‌‌♨️فشار کاری بر معلمان ، مدیران و معاونین مدارس و نادیده گرفتن حقوق دانش آموزان در دوران مدیر کلی سیدجوادحسینی


✍🏻نویسنده : ثـقـفـی - حسین

📖سال ۱۳۹۳ را به یاد می آورم در مشهد ،خراسان رضوی ، که سیدجوادحسینی با دستورهایی عمودی( نه مطلقا دستور) که فقط نقش مجری را داشت بر آن شده بود که ساعات حق التدریس را در استانمان با هر قیمتی به صفر برساند.

🔎ادعای ایشان این بود که این دستور مقام بالا دستی، باید کاملا مو به مو اجراشود ، بی کم و کاست و بدون در نظر داشتن حقوق مدیران ومعلمان و دانش آموزان!
دستور به صفر رساندن حق التدریس ازسوی ایشان به معاونت نیروی انسانی صادر می شود و از آن جا به ادارات.

ما مدیران خوب به یاد داریم در این سال ، عجیب معاونین آموزشی ادارات با کارشناسانشان مأمور وار وارد مدارس می شدند و معذور وار دستور می دادند که نرم کلاسها به ۳۵گاه ۴۰ برسد ، معاونین ومدیران نیز در مدرسه۶ساعت موظفی تدریس کنند.آزمایشگاهها کلاس شد ، کارگاههای حرفه وفن کلاس شد وفقط مانده بود تا نماز خانه مدارس نیز تغییر کاربری بخورد وکلاس شود که از پس بر نیامدند!

🔷خلاصه ، تلاشها برای صرفه جویی و تقبیل ایشان از مقامات بالادست بر مدارس همچنان تا نزدیک مهرماه ادامه داشت و کاملا عزم داشتند که حق التدریس را به صفر برسانند اما با تمام این مسایل آن سال نتوانستند و بازهم رقمی حدود۱۱۰هزارساعت حق التدریس به علت بی دبیر ماندن کلاسها به ناچار تخصیص یافت !

ولی، تا امروز مدیر و معاونین۶ساعت موظفی را باید کلاس بروند و معلمان نیز باید درکلاسهای ۳۵ تا ۴۰نفر تدریس کنند❗️( که ویروسش به سایر استان ها نیز منتقل گردید)
این اقدام سید جواد سبب شد تا در بین مدیران و معاونین مدارس ، انگیزه برای کار کاهش یابد ، چون الزاما باید ۶ ساعت تدریس رایگان انجام می دادند ، بخشی از امورات مدرسه به همین خاطر معطل می ماند ، دراین کلاسهای متراکم دانش آموز واقعا درعذاب به سر می برد، درس وتکلیفش را دیگر نمی شد معلمش با توجه به تعداد دانش آموزان مورد بررسی قرار دهد وعملا زنجیره ی علم و دانش در مدارس گسسته شد.(حتی بخاطر تدریس مدیر و معاونین مدارس، درس هایی چون هنر و تفکر و آمادگی دفاعی بسیار مظلوم واقع شدند چون عموما به این عزیزان اختصاص می یافت و بخاطر جلسات و فشار کار، کیفیت آموزشی دراین درس ها کلا به یکسو نهاده شد.)

♦️این اقدام خوشایند طلبانه حسینی ،تازیانه هایی بر پیکر آموزش وپرورش نواخت که زخم آن هنوز بر روح وجان معلمان و دانش آموزان وجود دارد.

💡اکنون نیز به عینه مشاهده می نمایید که ایشان برای وصول حق التدریس معلمان حتی یک قدم بر نداشته است و از سویی برای صرفه جویی و فشار بر معلمان در تبلیغ و تمدید #طرح_معلم_تمام_وقت جانانه تلاش می کند.

♻️با این نمونه خاطرات واقعی و مشهود و اثبات شده ،انتظار گره گشودن و حل مسائل #مالی و #حقوقی_معلمان و توجه به دانش اندوزی دانش آموزان را از سیدجوادحسینی هرگز نمی توان داشت.

(ناگفته نماند،ایشان می توانست در همان سال ۱۳۹۳با شناخت جامع از استان خراسان رضوی اینگونه بی دست) وپا ، اقدام به صرفه جویی های نابخردانه وفشار کاری وعلمی بر معلمان،مدیران ودانش آموزان ننماید.)


به ریاست محترم جمهور و رهبری خردمند ، #امید بسته ایم تا این بار فردی برای این وزارت خانه معرفی شود که با نگاه کیفیت بخش و البته درونی و بدون انگاره های فشار مفرط کاری بر معلمان و دانش آموزان، زمینه ی رشد ،انگیزه و#بالندگی را در حساس ترین نهاد کشور فراهم نماید.

🔹 #اخبار_معلم👇🏻🍃

💠 @moalempress1

🎥 علی کریمی را بهتر بشناسیم! تشکر دانش آموز سیستان وبلوچستانی از تبلت اهدایی اسطوره مردمی

✍ توییت: رحمت‌اله بیگدلی

‏با توجه به مستندات موجود، ‎#علی_کریمی اسطوره فوتبال ایران عاشق اهل‌بیت و اهل نذر و نیاز است، اما با طرح یک نکته‌‌ی به‌حق، مغضوب مدعیان ‎#ارزشی‌وانقلابیگری واقع و بیلبوردهای او توسط شهرداری زاکانی جمع می‌شود، اما ‎#امید_دانا به خدا و اهل‌بیت فحش‌های چارواداری می‌دهد، ولی محبوب آنان است؛ زیرا معیار مدعیان ارزشی‌وانقلابیگری #چاپلوسی و #مجیزگویی است!

علی کریمی در استوری خود گفته است:
«میلیاردها تومان خرج می‌کنیم نذری بدهیم و در پایان آرزوی شفای بیماری را داریم که برای نداشتن پول درمان می‌میرد!»

#اخبار_معلم 👇🏻🍃

💠 @moalempress1

‍ #لحظه‌ها...
ای وای از این لحظه‌ها
لحظه‌هایی که هر کدامشان خود زندگی هستند...
لحظه‌ها چه زیبا و چه دلنشین و چه غمبار و چه زشت، هستند و
تاریخ و سرگذشت زندگی ما با همین لحظه‌ها خلق می‌شود.
طول زندگی هر انسانی متشکل از لحظه‌هاست،
لحظه‌هایی که هر کدامشان به مثابه قطعه پازلی است که با کنار هم چیده شدن زندگی و زیست و سرگذشت و زندگی‌نامه آدمی را می‌سازند.

بارها شده که توی خیابانی راه می‌رفتم که یکهو انگار کسی دستم را گرفته من در نقطه‌ای درست وسط خیابان می‌ایستم...
وسط یک خیابان شلوغ و پر از رفت و آمد،
ماشین‌های عبوری از کنارم عبور می کنند و رد می‌شوند.
صحنه‌ای را می‌بینم که
شاید هر روز همه ما آن را به کرات دیده باشیم؛
اما حس کردنش را فراموش کرده‌ایم...
مردمی که در ذهنیات خودشان   غرق می‌شوند لاجرم دچار بی‌حسی می شوند و کنار هم جامعه‌ای بی‌روح و بی‌حس را تشکیل می‌دهند...
باری؛
از ماشین‌های عبوری می‌گفتم که هرکدام به سمتی می‌روند.
راننده تاکسی‌هایی که تنها یک نفر برای حرکت می‌خواه‍ند،
لحظه‌ای لبخند می‌نشیند روی صورتم،
ذوق خاصی سراسر وجودم را فرا می‌گیرد...
می‌دانی عزیز ؛
واقعا نمی‌دانم این ذوق از حس درک کردن زمین است یا مردمش!!!
بگذریم رفیق؛
من پر از حرف هستم،
حرف‌هایی که نمی‌توانم بگویم، اما شاید روزی آنها را برایت رقصیدم...
برقصم و با تمام وجودم کلمات را برقصانم تا به معنی و مفهوم آن درست پی ببری!!!
پس فعلا سکوت می‌کنم و چیزی نمی‌گویم ،چون می‌ترسم با کلمات از عهده‌‌اش برنیایم.

#امید...