🎞 فیلم ایرانی》لرد

💿 کیفیت 720P

🛎 در لزومِ پایان سرکوب اقتصادی و سرکوبِ سیاسی

✍️ حسن معین

🗓 جمعه - ۵ اسفند ۱۴۰۱

هیچ تردید ندارم که حکومت همین الان هم فروپاشیده است. اما فشار ناکافی از سوی مردم و بخصوص از سوی عناصرِ داخلِ حکومت موجب نریختنِ آن شده است. شبیه حالتِ برقرار ماندن سلیمان پس از مرگش با تکیه بر عصای پوسیده‌ را دارد. احتمالِ زیاد می‌دهم که اگر به حکومتِ رئیسی به فوریت پایان داده نشود؛ (پایانِ سرکوبِ اقتصادی) و نیز فشارِ امنیتی و سرکوب از روی کشور کاهش نیابد؛ (پایانِ سرکوبِ سیاسی) در کمتر از یکسال شاهدِ فرو ریختنِ کل نظام جمهوری اسلامی خواهیم بود. تحلیل ده دقیقه‌ای دکتر تقی‌ آزاد ارمکی در بابِ لزوم این دو پایان برای جلوگیری از فروریختنِ نظام سیاسی است.

یک پیشنهاد هم برای جلوگیری از فروریختن نظام دارم. آقای حسن روحانی توانایی به سرانجام رساندنِ این دو پایان، برای هرچه کم‌هزینه‌تر کردنِ گذارِ دموکراتیک کشور را دارد. هم برجام را می‌تواند به فرجام نیکو برساند. هم برجام‌های دوم و سوم و ... را.

جالب نیست! BBC حرفم را تکرار کرد. خب شمِّ سیاسی دارم!

به گزارش «کلمه» آقای قدیانی به دیدار محمد حبیبی، فعال صنفی معلمان، که به تازگی از زندان آزاد شده است رفته بود.

این زندانی سابق سیاسی گفت: «گام اول در گذار به سوی یک دموکراسی سکولار، آمادگی اذهان عمومی و باور به فروپاشی ساختارهای پوسیده حکومت فعلی است که این ناکارآمدی و عدم توانایی کنترل آن در تمامی عرصه‌ها پیش روی جهانیان است.»
آقای قدیانی گفت که آزاد کردن زندانیان سیاسی در هفته های اخیر و مختومه کردن پرونده معترضان «تحت عنوان عفو نشانه‌ای آشکار از استیصال حکومت در مقابل مقاومت مدنی مردم و نگرانی در مورد تداوم نظام سیاسی فعلی» است.

رئیسی استعفا بدهد و دولت سیزدهم برود؛ حضور اين دولت و تفكر خسارت محض است

سعيد حجاريان شنبه ۳ تیر ۱۴۰۲ در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفت:

دولت آقاي رييسي پوپوليست، شعارمحور و ناتوان است. اين‌ سه فاكتور ممكن است باعث شود ما دولت سيزدهم را با دولت آقاي احمدي‌نژاد يكي بدانيم. حال آنكه دولت معجزه، پوپوليستِ پولدار بود، اما دولت فعلي، پوپوليستِ بي‌پول است. يعني شانسي براي جلب نظر مردم ندارد. ناتواني دولت سيزدهم فقط معطوف به كارگزارانش و چند انتصاب بي‌قواره نيست. مشكل در راس آن و رييس‌جمهور است.من پيشنهاد مي‌كنم دولت استعفا دهد و برود. هر چه زودتر، بهتر! حضور اين دولت و تفكر خسارت محض است. استعفا سخت نيست. ساخت قدرت در سال‌هاي ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ از انتخابات عبور كرد و فلسفه وجودي آن را زير سوال برد. من نمي‌گويم آقاي رييسي برود و يك اصلاح‌طلب ششدانگ جانشين او شود. مي‌گويم داخل مجلس حل‌و‌عقدي كه دارند، خودشان بنشينند و يك گزينه كارآمد پيدا كنند. يعني اگر از انتخابات عبور كرده‌اند، دست‌كم كارآمدي داشته باشند.

✔️ نکته معین: جمعه - ۵ اسفند ۱۴۰۱ در همین صفحه پیشنهاد کردم به حکومتِ رئیسی به فوریت پایان داده شود و ...

👀 🎅 همه با عینکِ من دنیا را تماشا کنند

✍️ حسن معین

🗓 شنبه ۳ تیر ۱۴۰۲

نشست مشترک وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه ۲۵ خرداد ۱۴۰۲ برگزار شد. در پیام رهبری از وجود عدم تفاهم بین این مجموعه‌ها در همه‌ی رده‌ها غیر از فرماندهی این دو دستگاه گلایه و خواسته شده که همکاری و تفاهم را در همه‌ی سطوح پیاده کنند.

پاسدار سلامی گفته است: نظام سیاسی برای دیدن دو چشم نیاز دارد. من معتقدم وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه همین دو چشم هستند که باید یک تصویر ارائه دهند تا نظام دچار آستیگماتیسم سیاسی نشود.

پرسش این است که به چه دلیل و به خاطر چه عملکردهایی دو دستگاه اطلاعاتی باید یک تصویر واحد از صحنه‌ی‌ فعالیت‌های خود ارائه دهند؟ عقلا این دو دستگاه باید تصاویر متفاوتی از صحنه ارائه نمایند.

پاسدار احمدیان دبیر شورایعالی امنیت ملّی بر لزومِ رسیدن و نیازِ دو دستگاه اطلاعاتی به شناخت یکسان و واحد از فعالیت‌هایشان تاکید نموده است. این خواسته هم نامعقول و هم دست نیافتنی و هم غیرمفید است.

چرا این دو پاسدار خواسته‌های غیر عقلانی دارند؟

پاسخِ به این سئوال را در نامه‌ی رئیسی خطاب به شمخانی در بهمن ۱۴۰۱ می‌توان یافت. رئیسی نوشته است:

"فرا تحلیل رهبری از اغتشاشاتِ اخیر در یک جمله این بود که کشور در یکسال اخیر در مسیر پیشرفت و عبور از موانع بود و دشمن فهمید که تحریم مانع ما نشده است لذا روی به آشوب آورد. اگر دبیرخانه این تحلیل را قبول دارد چرا در گزارش‌های متعدد ارسالی هیچ اثری از این نگاه نیست؟!"

خودِ ولی‌فقیه هم مکرر چنین انتظاری به خصوص از وزارت اطلاعات داشته است. ایشان از بیانیه‌‌ی ۸ مهر ۱۴۰۱ وزارت اطلاعات راضی نبود و در سخنانش پس از صدور این بیانیه آن را ناکافی دانست که بدنبالِ آن بیانیه مشترک وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه منتشر شد.

تقاضای دیدن یک تصویر از سوی درمانده‌ی سپاه و نیز رسیدن به شناخت یکسان و واحدِ دو دستگاه اطلاعاتی از فعالیت‌هایشان از طرف منسوب اخیر ولی فقیه در شورای عالی امنیتِ ملی از این دیدگاهِ ولی فقیه - و رئیسِ جمهور محبوبش- سرچشمه می‌گیرد. ولی فقیه می‌خواهد که همه برای دیدن از عینکی که او استفاده می‌کند؛ استفاده کنند.

در خبر آمده است سخنرانان در این نشست از اقدامات دولت رئیسی حمایت و برای کمک بیشتر در جهت حل مشکلات به‌ویژه در حوزه اقتصاد اعلام آمادگی نمودند.

بخش اول خبر قطعا دروغ است. حداقل نظر همه حاضران چنین نبوده و انتقادات و عدم حمایت‌های جدی از دولت سیزدهم و به خصوص رییسی در این نشست مطرح شده است. اما بخشِ دوم خبر درست است و همه‌ی حاضران در نشست خواهان سهم‌بری بیشتر از اقتصادِ رانتی کشور هستند.

موضوع شگفت دربارۀ رئیس مقتول این بود که او در حالی به‌عنوان «سید محرومان» تکریم می‌شد که سرکوبگر شورش محرومان مشهد در سال ۱۳۷۱ و نیز اعتراضات فرودستان از سال ۹۶ تا ۱۴۰۰ بود.
اکنون همان بازی دربارۀ خود او تکرار می‌شود: یکی از کسانی که دست‌اندرکار سقوط و هبوط وی بوده‌اند، به‌عنوان تداوم راه وی در «خدمت»، به «محرومان» قالب خواهند شد، تا جانشین «شهید خدمت» شوند.
گفتا که «کرا کشتی تا کشته شدی زار؟
تا باز که او را بکشد آنکه تو را کشت؟»
@RezaNassaji

عشق هر جا رو کند آنجا خوش است
گر به دریا افکند دریا خوش است

گر بسوزاند در آتش ، دلکش است
ای خوشا آن دل ، که در این آتش است

تا ببینی عشق را آیینه‌وار
آتشی از جان خاموشت برآر

هر چه می‌خواهی ، به دنیا در نگر
دشمنی از خود نداری سخت‌تر

عشق پیروزت کند بر خویشتن
عشق آتش می‌زند در ما و من

عشق را دریاب و خود را واگذار
تا بیابی جان نو ، خورشیدوار

عشق هستی‌زا و روح‌افزا بود
هر چه فرمان می‌دهد زیبا بود

فریدون مشیری

این بوی روح‌پرور از آن خوی دلبر است
وین آب زندگانی از آن حوض کوثر است

ای باد بوستان مگرت نافه در میان
وی مرغ آشنا مگرت نامه در پر است

بوی بهشت می‌گذرد یا نسیم دوست
یا کاروان صبح که گیتی منور است

این قاصد از کدام زمین است مشک‌بوی
وین نامه در چه داشت که عنوان معطرست

بر راه باد عود در آتش نهاده‌اند
یا خود در آن زمین که تویی خاک عنبر است

بازآ و حلقه بر در رندان شوق زن
کاصحاب را دو دیده چو مسمار بر در است

بازآ که در فراق تو چشم امیدوار
چون گوش روزه‌دار بر الله اکبر است

دانی که چون همی‌ گذرانیم روزگار
روزی که بی تو می‌گذرد روز محشر است

گفتیم عشق را به صبوری دوا کنیم
هر روز عشق بیشتر و صبر کمتر است

صورت ز چشم غایب و اخلاق در نظر
دیدار در حجاب و معانی برابر است

در نامه نیز چند بگنجد حدیث عشق
کوته کنم که قصهٔ ما کار دفتر است

همچون درخت بادیه سعدی به برق شوق
سوزان و میوهٔ سخنش همچنان تر است

آری خوش است وقت حریفان به بوی عود
وز سوز غافلند که در جان مجمر است
 
#سعدی

🛎 تن، روان،جان، میهن، تیم ملی

✍️ حسن معین

🗓 دوم آذر ۱۴۰۱

علاقه‌ی وطنی در دوران امروز یک ضرورت شده است، نه آنکه تجمّل یا تفنّنِ احساسی - اخلاقی باشد؛ زیرا یک کشور، بی‌وجود همبستگی و مسئولیّتِ فرد فردِ مردمش نمی‌تواند بر سر پا بماند. بدون کار و کوششِ همه‌ی افرادِ کار‌آمد، که مبتنی بر آگاهی، شناخت و وظیفه‌شناسی باشد، در این دنیای «وانفسا» چگونه بتوان ادامه‌ی حیاتِ ملّی داد؟

کتاب ایران_و_تنهایی‌اش

دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن

آدم اول باید خودش را دوست داشته باشه. دوست داشتنِ خود در اولویت است. برای اینکه دوست داشته باشی خودت را باید خودت را خوب بشناسی. وقتی میشه خودمان را دوست داشته باشیم که بتوانیم بپذیریمش. خودپذیر باشیم. برای خود‌پذیر بودن هم لازم است که جلوی فهم خود را نگیریم. جلوی فهم خود را گرفتن هم یا آگاهانه است و یا ناآگاهانه.

خود من و شما به شخصه از هر تنهایی تنها‌تریم.

خودمان چیزی نیست جز تن و روان. خداباوران از جمله خودم معتقدند که چیزی به نام جان هم ما داریم. که همان روح یا فطرت است. در همه یک شکل و یک اندازه. روانِ ما سه تا چیز هست: باورها، احساسات و انتظارات. ذهنِ ما باورهامان را مدیریت می‌کند. ذهن هم دو بخش دارد. بخشِ بزرگش آن قسمتی است که ما از وجودش ناآگاهیم به تدریج از بدو تولد در ما تشکیل میشه. بخش کوچکِ ذهن هم خودآگاه ما هست که ازش مطلع هستیم. دو تا چیز دیگه هم انسان داره که گفتار و رفتار هست. این دو تحت تاثیرِ سه بخشِ روان و دو بخشِ ذهن و البته تن هم هست.

واسطه‌ی تن و روان، مغز است. در شیارهای آن، ذهن خود آگاه و ناخودآگاه، عقل و باورهای کاذب و عقلانی و غیر عقلانی و هیجانات، اراده و انتظارات و خاطرات و امکانات گفتار و رفتار غنوده‌اند.

اگر بخواهیم حیاتِ ملی داشته باشیم لازمه‌اش اینه که ابتدا حیاتِ فردی داشته باشیم. حیات داشتن هم تنها نفس کشیدن و خوردن و خوابیدن نیست. حیاتی سالم باید داشته باشیم. سالم بودن هم تنها به سالم بودنِ تن نیست. روانِ ما هم باید سالم باشد.

سالم بودن تن هم فقط به خوراک احتیاج نداره یا به دارو. به حرکت هم نیاز دارد. فیلسوفی گفته است که سعادت انسان منوط به سلامت اوست. و سلامت هم منوط به حرکت است. چرا که در تنِ ما همه چیز در حالِ حرکت است. از قلب گرفته تا پیام‌های عصبی تا خون و لنف و غیره. نمی‌شود که اجزای تن در حرکت باشد و خودِ تن ساکن باشد. لذا اگر عقل سالم در بدنِ سالم است. بدن هم وقتی سالم است که روزانه حرکاتِ منظمی داشته باشد. این عقل هم با همان ذهن و از ابواب‌جمعی روان است. از جمله‌ی حرکاتِ موزون پیاده‌‌روی و رقص است.

سلامتِ روان هم منوط به وجود باورهای عقلانی و حتی غیر عقلانی‌ی غیر کاذب و هماهنگِ با هم و نیز وجود احساساتِ مناسب و به هنگام و هماهنگ و نیز توقعات و انتظارات به جا و به اندازه و در راستای دو جزء قبلی روان هست.

سلامت روان وقتی میتونه پایدار بمونه که گفتار و رفتاری متناسب با آن از ما سر بزند. یعنی هماهنگی نظر و عمل داشته باشیم.

چند سال پیش مروری بر مطالعات مرحوم اسلامی ندوشن داشتم. اینجا هم برخی از نتایج این مرور را آورده ام.

عصاره حرف استاد دکتر محمد علی اسلامی ندوشن این است که:

ما در درجه اول انسان هستیم و باید خود انسانی خویش را دریابیم. بهترین معلمان برای شناخت این خود انسانی مولوی و سعدی هستند! مولوی ابعاد الهی ما و سعدی ابعاد خاکی ما را به ما آموزش می دهند و باید در محضرشان هر روزه بیاموزیم.

در درجه دوم ما ایرانی هستیم و باید خود ایرانی خویش را دریابیم و بهترین آموزگاران ما برای این خودیابی فردوسی و حافظ هستند.فردوسی ایران شایان را نشان می دهد و حافظ ایران پنهان را.

ختم کلام اینکه در این خود یابی انسانی ایرانی ما عناصر مانا را باید به روز کنیم و عناصر میرا را به گور بسپاریم و هر روز نوتر از روز پیش شویم.