🌐 آسیب‌شناسی #قراردادهای نفتی به روایت #جوادی/2
قدرت انتخاب باید از آن ما باشد

✔️ تأمین #منابع مالی، روش‌های مختلفی دارد که ساده‌ترین روش آن، #استقراض و گرفتن وام است؛ از طرفی کشورهای تأمین کننده منابع مالي و وام دهنده که ثبات اقتصادی دارند، به اعطاي وام مطلق (فاینانس) تمايل زيادي ندارند، چون نرخ بازگشت پول در اين #وام‌ها به‌علت ميزان بهره بانکی در پول‌های شاخص دنیا (دلار، یورو و ین) بسیار پایین است. بايد گفت زمانی می‌توان از وام‌هاي خارجي استفاده کرد که بازارهای مناسبی برای آنها تعريف شود و از سوي ديگر با انتقال این بازارها و تدوين چارچوب‌های جدید، این پول را در #سرمایه‌گذاری و توسعه به كار گرفت.

✔️ #عراق از تجربه #بیع متقابل ایران استفاده کرد و با گرفتن یک مشاور حرفه‌ای حقوقی و مالی کانادایی (به نام دنتون) قراردادهای پيشين خود را بازبینی کرد و در نسل جدید #قراردادهای خود به جای اینکه بازپرداخت سرمايه را درصدی حساب کند، به میزان تولید وابسته و سرمایه‌گذار را متعهد کرد تا در یک دوره طولاني مثلاً 20 يا 25 ساله خدمات افزایش تولید را با گرفتن #هزینه آن در چارچوب بیع متقابل ارائه کند و به ازای هر درصدی از افزايش تولید نفت، یک مبلغ مشخصی (ازيك دلار تا 5/5 دلار در هر بشكه بسته به ريسك ميدان) را در هر بشكه دریافت کند. به نوعی مي‌توان گفت كه «مشارکت در تولید» در این نوع قراردادها حاصل شد، البته بدون اینکه ریسک‌های کلاني را به دولت و کشورعراق تحمیل کند. البته قراردادهای نفتی عراق هنوز هم برای شرکت‌های چند ملیتی، به اندازه قراردادهاي مشارکت در تولید و مشاركت در مخزن، جذابيت ندارد.

✔️ هم‌اکنون با ارتقای دانش فنی در صنعت نفت، هزینه‌ها کاهش می‌یابد؛ برای مثال در شرایط کنونی محدودیت‌های بین‌المللی، در تأسیسات نفتی و گازی، به جای استفاده از توربین هاي درجه يك «GE» با بهره‌وري حرارتي بالاي 45 درصد، از نوعی توربین‌هاي شرقي با بهره‌وري حرارتي حدود 25 درصد استفاده می‌کنیم، این به آن معنی است که باید حدود 2 برابر سوخت مصرف کنیم و هزينه بيشتر تعميرات را نيز پذيرا باشيم.

✔️ انگلیسی‌ها یک ضرب‌المثلی دارند که می‌گوید: «Too many talks no action»، يعني خيلي حرف مي‌زنيم و عمل نمي‌كنيم؛ در حرف خیلی کارها می‌توان انجام داد، اما در عمل باید دید چه کاري قابل انجام است؛ روش‌هاي قراردادي كه شركت ملي نفت ایران می‌تواند استفاده کند، به قوانين و وضعیت عمومي و مصالح كشور بستگي دارد. حتما اصطلاح بازار فروشنده (Buyer Market) و بازار خریدار (Seller Market) را شنیده‌اید؛ باید دید طرفین چقدر به یکدیگر نیاز دارند و چگونه با هم به توافق مي‌رسند.
زماني است كه قصد داريد لوله بخريد و اين نياز را از چند فروشنده مي‌توانيد تأمين كنيد، اين مي‌شود بازار خريدار و اين شما هستيد كه شرايط را تعيين مي‌كنيد، اما يك موقعي هست كه بازار فروشنده است و گزينه‌هاي محدودي پيش رو داريد، در اين صورت است كه خريدار ناچار است با شرط‌هاي فروشنده كنار بيايد.

متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/unooOy
@asrenaftcom

🌐 نظر یک کاربر درباره حضور #شلمبرژه در #ایران

✔️ یکی از انتقاداتی که نسبت به تفاهمنامه شرکت ملی #مناطق نفتخیز جنوب با شلمبرژه وارد می شود این است که شلمبرژه در حوزه #مطالعه میادین نفت و گاز تجربه بدی در ایران دارد و در ماجرای لایه نفتی پارس جنوبی٬ عملکرد ضعیف خود را نشان داده است.

✔️ در پاسخ به این انتقاد باید گفت که اگر این شرکت تجربه بدی را در #لایه_نفتی از خود بجای گذاشته است به دلیل #کارفرمایی ضعیف و ذوق زدگی #وزارت نفت در آن سال ها بود که هیچگونه نظارتی بر مطالعه و طرح توسعه لایه نفتی نداشت در حالی که مناطق نفتخیز جنوب به دلیل برخورداری از بدنه فنی و قوی این نقص را جبران می کند و با نظارت دقیق و #کارشناسی٬ مانعی است برای اجرای برنامه ضعیف احتمالی. در واقع ضعف کشور در آن سالها عدم اعتماد به بدنه کارشناسی و سپردن وظیفه #نظارت به شرکت یک شبه #پتروایران بود که با توجه به حضور کارفرمایی به نام #مناطق نفتخیز جنوب٬ مطمئنا تصمیمات بهتری اتخاذ خواهد شد.

✔️ همچنین یکی از انتقادات وارده به عملکرد #شلمبرژه در لایه نفتی٬ نوع قرارداد بود که بسیار ضعیف تنظیم شده بود که این نقطه ضعف هم در #قراردادهای جدید برطرف شده است. دست آخر آنکه تمامی برنامه های شلمبرژه باید به تایید کارفرما – شرکت مناطق نفتخیز به نمایندگی از شرکت ملی نفت- برسد و دیگر کمیته ای بنام کمیته مشترک مدیریت وجود ندارد.

✔️ به عبارت دیگر ضعف کمیته مشترک مدیریت (JMC) بر طرف شده و ضمن تائید تمامی تصمیمات، تعیین کننده نهایی مناطق نفتخیز است و از این منظر #پیمانکار حقی ندارد. با توجه به توانمندی مناطق این موضوع نقایص قبلی را برطرف می کند.

@asrenaftcom

🌐 پاسخی به هفت سوال #قراردادهای #جنوب

✔️ متاسفانه یک تصوری ایجاد شده است که بر اساس آن #مناطق نفتخيز جنوب چون «دلش خواسته» بر اساس تصميم خود مستقل از شركت ملي نفت ايران، يك مدل قراردادي تهيه كرده و بر اساس اين مدل به مذاكره با شركت هاي نفتي پرداخته است! اين سوال در حقيقت زير سوال بردن كل مديريت وزارت نفت است. با توجه به اينكه مسير پيشنهاد و تصويب مدل مناطق نفتخيز جنوب، علاوه بر رسانه ها در سايت رسمي #وزارت نفت هم درج شده، طرح اين سوال آنهم با اين عبارات واقعا جاي تعجب دارد و اطلاعات نويسنده محترم را بشدت زير سوال مي برد. آيا منتقدان نمی دانند اين مدل قراردادي حاصل ده ها جلسه كارشناسي در مناطق نفتخيز با مجوز وزير نفت و چندين جلسه مباحثه موضوع در دفتر وزير محترم و در حضور ايشان و نهايتا طرح در دو جلسه مجزاي هيئت مديره شركت ملي نفت با حضور همه اعضا و نهايتا تصويب در اين هيئت در حضور وزير محترم نفت است؟ كليه اقدامات مناطق نفتخيز جنوب با مجوز كتبي و حمايت مقامات مسئول در شركت ملي نفت و وزارت نفت انجام گرفته است. عدم اطلاع نويسنده محترم از اين موارد بسيار آشكار، سوال برانگيز است.

✔️ نوع ميادين مناطق نفتخيز اصطلاحا (Brown Fields)‌است. اين ميادين يا تحت #بازيافت اوليه و تخليه طبيعي يا تحت رژيم بازيافت ثانويه هستند. موضوع توسعه اين مخازن اجراي روشهاي ثانويه و ثالثيه است كه به معني اجراي پروژه هاي اصلاح/ ازدياد برداشت است. ايشان احتمالا مي دانند بخش اصلي ذخائر شناخته شده نفتي كشور و نيز بزرگترين ميادين نفتي توليدي كشور در حوزه مناطق نفتخيز است. با توجه به اينكه ميادين مهم مناطق دراواخر نيمه دوم عمر خود هستند، كاربرد شيوه هاي جديد اصلاح / ازدياد برداشت در اين #ميادين ضروري است و به هيچ وجه عقب نشيني از توسعه #مخازن نيست. اگر توضيح بيشتري لازم باشد سوال شود.

✔️ اجراي #پروژه هاي ازدياد برداشت در ميادين بزرگ هم پيچيده و هم بزرگ هستند. با توجه به اينكه نه IPC و نه مدل مناطق نفتخيز در عمل اجرا نشده اند شايد بهتر باشد ابتدا فقط در چند ميدان و مشخصا ميادين مشترك اجرا و نقاط ضعف آنها در عمل ارزيابي و اصلاح شوند خصوصا مدل قراردادي IPC كه همراه با واگذاري اختيارات است. بر اساس مدل مناطق نفتخيز قرار است توان فني و اجرائي دو طرف قرارداد هم افزائي كنند و بر خلاف IPC پيمانكار تنها در شرايطي پاداش دريافت مي كند كه سطح توليد صيانتي از وضعيت موجود بالاتر رود. بنابراين اجراي مدل مناطق نفتخيز نمي تواند عامل تضعيف اين شركت باشد.

✔️ در مقدمه، نويسنده محترم سوال كرده اند مناطق نفتخيز جنوب كه منتقد IPC بوده چرا تفاهمنامه با طرفهاي خارجي امضا كرده است؟ پاسخ بسيار روشن است. مناطق نفتخيز جنوب بر اساس IPC تفاهمنامه امضا نكرده بلكه بر اساس مدل پيشنهادي خود كه به تصويب هيئت مديره محترم شركت ملي نفت رسيده و با IPC كاملا تفاوت دارد موافقتنامه امضا كرده است.

✔️ با توجه به اينكه مسير پيشنهاد و تصويب مدل مناطق نفتخيز جنوب، علاوه بر رسانه ها در سايت رسمي وزارت نفت هم درج شده، طرح اين سوال آنهم با اين عبارات واقعا جاي تعجب دارد و اطلاعات نويسنده محترم را بشدت زير سوال مي برد. آيا منتقدان نمی دانند اين مدل قراردادي حاصل ده ها جلسه كارشناسي در مناطق نفتخيز با مجوز وزير نفت و چندين جلسه مباحثه موضوع در دفتر وزير محترم و در حضور ايشان و نهايتا طرح در دو جلسه مجزاي هيئت مديره شركت ملي نفت با حضور همه اعضا و نهايتا تصويب در اين هيئت در حضور وزير محترم نفت است؟ كليه اقدامات مناطق نفتخيز جنوب با مجوز كتبي و حمايت مقامات مسئول در شركت ملي نفت و وزارت نفت انجام گرفته است. عدم اطلاع نويسنده محترم از اين موارد بسيار آشكار، سوال برانگيز است.

متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/ydXs0M
@asrenaftcom

🌐 به بهانه جشن امضاها
تفاوت MOU و HOA چیست؟

✔️ هاتف ستاری اسمرود/ هر گاه طرفین قصدی مبنی بر ایجاد الزامات قانونی و حقوقی نسبت به تعهدات خود نداشته باشند از MoU استفاده می‌کنند. با توجه به موضوع MoU های منعقده توسط #وزارت نفت و شرکت های تابعه با شرکت های نفتی بین المللی و داخلی که بیشتر حول موضوعات مطالعاتی بوده و انعقاد #قراردادهای نهایی را مشروط به برگزاری #مناقصه دانسته اند،

✔️ می‌توان نتیجه گرفت که MoU های منعقده در ایران نیز فاقد جنبه الزام آور و حقوقی برای طرفین است.در نهایت بایستی بیان داشت که انعقاد MoU با شرکت های نفتی بین المللی به معنای ایجاد انحصار برای شرکت مزبور نیست.به بیان واضح تر،MoU نمونه پیشرفته قراردادهای غیر انحصاری اکتشاف است.(بر اساس قراردادهای غیرانحصاری #اکتشاف،شرکت های متعددی نسبت به انجام مطالعات نسبت به یک میدان نفتی می‌پردازند و در نهایت حاصل #مطالعات خود را در اختیار کشور صاحب نفت قرار می‌دهند.در این نوع قراردادها شرکت‌ها حتی حق حفر چاه اکتشافی نیز نداشتند و عملیات آنها محدود به بررسی های سطح الارضی می‌شد).

✔️ با توجه به ویژگی های HoA اصولا در صورت انعقاد آن بین وزارت نفت یا شرکت های تابعه با شرکت های نفتی بین المللی،میدان نفتی مورد قرارداد برای شرکت مزبور رزرو شده و تا مدتی که HoA مُجری است،امکان #واگذاری میدان به شرکت دیگر اصولا منتفی است(به بیان بهتر HoA ایجاد نوعی انحصار برای #شرکت نفتی بین المللی است).بنابراین در صورت انعقاد HoA با یک شرکت نفتی،امکان انجام مناقصه نسبت به میدان مشارالیه،سالبه به انتفای موضوع است.

متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/Eg1Vi3
@asrenaftcom

🌐 نگاهی به یک مقوله مهم در قراردادها
قواعد محیط زیست در #قراردادهای نفتی چکاره‌اند؟

✔️ #هاتف_ستاری اسمرودی/ رعایت مسائل زیست محیطی یکی از ارکان قراردادهای نفتی به شمار می‌رود و کمتر قراردادی در صنایع نفت جهان می‌توان یافت که به این موضوع وارد نشده باشد. در اوائل #اکتشاف نفت و استفاده از قراردادهای امتیازی سنتی به هیچ وجه به رعایت مسائل #زیست_محیطی - حداقل به صورت مستقیم - هیچ توجهی نمی‌شد.شاید دلیل آن نا آگاهی از اثرات مخربی بوده که نفت در طول حیات بشر از خود به جای خواهد گذاشت.

✔️ .... برای مثال می توان به قرارداد امتیازی 1933 ایران اشاره کرد که نمونه پیشرفته قراراداد دارسی است.بر اساس قرارداد مزبور هیچ اشاره مستقیمی به حفظ محیط زیست نشده است و صرفا به ذکر بیانات کلی اکتفا شده است!بر اساس قرارداد مزبور طرف قرارداد موظف است که در انجام عملیات از کلیه وسایل «مترقیانه» استفاده کند که در بهترین حالت می‌توان این ماده را ناظر بر انجام عملیات به وسیله بروزترین وسایل دانست که اثرات مخرب کمتری نسبت به محیط زیست داشته باشند.

✔️ در بسیاری از کشورهای مختلف جهان،پیمانکاران و یا نهادهای مسئول،موظف به ارائه گزارشی تحت عنوان ارزیابی اثرات زیست محیطی هستند که به همان enviromental impact assessment معروف است.

متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/b90xtV
@asrenaftcom

🌐 توجیه #کاردر برای تاخیرهای مکرر برگزاری #مناقصه آزادگان

✔️ مدیرعامل شرکت ملی نفت در خصوص اظهارات عضو کمیسیون انرژی مجلس مبنی بر توقف اجرای الگوی جدید قراردادهای نفتی گفت: روند برگزاری مناقصات بین المللی نفتی ایران و امضای #قراردادهای جدید نفتی برای توسعه صنعت نفت کشور که بر مبنای الگوی جدید قراردادهای نفتی صورت می گیرد، متوقف نشده است.

✔️ وی افزود: توقف اجرای الگوی جدید قراردادهای نفتی ایران صحت ندارد، منتها زمان‌بر شدن اجرای این الگو و تدوین متن نهایی قراردادهای نفتی به دلیل حساسیت بالای این کار است و دقت نظری که کارشناسان شرکت ملی نفت ایران برای تنظیم جز به جز این قراردادها دارند.

✔️ معاون وزیر نفت در خصوص زمان برگزاری نخستین مناقصه نفتی ایران گفت: در حال آماده سازی اسناد مناقصه هستیم تا در پایان این هفته شرایط برگزاری مناقصه برای شرکت هایی که پیش از این صلاحیت آنها مورد تأیید قرار گرفته اعلام شود و برگزاری نخستین مناقصه بین المللی نفت ایران با اعلام رسمی به این شرکت‌ها کلید بخورد./ تسنیم

@asrenaftcom

🌐 دلیل واکنش سریع #بازار به تحولات نفتی چیست؟

✔️ #وحید_حاجی‌پور / گرچه میزان #عرضه و #تقاضا رکن اصلی تعیین#قیمت_نفت است اما همین بهای نفت٬ تابعی است از انتظار قیمت آینده. مثلا فرض کنید اعلام می شود تولید نفت نیجریه از ماه آینده 500 هزار بشکه کاهش می یابد. همین خبر کافی است تا تحلیلگران روی یک ماه آینده حساب باز کنند و متفق القول و بصورت منطقی به این نقطه دست یابند که با توجه به کاهش عرضه٬ قیمت ها افزایش می یابد. با وجود اینکه وضعیت عرضه و تقاضای نفت امروز تا یک ماه دیگر هیچ تغییری نداشته است ولی شاهد آنیم به دلیل کاهش تولید نیجریه در ماه آینده٬ «قیمت های فعلی» افزایش می یابد.

✔️ پس تا اینجا متوجه شدیم که قیمت فعلی نفت هم تابعی است از اتفاقات آینده؛ با این مقدمه براحتی می توان متوجه شد که اگر خبری مهم منتشر شود در چند ثانیه٬ بازار را متاثر می سازد. اما چه اتفاقی رخ می دهد که بازار اینچنین واکنش نشان می دهد. برای پاسخ به این پرسش هم باید به #قراردادهای آتی پرداخت و دانست که این قرارداها ذاتا چه هستند و چه تاثیری بر قیمت نفت دارند.

✔️ تصور عمومی بر این است که چند بازار معامله نفت وجود دارد که به آن بازار نفت گفته می شود ولی بازار نفت محل تلاقی بازارهای مختلفی مانند بازار مالی و میادله ارز٬ بازار محصولات پتروشیمی٬ بازار فرآورده های نفتی و ... است؛ بیشتر #معامله های نفت خام میان کشورها صورت می گیرد و جایی در این بازارها ندارند؛ مثلا شرکت ملی نفت ایران بخش اعظمی از قراردادهای فروش نفت خود را با شرکت #اسار هندوستان به طور بلند مدت منعقد کرده است و با توجه به قیمت مشخص شده، نفت خود را به فروش می رساند.

✔️ بخش اعظمی از فروش نفت از این طریق انجام می شود و بخشی دیگر در #بورس های نفتی. بورس های نفتی اغلب محل قراردادهای آتی هستند. روند قیمت گذاری نفت تا سال 1988 بصورت توافقی و مذاکره ای بود که از سال 1988 بورس بین المللی نفت لندن برای قیمت گذاری نفت برنت راه اندازی شد. این مهم ترین تحول در قیمت گذاری بود که شیوه های قدیمی را به تاریخ پیوند زد. این بورس ادامه دهنده بورس شیکاگو – تاسیس درسال 1865- و بازار پولی بین المللی – تاسیس در سال 1972- بود.

✔️ در این بازار٬ #فروشندگان نفت با خریداران قرارداد امضا کرده و از خریدار تعهد می گیرند محموله ای را با کیفیت و کمیت مشخص و البته قیمت ثابت دریافت کنند؛ به اینگونه قراردادها قراردادهای آتی می گویند که شکل تکامل یافته قرارداد سلف است. دارنده قرارداد آتی متعهد است که نفت را در تاریخ مشخص خرید و فروش بکند و پس از پایان معامله از بازار خارج شود؛ مثلا ایران تصمیم می گیرد محموله 50 هزار بشکه ای را برای یکسال دیگر به #خریدار تحویل دهد لذا قرارداد آتی را منعقد می کند که شرکت X متعهد است در سر رسید قرارداد٬ محموله را تحویل گرفته و پول آنرا به حساب معرفی شده واریز کند.

✔️ اصولا این قراردادها در دستان گروهی از افرادی است که در بورس نفت فعالیت می کنند؛ آنها با خرید و فروش قراردادها٬ سعی در کسب سود دارند. سفته بازان و آربیتراژگران دو گروه عمده در این بازار هستند که به سرعت به اخبار و اطلاعات جهان نفت واکنش نشان می دهند و با ایجاد «تعهد خریدی» یا «تعهد فروشی» به کسب سود می پردازند. به بیان ساده تر وقتی آنها خبری را مبنی بر کاهش عرضه نفت در ماه آینده می شنوند بلافاصله در موضع خریدار قراردادهای آتی قرار می گیرند و به دنبال خرید این قراردادها هستند زیرا می دانند با کاهش عرضه٬ بهای بشکه های سیاه افزایش می یابد.

✔️ افزایش تقاضای این دو گروه برای خرید قراردادهای آتی در یک مکانیزم طبیعی موجب افزایش قیمت نفت در همان لحظه می شود. خرید و فروش قراردادها در چند ثانیه انجام می شود و بسرعت به قیمت ها خط می دهند. نقش سفته بازاران و آربیتراژگون ها نقش اصلی را در تعیین قیمت دارند و اگر دیدید پس از اظهارات یک مقام نفتی جهان٬ انتشار گزارش اقتصادی یک نهاد معتبر٬ رکود یا رونق یکی از اقتصادهای مهم دنیا و .... قیمت نفت افزایش یا کاهش یافت به دلیل فعالیت های این دو گروه است.

✔️ به همین دلیل است که رسانه ها نقش مهمی در این باره ایفا می کنند و می توانند با خط دهی به تحلیل ها٬ میلیاردها دلار از سرمایه این گروه ها و نهادها را جابجا کنند. رسانه هایی مانند بلومبرگ٬ وال استریت ژورنال٬ رویترز و ...

goo.gl/lYSOLC
@asrenaftcom

🌐 یادی از گذشته و کنفرانس #لندن
شکست در برگزاری دومین کنفرانس قرن!

✔️ روزی که کمیته بازنگری در#قراردادهای نفتی تشکیل شد تا از دل آن IPC بیرون بیاید، هیچ کس فکر نمی‌کرد چهره‌های حاضر در این جلسه پس از 3 سال٬ خود به منتقدان اصلی وزارت نفت تبدیل شوند ولی مدیریت حاکم بر نفت نشان داد همه چیز امکان پذیر است. جدایی‌ها شدت گرفت و اختلافات به اوج خود رسید.

✔️ در میان افرادی که به منتقدان مدیریت حاکم بر وزارت نفت حاکم شدند نام سید مهدی #حسینی بیشتر از سایرین جلب توجه می‌کند. فردی که پس از خروج از تاسیسات دریایی دوباره به اخبار آمد و برای تکرار روزهای بیع متقابل خود را آماده کرد. وزیر نفت به آرامی او را کنار گذاشت ولی نمی‌توان ماه‌هایی را از یاد برد که حسینی روی برگزاری کنفرانس لندن تاکید فراوان داشت و البته جوادی آن را اشتباه می‌دانست. بخشی از گفت و گوی حسینی با عصرنفت در تاریخ 14 شهریور 94 را در ادامه می‌خوانید که حسینی اظهارات جالبی را بیان داشته است:

✔️ کنفرانس لندن قطعا برگزار و در اجلاس آذرماه از قراردادهای نفتی جدید ایران (IPC) رونمایی می‌شود. کمیته ویژه بازنگری قراردادهای نفتی برای دستیبابی به این تیپ قرارداد، حدود یک سال و نیم کار کارشناسی کرد و برای معرفی آن به شرکت‌ها و #سرمایه‌گذاران خارجی هم برنامه‌ریزی‌های چشمگیری کرده است.

✔️ همه شرکت‌های نفتی بین‌المللی در انتظار رونمایی از قراردادهای نفتی ایران هستند. همه دنیا دارد نگاه می‌کند، به‌طور قطع مهمترین سمینار نفتی در دهه حاضر، همین کنفرانس لندن می‌شود.

✔️بر اساس آخرین اطلاعات ما، تا کنون 80 گروه و شرکت از طریق سایت «cwc» برای شرکت در کنفرانس لندن ثبت‌نام کرده‌اند و همچنین 200 گروه هم در نوبت ثبت‌نام قرار دارند که اتفاقا به قول خود شرکت برگزارکننده، این کنفرانس، یکی از پراستقبال‌ترین برنامه‌هایی است که این شرکت تا کنون برگزار کرده است.

متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/1Ascsn
@asrenaftcom

🌐 نگاهی دقیق به ادعای دو برابر شدن #تولیدـگاز
آمارهایی که زیر پای سیاست٬ ذبح شد

✔️ در صنعت نفت رسم بر آن است که دولت‌ها برای دولت‌‌های آینده کار می‌کنند به این صورت که به دلیل طولانی بودن آغاز و اتمام یک پروژه، دولت‌های بعدی منتفع پروژه‌ها خواهند بود و روبان را پاره می‌کنند. قطعا تمامی دولت‌ها در راستای توسعه #میادین مشترک گام بر می‌دارند که با توجه به استراتژی‌ها و شرایط عملکرد مختلفی را از خود به جای می‌گذارند. در پارس جنوبی که بزرگترین میدان گازی جهان و اصلی ترین میدان مشترک ایران با همسایگان است، کار توسعه از سال 76 آغاز شد و دولت اصلاحات طی مدت 8 سال موفق شد 5 فاز را به بهره برداری کامل برساند که بجز فاز 1 تمامی فازها توسط شرکت‌های خارجی مانند توتال، انی و .... به بهره برداری رسید. بیش از 5 سال هم زمان برای آن سپری شد.

✔️ دولت وقت فازهای 6 تا 10 پارس جنوبی که شامل دو پروژه بود را نیز کلید زد که محصول فعالیت‌های صورت گرفته در این دو پروژه موجب شد تا فاز 6 تا 8 پارس جنوبی با پیشرفت فیزیکی 75 درصد و فازهای 9 و 10 نیز با رقم پیشرفت 27 درصدی تحویل دولت نهم شود.

✔️ در پایان کار دولت هشتم، میزان برداشت ایران از پارس جنوبی حدود 115 میلیون متر مکعب بود؛ آماری رسمی که توسط شرکت نفت و گاز پارس منتشر شده است. دولت نهم روی دو پروژه یاد شده تمرکز کرد و با بد عهدی شرکت‌های خارجی و خروج آن‌ها از ایران، با هر کیفیتی که می‌شد توانست این دو فاز را به بهره برداری برساند. ضمن اینکه همزمان با تکمیل پروژه‌های نیمه تمام، #قراردادهای توسعه دیگری با شرکت‌های ایرانی منعقد شد تا آهنگ توسعه تندتر شود.

✔️ دولت دهم دو پروژه فاز 12 پارس جنوبی و فاز 15 و 16 را با پیشرفت بالای 90 درصد آماده افتتاح کرد اما وزارت نفت مخالفت خودرا اعلام کرد و رسما به رئیس جمهور وقت نوشت با وجود آغاز تولید از این فازها، امکان افتتاح رسمی نیست که با برخورد تند دولت مواجه می‌شود. در آن دوران طرح‌های مهر ماندگار در دستور کار قرار گرفته بود و تاکید برای حضور تعدادی از فازهای پارس جنوبی در این طرح‌ها، به شکست منجر شد.

✔️ در پایان دولت دهم میزان برداشت از پارس جنوبی نسبت به پایان کار دولت هشتم به مرز 250 میلیون متر مکعب یعنی دو برابر میزان تولید رسیده بود. فازهای جدید هم با میانگین پیشرفت فیزیکی بالای 50 درصد هم تحویل دولت یازدهم شد تا وزارت نفت در دوره جدید با اولویت بندی پروژه‌های پارس جنوبی ابتدا فاز 12 و سپس فازهای 15 و 16 را افتتاح کند ولو با تاخیر.

✔️ وزیر نفت در نشست خبری که شب افتتاح برگزار شد با وجود آنکه سعی کرد این اتفاق را فراجناحی و فرادولتی بنامد اما نقش دولت یازدهم را در این اتفاق مهم تر خواند در حالی که وزیر نفت خود در سال 88 و پس از آنکه دولت نهم چند پروژه نفتی را افتتاح کرد طی نامه‌ای رسمی به رئیس جمهور وقت نوشت که این طرح‌ها کار دولت قبل است و نباید به اسم دولت نهم مصادره شود.

✔️ دقت شود در پایان دولت هشتم تنها دو پروژه که یکی از آن‌ها پیشرفت فیزیکی بالای 70 درصد را داشته تحویل دولت نهم شد؛ در دولت یازدهم اما دو پروژه با پیشرفت فیزیکی بالای 85 درصد و چند پروژه با میزان پیشرفت بالای 50 درصد تحویل دولت یازدهم شد. دولت فعلی هم همان روند را ادامه داد و تولید را به دو برابر 4 سال گذشته رساند.

متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/8jitHM
@asrenaftcom

🌐 درس #تیلرسون به یک استدلال عجیب
نقش قراردادهای نفتی در جلوگیری از تحریم‌های جدید؛ «هیچ»

✔️ #وحید_حاجی‌پور/ مدافعان سرسخت نسل جدید #قراردادهای نفتی می‌گویند IPC دارای ویژگی‌هایی است که هر یک از این ویژگی‌ها می‌تواند منافع ملی جمهوری اسلامی ایران را تضمین کند. یکی از این موارد نقش IPC در جلوگیری از تحریم‌های مجدد نفتی از طریق پیوند زدن منافع شرکت‌های بزرگ نفتی به منافع کشور است.

✔️ بر اساس توضیحاتی که بارها از سوی مدافعان IPC شنیده شده است، شرکت‌های نفتی دارای قدرت سیاسی مطلوبی هستند که در صورت امضای قراردادهای نفتی با شرکت ملی نفت، در برابر تحریم‌های غرب ایستادگی کرده و مانع وضع تحریم‌های جدید شوند. بر این اساس سال‌های حضور شرکت نفتی خارجی در صنعت نفت ایران 25 ساله خواهد بود و با توجه به بلند مدت بودن منافع و همچنین پاداش در نظر گرفته شده برای حضور در زمان بهره برداری، لابی شرکت‌های نفتی به کمک ایران خواهد آمد.

✔️ این استدلال بدنبال آن است که نفت و قراردادهای نفتی را یکی از پارامترهای اثرگذار در اتخاذ سیاست‌های بین المللی معرفی کند که شاید در نگاه نخست درست باشد ولی تجارب متفاوتی در این باره وجود دارد که هر یک از این مصادیق، به کشور تحریم شده و نقش آن در بازی ابرقدرت‌های جهان بستگی دارد. بهتر است نگاهی به روسیه داشته باشیم، کشوری که در دو قطبی غرب و شرق، نماینده شرق است و از قدرت بسیار یدر معادلات جهانی برخوردار است.

✔️ این کشور به دلیل مواضع خود در شبه جزیره کریمه با تحریم‌های جدی اتحادیه اروپا و آمریکا مواجه شد ولی شرکت‌های نفتی حاضر در این کشور مانند اگزون موبیل اعتراض خود را به این مصوبه اعلام کردند. رکس تیلرسون مدیر سابق این شرکت که تا سال گذشته مدیریت اگزون موبیل را بر عهده داشت یکی از منتقدان اصلی تحریم‌ها بود و برای دور زدن تحریم‌ها روابط پشت پرده‌ای را با ولادیمیر #پوتین رئیس جمهور روسیه بر قرار کرد. در آمریکا او را حافظ منافع روسیه در این کشور نامیدند و مورد انتقادهای بسیاری قرار گرفت ولی وی می‌گفت موضوع نفت از سیاست جداست و منافع اگزون موبیل نباید به دلیل نزاع‌های سیاسی به خطر بیفتد.

✔️ اما #تیلرسون پس از آنکه به وزارت امور خارجه آمریکا رسید رویکرد خود را بطور کامل تغییر داد و به جمع افرادی پیوست که از تشدید #تحریم‌ها علیه روسیه حمایت کرد آن هم با وجود روابط گرمی که با پوتین دارد. اشاره به این موضوع ضروری است که در جلسات تایید صلاحیت تیلرسون، یکی از موضوعات جنجالی و مورد سوال سناتورهای آمریکایی، روابط نزدیک او با روسیه و شخص ولادیمیر پوتین بود.

✔️ موضع وزارت امور خارجه و خزانه داری بخوبی نشان می‌دهد که برخلاف آنچه که در داخل به عنوان جذابیت‌های اقتصادی برای واکسینه کردن کشور از تحریم‌ها مطرح می‌‌شود با تغییر رویکرد تیلرسون یک ادعای بسیار بزرگ است که با توجه به اوضاع منطقه و افزایش قدرت ایران در این حوزه، این سیاست است که اقتصاد و جذابیت‌های نفتی را به این و آن سو می‌برد و نه بالعکس.

متن کامل در لینک زیر:
goo.gl/nIFHDx
@asrenaftcom

🌐اولین قانون نقت و #قراردادهای خرید خدمت به روایت #پرویز_مینا

✔️ پرویز مینا، رئیس هیئت مدیره شرکت ملی نفت پیش از انقلاب: در قانون نفت جدید سال 1973 تنها یک راه برای سرمایه گذاری شرکت‌های خارجی و آن هم بر مبنای قراردادهایی از نوع خدمات، یعنی (service contract) در نظر گرفته شد. بدین معنی که شرکت نفت خارجی به عنوان #پیمانکار شرکت ملی نفت مسئولیت و ریسک اکتشاف را به عهده می‌گرفت. یعنی در دوران #اکتشاف سرمایه را او می‌گذاشت و به عنوان پیمانکار شرکت ملی نفت کار را انجام می‌داد، ولی با ریسک و سرمایه خودش. اگر به نفت می‌رسید، توسعه منابع نفتی را با سرمایه شرکت ملی نفت و با اشتراک شرکت ملی نفت به انجام می‌رساند.

✔️ روزی که تولید شروع می‌شد، دیگر آن شرکت، یعنی پیمانکار، مسئولیتی نداشت و میدان تحویل شرکت ملی نفت می‌شد و شرکت ملی نفت میدان را اداره می‌کرد؛ نفت را تولید و برای یک دوران مشخصی، که معمولا 15 سال بود، تعهد می‌کرد که به پیمانکار مقداری نفت با یک تخفیفی بفروشد که آن شرکت سرمایه‌ای را که به کار برده برای این کار به اضافه یک بازگشت یا سود سرمایه معقولی روی سرمایه‌اش به دست بیاورد.

✔️ در واقع مثل این بود که این شرکت به عنوان یک پیمانکار برای ما کار می‌کرد. حق‌الزحمه‌ای که به آن شرکت می‌پرداختیم، به صورت نفت خام بود، که با یک تخفیف می‌فروختیم. میزان تخفیف چنان تعیین می‌شد که پیمانکار بتواند سرمایه اش را در عرض 5 سال مستهلک بکند و یک نفع معقولی هم روی این سرمایه برای ریسکی که گرفته و خدماتی که انجام داده ببرد. / نکونیوز

@asrenaftcom