✍ وقتی شایستگی می میرد
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ وقتی شایستگی می میرد #شایسته_سالاری متولد نمی شود، شایسته ها به پستوها تبعید می‌گردند، افراد نالایق بر مناصب کلیدی تکیه می زنند، کُند ذهن های جامعه «ژن‌خوب» می شوند، نادان ها و ناتوان ها بر انسان حاکم می گردند، سنگ روی سنگ بنا نمی شود، بازی موش و گربه آغاز می شود و هر تازه به دوران رسیده ای همچون «گربۀ تائب» می شود «عابد و زاهد و مسلمانا». در این میان بازار تملق و چاپلوسی رونق می گیرد، بادنجان دور قاب چین ها همه کاره می شوند و آفتاب پرست های فرصت طلب دبیرکل «حزب‌باد» می گردند. مردمان به کناره می روند و نامردمان جولان می دهند و لشکر «دغل‌دوستان» روزی هزار بار دور شیرینی طواف می کنند.
✅ و تو می‌مانی با دنیایی از توان و شایستگی که مجالی برای بروز و ظهورش نیست. شایستگی که در میان نباشد، فسادهای اقتصادی کلان شکل می گیرد، تلفن‌چی‌ها و رئیس‌دفترهای خبرکشِ سازمان ها همه کاره می شوند، جای مدیران دستور می دهند و عقده های حقارت شان را به رخ می کشند. هر کسی سرش به تنش می ارزد را به پارکینگ فرستاده و گوشه نشین می کنند و هر بلایی دلشان خواست بر سر بیت المال در می آورند. وای به حال جامعه‌ای که در آن «عادت مألوف و طريق معروف؛ آزردن دوستان باشد و خلافِ راه صواب»، «نقض رأى اولوالالباب باشد و کنار زدن شایستگان»، «ذوالفقار علی در نيام باشد و زبان سعدي در کام» که در آن زمان دنیاپرستان حریصی زمام را به دست می گیرند که «چشم تنگ دنیادوست‌شان» را تنها خاک گور پر می کند.
✅ پس تا می توانید فرومایگان را کنار بزنید و در جای خود بنشانید، هر عالمِ عاملی را قدر بدانید و در صدر نشانید، تعهد و تخصص را ارج گذارده و ترویج کنید، تا شایستگی حاکم شود، فساد رخت ببندد، هر کسی در جای خود بنشیند و عدالت برقرار گردد تا بدین سان هم خدا راضی گردد و هم خلق خدا. برخی گویی فراموش می کنند یا برایشا اهمیتی ندارد مدیریت یعنی مسئولیت و مقام یعنی امانتی که در اختیار عده ای قرار داده شده تا رضای خدا را در نظر گیرند، به وسیله ی آن حق را به حق دار برسانند و امور مردم را تمشیت نمایند. ملک طلق پدر یا خانه عمه و خاله نیست که هر کاری می خواهند در آن انجام دهند و هر کسی را که دلشان خواست جذب نمایند و مردمان را خودی و غیرخودی بدانند.
✅ نالایقی را کار کلیدی با آلاف و الوف آن چنان بسپارند تا جیب خود و اطرافیانش را پر پول کند و وای به حال خلق الناس و نیازهایشان که باید کارشان در گروی امضای کوتوله هایی باشد که هیچ نمی دانند و هر روز بر طبل نادانی خود می کوبند. زمام #امور_مردم و جامعه را به کسانی بسپارید که زمام نفس خویش را در دست گرفته اند و آن را اسیر عقل و اخلاق و عدالت کرده اند و جز برای رضای خدا گام بر نمی دارند. خلاصه این که عمر دنیا و کوتاه است و مواهب آن بسیار کم ارزش.
✅ پس سخت زیان کار است کسی که برای آبادی دنیای خویش یا دنیای اطرافیانش آخرت و عمر جاویدان را خراب کند و به «ثمن بخس دنیا» بفروشد. اگر عدالت #کیمیای_سعادت آفرین زندگی آدمی است همه ی آحاد بشری وظیفه دارند در تحقق آن کوشا باشند و برای ظهورش ادای تکلیف نمایند. پس حق را بگویید حتی اگر به زیان شما باشد و هر چیز و هر فردی را در جای خود بنشانید که بسیار زیباست زندگی زمانی که کار دست کاردان باشد و همه چیز بر مدار اخلاق و انسانیت حرکت نماید.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۴ اسفند ۱۴۰۱، شماره ۹۵۶
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی
✅ وقتی شایستگی می میرد #شایسته_سالاری متولد نمی شود، شایسته ها به پستوها تبعید می‌گردند، افراد نالایق بر مناصب کلیدی تکیه می زنند، کُند ذهن های جامعه «ژن‌خوب» می شوند، نادان ها و ناتوان ها بر انسان حاکم می گردند، سنگ روی سنگ بنا نمی شود، بازی موش و گربه آغاز می شود و هر تازه به دوران رسیده ای همچون «گربۀ تائب» می شود «عابد و زاهد و مسلمانا». در این میان بازار تملق و چاپلوسی رونق می گیرد، بادنجان دور قاب چین ها همه کاره می شوند و آفتاب پرست های فرصت طلب دبیرکل «حزب‌باد» می گردند. مردمان به کناره می روند و نامردمان جولان می دهند و لشکر «دغل‌دوستان» روزی هزار بار دور شیرینی طواف می کنند.
✅ و تو می‌مانی با دنیایی از توان و شایستگی که مجالی برای بروز و ظهورش نیست. شایستگی که در میان نباشد، فسادهای اقتصادی کلان شکل می گیرد، تلفن‌چی‌ها و رئیس‌دفترهای خبرکشِ سازمان ها همه کاره می شوند، جای مدیران دستور می دهند و عقده های حقارت شان را به رخ می کشند. هر کسی سرش به تنش می ارزد را به پارکینگ فرستاده و گوشه نشین می کنند و هر بلایی دلشان خواست بر سر بیت المال در می آورند. وای به حال جامعه‌ای که در آن «عادت مألوف و طريق معروف؛ آزردن دوستان باشد و خلافِ راه صواب»، «نقض رأى اولوالالباب باشد و کنار زدن شایستگان»، «ذوالفقار علی در نيام باشد و زبان سعدي در کام» که در آن زمان دنیاپرستان حریصی زمام را به دست می گیرند که «چشم تنگ دنیادوست‌شان» را تنها خاک گور پر می کند.
✅ پس تا می توانید فرومایگان را کنار بزنید و در جای خود بنشانید، هر عالمِ عاملی را قدر بدانید و در صدر نشانید، تعهد و تخصص را ارج گذارده و ترویج کنید، تا شایستگی حاکم شود، فساد رخت ببندد، هر کسی در جای خود بنشیند و عدالت برقرار گردد تا بدین سان هم خدا راضی گردد و هم خلق خدا. برخی گویی فراموش می کنند یا برایشا اهمیتی ندارد مدیریت یعنی مسئولیت و مقام یعنی امانتی که در اختیار عده ای قرار داده شده تا رضای خدا را در نظر گیرند، به وسیله ی آن حق را به حق دار برسانند و امور مردم را تمشیت نمایند. ملک طلق پدر یا خانه عمه و خاله نیست که هر کاری می خواهند در آن انجام دهند و هر کسی را که دلشان خواست جذب نمایند و مردمان را خودی و غیرخودی بدانند.
✅ نالایقی را کار کلیدی با آلاف و الوف آن چنان بسپارند تا جیب خود و اطرافیانش را پر پول کند و وای به حال خلق الناس و نیازهایشان که باید کارشان در گروی امضای کوتوله هایی باشد که هیچ نمی دانند و هر روز بر طبل نادانی خود می کوبند. زمام #امور_مردم و جامعه را به کسانی بسپارید که زمام نفس خویش را در دست گرفته اند و آن را اسیر عقل و اخلاق و عدالت کرده اند و جز برای رضای خدا گام بر نمی دارند. خلاصه این که عمر دنیا و کوتاه است و مواهب آن بسیار کم ارزش.
✅ پس سخت زیان کار است کسی که برای آبادی دنیای خویش یا دنیای اطرافیانش آخرت و عمر جاویدان را خراب کند و به «ثمن بخس دنیا» بفروشد. اگر عدالت #کیمیای_سعادت آفرین زندگی آدمی است همه ی آحاد بشری وظیفه دارند در تحقق آن کوشا باشند و برای ظهورش ادای تکلیف نمایند. پس حق را بگویید حتی اگر به زیان شما باشد و هر چیز و هر فردی را در جای خود بنشانید که بسیار زیباست زندگی زمانی که کار دست کاردان باشد و همه چیز بر مدار اخلاق و انسانیت حرکت نماید.
🔺منبع: #هفته_نامه_نخست،
🔻پنجشنبه ۴ اسفند ۱۴۰۱، شماره ۹۵۶
#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com
@modiryar