#верш
#кася_кастрычніцкая
#кастрычніцкі_крык_душы

Арэлі
Убачыўшы дзіцячую пляцоўку праз балкон,
Інстынктыўна шукаю арэлі на ёй.
Там жа катаецца мая маленькая копія,
Якая яшчэ не пазнала тленнасьці быцьця.
Яна - сьветлае й творчае дзіця,
Куды ж зьнікла мая прага да жыцьця?
Зараз пад цяжарам маёй бясталентнасьці
Арэлі абавязкова зламаюца, а я ад абломкаў памру.
Не пакіну вершаў, або прозы -
Застануся, як нячулая назола.
Доўгія валасы пастрыжаныя даўно,
Таму пасьля сьмерці ніхто не згадае пра красу.
Хутка пабудуюць новыя арэлі,
А мой нямы прывід стане іх палоннаю.
Аніякаіх родных словаў і любых песьняў.
Толькі пустэча без мараў і надзеяў,
Бо гэта адзінае, чым я была прыкметнаю.
Больш аніякай чалавечай цяплыні,
А ці заслужыла я ўвогуле яе?
━━━ • ✙ • ━━━
Іншыя вершы
Тэлеграм-канал