🌿🌸🌱🔮🌱🌸🌿
🕉 آنجا كه ايمان است ، نسيم عشق می وزد.
✨ آنجا كه عشق است ، صلح حكمفرماست.
✨ آنجا كه صلح است ، خداوند حضور دارد
✨ و آنجا كه خدا هست خوشی و سعادت بر آن سايه افكنده است.
✨ پس ايمان، اساس تجربه رحمت خداوند است.
✨ ايمان چون دم حيات بخش است.
✨ زيستن در اين جهان بدون ايمان حتی برای لحظه ای نيز غير ممكن است.
✨ برای ايمان ، حقيقت خود را دريابيد.
✨ برای دريافتن حقيقت خود، با ذكر هميشگی نام خداوند ، با خود برتر كه بخشی از آن هستيد ، يكی شويد . . .
🌿🌸🌱🔮🌱🌸🌿
#ایمان #صلح #عشق #وحدت
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🕉 آنجا كه ايمان است ، نسيم عشق می وزد.
✨ آنجا كه عشق است ، صلح حكمفرماست.
✨ آنجا كه صلح است ، خداوند حضور دارد
✨ و آنجا كه خدا هست خوشی و سعادت بر آن سايه افكنده است.
✨ پس ايمان، اساس تجربه رحمت خداوند است.
✨ ايمان چون دم حيات بخش است.
✨ زيستن در اين جهان بدون ايمان حتی برای لحظه ای نيز غير ممكن است.
✨ برای ايمان ، حقيقت خود را دريابيد.
✨ برای دريافتن حقيقت خود، با ذكر هميشگی نام خداوند ، با خود برتر كه بخشی از آن هستيد ، يكی شويد . . .
🌿🌸🌱🔮🌱🌸🌿
#ایمان #صلح #عشق #وحدت
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
✨✨🕉 ایمان به خدا مايه آرامش 🕉✨✨
آدمی همان طور که در ناحیه تن و جسم خود ممکن است به یک رشته عوارض خوب و بد دچار شود، در ناحیه روح و روان خود نیز گاهی مبتلا به یک رشته عوارض و حوادث مشابه می گردد. هر چند در بسیاری از جهات، تن و روح با یکدیگر تفاوت دارند.
مثلا تن حجم و وزن دارد و روح حجم و وزن ندارد. اگر اندکی غذا وارد بدن بشود، بر وزن بدن اضافه می شود و اما اگر یک جهان دانش و معلومات پیدا کند، ذره ای بر وزن و سنگینی او افزوده نمی شود. ظرفیت تن و جسم محدود است و ظرفیت روح نامحدود. هر یک لقمه ای که آدمی بخورد به همان اندازه معده اش پر می شود تا تدریجا به کلی سیر می گردد و از فرو بردن یک لقمه دیگر عاجز است و تا وقتی که آن غذا از معده نگذرد، جایی برای غذای جدید نیست.
برخلاف معده، ظرفیت غذایی معنوی روح، سیر شدنی و پر شدنی نیست. هر اندازه بیشتر معلومات کسب کند برای کسب معلومات دیگر آماده تر و گرسنه تر می شود و می گوید: خدایا بر علم من بیفزای، چنین نیست که باید معلومات اولی خود را فراموش کند و ظرف روح خود را از آن ها خالی کند تا بتواند معلومات جدیدی فرا گیرد.
حضرت علی (ع) می فرماید:
هر ظرفی به واسطه ریختن چیزی در آن از وسعتش کاسته می شود مگر ظرف علم که هر اندازه بیشتر بریزند، وسیع تر و با گنجایش تر می گردد.
همچنین تن، تدریجا پیر و فرسوده و ضعیف می گردد ولی روح هرگز پیر و فرتوت و فرسوده نمی گردد، تن می میرد و متلاشی می گردد و هر ذره اش به جایی می رود ولی روح مردنی نیست، متلاشی شدنی نیست، باقی ماندنی است، بعد از رها کردن قشر بدن به عالمی دیگر منتقل می شود.
همان گونه که پیامبر اکرم (ص) فرمود:
"شما برای جاوید ماندن آفریده شده اید نه برای فانی شدن و از بین رفتن"
در عین این که این تفاوت ها بین روح و بدن هست، یک مشابهت هایی هم بین آن ها وجود دارد:
بدن برای این که شاداب و با نشاط بماند، به یک رشته غذاها و آشامیدنی ها و تنوع ها احتیاج دارد، روح نیز به سهم خود غذا می خواهد، غذای روح علم است و حکمت و ایمان و یقین. همان طوری که بدن در اثر نرسیدن غذای کافی پژمرده و افسرده می گردد، روح نیز پژمردگی و افسردگی دارد، آن چه سبب پژمردگی و افسردگی روح می گردد غیر از آن چیزهایی است که بدن را پژمرده و افسرده می سازد.
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#ایمان_به_خدا #آرامش #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🕉 ایمان به خدا مايه آرامش 🕉✨✨
آدمی همان طور که در ناحیه تن و جسم خود ممکن است به یک رشته عوارض خوب و بد دچار شود، در ناحیه روح و روان خود نیز گاهی مبتلا به یک رشته عوارض و حوادث مشابه می گردد. هر چند در بسیاری از جهات، تن و روح با یکدیگر تفاوت دارند.
مثلا تن حجم و وزن دارد و روح حجم و وزن ندارد. اگر اندکی غذا وارد بدن بشود، بر وزن بدن اضافه می شود و اما اگر یک جهان دانش و معلومات پیدا کند، ذره ای بر وزن و سنگینی او افزوده نمی شود. ظرفیت تن و جسم محدود است و ظرفیت روح نامحدود. هر یک لقمه ای که آدمی بخورد به همان اندازه معده اش پر می شود تا تدریجا به کلی سیر می گردد و از فرو بردن یک لقمه دیگر عاجز است و تا وقتی که آن غذا از معده نگذرد، جایی برای غذای جدید نیست.
برخلاف معده، ظرفیت غذایی معنوی روح، سیر شدنی و پر شدنی نیست. هر اندازه بیشتر معلومات کسب کند برای کسب معلومات دیگر آماده تر و گرسنه تر می شود و می گوید: خدایا بر علم من بیفزای، چنین نیست که باید معلومات اولی خود را فراموش کند و ظرف روح خود را از آن ها خالی کند تا بتواند معلومات جدیدی فرا گیرد.
حضرت علی (ع) می فرماید:
هر ظرفی به واسطه ریختن چیزی در آن از وسعتش کاسته می شود مگر ظرف علم که هر اندازه بیشتر بریزند، وسیع تر و با گنجایش تر می گردد.
همچنین تن، تدریجا پیر و فرسوده و ضعیف می گردد ولی روح هرگز پیر و فرتوت و فرسوده نمی گردد، تن می میرد و متلاشی می گردد و هر ذره اش به جایی می رود ولی روح مردنی نیست، متلاشی شدنی نیست، باقی ماندنی است، بعد از رها کردن قشر بدن به عالمی دیگر منتقل می شود.
همان گونه که پیامبر اکرم (ص) فرمود:
"شما برای جاوید ماندن آفریده شده اید نه برای فانی شدن و از بین رفتن"
در عین این که این تفاوت ها بین روح و بدن هست، یک مشابهت هایی هم بین آن ها وجود دارد:
بدن برای این که شاداب و با نشاط بماند، به یک رشته غذاها و آشامیدنی ها و تنوع ها احتیاج دارد، روح نیز به سهم خود غذا می خواهد، غذای روح علم است و حکمت و ایمان و یقین. همان طوری که بدن در اثر نرسیدن غذای کافی پژمرده و افسرده می گردد، روح نیز پژمردگی و افسردگی دارد، آن چه سبب پژمردگی و افسردگی روح می گردد غیر از آن چیزهایی است که بدن را پژمرده و افسرده می سازد.
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#ایمان_به_خدا #آرامش #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
✨✨🕉 ایمان بخدا مایه آرامش 🕉✨✨
💥قسمت دوم
علی (ع) می فرماید:
"روح ها مانند بدن ها خستگی و افسردگی پیدا می کنند، در این حال که افسردگی روحی به شما دست می دهد با سرگرم شدن به حکمت های بدیع و فکرهای نغز و دلپذیر، خود را مشغول بدارید."
و همچنین روح مانند بدن بیمار می شود، احتیاج به معالجه و دارو پیدا می کند. علت این که بدن بیمار می گردد، این است که تعادل مزاج به هم می خورد یعنی مجموع موادی که به نسبت معین لازم است در بدن باشد کم و زیاد می شود، فرمول لازم که خداوند، طبیعت انسان را روی آن فرمول ساخته به هم می خورد، به قول سعدی:
چهار طبع مخالف سرکش * چند روزی شوند با هم خوش
گر یکی زین چهار شد غالب * جان شیرین بر آید از قالب
همین طور است که وضع روحی و مزاج روحی بشر احتیاج دارد به محبت دیدن و محبت کردن، احتیاج دارد به نظم اخلاقی، به فهم و معرفت و دانش، احتیاج دارد به ایمان و اعتقاد، احتیاج دارد به تکیه گاه محکمی که در کارها به او توکل کند و به او امیدوار باشد که او را در کارها اعانت می کند. این ها همه به منزله مواد لازمی است که برای مزاج روح لازم است و اگر تعادل و توازن به هم بخورد، دیگر هیچ چیزی نمی تواند خوشی و آرامش به انسان بدهد.
بعضی از مردم در خودشان احساس ناراحتی می کنند، همین قدر می فهمند که خشنود نیستند و آب خوش از گلوی آن ها پایین نمی رود، می فهمند که قرار و آرام ندارند، پژمرده و افسرده می باشند، اما علت این بی قراری و پژمردگی چیست، نمی دانند، می بینند همه چیز و همه وسایل زندگی را دارند و در عین حال از زندگی خشنود نیستند.
این گونه اشخاص باید بدانند که قطعا احتیاجاتی معنوی دارند که برآورده نشده، قطعا کم و کسری در روح آن ها وجود دارد، بالاخره باید اعتراف کنند و تسلیم شوند به این حقیقت که ایمان هم یکی از حوایج فطری و تکوینی ماست و بلکه بالاترین حاجت ماست و هر وقت به سرچشمه ایمان و معنا رسیدیم و نور خدا را مشاهده کردیم و خدا را در روح خود و جان خود دیدیم و مشاهده کردیم آن وقت است که معنای سعادت و لذت و بهجت را درک می کنیم.
قرآن کریم می فرماید:
«بدان که تنها با ذکر خدا و یاد خداست که جان آرام می گیرد و قلب احساس آسایش می کند.» (رعد/ 28)
امام علی (ع) می فرماید:
"خداوند ذکر خودش و یاد خودش را مایه جلا و روشنی دل ها قرار داده، به این وسیله گوش، باز و چشم، بینا و دل، مطیع و آرام می گردد."
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#ایمان_به_خدا #آرامش #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🕉 ایمان بخدا مایه آرامش 🕉✨✨
💥قسمت دوم
علی (ع) می فرماید:
"روح ها مانند بدن ها خستگی و افسردگی پیدا می کنند، در این حال که افسردگی روحی به شما دست می دهد با سرگرم شدن به حکمت های بدیع و فکرهای نغز و دلپذیر، خود را مشغول بدارید."
و همچنین روح مانند بدن بیمار می شود، احتیاج به معالجه و دارو پیدا می کند. علت این که بدن بیمار می گردد، این است که تعادل مزاج به هم می خورد یعنی مجموع موادی که به نسبت معین لازم است در بدن باشد کم و زیاد می شود، فرمول لازم که خداوند، طبیعت انسان را روی آن فرمول ساخته به هم می خورد، به قول سعدی:
چهار طبع مخالف سرکش * چند روزی شوند با هم خوش
گر یکی زین چهار شد غالب * جان شیرین بر آید از قالب
همین طور است که وضع روحی و مزاج روحی بشر احتیاج دارد به محبت دیدن و محبت کردن، احتیاج دارد به نظم اخلاقی، به فهم و معرفت و دانش، احتیاج دارد به ایمان و اعتقاد، احتیاج دارد به تکیه گاه محکمی که در کارها به او توکل کند و به او امیدوار باشد که او را در کارها اعانت می کند. این ها همه به منزله مواد لازمی است که برای مزاج روح لازم است و اگر تعادل و توازن به هم بخورد، دیگر هیچ چیزی نمی تواند خوشی و آرامش به انسان بدهد.
بعضی از مردم در خودشان احساس ناراحتی می کنند، همین قدر می فهمند که خشنود نیستند و آب خوش از گلوی آن ها پایین نمی رود، می فهمند که قرار و آرام ندارند، پژمرده و افسرده می باشند، اما علت این بی قراری و پژمردگی چیست، نمی دانند، می بینند همه چیز و همه وسایل زندگی را دارند و در عین حال از زندگی خشنود نیستند.
این گونه اشخاص باید بدانند که قطعا احتیاجاتی معنوی دارند که برآورده نشده، قطعا کم و کسری در روح آن ها وجود دارد، بالاخره باید اعتراف کنند و تسلیم شوند به این حقیقت که ایمان هم یکی از حوایج فطری و تکوینی ماست و بلکه بالاترین حاجت ماست و هر وقت به سرچشمه ایمان و معنا رسیدیم و نور خدا را مشاهده کردیم و خدا را در روح خود و جان خود دیدیم و مشاهده کردیم آن وقت است که معنای سعادت و لذت و بهجت را درک می کنیم.
قرآن کریم می فرماید:
«بدان که تنها با ذکر خدا و یاد خداست که جان آرام می گیرد و قلب احساس آسایش می کند.» (رعد/ 28)
امام علی (ع) می فرماید:
"خداوند ذکر خودش و یاد خودش را مایه جلا و روشنی دل ها قرار داده، به این وسیله گوش، باز و چشم، بینا و دل، مطیع و آرام می گردد."
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#ایمان_به_خدا #آرامش #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
✨✨🍥 ایمان 🍥✨✨
در دوران کودکی خود، به دنبال راهی بودم برای آرامش پیدا کردن قلبم، برای محکم شدن باورهایم و آن را تنها در یک چیز یافتم : "ایمان به حضرت حق باریتعالی "
ایمان به اینکه روزی جایی چیزی به نحوی ... بالاخره راهی و گشایشی هست و خدا مرا در آغوش خود جای می دهد و مرا از تاریکی و تباهی این دنیا امان می دهد.
ایمان به اینکه دنیا مجموعه ای از سختی ها و آسایش ها در کنار هم است، باید صبور بود چه در سختی هایش چه در شادی هایش...
ایمان به قدرت خدا، ایمان به حضور خدا، ایمان به عشق خدا که از همه چیز مهمتر است...
ایمان به اینکه همیشه حکمتی هست باید به خدا اعتماد کرد...
گاه نمی رسی به آنجایی که طلب کرده ای اما آنقدر بخشنده است که بعدها می فهمی قرار بوده تو را برساند به نقطه ای بهتر...
گاه از کلام آدمها از بدیهایشان از کارهایشان می رنجی و می ترسی اما آنقدر بزرگوار است که بندگان فرشته صفتش را سر راه تو قرار می دهد تا به تو بگوید هنوز هم هستند بندگانی که خدا در باورشان است نه در کلامشان...
آری این روزها خدا در قلب کسانی دیدم که هیچ شکستن دلی را طاقت نمی آورند، برای رنج انسان ها سینه سپر کردند با این که خود پر از رنج بودند...
خدا را در قلب این انسان ها دیدم که قلبشان به سان کودکیست ساده و بی ریا ... قلبی ساکار داشتند...
خداوند را در قلب کسانی دیدم که به قضاوت دیگران ننشستند، پرده پوشیدند بر خطاهای دیگران و بر خود سخت گرفتند...
آنان که بی چشم داشتی دستی را گرفتند و از چاه بیرون کشیدند، به جای آنکه دیگران را با زشتی به چاه فرو اندازند.
خداوند را در قلب کسانی دیدم که بی توقع مهربان بودند و عشق ورزیدند و تمام اندیشه آن ها از صبح تا به شب این بود قلبی را رنجیده خاطر نکنند...
خداوند را در قلب کسانی دیدم که می توانستند "مچ" بگیرند اما "دست" گرفتند و یاری کردند...
روزهای زیادی گذشت که در آن انسان هایی بر سر راهم قرار گرفتند که از آن ها درس انسانیت آموختم ...
از همان دخترک و پسرک گل فروش گرفته تا انسان هایی با رنج هایی بزرگتر و ظاهری شادتر ...
اما خدایشان از خدای باورهای من قشنگتر و بزرگتر بود...
آن ها خدا را در لابه لای روزهای سختشان پیدا کرده بودند و عاشقش شده بودند، نه مثل کسانی که هنوز نا آگاهانه خدارا نمیشناسند و فقط از خدا تنها واژه اش را می شناسند.
خداوند را در قلب فرشته نجات زندگی ام دیدم که در خلوت خود برایم دعا کرد و گریه کرد اما گرفتگی صدایش و سرخی چشمانش را گذاشت به حساب سرماخوردگی تا من خنده ی لبانم محو نشود.
همان محب خدا که فقط برای آرامش قلب من بی توقع در حقم مهربانی کرد و با صبوری ایمان به خدا را یادم داد او که با خنده های من بی توقع شاد می شد و با لبخند و نوازش مادرانه اش مرا تا دل خدا مرا پرواز می داد ...
مادرم را می گویم او که هنوز سجاده بیادگار مانده اش، بوی معصومیت و پاکی اش و عطر خدا را به من هدیه می دهد.
یاد و خاطره ات گرامی.
روح بزرگ و ملکوتی ات در آرامش ابدی.
«عزیزانم یادتان باشد هر چقدر مشکلات و چالشها و امتحانات الهی شما بزرگتر شد ایمانتان را محکمتر کنید او زنده ی همیشه جاوید و قایم به ذات خویش است و عاشقانه ما را دوست دارد. »
«ایمان کلید ملکوت خداست ... »
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#ایمان #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🍥 ایمان 🍥✨✨
در دوران کودکی خود، به دنبال راهی بودم برای آرامش پیدا کردن قلبم، برای محکم شدن باورهایم و آن را تنها در یک چیز یافتم : "ایمان به حضرت حق باریتعالی "
ایمان به اینکه روزی جایی چیزی به نحوی ... بالاخره راهی و گشایشی هست و خدا مرا در آغوش خود جای می دهد و مرا از تاریکی و تباهی این دنیا امان می دهد.
ایمان به اینکه دنیا مجموعه ای از سختی ها و آسایش ها در کنار هم است، باید صبور بود چه در سختی هایش چه در شادی هایش...
ایمان به قدرت خدا، ایمان به حضور خدا، ایمان به عشق خدا که از همه چیز مهمتر است...
ایمان به اینکه همیشه حکمتی هست باید به خدا اعتماد کرد...
گاه نمی رسی به آنجایی که طلب کرده ای اما آنقدر بخشنده است که بعدها می فهمی قرار بوده تو را برساند به نقطه ای بهتر...
گاه از کلام آدمها از بدیهایشان از کارهایشان می رنجی و می ترسی اما آنقدر بزرگوار است که بندگان فرشته صفتش را سر راه تو قرار می دهد تا به تو بگوید هنوز هم هستند بندگانی که خدا در باورشان است نه در کلامشان...
آری این روزها خدا در قلب کسانی دیدم که هیچ شکستن دلی را طاقت نمی آورند، برای رنج انسان ها سینه سپر کردند با این که خود پر از رنج بودند...
خدا را در قلب این انسان ها دیدم که قلبشان به سان کودکیست ساده و بی ریا ... قلبی ساکار داشتند...
خداوند را در قلب کسانی دیدم که به قضاوت دیگران ننشستند، پرده پوشیدند بر خطاهای دیگران و بر خود سخت گرفتند...
آنان که بی چشم داشتی دستی را گرفتند و از چاه بیرون کشیدند، به جای آنکه دیگران را با زشتی به چاه فرو اندازند.
خداوند را در قلب کسانی دیدم که بی توقع مهربان بودند و عشق ورزیدند و تمام اندیشه آن ها از صبح تا به شب این بود قلبی را رنجیده خاطر نکنند...
خداوند را در قلب کسانی دیدم که می توانستند "مچ" بگیرند اما "دست" گرفتند و یاری کردند...
روزهای زیادی گذشت که در آن انسان هایی بر سر راهم قرار گرفتند که از آن ها درس انسانیت آموختم ...
از همان دخترک و پسرک گل فروش گرفته تا انسان هایی با رنج هایی بزرگتر و ظاهری شادتر ...
اما خدایشان از خدای باورهای من قشنگتر و بزرگتر بود...
آن ها خدا را در لابه لای روزهای سختشان پیدا کرده بودند و عاشقش شده بودند، نه مثل کسانی که هنوز نا آگاهانه خدارا نمیشناسند و فقط از خدا تنها واژه اش را می شناسند.
خداوند را در قلب فرشته نجات زندگی ام دیدم که در خلوت خود برایم دعا کرد و گریه کرد اما گرفتگی صدایش و سرخی چشمانش را گذاشت به حساب سرماخوردگی تا من خنده ی لبانم محو نشود.
همان محب خدا که فقط برای آرامش قلب من بی توقع در حقم مهربانی کرد و با صبوری ایمان به خدا را یادم داد او که با خنده های من بی توقع شاد می شد و با لبخند و نوازش مادرانه اش مرا تا دل خدا مرا پرواز می داد ...
مادرم را می گویم او که هنوز سجاده بیادگار مانده اش، بوی معصومیت و پاکی اش و عطر خدا را به من هدیه می دهد.
یاد و خاطره ات گرامی.
روح بزرگ و ملکوتی ات در آرامش ابدی.
«عزیزانم یادتان باشد هر چقدر مشکلات و چالشها و امتحانات الهی شما بزرگتر شد ایمانتان را محکمتر کنید او زنده ی همیشه جاوید و قایم به ذات خویش است و عاشقانه ما را دوست دارد. »
«ایمان کلید ملکوت خداست ... »
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#ایمان #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
✨✨🍥 ایمان 🍥✨✨
حتی اگر در دره ای که مرگ بر آن سایه افکنده است گام بردارم،
از اهریمن نخواهم ترسید زیرا تو بامنی.
تکیه گاه، قدرت و جلالت، آرام بخش وجودم است.
ما در حقیقتی نابهنجاری به سر می بریم،
اما با ایمان به خدایی که مرگ مان در دست اوست ، می توانیم زندگی را در او بیازماییم.
او به زندگی ارزش می بخشد...
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#ایمان #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
✨✨🍥 ایمان 🍥✨✨
حتی اگر در دره ای که مرگ بر آن سایه افکنده است گام بردارم،
از اهریمن نخواهم ترسید زیرا تو بامنی.
تکیه گاه، قدرت و جلالت، آرام بخش وجودم است.
ما در حقیقتی نابهنجاری به سر می بریم،
اما با ایمان به خدایی که مرگ مان در دست اوست ، می توانیم زندگی را در او بیازماییم.
او به زندگی ارزش می بخشد...
🌲❄️✨🔮✨❄️🌲
#ایمان #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
❄️✨🌨🔮🌨✨❄️
🎆 One can attain divinity only when one has steady faith. First of all, one should have faith in oneself. Develop self-confidence, which will lead to self-satisfaction. When you have self-satisfaction, you will be prepared for self-sacrifice. Only through self-sacrifice, can one attain self-realisation. Self-realisation means to realise that you are everything. Self-confidence is the foundation, self-satisfaction is the wall, self-sacrifice is the roof and self-realisation is life. No one can live in a building without roof. The roof cannot be laid without walls and walls cannot be raised without a foundation. So, self-confidence, self-satisfaction, and self-sacrifice are very essential for self-realisation. Today man has lost self-confidence. If one loses self-confidence, one loses everything. Only through self-confidence can one have the vision of the latent divine effulgence.
🎆 فقط وقتي كسي ايمان راسخ داشته باشد، مي تواند به الوهيت دست پيدا كند؛ ابتدا، او بايد به خود ايمان داشته باشد؛ اعتماد به نفس را در خود ايجاد كنيد كه همانا موجب رضايت از خويش مي گردد؛ وقتي از خود راضي باشيد، براي از خود گذشتگي آماده مي شويد؛ فقط بوسيله از خود گذشتگي است كه فرد مي تواند به شناخت خويش برسد؛ شناخت خويش يعني شناخت اينكه شما همه چيز هستيد؛ اعتماد بنفس پايه و اساس است، رضايت از خويش ديوار است، از خود گذشتگي سقف آن و شناخت خويشتن زندگي است؛ هيچ كس نمي تواند در ساختماني كه سقف ندارد زندگي كند؛ سقف نمي تواند بدون وجود ديوارها بنا شود و ديوارها نمي توانند بدون پايه ريزي بالا روند؛ پس، اعتماد بنفس، رضايت از خود و از خود گذشتگي، همه براي شناخت خويش اموري اساسي اند؛ امروزه بشر اعتماد بنفس خويش را گم كرده؛ اگر كسي اعتماد بنفسش را از دست بدهد، همه چيز را از دست خواهد داد؛ فقط بواسطه اعتماد بنفس است كه فرد مي تواند بصيرت ديدن شكوه و عظمت الوهيت ناپيدا را داشته باشد؛
❄️✨🌨🔮🌨✨❄️
#ایمان_راسخ #اولوهيت #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🎆 One can attain divinity only when one has steady faith. First of all, one should have faith in oneself. Develop self-confidence, which will lead to self-satisfaction. When you have self-satisfaction, you will be prepared for self-sacrifice. Only through self-sacrifice, can one attain self-realisation. Self-realisation means to realise that you are everything. Self-confidence is the foundation, self-satisfaction is the wall, self-sacrifice is the roof and self-realisation is life. No one can live in a building without roof. The roof cannot be laid without walls and walls cannot be raised without a foundation. So, self-confidence, self-satisfaction, and self-sacrifice are very essential for self-realisation. Today man has lost self-confidence. If one loses self-confidence, one loses everything. Only through self-confidence can one have the vision of the latent divine effulgence.
🎆 فقط وقتي كسي ايمان راسخ داشته باشد، مي تواند به الوهيت دست پيدا كند؛ ابتدا، او بايد به خود ايمان داشته باشد؛ اعتماد به نفس را در خود ايجاد كنيد كه همانا موجب رضايت از خويش مي گردد؛ وقتي از خود راضي باشيد، براي از خود گذشتگي آماده مي شويد؛ فقط بوسيله از خود گذشتگي است كه فرد مي تواند به شناخت خويش برسد؛ شناخت خويش يعني شناخت اينكه شما همه چيز هستيد؛ اعتماد بنفس پايه و اساس است، رضايت از خويش ديوار است، از خود گذشتگي سقف آن و شناخت خويشتن زندگي است؛ هيچ كس نمي تواند در ساختماني كه سقف ندارد زندگي كند؛ سقف نمي تواند بدون وجود ديوارها بنا شود و ديوارها نمي توانند بدون پايه ريزي بالا روند؛ پس، اعتماد بنفس، رضايت از خود و از خود گذشتگي، همه براي شناخت خويش اموري اساسي اند؛ امروزه بشر اعتماد بنفس خويش را گم كرده؛ اگر كسي اعتماد بنفسش را از دست بدهد، همه چيز را از دست خواهد داد؛ فقط بواسطه اعتماد بنفس است كه فرد مي تواند بصيرت ديدن شكوه و عظمت الوهيت ناپيدا را داشته باشد؛
❄️✨🌨🔮🌨✨❄️
#ایمان_راسخ #اولوهيت #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
🎆 آنجا كه ايمان است ، نسيم عشق می وزد.
آنجا كه عشق است ، صلح حكمفرماست.
آنجا كه صلح است ، خداوند حضور دارد
و آنجا كه خدا هست خوشی و سعادت بر آن سايه افكنده است.
پس ، ايمان اساس تجربه رحمت خداوند است.
ايمان چون دم حيات بخش است.
زيستن در اين جهان بدون ايمان حتی برای لحظه ای نيز غير ممكن است.
برای ايمان ، حقيقت خود را دريابيد.
برای دريافتن حقيقت خود ، با ذكر هميشگی نام خداوند ، با خود برتر كه بخشی از آن هستيد ، يكی شويد . . .
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
#ایمان #صلح #عشق #رحمت_الهی #ذکر_نام_خدا #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🎆 آنجا كه ايمان است ، نسيم عشق می وزد.
آنجا كه عشق است ، صلح حكمفرماست.
آنجا كه صلح است ، خداوند حضور دارد
و آنجا كه خدا هست خوشی و سعادت بر آن سايه افكنده است.
پس ، ايمان اساس تجربه رحمت خداوند است.
ايمان چون دم حيات بخش است.
زيستن در اين جهان بدون ايمان حتی برای لحظه ای نيز غير ممكن است.
برای ايمان ، حقيقت خود را دريابيد.
برای دريافتن حقيقت خود ، با ذكر هميشگی نام خداوند ، با خود برتر كه بخشی از آن هستيد ، يكی شويد . . .
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
#ایمان #صلح #عشق #رحمت_الهی #ذکر_نام_خدا #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🍁✨🧘✨🔮✨🧘✨🍁
🎆Love and faith are the cardinal principles for redeeming human life.love is My Message. I love everyone; that is My very nature. whether they call Me by this name or any other name or by no name at all! Divinity is the primal source of universal love. Faith in Divinity is the key to develop such love. The way of love alone can transform man and hence the world.
🎆 عشق و ايمان اصول اساسي رستگاري حيات انسان است. عشق پيام من است. من به همه عشق مي ورزم؛ اين طبيعت ذاتي من است. چه مرا اين طور بنامند يا چه با هر اسم ديگر يا اصلا ً با هيچ اسمي! الوهيت منشأ اصلي عشق كيهاني است. اعتقاد و ايمان به الوهيت، كليد گستردن اين عشق است. طريق عشق خود به تنهايي قادر است آدمي را دگرگون و از اين جهت دنيا را دگرگون سازد.
🍁✨🧘✨🔮✨🧘✨🍁
#عشق #ایمان #الوهیت #رستگاری #عشق_کیهانی #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🎆Love and faith are the cardinal principles for redeeming human life.love is My Message. I love everyone; that is My very nature. whether they call Me by this name or any other name or by no name at all! Divinity is the primal source of universal love. Faith in Divinity is the key to develop such love. The way of love alone can transform man and hence the world.
🎆 عشق و ايمان اصول اساسي رستگاري حيات انسان است. عشق پيام من است. من به همه عشق مي ورزم؛ اين طبيعت ذاتي من است. چه مرا اين طور بنامند يا چه با هر اسم ديگر يا اصلا ً با هيچ اسمي! الوهيت منشأ اصلي عشق كيهاني است. اعتقاد و ايمان به الوهيت، كليد گستردن اين عشق است. طريق عشق خود به تنهايي قادر است آدمي را دگرگون و از اين جهت دنيا را دگرگون سازد.
🍁✨🧘✨🔮✨🧘✨🍁
#عشق #ایمان #الوهیت #رستگاری #عشق_کیهانی #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot