🌐 جای IOC ها چه #شرکت هایی بیایند؟

✔️ #قراردادهای خدماتی که در ازای پرداخت مبلغی معین و برون‌سپاری اجزای اصلی فعالیتهای #اکتشاف ،#تولید و #توسعه #میادین به #شرکت‌های #خدمات نفتی انجام می گردد. نقش بسزای شرکت‌های بین المللی خدمات نفتی در استفاده از #تکنولوژی روز دنیا و انتقال تکنولوژی قابل قیاس با شرکت‌های بین‌المللی سرمایه‌گذار نخواهد بود.

✔️ #شرکت ملی نفت ایران با بهره‌گیری از سوابق مدیریت تولید از مخازن ایران بیش از هر شرکت بین‌المللی سرمایه‌گذار خارجی دیگر ،توانمندی مدیریت شرکت‌های خدماتی را دارا است. در همین راستا با به‌کارگیری نیروهای متخصص داخلی در کنار مشاوران خارجی که مدیریت مخازن را در شرکت‌های بزرگ برعهده داشته‌اند و اکنون به دلیل کاهش قیمت نفت بیکار شده‌اند ، اجرای طرح و توسعه میادین نفت و گاز را به روش Discipline wise یعنی خرد کردن و برون‌سپاری فعالیت‌های اکتشاف ، تولید و توسعه به میزانی که در آن طرح دارای ارزش اقتصادی مستقل باشد انجام دهند.

✔️ با توجه به گردش بالای مالی شرکت‌های خدمات نفتی در سراسر جهان این شرکت‌ها با ابراز تمایل برای اخذ وام‌های بانکی(فاینانس) برای ایران و اخذ درصدی از وام پرداختی می‌توانند گام بلندی در تحقق جذب سرمایه خارجی ایفا کنند. در همین راستا شرکت‌های بزرگ خدماتی بارها پیشنهادهای خود را عنوان نموده و با اسقرار دفاتر خود در ایران بر این امر صحه گذاشته اند. این همان کاری ست که در قراردادهای سرمایه گذاری خارجی شرکت‌های #سرمایه گذار خارجی انجام می‌دهند. بدین معنی که با تامین سرمایه از #بانک‌های #اروپایی و آمریکایی و اخذ #هزینه‌های تامین مالی و نرخ بهره از شرکت ملی نفت ایران سرمایه مورد نیاز برای اجرای طرح و توسعه میادین ایران را تامین می‌کنند.

متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/XVbrlP
@asrenaftcom

🌐 چرا #پالایشگاه سازی رونق ندارد؟

✔️ ایتان در گزارشی نوشت: ضرر #شرکت ملی نفت ایران از فروش نفت به پالایشگاه‌های داخلی؛ زیرا #هزینه­های تولید نفت برای این شرکت بیشتر از مبلغ فروش آن به پالایشگاه‌های داخلی است. هزینه استخراج و تولید هر بشکه نفت خام 4.3 دلار و سهم شرکت ملی نفت از فروش هر بشکه نفت به پالایشگاه‌های داخلی 2.2 دلار است.

✔️ ضرورت دارد نظام درآمدی شرکت ملی نفت ایران به گونه‌ای اصلاح شود که برای این شرکت تفاوتی بین صادرات نفت خام یا فرآورش بیشتر آن در پالایشگاه‌های داخلی وجود نداشته باشد. در همین راستا، ضروری است با یکسان شدن مرجع تعیین #سهم شرکت ملی نفت ایران از صادرات نفت و فروش داخلی آن، این شرکت سهم برابری از ارزش واقعی هر #بشکه نفت (قیمت فوب) از هر دو بخش داشته باشد.

✔️ با توجه به اینکه سهم 14.5 درصدی شرکت ملی نفت ایران از محل صادرات نفت و میعانات گازی در قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت آمده است و هر ساله هم در قوانین #بودجه سالانه تکرار می شود ولی مطابق با توضیحات فوق باید اصلاح گردد، ضرورت دارد عدد تعیین شده به عنوان سهم شرکت ملی نفت ایران از این محل در قسمت «2-الف» ماده 7 گزارش #کمیسیون تلفیق درباره لایحه برنامه ششم توسعه حذف گردد تا مانعی در راستای اصلاح قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و قوانین بودجه سالانه در این زمینه ایجاد نشود.

متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/jBtwxv
@asrenaftcom

🌐 توضیحات دانش جعفری درباره درآمد 700 میلیارد دلاری #فروش_نفت

✔️ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: در پاسخ به این که سرنوشت ۷۰۰ میلیارد دلار پول نفت چه شد باید بگویم، بین سه مصرف تقسیم شد و نباید حساب و کتاب همه ۷۰۰ میلیارد دلار را از دولت پرسید. در دولت گذشته اشکال سیاست‌های نفتی ما این بود که بخشی از درآمدهای نفتی به جای اینکه در جهت تقویت بنیان‌های تولید به‌کار گرفته شود، در جهت تامین نیازهای جاری به‌ کار گرفته می‌شد.

✔️ اگر برمبنای اطلاعات سال 93 از شما بپرسم پول نفت 93 کجا می‌رود؟ جواب شما چیست؟ آیا همه پولی که در بودجه سال 93 می‌آید، همان پولی است که از درآمد صادرات نفت داشته‌ایم؟ بقیه این پول کجاست؟ در پاسخ خواهید گفت که 30 درصد به صندوق توسعه ملی می‌رود، حدود 14 درصد هم به خود شرکت نفت می‌رسد، زیرا شرکت نفت خود را از محل درآمدهای صادرات نفت اداره می‌کند و مثل بقیه ادارات بودجه جاری ندارد پس بنابراین 45 درصد درآمد نفت به این بخش‌ها می‌رود.

✔️ 55 درصد بقیه به بودجه دولت ریخته می‌شود. در نتیجه اگر 100 دلار صادرات نفت داشته باشیم، 55 دلار آن به بودجه واریز می‌شود. اینکه کل 100 دلار به بودجه ریخته نمی‌شود، نباید سوال‌انگیز باشد. بقیه 45 درصد نیز حساب و کتاب دارد ولی ممکن است جزییات آن برای عموم منتشر نشود ولی قطعا حساب و کتاب دارد.

✔️ بنابراین در پاسخ به این که سرنوشت 700 میلیارد دلار نفت چه شد باید بگویم، بین سه مصرف فوق‌الذکر تقسیم شد و نباید حساب و کتاب همه 700 میلیارد دلار را از دولت پرسید.قطعا #دیوان _محاسبات، سازمان بازرسی کل کشور، مجلس و دولت نظارت در این قضیه دارند. قطعا هیچ پولی گم نشده است. اگر یک سنت هم گم شود، همه پیگیری می‌کنند. آنچه همواره انتقاد می‌شود، نحوه بد استفاده کردن از منابع درآمدهای نفتی است. منظور این است که پول نفت نباید صرف هزینه‌های جاری دولت شود. باید صرف سرمایه‌گذاری‌ها شود. اگر در #هزینه‌های عمرانی دولت استفاده شود، بهتر از هزینه‌های جاری است./ تسنیم

@asrenaftcom

🌐 محاسباتی با تکیه بر گفته های وزیر نفت/ فاز 11، دو برابر گران تر از محاسبات

☑️ #وحید_حاجی‌پور/ با پیش فرض‌های مهندسی و گفته‌های اخیر وزیر نفت آغاز می‌کنیم. مهندس #زنگنه در سال 94 و در آئین بهره برداری از فازهای 15 و 16 پارس جنوبی گفته بود که با برجام و فضای غیرتحریمی پروژه‌های پارس جنوبی را با نیمی از #هزینه‌های زمان #تحریم اجرا می‌کند. این بدان معناست که فاز 6 میلیارد دلاری با بخش‌های حفاری٬ جکت و سکو٬ خط لوله و پالایشگاه باید 3 میلیارد دلار هزینه در بر داشته باشد.

☑️ وزیر نفت اما در مجلس هم گفت هزینه #حفاری هر حلقه چاه در دوران تحریم که توسط شرکت‌های ایرانی انجام شده٬ 40 میلیون دلار بوده است. با این مقدمه و با توجه به اعداد و ارقام به متن ماجرا می‌پردازیم:

☑️ فاز 11 پارس جنوبی فاقد #پالایشگاه است یعنی بیش از نیمی از هزینه یک فاز استاندارد را پرداخت نمی‌کند؛ مقرر شده است گاز تولیدی از چاه‌های این فاز به ظرفیت خالی پالایشگاه‌های سایر فازها منتقل شود. کسر پالایشگاه از فاز 11 به معنای کسر 3 میلیارد دلار از حجم پروژه است. این پروژه تنها بخش فراساحل دارد که شامل دو فاز است. فاز نخست شامل ساخت جکت و سکو٬ احداث خط لوله و حفاری است که برای آن حداقل 2.4 میلیارد دلار در نظر گرفته شده است که با توجه به باز بودن سقف هزینه سرمایه گذاری یا CAPEX٬ ممکن است افزایش یابد.

☑️ قرار است برای این فاز 30 حلقه چاه حفاری شود که با توجه به گفته‌های وزیر نفت مبنی بر نصف شدن هزینه‌های توسعه٬ برای هر چاه باید 20 میلیون دلار در نظر گرفته می‌شد. یعنی حفاری چاه‌های پیش بینی شده در این فاز 600 میلیون دلار هزینه خواهد شد. ساخت هر سکو و جکت برای تولید یک میلیارد فوت مکعب در زمان تحریم هم بطور میانگین 300 میلیون دلار هزینه بردار بود که با توجه به گفته وزیر نفت برای کاهش 50 درصدی قیمت‌ها در پسابرجام، ساخت هر جکت و سکو 150 میلیون دلار اعتبار نیاز دارد. پس با 600 میلیون دلار هزینه برای حفاری و 300 میلیون دلار هزینه برای ساخت دو جکت و دو سکو٬ تا این مرحله 900 میلیون دلار ارزش قرارداد است.

☑️ و اما خط لوله؛ بر اساس بررسی چند فاز پارس جنوبی، هزینه احداث هر کیلومتر خط لوله 2 میلیون دلار بود که اگر قرار بود در دوران تحریم 252 کیلومتر خط لوله احداث شود، 504 میلیون دلار اعتبار نیاز بود که با توجه به نصف شدن قیمت‌ها در پسابرجام، هزینه احداث 252 کیلومتر خط لوله در فاز 11 باید 250 میلیون دلار باشد اما در اسلاید وزیر نفت برای احداث آن 740 میلیون دلار در نظر گرفته شده است!

☑️ تاکید می‌شود بر اساس گفته‌های وزیر نفت برای کاهش 50 درصدی هزینه‌های اجرای پروژه، هزینه فاز 11 نباید بیشتر از 1.2 میلیارد دلار باشد ولی فاز نخست این پروژه در دوران نفت 50 دلاری و قیمت‌های پایین عوامل موثر مانند حفاری، همسان قیمت‌های فازهای ایرانی در زمان تحریم و نفت سه رقمی است.

☑️ اما نکته بعد٬ وزارت نفت و خط فکری متعلق به این نهاد بارها گفته‌اند که #توتال هر فاز پارس جنوبی را با قیمت 2 میلیارد دلار انجام داده است شرکت‌های ایرانی با 3 برابر هزینه به پایان رساندند. سوالی که اینجا ایجاد می‌شود آن است که چطور شرکت توتال در عصرنفت 20 دلاری٬ با 2 میلیارد دلار بخش خشکی و دریای فاز 2 و 3 را به پایان رساند ولی تنها برای بخش دریایی و فراساحل فاز 11 پارس جنوبی٬ 2.4 میلیارد دلار قرارداد منعقد کرده است؟ اگر قرار بود پالایشگاه به فاز نخست اضافه شود٬ آیا قیمت توتال در عصرنفت 50 دلاری٬ بیش از دو برابر قیمت خود در 20 سال پیش نبود؟! اگر اینطور است پس دلیل هجمه‌های پرشمار به شرکت‌های ایرانی برای میزان قیمت پروژه در روزهای نفت 120 دلاری چیست؟

☑️ با توجه به تاکید وزیر نفت بر تکیه به آمار و ارقام و ذهن مهندسی٬ آیا می‌توان نتیجه گرفت که توتال گرانتر از سخنان وزیر نفت در سال 94 این پروژه را از آن خود کرده است. اعداد و ارقام به خودی خود بیانگر همه مسائل هستند ولی ابهامات همچنان باقی هستند.

متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/hyxbq4

@asrenaftcom