#Алесь_Гулевіч
#рэферэнс
#верш

Вітаю ўсіх, хто вырашыў заскочыць.
І сталых, пастаянных слухачоў.
Вы паспрабуйце дужа не пясочыць,
Бо я ўсяго адзін з тых юнакоў.

Хацелася б пачуць напэўна, панства,
Не пра тугу, збянтэжанасць і сум,
Аднак вярхоўнае... кхм-кхм... султанства
Не дазваляе мне падобных дум.

Таму я пераблытаў канчаткова
Свае імя, нікнэйм і псеўданім.
Нязграбна распачатая прамова,
Адзеты як бадзяга-пілігрым.

Трымчу, нервова бегаю вачыма.
Вы думайце забыў які радок?
А можа ён спужаўся? Ну магчыма.
Аднак імкнецца позірк мой у бок,

Дзе паўзакрытая музейным экспанатам
Вагнём гарыць паэткі галава.
Не будзь я сто разоў такім эмпатам,
"Ты не такая", дрыжыцца мысля.

Ты не фарбуеш вусны у чырвоны,
Не цягнеш дым ад танных цыгарэт,
Цябе не вабяць заляцанкаў ферамоны,
Не пагадзішся на адпомслівы мінет. (дуэт)

Мяне такое вабіць, буду шчыры.
Давай скрыжуем шаблі, хто каго!?
Сумленна буду біцца ва ўсе сілы,
Насмешнікам і скептыкам назло.

P.S. Праз адсутнасць агульнага меркавання сярод маіх дарадцаў я пакінуў варыятыўнасць чытання аднаго слова ў дужках
P.P.S. Верш напісаны з велічэзнай спасылкай на творчасць адной маладой паэткі, калі каго зацікаваць вось спасылка

Ну а гэта я