❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
✨✨🎆 اندوه مشترک سالکان راه حقیقت 🎆✨✨
گرچه سیر و سلوک، مراقبه و پیمودن طرح الهی به زندگی رنگ می‌بخشد و حکمت و شادی خودش را به همراه دارد، اما همه‌ی ما در این مسیر غم و یاس را نیز تجربه می‌کنیم. لازم نیست وانمود کنیم که چنین چیزهایی وجود ندارند. در این مطلب اندکی این مشکلات مشترک را بحث و ریشه‌یابی می‌کنیم.
حقیقت دنیای مادی مانند اره‌ای آنچه از زندگی انتظار داریم را به سلیقه‌ی خود برش می‌دهد و زندگی هر روز بی‌مزه‌تر از روز قبل می‌شود. هر یک سال که می‌گذرد، به خاطرات سال گذشته بازمی‌گردی و با خود می‌گویی چقدر سرزنده تربودم.
می‌گوییم این روند طبیعی ماست. به دنیا می‌آییم و هرروز تغییر می‌کنیم. ذهنیاتی در ما ایجاد می‌شود و وقتی با واقعیت دنیای مادی مواجه می‌شویم این ذهنیات تغییر می‌کنند و این‌گونه است که ولتر می‌گوید: «سعادت یک رؤیاست اما رنج یک واقعیت». هراندازه که بعد از مواجهه با مشکلات بتونی عاقل باشی یا متوجه بشی که اتفاقی که افتاده حکمتی دارد یا آزمایش الهی ست و یا حتی اگر به این نتیجه برسی که تقاص اشتباهات گذشته بوده، بازهم اثر اتفاق در درازمدت مشخص میشه. کم‌کم خیلی سخت می‌توانی تردیدها رو از خود دور کنی.
اما باید پرسید اگر این روند طبیعی کل وجود ماست پس چرا احساس نارضایتی می‌کنیم؟ اگر شما با تمام وجود جزئی از یک جریان باشید هیچ‌وقت چنان جریان را حس هم نمی‌کنید چه رسد به نارضایتی. پس چه چیزی موجب نارضایتی می‌شود؟
بگذارید یک مثال بزنم. فرض کنید آقای ایکس در سرزمینی به دنیا بیاید که رنگ همه‌ی اشیا آبی باشد. در این صورت آقای ایکس تصوری از اشیا با رنگ دیگر ندارد و برای او این موضوع عجیب نیست؛ اما اگر یک خارجی به آن کشور بیاید بلافاصله برایش این سؤال ایجاد می‌شود که چرا همه‌چیز آبی ست و احتمالاً معترض هم می‌شود.
حال می‌توان تصور کرد ما انسان‌ها نیز جزئی در وجودمان داریم که به این روند دنیای امروز عادت ندارد. این آگاهی رنج آفرین که ما را متوجه معیوب بودن روند گفته‌شده می‌کند از تجربه‌ی بخش دیگری از ذهن آدمی‌نشاءت می‌گیرد. تجربه‌ای که سالکان بیشتر با آن آشنا هستند. سالکان حالتی از آگاهی را کم‌وبیش تجربه می‌کنند که در آن تردید معنایی ندارد، یاس و ناامیدی جایی ندارد و می‌توان بی قضاوت دنیا را دید، همان‌گونه که فیلمی‌را بر پرده‌ی سینما می‌بینیم؛ اما هرچند گفته‌شده یک سالک باید همیشه این حالت را حفظ کند، در عمل به‌جز عده‌ی اندکی، سایرین موفق به حفظ این حالت در تمام لحظات زندگی نمی‌شوند و هر بار با بازگشت از آن وضعیت به وضعیت عادی، دنیا به نظرت معیوب‌تر جلوه می‌کند چراکه اکنون دیگر چشمت بازشده و می‌دانی زندگی طور دیگری باید باشد.
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
#اندوه_مشترک #سالکان #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🎆 اندوه مشترک سالکان راه حقیقت 🎆✨✨
گرچه سیر و سلوک، مراقبه و پیمودن طرح الهی به زندگی رنگ می‌بخشد و حکمت و شادی خودش را به همراه دارد، اما همه‌ی ما در این مسیر غم و یاس را نیز تجربه می‌کنیم. لازم نیست وانمود کنیم که چنین چیزهایی وجود ندارند. در این مطلب اندکی این مشکلات مشترک را بحث و ریشه‌یابی می‌کنیم.
حقیقت دنیای مادی مانند اره‌ای آنچه از زندگی انتظار داریم را به سلیقه‌ی خود برش می‌دهد و زندگی هر روز بی‌مزه‌تر از روز قبل می‌شود. هر یک سال که می‌گذرد، به خاطرات سال گذشته بازمی‌گردی و با خود می‌گویی چقدر سرزنده تربودم.
می‌گوییم این روند طبیعی ماست. به دنیا می‌آییم و هرروز تغییر می‌کنیم. ذهنیاتی در ما ایجاد می‌شود و وقتی با واقعیت دنیای مادی مواجه می‌شویم این ذهنیات تغییر می‌کنند و این‌گونه است که ولتر می‌گوید: «سعادت یک رؤیاست اما رنج یک واقعیت». هراندازه که بعد از مواجهه با مشکلات بتونی عاقل باشی یا متوجه بشی که اتفاقی که افتاده حکمتی دارد یا آزمایش الهی ست و یا حتی اگر به این نتیجه برسی که تقاص اشتباهات گذشته بوده، بازهم اثر اتفاق در درازمدت مشخص میشه. کم‌کم خیلی سخت می‌توانی تردیدها رو از خود دور کنی.
اما باید پرسید اگر این روند طبیعی کل وجود ماست پس چرا احساس نارضایتی می‌کنیم؟ اگر شما با تمام وجود جزئی از یک جریان باشید هیچ‌وقت چنان جریان را حس هم نمی‌کنید چه رسد به نارضایتی. پس چه چیزی موجب نارضایتی می‌شود؟
بگذارید یک مثال بزنم. فرض کنید آقای ایکس در سرزمینی به دنیا بیاید که رنگ همه‌ی اشیا آبی باشد. در این صورت آقای ایکس تصوری از اشیا با رنگ دیگر ندارد و برای او این موضوع عجیب نیست؛ اما اگر یک خارجی به آن کشور بیاید بلافاصله برایش این سؤال ایجاد می‌شود که چرا همه‌چیز آبی ست و احتمالاً معترض هم می‌شود.
حال می‌توان تصور کرد ما انسان‌ها نیز جزئی در وجودمان داریم که به این روند دنیای امروز عادت ندارد. این آگاهی رنج آفرین که ما را متوجه معیوب بودن روند گفته‌شده می‌کند از تجربه‌ی بخش دیگری از ذهن آدمی‌نشاءت می‌گیرد. تجربه‌ای که سالکان بیشتر با آن آشنا هستند. سالکان حالتی از آگاهی را کم‌وبیش تجربه می‌کنند که در آن تردید معنایی ندارد، یاس و ناامیدی جایی ندارد و می‌توان بی قضاوت دنیا را دید، همان‌گونه که فیلمی‌را بر پرده‌ی سینما می‌بینیم؛ اما هرچند گفته‌شده یک سالک باید همیشه این حالت را حفظ کند، در عمل به‌جز عده‌ی اندکی، سایرین موفق به حفظ این حالت در تمام لحظات زندگی نمی‌شوند و هر بار با بازگشت از آن وضعیت به وضعیت عادی، دنیا به نظرت معیوب‌تر جلوه می‌کند چراکه اکنون دیگر چشمت بازشده و می‌دانی زندگی طور دیگری باید باشد.
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
#اندوه_مشترک #سالکان #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
✨✨🎆 اندوه مشترک سالکان راه حقیقت 🎆✨✨
💥قسمت دوم:
به همین دلیل است که انسان در میانه‌ی راه به‌مرور باتجربه‌ی مکرر اتفاقات زندگی، دیگر نمی‌تواند به‌راحتی به دنیا دل‌خوش کند اما از جهت دیگر آگاهی‌های برتر و شادی‌های بالاتر هم برای او موقت‌اند، چراکه هرقدر هم متعالی باشی آخر جسمی‌داری در دنیای مادی و عقل و احساست همه مستقیماً از حواس جسمت تأثیر می‌گیرد.
حال چاره چیست؟ آیا می‌توان سطح آگاهی بالا را همیشه حفظ کرد و همیشه شاهد بی قضاوت دنیا بود؟
اول از همه باید قبول کرد که وقتی این درک ایجاد شد دیگر از بین رفتنی نیست و نمی‌توان به عقب برگشت و فراموش کرد. شاید در زندگی روزمره نتوان هرلحظه را در آگاهی برتر تجربه کرد، اما آن بخش وجودمان که به اینجا تعلق ندارد را فقط با افزایش میزان آگاهی می‌توان راضی نگه داشت. حتی اگر نتوانیم به شرایط ایده آل برسیم، بازهم نزدیک شدن به آن بهترین کاری ست که می‌توانیم انجام دهیم. آگاهی رنج آفرین است اما جهل از آن بیشتر. آگاهی هزینه دارد اما جهل پرهزینه‌تر است.
کار دیگری هم نمی‌شود کرد.
اگر شما هم از این وضعیت خسته هستید، فقط می‌توانم بگویم خسته نباشید. شایسته است بعد از خواندن این متن کمی‌وقت در آرامش بگذرانید. می‌توانید دم‌نوشی بنوشید، دراز بکشید و استراحت بکنید یا کمی کتاب بخوانید و دوباره خودتان را برای ادامه‌ی مسیر طرح الهی زندگی‌تان آماده کنید.
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
#اندوه_مشترک_سالکان #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🎆 اندوه مشترک سالکان راه حقیقت 🎆✨✨
💥قسمت دوم:
به همین دلیل است که انسان در میانه‌ی راه به‌مرور باتجربه‌ی مکرر اتفاقات زندگی، دیگر نمی‌تواند به‌راحتی به دنیا دل‌خوش کند اما از جهت دیگر آگاهی‌های برتر و شادی‌های بالاتر هم برای او موقت‌اند، چراکه هرقدر هم متعالی باشی آخر جسمی‌داری در دنیای مادی و عقل و احساست همه مستقیماً از حواس جسمت تأثیر می‌گیرد.
حال چاره چیست؟ آیا می‌توان سطح آگاهی بالا را همیشه حفظ کرد و همیشه شاهد بی قضاوت دنیا بود؟
اول از همه باید قبول کرد که وقتی این درک ایجاد شد دیگر از بین رفتنی نیست و نمی‌توان به عقب برگشت و فراموش کرد. شاید در زندگی روزمره نتوان هرلحظه را در آگاهی برتر تجربه کرد، اما آن بخش وجودمان که به اینجا تعلق ندارد را فقط با افزایش میزان آگاهی می‌توان راضی نگه داشت. حتی اگر نتوانیم به شرایط ایده آل برسیم، بازهم نزدیک شدن به آن بهترین کاری ست که می‌توانیم انجام دهیم. آگاهی رنج آفرین است اما جهل از آن بیشتر. آگاهی هزینه دارد اما جهل پرهزینه‌تر است.
کار دیگری هم نمی‌شود کرد.
اگر شما هم از این وضعیت خسته هستید، فقط می‌توانم بگویم خسته نباشید. شایسته است بعد از خواندن این متن کمی‌وقت در آرامش بگذرانید. می‌توانید دم‌نوشی بنوشید، دراز بکشید و استراحت بکنید یا کمی کتاب بخوانید و دوباره خودتان را برای ادامه‌ی مسیر طرح الهی زندگی‌تان آماده کنید.
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
#اندوه_مشترک_سالکان #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🎆 مهم نیست
چقدر شب تاریک است
خورشید دوباره طلوع خواهد کرد
مهم نیست
چقدر اندوهت عمیق است ،
قلبت دوباره لبخند خواهد زد....
#شب_تاريک #طلوع_خورشید #اندوه #لبخند_قلب #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
چقدر شب تاریک است
خورشید دوباره طلوع خواهد کرد
مهم نیست
چقدر اندوهت عمیق است ،
قلبت دوباره لبخند خواهد زد....
#شب_تاريک #طلوع_خورشید #اندوه #لبخند_قلب #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot