار مورد توجه قرار داشته است تا بدان جا که در برخی از احادیث آمده مردی که در کار منزل به همسرش کمک می کند همچون مجاهد در راه خداست. آن چه مسلم است قداست و حرمت جایگاه مقدس خانواده خصوصاً مادر و زن به عنوان رکن اساسی عطوفت و پایگاه مسلم مدیریت خانه در سال های اخیر از سوی هجمه های فرهنگی بسیار مورد خدشه قرار گرفته است.
▪️امری که متأسفانه در کشور ما هم اثرات بسیار نا مطلوبی داشته تا بدان جا که تعهد و وفاداری به #زندگی_زناشویی در جامعه آسیب های فراوانی دیده و یا طلاق های روزافزون و از هم پاشیدگی اصول معنایی و رفتاری خانه و خانواده سندی دیگر بر این ادعاست. البته نمی توان همه این موارد را به هجمه های فرهنگی غرب نسبت داد. مسلماً بسیاری از این اتفاقات ماحصل افراط و تفریط هایی بوده که در گذشته در فرهنگ ارتباطات زناشویی وجود داشته است.
▪️هیچ انگاری زن ها، قائل نبودن سهم اجتماعی برای آن ها و یا (با عرض پوزش) ضعیفه و جنس دوم انگاشتن زن از مهمترین مصادیق خارج شدن از مسیر #اعتدال در ارتباط با زن به عنوان مهم ترین رکن خانه و خانواده می باشد. به هر حال امروز خوشبختانه با ظهور فناوری های نوین، توسعه ارتباطات و پیشرفت های شگرف بشری حضور زن در اجتماع تعریف شده و هر چند هنوز با مشکلات و محدودیت های فراوانی مواجه است اما به نسبت حتی یک دهه قبل هم پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته است.
▪️اما به نظر نکته مهم تر از آزادی های اجتماعی زنان بحث حفظ حیا، قداست و احترام آن هاست. ما پیرو شریعتی هستیم که پیامبر آن زن را #ریحانه خواند، در مهربانی و همیاری با او توصیه های فراوان کرد، دخترش را ام ابیها نامید، بر دستانش بوسه زد و هر کسی در خانه و خانواده نامهربان بود را از خودش نمی دانست. پس اکنون با توجه به معضلات شدید اجتماعی و فروریختن اخلاق در جوامع بشری چاره ای نیست جز این که بیشتر از همیشه نسبت به حفظ و تقویت مهم ترین پایگاه اجتماعی که همانا خانواده است و حفظ و تکریم جایگاه زنان در آن اهتمام ورزیم.
▪️اسلام و پیامبر آن چهره مهربانی دارد که خانواده را ارج نهاده و تکریم حداکثری همسران را مطالبه می کند. پس ما هم باید مراقب باشیم خصوصاً آن جایی که در لباس شریعت در ارتباط با خانواده، زن و همسر سخن می گوییم از چارچوب اعتدال خارج نشده و چهره دین را مخدوش نکنیم. خصوصاً در این روزها که اخلاق و مهربانی حلقه مفقوده #زندگی جامعه ی انسانی است هیچ نسخه ای بهتر از بهره مندی از کانون گرم و مهربان خانواده برای بهبود وضع زندگی و بهره مندی از احساس خوب وجود ندارد.
▪️پاک سازی #محیط_خانواده و جامعه از آلودگی ها، تشویق به ازدواج و تشکیل خانواده، تبیین روابط سالم و سازنده میان همسران و دیگر اعضای خانواده و تأکید ویژه بر تربیت فرزند از جمله برنامه هایی است که اسلام برای حفاظت از کانون مقدس خانواده مورد توجه قرار داده است. امری که تحقق آن ضمن ایجاد حس خوب زندگی سبب حل و فصل بسیاری از معضلات اجتماعی می گردد.
✍ منبع: #هفته_نامه_نخست، مورخ پنجشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۹، شماره ۸۶۴
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
✍ لطف مکرر وظیفه مقرر
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ «لطف مکرر می شود وظیفه مقرر» یا شاید هم وظیفه مسلم! هر چیزی اندازه و قاعده دارد و نباید از حد خود تجاوز کند در غیر این صورت باعث آزار و اذیت انسان می شود و یا حتی طرف مقابل را ناخودآگاه دچار سطحی از «توهم و توقع» می کند که دیگر پاسخگویی به آن ممکن نخواهد بود. پس باید «اندازه نگه دارید که اندازه نکوست.» محبت کردن از زیبا ترین و لذت بخش ترین صفت های انسانی است برای همین از کودکی تا بزرگسالی بیشتر پدر و مادر ها تلاش می کنند تا فرزندانی مهربان و دوست داشتنی و بهره مند از #احساسات انسانی پرورش و تربیت نمایند و به اجتماع تحویل دهند و آن ها تلاش می کنند که روحیه فرزندان شان را به سمت خوبی ها سوق دهند.
✅ اما به راستی این همه ماجرا نیست و روی دیگری نیز دارد. بعضی وقت ها از روی علاقه شدید قلبی و یا بنا به هر دلیل منطقی یا حتی غیرمنطقی دیگر به افرادی که دوست شان داریم بی مجابا محبت می کنیم، برای آن ها از دل و جان، عمر و جوانی، در خستگی و بیماری و در هر شرایط سختی بی هیچ خواسته و منتی به اصطلاح مایه می گذاریم و خود را وقف می کنیم که در واقع همه این رفتارها ظاهراً نشان دهنده عمق عشق و علاقه نسبت به آن فرد است. گاهی حتی حاضریم برای دیدن لبخند در چهره آن فرد خود را بار ها و بار ها قربانی کنیم و حتی زندگی مان را بدون حضور آن شخص بی معنا می دانیم اما باید به این مو ضوع توجه ویژه ای داشته باشیم که رعایت #اعتدال منطقی تر است و باید به هر کس به اندازه ظرفیت و درکی که دارد محبت کنیم و عشق بورزیم.
✅ مهم ترین آسیبی که محبت بی حساب و کتاب به انسان ها می رساند سلب مسئولیت پذیری از طرف مقابل است. شاید یکی از پاشنه آشیل های مهم تربیتی در عصر حاضر در حوزه مسئولیت پذیری و انجام رفتار متعهدانه و مسئولانه است. خصوصاً با کاهش روند فرزندآوری توجه و تمرکز والدین بر فرزندان و تراکم و سرازیر شدن نگاه عاطفی و #مهرورزی این امر شدت بیشتری می یابد. البته در این نوشتار موضوع سخن محبت های مکرر و بی قید و شرط تنها مربوط به فزندان نیست بلکه همه افراد جامعه را در بر می گیرد اما آن جا که سخن از زیرساخت های تربیتی موضوع است نگاه والدگری بیشتر به چشم می آید. البته این مورد از نظر روانشناسی نیز قابل بررسی است.
✅ بسیاری از روانشناس ها درمورد لطف مکرر، محبت زیادی و عشق و رزیدن بیش از اندازه برخی از افراد به سایرین عقیده دارند که خیلی وقت ها این افراد به علت دوست داشتن طرف مقابل این کار را انجام نمی دهند بلکه آنها درابتدا نسبت به خودشان حس خوبی ندارند و یا این که خودشان را دوست ندارند یا به بیان ساده تر عزت نفس پایینی دارند و به علت کمبود محبتی که در زندگی به آن دچار شده اند این چنین #رفتار می کنند. خلاصه این که محبت بیش از حد در برخی موارد که خیلی حاد می شود حتی یک نوع بیماری به حساب می آید و زیاده روی در آن اصلاً در انسانی روابط توصیه نمی شود و کسانی که این طور رفتار می کنند عواقب محبت بسیار خود را از سوی دیگران و به صورت انعکاسی در رفتار آنها دریافت می کنند. عادت های رفتاری ما همواره نیاز به کنترل و بازنگری دارد و باید به گونه ای گفتار و رفتار خویش را هدایت کنیم که عمل ما مورد رضای خداوند باشد.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۲۰ بهمن ۱۴۰۱، شماره ۹۵۴
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ «لطف مکرر می شود وظیفه مقرر» یا شاید هم وظیفه مسلم! هر چیزی اندازه و قاعده دارد و نباید از حد خود تجاوز کند در غیر این صورت باعث آزار و اذیت انسان می شود و یا حتی طرف مقابل را ناخودآگاه دچار سطحی از «توهم و توقع» می کند که دیگر پاسخگویی به آن ممکن نخواهد بود. پس باید «اندازه نگه دارید که اندازه نکوست.» محبت کردن از زیبا ترین و لذت بخش ترین صفت های انسانی است برای همین از کودکی تا بزرگسالی بیشتر پدر و مادر ها تلاش می کنند تا فرزندانی مهربان و دوست داشتنی و بهره مند از #احساسات انسانی پرورش و تربیت نمایند و به اجتماع تحویل دهند و آن ها تلاش می کنند که روحیه فرزندان شان را به سمت خوبی ها سوق دهند.
✅ اما به راستی این همه ماجرا نیست و روی دیگری نیز دارد. بعضی وقت ها از روی علاقه شدید قلبی و یا بنا به هر دلیل منطقی یا حتی غیرمنطقی دیگر به افرادی که دوست شان داریم بی مجابا محبت می کنیم، برای آن ها از دل و جان، عمر و جوانی، در خستگی و بیماری و در هر شرایط سختی بی هیچ خواسته و منتی به اصطلاح مایه می گذاریم و خود را وقف می کنیم که در واقع همه این رفتارها ظاهراً نشان دهنده عمق عشق و علاقه نسبت به آن فرد است. گاهی حتی حاضریم برای دیدن لبخند در چهره آن فرد خود را بار ها و بار ها قربانی کنیم و حتی زندگی مان را بدون حضور آن شخص بی معنا می دانیم اما باید به این مو ضوع توجه ویژه ای داشته باشیم که رعایت #اعتدال منطقی تر است و باید به هر کس به اندازه ظرفیت و درکی که دارد محبت کنیم و عشق بورزیم.
✅ مهم ترین آسیبی که محبت بی حساب و کتاب به انسان ها می رساند سلب مسئولیت پذیری از طرف مقابل است. شاید یکی از پاشنه آشیل های مهم تربیتی در عصر حاضر در حوزه مسئولیت پذیری و انجام رفتار متعهدانه و مسئولانه است. خصوصاً با کاهش روند فرزندآوری توجه و تمرکز والدین بر فرزندان و تراکم و سرازیر شدن نگاه عاطفی و #مهرورزی این امر شدت بیشتری می یابد. البته در این نوشتار موضوع سخن محبت های مکرر و بی قید و شرط تنها مربوط به فزندان نیست بلکه همه افراد جامعه را در بر می گیرد اما آن جا که سخن از زیرساخت های تربیتی موضوع است نگاه والدگری بیشتر به چشم می آید. البته این مورد از نظر روانشناسی نیز قابل بررسی است.
✅ بسیاری از روانشناس ها درمورد لطف مکرر، محبت زیادی و عشق و رزیدن بیش از اندازه برخی از افراد به سایرین عقیده دارند که خیلی وقت ها این افراد به علت دوست داشتن طرف مقابل این کار را انجام نمی دهند بلکه آنها درابتدا نسبت به خودشان حس خوبی ندارند و یا این که خودشان را دوست ندارند یا به بیان ساده تر عزت نفس پایینی دارند و به علت کمبود محبتی که در زندگی به آن دچار شده اند این چنین #رفتار می کنند. خلاصه این که محبت بیش از حد در برخی موارد که خیلی حاد می شود حتی یک نوع بیماری به حساب می آید و زیاده روی در آن اصلاً در انسانی روابط توصیه نمی شود و کسانی که این طور رفتار می کنند عواقب محبت بسیار خود را از سوی دیگران و به صورت انعکاسی در رفتار آنها دریافت می کنند. عادت های رفتاری ما همواره نیاز به کنترل و بازنگری دارد و باید به گونه ای گفتار و رفتار خویش را هدایت کنیم که عمل ما مورد رضای خداوند باشد.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۲۰ بهمن ۱۴۰۱، شماره ۹۵۴
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar