خبرگزاری مهر تابنده

هــو
‏۱۲۱

💠 #گفتارهای_عرفانی حضرت آقای #مجذوبعلیشاه قدّس‌سرّه‌العزیز

🔹 جلد سوم - قسمت ۹۲ (صفحه ۱)

🔸 موضوع: شبلی و زکات چهل دینار - ابوذر غفاری و تعیین میزان گنج - مال، هر چه هست خداوند امانت به شما سپرده است، نباید هدر دهید - نگهداری امانت و استفاده کردن از آن با علاقه‌مندی ولی دل نبستن به آن - حق ندارید کسی را از ارث محروم کنید -تفاوت بین عارف و فقیه، احکام فقهی و نیّت، حکم شرعی و حکم عرفانی.

▫️ صبح چهارشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۸۸ شمسی

بسم‌الله الرّحمن الرّحيم

سؤالی و جوابی با شیخ ابوبکر شبلی، انجام شده که بارها یادآوری کرده‌ام. چون خیلی باید مورد توجّه باشد، شبلی از نزدیکان و مشایخ جنید بغدادی بود. خودش هم خیلی مرد بزرگی بود، مدّت‌ها هم حاکم بود و حکومت داشت و در دستگاه‌های دولتی بود. در همین دماوند فرماندار بود. که الان هم دماوندی‌ها به یادبود او ستون کوچکی درست کرده‌اند، ولی بعضی‌ها آمده‌اند با سنگ، کاشی‌هایش را شکسته‌اند. شبلی فقیه هم بود، یعنی مجتهد و دانشمند شرعی هم بود که احکام شرعی را هم جواب دهد. کسی از او پرسید: زکات چهل دینار چقدر است؟ مردم از طرفی معتقد بودند و می‌خواستند عمل کنند و از طرفی حتّی حساب‌های جزئی را هم نداشتند و می‌گفتند: خدا حساب نمی‌خواهد، نمی‌دانستند، پرسید از شبلی که زکات چهل دینار چقدر است؟ همیشه دو نوع سؤالات از شبلی می‌کردند، یکی سؤالات عرفانی، آنهایی که می‌دانستند اهل عرفان است، یکی هم سؤالات شرعی آنهایی که می‌دانستند از احکام شریعت سؤال دارند. شبلی گفت: از چه کسی این سؤال را می‌پرسی؟ از فقیه و مجتهد می‌پرسی یا از عارف می‌پرسی؟ اگر از فقیه بپرسی می‌گوید زکات چهل دینار، یک دینار است. یک دینار را بردار بده، سی و نه تا مال خودت. ولی اگر از عارف می‌پرسی زکات چهل دینار این است که اوّل یک دیناری که باید به فقیه بدهی برداری بدهی، بعد هم چهل دینار بدهی، یعنی یک دینار دیگر بروی قرض کنی بگذاری رویش، برای اینکه از تو می‌پرسند: چرا آنقدر خودخواهی و آنقدر انحصارطلبی که هر چیزی را برای خودت می‌خواهی؟ می‌گوید نماز اگر برای من نخوانید فایده ندارد، زکات اگر به من ندهید فایده ندارد، چرا چهل دینار را نگه‌داشتی و خرج نکردی؟
حالا این نظر را همیشه داشته باشید، این را که قبلاً گفته بودم ولی حالا چرا گفتم. می‌خواستم مطلب دیگری بگویم که آن مطلب یادم رفت. این تفکیک در واقع بر همه زندگی ما دیده می‌شود. بنابراین قدیم هم شاید اینطور بوده که قلندرها، درویش‌هایی که قلندر بودند هیچی نداشتند. برای اینکه می‌ترسیدند اگر چهل دینار جمع شود آن یک دینار دیگر را از کجا بیاورند و بدهند؟ این است که همه را در راه خدا خرج می‌کردند. در مورد ابوذر غفاری، چه کسی می‌گوید ابوذر صوفی بود؟ بیخود می‌گویند. نخیر آخوندی بود و مجتهد. این حرف ابوذر غفاری را بگوییم که این حرف درویش است یا که؟ قدیم سکّه بود پول که اسکناس نبود سکّه بود. ابوذر غفاری می‌گفت در آیه قرآن که فرموده است هر کسی گنج (کنز) کند خداوند در روز قیامت همان سکّه‌ها را داغ می‌کند و به بدن او می‌چسباند. می‌گفتند گنج، چقدر گنج است؟ من چهار تا سکّه دارم، گنج حساب می‌شود یا نه؟ تا چقدر گنج است؟ ابوذر می‌گوید: سکّه‌ای روی سکّه‌ای اگر بیاید گنج است. یعنی دو تا سکّه اگر داشته باشید و یکی به دیگری بچسبد، گنج است. این حرف را با حرف شبلی پهلوی هم بگذارید. شبلی حالا با این عقیده است یا با این حرف‌های دیگر راجع به گنج می‌زنند؟ البتّه وقتی در زندگی دنیایی و زندگی اجتماعی هستید و ادامه‌ی حیات می‌دهید مسلّماً باید قواعد اجتماع را رعایت کنید و این از قواعد اجتماع است. یک حرف جالبی یکی از اقوام ما، خیلی قدیم در بیدخت می‌زد که حالا هم خودش و هم آن وارثش که صحبت می‌کرده خیلی وقت است مرحوم شده، پسرش گفته بوده چرا به ما کم پول می‌دهی؟ گفته بوده من امانت‌دار شما هستم، من که اینها را نمی‌خواهم، می‌میرم مال شماست. من در امانت‌داری رعایت دقّت را می‌کنم. حالا درویش هم برای جمع بین دنیا و آخرت، این مال را امانت دست خودش می‌داند.

‏🔹💠🔹💠🔹💠🔹

🔹 خبرگزاری #مهرتابنده

🔗 t.me/MehrTabandeh

🔗 instagram.com/MehrTabandeh