🎆 ﷽
بزرگترين عيب آنست كه چيزی را
در خود داری، بر ديگران عيب بشماری!
با مردم آنگونه معاشرت كنيد،
كه اگر مرديد بر شما اشك ريزند
و اگر زنده مانديد،
با اشتياق سوی شما آيند...
"حضرت علي(ع)"
#سخن_بزرگان #علی_ع #عيب_گویی_ديگران #معاشرت #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
بزرگترين عيب آنست كه چيزی را
در خود داری، بر ديگران عيب بشماری!
با مردم آنگونه معاشرت كنيد،
كه اگر مرديد بر شما اشك ريزند
و اگر زنده مانديد،
با اشتياق سوی شما آيند...
"حضرت علي(ع)"
#سخن_بزرگان #علی_ع #عيب_گویی_ديگران #معاشرت #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
🎆 مي دانيم كه مصيبت ها را اگر در اشتراك با ديگران تحمل كنيم، اسان تر مي شوند؛ ظاهرا انسان ها بي حوصلگي و دلتنگي را نيز در شمار مصيبت ها مي دانند و از اين رو دور هم جمع مي شوند تا مشتركا دلتنگ باشند.
همانطور كه عشق به زندگي، در اساس ، ترس از مرگ است، انگيزه ي ادميان براي معاشرت نيز در اصل ، انگيزه اي مستقيم نيست و از عشق به ديگران نشأت نمي گيرد، بلكه ترس از تنهايي است، يعني انچه مي جويند حضور مطبوع ديگران نيست، بلكه ترس از تنهايي و ملالت اور بودن تنهايي براي ايشان است.
بعلاوه يكنواختي ذهنشان كه از ان گريزانند و براي فرار از ان حاضرند به مصاحبت هاي بد تن دردهند و در ضمن، زحمت و اجباري را كه هر معاشرت، ناگزير با خود به همراه مي اورد تحمل مي كنند، اما اگر انزجار نسبت به همه ي اين ها بر انزجار از تنهايي غالب شود و استقامتي در برابر تاثيرات مستقيم ان بوجود ايد، بطوري كه نتايج [ ناخوشايند ] تنهايي كه در بالا بر ان پرداختيم، ديگر اثري نداشته باشد، انگاه مي توان در نهايت رضايت خاطر، مدام تنها بود، بي انكه اشتياقي به معاشرت داشته باشيم.
علت اين امر دقيقا اين است كه نياز به معاشرت، نيازي مستقيم نيست و مي توان به مزاياي تنهايي خو گرفت.
"آرتور شوپنهاور"
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
#در_باب_حكمت_زندگي #تنهایی #معاشرت #ترس_ازمرگ #روانشناسی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot
🎆 مي دانيم كه مصيبت ها را اگر در اشتراك با ديگران تحمل كنيم، اسان تر مي شوند؛ ظاهرا انسان ها بي حوصلگي و دلتنگي را نيز در شمار مصيبت ها مي دانند و از اين رو دور هم جمع مي شوند تا مشتركا دلتنگ باشند.
همانطور كه عشق به زندگي، در اساس ، ترس از مرگ است، انگيزه ي ادميان براي معاشرت نيز در اصل ، انگيزه اي مستقيم نيست و از عشق به ديگران نشأت نمي گيرد، بلكه ترس از تنهايي است، يعني انچه مي جويند حضور مطبوع ديگران نيست، بلكه ترس از تنهايي و ملالت اور بودن تنهايي براي ايشان است.
بعلاوه يكنواختي ذهنشان كه از ان گريزانند و براي فرار از ان حاضرند به مصاحبت هاي بد تن دردهند و در ضمن، زحمت و اجباري را كه هر معاشرت، ناگزير با خود به همراه مي اورد تحمل مي كنند، اما اگر انزجار نسبت به همه ي اين ها بر انزجار از تنهايي غالب شود و استقامتي در برابر تاثيرات مستقيم ان بوجود ايد، بطوري كه نتايج [ ناخوشايند ] تنهايي كه در بالا بر ان پرداختيم، ديگر اثري نداشته باشد، انگاه مي توان در نهايت رضايت خاطر، مدام تنها بود، بي انكه اشتياقي به معاشرت داشته باشيم.
علت اين امر دقيقا اين است كه نياز به معاشرت، نيازي مستقيم نيست و مي توان به مزاياي تنهايي خو گرفت.
"آرتور شوپنهاور"
❄️✨🌨✨🔮✨🌨✨❄️
#در_باب_حكمت_زندگي #تنهایی #معاشرت #ترس_ازمرگ #روانشناسی #راهی_بسوی_خدا
@pathwaystogod
@mazeye_malakoot