🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
✨✨🍥 اصالت روح 🍥✨✨
حقیقت انسان را روح او تشکیل می دهد، نه بدن او، انسانیت انسان را جان او تأمین می کند نه جسم او، و نه مجموع جسم و جان. اگر جسم نقشی در انسانیت انسان می داشت به عنوان تمام ذات یا جزو ذات ممکن بود سخن، از مذکر و مؤنث قابل طرح باشد، و باید بحث می شد که آیا، این دو صنف متساویند یا متفاوت؟ ولی اگر حقیقت هر کسی را روح او تشکیل می داد جسم او ابزاری بیش نبود، و این ابزار هم گاهی مذکر است و گاهی مؤنث و روح نه مذکر است و نه مؤنث، قهرا بحث از تساوی زن و مرد یا تفاوت این دو صنف در مسائل مربوط به حقیقت انسان رخت برمی بندد، یعنی سالبه به انتفاء موضوع، خواهد بود، نه به انتفاء محمول. و چون تساوی و تفاوت، عدم و ملکه هستند، نه سلب و ایجاب، اگر در یک موردی، سخن از تساوی به میان نیامد، سخن از تفاوت هم پیش نخواهد آمد.
قرآن کریم حقیقت هر انسانی را روح او دانسته و بدن را، ابزار وی می داند و این منافات ندارد با این که انسان در نشئه دنیا و برزخ و قیامت، بدنی متناسب با همان نشئه و مرحله داشته باشد، البته همان طوری که در دنیا بدن دارد، و بدن فرع است نه اصل، و نه جزو اصل در بزرخ و قیامت نیز چنین است. چه این که قرآن کریم بدن را که فرع است به طبیعت، و خاک و گل، نسبت می دهد و روح را که اصل است به خداوند اسناد می دهد و می فرماید: «قل الروح من أمر ربی؛ قهرا روح انسان منزه از ذکورت و انوثت می باشد.» (اسراء/ 85)
وقتی منکران معاد می گفتند، انسان با مرگ نابود می شود و حیاتی پس از مرگ نیست.
«و قالوا اذا ضللنا فی الأرض أءنا لفی خلق جدید؛ و گفتند آیا وقتی در دل زمین گم شدیم، آیا باز در خلقت جدیدی خواهیم بود؟» (سجده/ 10)
ما با مرگ در زمین گم می شویم؟ ذات اقدس اله فرمود: «قل یتوفاکم ملک الموت الذی و کل بکم؛ بگو فرشته مرگی که بر شما گمارده شده، جانتان را می گیرد.» (سجده/ 11)
به نبی اکرم - علیه آلاف التحیه والثناء- فرمود: به اینها بگویید شما با مرگ در زمین گم نخواهید شد بلکه تمام حقیقت شما متوفی می شود. فوتی در کار نیست، توفی است، وفات است، نه فوت، شما متوفی هستید، فرشته مأمور توفی است و اگر در مرگ چیزی از انسان فروگذار بشود که استیفاء و توفی نخواهد بود، پس تمام حقیقت انسان جان اوست که قبض می شود اگر چه بدن بپوسد.
اصل تقدم ماده بر روح و تقدم جسم بر روان و اصالت نداشتن نیروهای روانی و ارزش های روحی و معنوی، از اصول اساسی ماتریالیسم فلسفی است. نقطه مقابل این اصل، اصل فلسفی دیگری است مبنی بر اصالت روح و این که همه ابعاد اصیل وجود انسان را نمی توان با ماده و شئون آن توجیه و تفسیر کرد. روح، واقعیتی است اصیل در حوزه وجود انسان و انرژی روحی، مستقل از انرژی های مادی است، از این رو نیروهای روانی یعنی نیروهای فکری، اعتقادی، ایمانی و عاطفی، عامل مستقلی برای پاره ای حرکت ها چه در سطح وجود فرد و چه در سطح جامعه به شمار می روند و از این اهرم ها برای حرکت تاریخ می توان استفاده کرد.
بسیاری از حرکات تاریخ مستقلا از این اهرم ها ناشی شده و می شوند. مخصوصا حرکات متعالی فردی و اجتماعی انسان مستقیما از این نیروها سرچشمه می گیرد و تعالی خود را از همین جهت کسب کرده است.
نیروهای روانی احیانا نیروهای مادی بدنی را نه تنها در سطح فعالیت های اختیاری، حتی در سطح فعالیت های مکانیکی و شیمیایی و زیستی تحت تأثیر شدید خود قرار می دهد و آن ها را در جهت خاص خود استخدام می نماید. تأثیر تلقینات روانی در بهبود بیماری های جسمی و تأثیر خارق العاده عملیات هیپنوتیزمی از این قبیل و غیرقابل انکار است.
علم و ایمان، خصوصا ایمان، بالاخص آن جا که این دو نیروی روانی هماهنگ گردند، نیرویی عظیم و کارآمد است و می تواند نقش زیرو رو کننده و پیش برنده خارق العاده ای در حرکات تاریخی داشته باشد. اصالت روح و نیروهای روحی، یکی از ارکان "رئالیسم فلسفی" است.
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#اصالت_روح #تعالیم_روحانی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🍥 اصالت روح 🍥✨✨
حقیقت انسان را روح او تشکیل می دهد، نه بدن او، انسانیت انسان را جان او تأمین می کند نه جسم او، و نه مجموع جسم و جان. اگر جسم نقشی در انسانیت انسان می داشت به عنوان تمام ذات یا جزو ذات ممکن بود سخن، از مذکر و مؤنث قابل طرح باشد، و باید بحث می شد که آیا، این دو صنف متساویند یا متفاوت؟ ولی اگر حقیقت هر کسی را روح او تشکیل می داد جسم او ابزاری بیش نبود، و این ابزار هم گاهی مذکر است و گاهی مؤنث و روح نه مذکر است و نه مؤنث، قهرا بحث از تساوی زن و مرد یا تفاوت این دو صنف در مسائل مربوط به حقیقت انسان رخت برمی بندد، یعنی سالبه به انتفاء موضوع، خواهد بود، نه به انتفاء محمول. و چون تساوی و تفاوت، عدم و ملکه هستند، نه سلب و ایجاب، اگر در یک موردی، سخن از تساوی به میان نیامد، سخن از تفاوت هم پیش نخواهد آمد.
قرآن کریم حقیقت هر انسانی را روح او دانسته و بدن را، ابزار وی می داند و این منافات ندارد با این که انسان در نشئه دنیا و برزخ و قیامت، بدنی متناسب با همان نشئه و مرحله داشته باشد، البته همان طوری که در دنیا بدن دارد، و بدن فرع است نه اصل، و نه جزو اصل در بزرخ و قیامت نیز چنین است. چه این که قرآن کریم بدن را که فرع است به طبیعت، و خاک و گل، نسبت می دهد و روح را که اصل است به خداوند اسناد می دهد و می فرماید: «قل الروح من أمر ربی؛ قهرا روح انسان منزه از ذکورت و انوثت می باشد.» (اسراء/ 85)
وقتی منکران معاد می گفتند، انسان با مرگ نابود می شود و حیاتی پس از مرگ نیست.
«و قالوا اذا ضللنا فی الأرض أءنا لفی خلق جدید؛ و گفتند آیا وقتی در دل زمین گم شدیم، آیا باز در خلقت جدیدی خواهیم بود؟» (سجده/ 10)
ما با مرگ در زمین گم می شویم؟ ذات اقدس اله فرمود: «قل یتوفاکم ملک الموت الذی و کل بکم؛ بگو فرشته مرگی که بر شما گمارده شده، جانتان را می گیرد.» (سجده/ 11)
به نبی اکرم - علیه آلاف التحیه والثناء- فرمود: به اینها بگویید شما با مرگ در زمین گم نخواهید شد بلکه تمام حقیقت شما متوفی می شود. فوتی در کار نیست، توفی است، وفات است، نه فوت، شما متوفی هستید، فرشته مأمور توفی است و اگر در مرگ چیزی از انسان فروگذار بشود که استیفاء و توفی نخواهد بود، پس تمام حقیقت انسان جان اوست که قبض می شود اگر چه بدن بپوسد.
اصل تقدم ماده بر روح و تقدم جسم بر روان و اصالت نداشتن نیروهای روانی و ارزش های روحی و معنوی، از اصول اساسی ماتریالیسم فلسفی است. نقطه مقابل این اصل، اصل فلسفی دیگری است مبنی بر اصالت روح و این که همه ابعاد اصیل وجود انسان را نمی توان با ماده و شئون آن توجیه و تفسیر کرد. روح، واقعیتی است اصیل در حوزه وجود انسان و انرژی روحی، مستقل از انرژی های مادی است، از این رو نیروهای روانی یعنی نیروهای فکری، اعتقادی، ایمانی و عاطفی، عامل مستقلی برای پاره ای حرکت ها چه در سطح وجود فرد و چه در سطح جامعه به شمار می روند و از این اهرم ها برای حرکت تاریخ می توان استفاده کرد.
بسیاری از حرکات تاریخ مستقلا از این اهرم ها ناشی شده و می شوند. مخصوصا حرکات متعالی فردی و اجتماعی انسان مستقیما از این نیروها سرچشمه می گیرد و تعالی خود را از همین جهت کسب کرده است.
نیروهای روانی احیانا نیروهای مادی بدنی را نه تنها در سطح فعالیت های اختیاری، حتی در سطح فعالیت های مکانیکی و شیمیایی و زیستی تحت تأثیر شدید خود قرار می دهد و آن ها را در جهت خاص خود استخدام می نماید. تأثیر تلقینات روانی در بهبود بیماری های جسمی و تأثیر خارق العاده عملیات هیپنوتیزمی از این قبیل و غیرقابل انکار است.
علم و ایمان، خصوصا ایمان، بالاخص آن جا که این دو نیروی روانی هماهنگ گردند، نیرویی عظیم و کارآمد است و می تواند نقش زیرو رو کننده و پیش برنده خارق العاده ای در حرکات تاریخی داشته باشد. اصالت روح و نیروهای روحی، یکی از ارکان "رئالیسم فلسفی" است.
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#اصالت_روح #تعالیم_روحانی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
✨✨🍥 تعلقات روح به بدن 🍥✨✨
روح به بدن، علاقه های متفاوتی دارد که در زیر به آنها اشاره می شود:
از جمله علاقه های روح به بدن، «علاقه تربیت» است. حضرت رب العالمین، روح را مربی بدن قرار داده است و معنای تربیت، رساندن شیئی است به کمالی که از آن انتظار می رود. خلاصه مطلب اینکه: تصرفات روح در بدن دو قسم است:
اول: تصرفات طبیعی و غیر اختیاری و تکوینی مانند جهاز تنفس و جهاز هاضمه.
دوم: تصرفات ارادی و اختیاری مانند ادراکات حواس پنجگانه و سایر تدبیرات ارادی روح در بدن است.
در حالت خواب، قسم اول است و دوم نیست و در مرگ، هر دو قسم تصرف از بین می رود. همچنین روح باذن الله تعالی هر عضوی از اعضای بدن و هر قوه از قوای مملکت تن را به کمال مترقب از او می رساند.
از جمله علایق، «علایق تدبیر» است؛ یعنی دستگاه تغذیه بدن و قوای تنمیه و فروع آن که از آن جمله است تولید مثل نمودن و قوای ادراکیه و قوای ارادیه تماما به تدبیر روح است به اذن الله تعالی بطوری که اگر سوزنی یا خاری به پای او برسد، فورا در مقام دفع آن برمی آید و از عجایب روح این است که باز نمی دارد او را کاری دیگر و در آن واحد صدها قوه که در مملکت بدن است مشغول به کار نموده و تدبیر هریک مانع از تدبیر دیگری نمی شود؛ مثلا در زمان واحد، چشم می بیند، گوش می شنود، زبان نطق می نماید، شامه استشمام نموده، ذائقه می چشد، دست و پا حرکت می کند، قوای تغذیه و تنمیه و فروعات آنها همه مشغول انجام خدمتند. و از جمله علایق «علاقه حکومت» است، یعنی روح در مملکت بدن حاکم و فرمانفرماست و جمیع قوای او مسخر و مطیع اراده روح است و هرچه اراده نماید بدون فاصله فورا اطاعت می نماید؛ چنانچه در حرکت زبان در وقت اراده نطق و باز شدن چشم و بسته شدن آن در وقت اراده دیدن یا ندیدن و غیر آنها محسوس است، بلی گاه می شود در اثر مرضی که عارض بدن می شود، بعضی از این قوای مذکوره از تحت اطاعت روح خارج شود، چنانکه در موقع مرگ تماما از اطاعتش خارج می شوند.
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#روح #بدن #تعالیم_روحانی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🍥 تعلقات روح به بدن 🍥✨✨
روح به بدن، علاقه های متفاوتی دارد که در زیر به آنها اشاره می شود:
از جمله علاقه های روح به بدن، «علاقه تربیت» است. حضرت رب العالمین، روح را مربی بدن قرار داده است و معنای تربیت، رساندن شیئی است به کمالی که از آن انتظار می رود. خلاصه مطلب اینکه: تصرفات روح در بدن دو قسم است:
اول: تصرفات طبیعی و غیر اختیاری و تکوینی مانند جهاز تنفس و جهاز هاضمه.
دوم: تصرفات ارادی و اختیاری مانند ادراکات حواس پنجگانه و سایر تدبیرات ارادی روح در بدن است.
در حالت خواب، قسم اول است و دوم نیست و در مرگ، هر دو قسم تصرف از بین می رود. همچنین روح باذن الله تعالی هر عضوی از اعضای بدن و هر قوه از قوای مملکت تن را به کمال مترقب از او می رساند.
از جمله علایق، «علایق تدبیر» است؛ یعنی دستگاه تغذیه بدن و قوای تنمیه و فروع آن که از آن جمله است تولید مثل نمودن و قوای ادراکیه و قوای ارادیه تماما به تدبیر روح است به اذن الله تعالی بطوری که اگر سوزنی یا خاری به پای او برسد، فورا در مقام دفع آن برمی آید و از عجایب روح این است که باز نمی دارد او را کاری دیگر و در آن واحد صدها قوه که در مملکت بدن است مشغول به کار نموده و تدبیر هریک مانع از تدبیر دیگری نمی شود؛ مثلا در زمان واحد، چشم می بیند، گوش می شنود، زبان نطق می نماید، شامه استشمام نموده، ذائقه می چشد، دست و پا حرکت می کند، قوای تغذیه و تنمیه و فروعات آنها همه مشغول انجام خدمتند. و از جمله علایق «علاقه حکومت» است، یعنی روح در مملکت بدن حاکم و فرمانفرماست و جمیع قوای او مسخر و مطیع اراده روح است و هرچه اراده نماید بدون فاصله فورا اطاعت می نماید؛ چنانچه در حرکت زبان در وقت اراده نطق و باز شدن چشم و بسته شدن آن در وقت اراده دیدن یا ندیدن و غیر آنها محسوس است، بلی گاه می شود در اثر مرضی که عارض بدن می شود، بعضی از این قوای مذکوره از تحت اطاعت روح خارج شود، چنانکه در موقع مرگ تماما از اطاعتش خارج می شوند.
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#روح #بدن #تعالیم_روحانی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot